«Έχω νεκρούς εγώ εκεί κάτω»!

Του Χάρη Φεραίου*

Τι αλήθεια πιο κοσμογονικό πρέπει επιτέλους να συμβεί, ώστε να αφυπνισθούν οι Χαλκηδόνιοι;

Το βιβλίο του Νεοκλή Σαρρή, (με τις εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, «ανάκτησης» της Κύπρου από την Τουρκία) δεν ήταν αρκετό.

Το βιβλίο-παραλήρημα μετά του Οζάλ «Η Τουρκία στην Ευρώπη» δεν βοήθησε. Οι 842 ανατριχιαστικές σελίδες του Νταβούτογλου, επίσης φάνηκαν ανίκανες.

Αν λοιπόν και η τελευταία «έκρηξη» του Ερντογάν, δεν μας συνεγείρει, ώστε να «αναγνώσομε» επιτέλους την αλήθεια για ό,τι μας συμβαίνει, τότε δε νομίζω να μη δικαιούμεθα επάξια τον χαρακτηρισμό, που (κατά τον Ηρόδοτο) ο Μεγάβαζος έδωσε στη Χαλκηδόνα, ως «πόλη των τυφλών»!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η Χαλκηδών ήτανε πόλη που έκτισαν (685π.Χ.) Μεγαρείς άποικοι, με οικιστή τον Αρχία, στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου.

Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, πάλι Μεγαρείς άποικοι, με οικιστή τον Βύζα, ερώτησαν το Δελφικό Μαντείο να τους συμβουλεύσει πού να κτίσουν τη δική τους πόλη.

Κι εκείνο, όπως μαρτυρεί ο Στράβων, τους απάντησε, «απέναντι από την πόλη των τυφλών»!

Όταν λοιπόν ο Βύζας έφτασε στη Χαλκηδόνα, και είδε απέναντι, στην ευρωπαϊκή ακτή του Βοσπόρου, εκείνο τον παράδεισο, τον οποίο δεν μπόρεσαν οι συμπατριώτες του να δουν, αμέσως «ανέγνωσε» πως τυφλούς ο χρησμός εννοούσε τους Χαλκηδόνιους.

Κι έκτισε εκεί το Βυζάντιο. Με ό,τι, επιβεβαιωτικό του χρησμού, ιστορικά κοσμογονικό ακολούθησε. (Ενδιαφέρει: Οι Χαλκηδόνιοι παρέμειναν πεισματικά αμετάπειστοι, και μονίμως εριστικοί προς το Βυζάντιο.

Διότι ποτέ δεν τόλμησαν να αναγνωρίσουν την «τύφλωσή» τους…)

Ούτε «ποιος κάνει κουμάντο» αποδεικνύει λοιπόν η «έκρηξη» Ερντογάν, (καθότι, ως από καιρού πολλού διακηρυγμένο, τυγχάνει γνωστό τοις πάσι), ούτε και τον πασίγνωστο, εκτοξευθέντα μάλιστα κατά πρόσωπο στον Μακάριο, διά στόματος Ινονού (Δεκέμβριος ’63), «στρατηγικό» της Τουρκίας στόχο.

Το καινό στην έκρηξή του, είναι αυτό που περιέχεται στη φράση, «…όποιο είναι το στρατηγικό ενδιαφέρον της Ελλάδας στην Κύπρο, το ίδιο έχει και η Τουρκία»!

Απλά λόγια: Θεωρεί ο Ερντογάν, πως για την Ελλάδα η Κύπρος έχει στρατηγική σημασία. Και αυτό είναι που τον τρομάζει. (Το αναγνωρίζει αυτό, είτε η Ελλάδα, που το αποποιήθηκε, είτε η Κύπρος που, από το εφάμαρτο 1964, της το στέρησε ως δικαίωμα;)

Και φυσικά δικαίως τον τρομάζει. Διότι το στρατηγικό του ενδιαφέρον δεν είναι να αυξήσει, (με το έδαφος της Κύπρου) εκείνο της Τουρκίας κατά 1,1%! Το ενδιαφέρον του είναι να μην έχει η Ελλάδα «στρατηγικό ενδιαφέρον» στην Κύπρο.

Άλλως, να μην υπάρχει ελληνικής επικράτειας έδαφος στην ανατολή!
Ο λόγος προφανής: Να είναι εδώ η Τουρκία μόνος, και συνεπώς «αναγκαίος σύμμαχος» της Δύσης στην περιοχή.

Πράγμα που αποτελεί, αν όχι «ικανή», «αναγκαία» πάντως συνθήκη, ώστε ελεύθερα να πραγματοποιήσει το ηγεμονικό της όραμα.

(Τα άλλα περί «προσβολής», ή «τρομοκράτησής» τους, ή ακόμα περί «επανάστασης» των ήδη ανύπαρκτων πια στα κατεχόμενα (16% προς το παρόν) Τουρκοκυπρίων, θα τα αποκαλούσε, αν ζούσε ο Καρκαβίτσας, απλώς «λόγια της πλώρης»).

Το καταπελτικό όμως (ειδικά για το ελληνικό σβέρκο) στην έκρηξη Ερντογάν, είναι το δεύτερο που ως κραυγή εκτόξευσε, ισάξιο πάντως, (είτε μας αρέσει είτε όχι) αληθινού εθνικού ηγέτη.

Κραυγή που ερμηνεύει, εκτός από το «στρατηγικό του βάθος», και μιαν άλλη πηγή «δικαιωμάτων» του στην Κύπρο: «Έχω νεκρούς εγώ εκεί κάτω»! Λόγος πάντως, κι ας βάναυσα βιάζει την Ιστορία, ηγετικός.

Ποιος ο που θα πει παρόμοιο λόγο, για το έδαφος αυτό της ελληνικής εσχατιάς, Έλληνας Πρωθυπουργός; (Έδαφος μάλιστα με «ιστορικό βάθος» νεκρών, εξικνούμενο μέχρι το ιερό σώμα του Αθηναίου Κίμωνα!)

Όχι βέβαια ο Παπάγος. Εκείνος έφυγε ενωρίς. Ούτε ο Παπανδρέου ο Πατήρ. Αυτόν τον έφαγε ο Υιός του ενωρίς. (Και το -εν Κύπρω- «Άγιο Πνεύμα»…) Ποιος λοιπόν; Ο Καραμανλής τάχα, ο «υψηλός» (του «η Κύπρος είναι μακριά»), ή ο Καραμανλής ο απλώς «βραχύς»;

Μήπως ο Παπανδρέου ο Ανδρέας, ο «Άσωτος» υιός, ή ο Παπανδρέου ο Γιωργάκης, ο εν ασωτία εγγονός;

Δεν μιλώ φυσικά για τον Σημίτη! Ούτε για τον Μητσοτάκη, που ξεκίνησε αντιστασιακός αγωνιστής διάσημος το ’41, και κατέληξε Μήτσος άσημος ή πιο άσημος ακόμα Τάκης… (Να ελπίσομε άραγε, πως ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα θα ενσαρκώσει το «βασιλόπουλο», στη χώρα των «Μοιρολάτρων», της γιαγιάς του;)

Αυτό το ένα λοιπόν που «τρομάζει» τον Ερντογάν, αποτελεί τη μόνη σωτηρία μας. Αν φυσικά πεισθούν να «αναβλέψουν» επιτέλους, ώστε να το «αναγνώσουν», οι ημέτεροι Χαλκηδόνιοι.

Κι αν βέβαια, ως «πεισματικά αμετάπειστοι» Χαλκηδόνιοι, δεν περιπέσουνε ξανά στου μυθικού πλούτου (των υδρογονανθράκων τώρα, όπως παλιά στου «εφικτού») το αποκάρωμα!
*Ο Χάρης Φεραίος είναι διδάκτωρ του ΕΜΠ.

philenews.com

πηγή