Ποιοι θέλουν να δημιουργήσουν εικόνα «αντισημιτισμού» για την Ελλάδα;

Ένα πραγματικά περίεργο άρθρο έκανε πρόσφατα την εμφάνισή του στην εφημερίδα Los Angeles Times, κι από κει αναδημοσιεύθηκε σε διάφορα σάιτς, πόρταλς κλπ. Ο λόγος της δημοσίευσής του, μου είναι άγνωστος. Αν και έχω κάποιες προσωπικές υποψίες, που έχουν να κάνουν με τη φίλη και γείτονα Τουρκία, αλλά και τα παιχνίδια των ΗΠΑ σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές.

Ποιος να ξέρει άραγε σε τι εξυπηρετεί, αυτού του είδους το συκοφαντικό άρθρο, σε αυτή τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, που γράφτηκε από την Ελληνίδα ανταποκρίτρια της εφημερίδας στην Αθήνα.

Ο Αντισημιτισμός φουντώνει στην Ελλάδα.

Η Ελλάδα, περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, συνεχίζει να παλεύει με δυνατά αντί-εβραϊκά αισθήματα. Και μέσα στη κρίση και την αγωνία που έχουν γεννήσει οι οικονομικές συνθήκες, αυτά τα αισθήματα επανέρχονται.

Σχεδόν 70 χρόνια μετά, η Αθήνα, μια από τις τελευταίες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες που τιμά τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας, αποκτά επιτέλους ένα μνημείο για το ολοκαύτωμα.

Όμως, από τον Μάιο οπότε και εγκαινιάσθηκε, τα εβραϊκά κοιμητήρια συλήθηκαν, οι συναγωγές στοχοποιήθηκαν, τα μνημεία του ολοκαυτώματος σε άλλες περιοχές της χώρας βανδαλίστηκαν, και το εβραϊκό μουσείο στην Αθήνα γέμισε με σβάστικες ζωγραφισμένες στους τοίχους του. Και το πιο ανησυχητικό απ όλα είναι το γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος στην Αθήνα, ψήφισε πρόσφατα έναν νεοναζί υποψήφιο για το δημοτικό συμβούλιο της πόλης.

Το μαρμάρινο γλυπτό, με το σχήμα σπασμένου άστρου του Δαυίδ, δείχνει προς τις 29 ελληνικές πόλεις από τις οποίες τουλάχιστον 60.000 Εβραίοι μαζεύτηκαν και στάλθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Auschwitz και της Treblinka, μεταξύ 1943-44.

Ο θάνατος αυτών των ανθρώπων τιμάται μέσα σε ένα σκηνικό γαλήνης. Το μνημείο, τοποθετημένο μέσα σε έναν ελαιώνα, συμβολίζει την επιβίωση και τη θεραπεία. Ή έτσι τουλάχιστον υποτίθεται.

Αν και ο αντισημιτισμός αποτελεί μια παλιά ντροπιαστική πλευρά της ευρωπαϊκής ιστορίας, η Ελλάδα περισσότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, συνεχίζει να παλεύει με δυνατά αντί-εβραϊκά αισθήματα. Και μέσα στη κρίση και την αγωνία που έχουν γεννήσει οι οικονομικές συνθήκες, αυτά τα αισθήματα επανέρχονται στην επιφάνεια.

Όπως λέει ο πρόεδρος του Κεντρικού Εβραϊκού Συμβουλίου της Ελλάδας David Saltiel, «Ανέκαθεν μας πολιορκούσαν οι φανατικοί, και τα ακροδεξιά πολιτικά κινήματα… τώρα όμως με την οικονομική κρίση, φοβόμαστε πως ο αντισημιτισμός θα θεριέψει».

Η Ελλάδα βρίσκεται εν μέσω της χειρότερης οικονομικής της ύφεσης στα τελευταία 17 χρόνια, και σώθηκε εξαιτίας δανείου της ΕΕ και του ΔΝΤ, το οποίο έλαβε με αντάλλαγμα δρακόντεια μεταρρυθμιστικά μέτρα, περικοπές δαπανών, και δραστική μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού της. Τα μέτρα που ελήφθησαν θεωρούνται ως βασική αιτία για μια αύξηση των εγκλημάτων μίσους εναντίον των μειονοτήτων, από πλευράς Ελλήνων, που είναι οργισμένοι λόγω της αυξανόμενης ανεργίας καθώς και της μετανάστευσης.

Διψασμένη για μετρητό, η σοσιαλιστική κυβέρνηση προσπαθεί απεγνωσμένα να προσελκύσει πλούσιους επενδυτές, ψάχνοντας στη Κίνα, στο Κατάρ, στη Σαουδική Αραβία, και τώρα στο Ισραήλ.

Μέσα στο μήνα που διανύουμε, δεκάδες Αμερικανό-Εβραίοι ηγέτες κατέφθασαν στην Αθήνα έτσι ώστε να προωθήσουν τις αναγεννημένες σχέσεις του Ισραήλ με την Ελλάδα. Όμως δεν χάρηκαν όλοι με τη παρουσία τόσων πολλών Εβραίων στους δρόμους της Ελλάδας, πόσο δε μάλλον στα υπουργικά γραφεία, αλλά και σε αυτό του προέδρου της Δημοκρατίας.

«Κινδυνεύουμε», προειδοποίησε ο διάσημος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, που στη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης, παραδέχθηκε πως είναι αντισημίτης. «Ο Σιωνισμός και οι αρχηγοί του είναι εδώ, έχουν συνάντηση στη πατρίδα μας…» είπε. «Το θέμα δεν είναι καθόλου αστείο», συνέχισε, κατακεραυνώνοντας τον Σιωνισμό και «τον έλεγχο που διατηρεί επί της Αμερικής και του τραπεζικού συστήματος, θύμα των οποίων έπεσε η Ελλάδα».

Τέτοιου είδους πιστεύω δεν είναι κάτι το καινούργιο, ούτε είναι αποκλειστικά ελληνικά. Αυτό που είναι διαφορετικό στην Ελλάδα, είναι το επίπεδο της ανοχής για τον αντισημιτισμό. Όπως αναφέρει ο ακτιβιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων Παναγιώτης Δημητράς: «Δεν υπάρχει καμία μα καμία αντίδραση σε οποιαδήποτε έκφραση αντισημιτισμού. Αυτό επιτρέπει στους εξτρεμιστές να εκμεταλλεύονται μια φοβική κοινωνία, ιδιαίτερα σήμερα, που διανύουμε κρίση».

Κάποιοι κατηγορούν τις εβραϊκές οργανώσεις που αποφεύγουν τις άμεσες δημόσιες αντιδράσεις σε επιθέσεις. Άλλοι κατηγορούν τη συμπεριφορά ιεραρχών της εκκλησίας, και την αδυναμία της Ελλάδας να συμβιβαστεί με την παλιά πολυπολιτισμική της ταυτότητα και το οδυνηρό της παρελθόν.

Όπως και νάχει, λέει η Άννα Στάη, της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας, «Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να αρνείται τα αντιεβραϊκά της αισθήματα. Αυτό είναι επικίνδυνο».

Πάρτε για παράδειγμα τη περίπτωση του Κωνσταντίνου Πλεύρη. Πρόκειται για ένα αυτόκλητο αντισημίτη, και αρνητή του ολοκαυτώματος, 70χρονου δικηγόρου, που το 2007 καταδικάστηκε σε φυλάκιση 14 μηνών, για πρόκληση φυλετικού μίσους μέσω του βιβλίου του «Εβραίοι: Ολόκληρη η Αλήθεια». Το 2009, η απόφαση ανατράπηκε, και ένα χρόνο αργότερα το ανώτατο δικαστήριο της Ελλάδας αποφάσισε την οριστική αθώωση του δικηγόρου, με το σκεπτικό ότι η «επιστημονική» του εργασία δεν στοχεύει στους Εβραίους ως φυλή ή ως θρήσκευμα, αλλά στη «συνωμοσιολογική τους επιδίωξη για παγκόσμια κυριαρχία».

Οι εβραϊκές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο αντέδρασαν έντονα, αλλά τα κύρια ΜΜΕ της Αθήνας αναφέρθηκαν ελάχιστα επί της απόφασης, ενώ η κυβέρνηση τήρησε απόλυτη σιωπή.

Πριν από δυο εβδομάδες, η Στάη και άλλα μέλη της Αντιναζιστικής Πρωτοβουλίας ταξίδεψαν στις Βρυξέλλες για να πετύχουν τη στήριξη των Ευρωβουλευτών. «Υπάρχει ένα ισχυρό υπόγειο ρεύμα αντισημιτισμού στην Ελλάδα» λέει ο Δημητράς, «κάθε ελπίδα για να δοθεί προσοχή στο πρόβλημα μπορεί να έρθει μόνο με πιέσεις από το εξωτερικό…».

Κάποιοι πιστεύουν πως υπάρχει ακόμη ελπίδα και στο εσωτερικό. «Είμαστε σε μια κρίσιμη κοινωνική καμπή», λέει η Ζανέτ Μπατίνου, διευθύντρια του εβραϊκού μουσείου της Αθήνας. «Αν πρώτα βρούμε το κουράγιο να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί για τα δημοσιονομικά μας χάλια, τότε θα μπορούμε να αντικρίσουμε κατάματα και ένα από τα χειρότερα χαρακτηριστικά μας». Και συμπληρώνει: «Μας έχουν τελειώσει οι αποδιοπομπαίοι τράγοι».

Της Ανθής Καρασσάβα, ειδικής ανταποκρίτριας της Los Angeles Times

Απόδοση:-S.A.

πηγή