Η βρεταννική “δημοκρατία” στην Κύπρο (Ιανουάριος 1964).
Καυτά ερωτήματα για τη συμφωνία με τη Γαλλία
09/02/2011
Με τον Γιάννη Σπανό
Από τον Ιούλιο 2003, χωρίς φόβο και πάθος, αρχίσαμε να υποστηρίζουμε με σχόλια, άρθρα, εκπομπές, ότι βρισκόμαστε ενώπιον πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής κοσμογονίας, κατ’ αρχήν, με επίκεντρο την πλανητική γειτονιά μας. Έκτοτε, με αλλεπάλληλες επαναφορές, υπεδεικνύαμε αναλυτικά και επιχειρηματολογικά, την υπαρξιακή ανάγκη σύναψης συμμαχιών, ιδιαίτερα με τις φίλα προσκείμενες στα δίκαια του Λαού μας υπερδυνάμεις, όπως είναι η Γαλλία, η Ρωσία και η Κίνα.
Στη σειρά της αρθρογραφίας είχαμε αποκαλύψει την πληροφορία για τη μυστική συμφωνία ευρείας συμμαχίας των προέδρων Κύπρου - Γαλλίας, Τάσσου Παπαδοπούλου και Ζακ Σιράκ, με άξονα την εκμετάλλευση του υποθαλασσίου πλούτου του νοτίου πελάγους. Η συμφωνία προνοούσε πρώτο ρόλο στη Γαλλία, για την ανόρυξη πετρελαίου και αερίου, και προνομιακή προτεραιότητα στη σύμμαχο χώρα, στην αγορά πετρελαίου για τις εσωτερικές της ανάγκες. Η συμφωνία θεμελιωνόταν στην υποχρέωση της Γαλλίας να εξασφαλίζει διά παντός αναγκαίου μέσου την ασφάλεια της κυπριακής θάλασσας και της Κύπρου από ενδεχόμενη ξένη επιβουλή. Μάλιστα, όταν ο Πρόεδρος της Κύπρου ήγειρε το θέμα των τουρκικών απειλών για πολεμικές παρεμβάσεις στα δικαιώματά μας, ο Γάλλος πρόεδρος ήταν λακωνικός στην αποφασιστικότητά του : Θα στείλω ένα πυρηνικό υποβρύχιο κι ας έλθουν.
Την εγκυρότητα της πληροφορίας επιβεβαίωσε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών σε ραδιοφωνική συνομιλία μας στο «ΛΟΓΟ».
Η συμφωνία τέθηκε σε εφαρμογή. Η υπουργός Αμύνης της Γαλλίας ήρθε στο Νησί, είχε συνομιλίες με τον Πρόεδρο, αφίχθηκαν γαλλικές στρατιωτικές μονάδες, διενήργησαν γυμνάσια με την Εθνική Φρουρά, ελλιμενίστηκαν σκάφη του Πολεμικού Ναυτικού και όλα έβαιναν κατ’ ευχήν.
Παρά ταύτα, με την εκλογική ήττα Παπαδοπούλου και τη διαδοχή, η συμμαχία, όλως απροσδοκήτως, περιέπεσε σε νάρκη. Διήλθε από την Κύπρο ο πρωθυπουργός της φίλης χώρας, ο Φρανσουά Βιγιόν και το πέρασμά του παρήλθε σχεδόν απαρατήρητο, ενώ βρισκόταν ήδη σε εξέλιξη το παράκαιρο πολιτικό ειδύλλιο με το Λονδίνο και υπογραφόταν το προγαμιαίο συμβόλαιο με την προικώα δωρεάν των αγγλικών βάσεων, χωρίς, βέβαια να ερωτηθούν η παραδιδόμενη νύμφη κι ο καλοπληρωτής Λαός!
Παρά τις αλλεπάλληλες αξιώσεις, ουδεμιάς απαντήσεως ετύχαμε έως τώρα.Και το ερώτημα παραμένει προκλητικό: Γιατί πάγωσαν τη συμφωνία με τη Γαλλία; Γιατί υπεγράφη το μνημόνιο με το Λονδίνο, με το οποίο υποθηκεύεται σε αποδεδειγμένο εχθρό επ’ αόριστον το έδαφος των « Βάσεων του Θανάτου», κατά την Ακελική ορολογία; Και γιατί, καθ’ ην στιγμήν, διά της παρεμβάσεως Φωτιάδη, επαναβεβαιούται το γαλλικό ενδιαφέρον και του Νικολά Σαρκοζί, η Κυβέρνησή μας εξακολουθεί να τηρεί σιγήν ιχθύος, αρνούμενη ν’ απαντήσει επί του θέματος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου