είμαστε καλοί επιβάτες τελικά;

ειμαστε ολοι μεσα σε μια αμαξα που τρεχει πολυ γρηγορα.αλλοι καθονται διπλα στο παραθυρο και αλλοι στο κεντρο αλλα ολοι μπορουμε να δουμε εξω.μπορουμε να δουμε τις λιμνες και τα πανεμορφα δεντρα.τα ζωα στον ουρανο και το εδαφος.τη θαλασσα και τα βουνα.μπορουμε να δουμε ολο τον κοσμο .ολα αυτα τα περναμε χωρις να μπορουμε να τα απολαυσουμε επειδη ειμαστε μεσα στην αμαξα και οχι εξω.

ετσι σκεφτομαστε τι θα κανουμε οταν φτασουμε στον προορισμο μας με ολον αυτο τον κοσμο,γιατι αν τα βλεπουμε παντου γυρω μας μεσα απο την αμαξα τοτε και οταν φτασουμε και κατεβουμε καπως ετσι θα ειναι.ετσι μας εμαθαν αλωστε αυτοι που μας βαλανε στην αμαξα.

να μην μας νοιαζει το που παμε.να μην μιλαμε.να κην κοιταμε πουθενα αλλου εκτος απο δεξια η αριστερα.να μην κοιταμε μπροστα απλα να περιμενουμε.βαρεθηκα ομως να περιμενω και ειπα να ρωτησω τον οδηγο που παμε.αυτος θα ξερει.εβγαλα το κεφαλι απο το παραθυρο και ειδα πως δεν υπαρχει οδηγος.ενας με μια μασκα απλα που καθεται και γελαει υπαρχει και την αμαξα δεν την εσπρωχναν αλογα.ηταν κατι σαν το τραινακι του τρομου στα παρκα ψυχαγωγιας που με την φορα της κατηφορας το βαγονι τρεχει ολο και ποιο γρηγορα και αυτοι που ειναι μεσα ουριαζουν και το διασκεδαζουν.

το διασκεδαζουν γιατι μετα θα φυγουν.δεν θα κατσουν να επισκευασουν τις φθορες που διμιουργηθηκαν.αν οι φθορες στο τραινακι ειναι παξιμαδια και γρασα τοτε στην αμαξα ποιες ειναι;τα παξιμαδια και τα γρασα ειμαστε εμεις.οι επιβατες και στο τελος οταν πεσουμε στον γκρεμο που πηγαινουμε κανενας απο αυτους που γελανε δεν θα κατσει να μας επιδιωρθωσει.

βλεποντας την κατασταση το μονο που μπορω να κανω ειναι να πηδηξω αλλα τοτε θα ειμαι μονος.αν πω στους υπολοιπους τι γινεται θα με πουν παρανοικο και εκτος πραγματικοτητας.μετα απο ωρες ταξιδιου και σπαταλωντας τον χρονο με το να τσακονωμαστε ολοι μεταξυ μας μεσα στην αμαξα εφτασε η ωρα του τελους και μπαμ.αυτο ηταν.η αμαξα επεσε στο γκρεμο και οσι επιζησανε ψαχνουν με βλεμα αποριας να καταλαβουν τι εγινε.η γη ειναι νεκρη και τιποτα το ομορφο γυρω της.ετσι ο ενας μετα τον αλλον πεθαινει.οσο περιμενα την σειρα μου σκεφτηκα.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ

M.A.