Ερωτήματα και προβληματισμό προκαλεί η άκριτη στάση των κομμάτων της Αριστεράς υπέρ των ανοικτών συνόρων στη λαθρομετανάστευση αλλά και η προσπάθειά τους να αξιοποιήσουν πολιτικά τη μάζα των λαθρομεταναστών ως δύναμη κρούσεως για τη δημιουργία αναταραχής και δυναμικής αντιπαράθεσης.
Το ΚΚΕ είχε τηρήσει αρχικά επιφυλακτική στάση απέναντι στο φαινόμενο της ανεξέλεγκτης λαθρομετανάστευσης.
Εκτιμούσε, ορθώς, ότι πιθανόν αυτή θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση των ελλήνων εργαζομένων και στην κοινωνική συνοχή της χώρας.
Αντιμετώπιζε επίσης με καχυποψία την πολύ κραυγαλέα ιδεολογική «πρωτοπορεία» του Συνασπισμού και του «αντιεξουσιαστικού» χώρου στην υποστήριξη των λαθρομεταναστών.
Σύντομα όμως βρέθηκε, δυστυχώς, σε ιδεολογικό συναγωνισμό με τις δύο παραπάνω πολιτικές δυνάμεις. Ιδιαίτερα στον χώρο των πανεπιστημίων, που με επίκεντρο το άσυλο και τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης, έγινε προνομιακό πεδίο για την ανάδειξη της λαθρομετανάστευσης σε μεγάλη «προοδευτική» υπόθεση.
Ο διεθνισμός των αγορών της παγκοσμιοποίησης ταυτίστηκε με τον αριστερό διεθνισμό και η παραδοσιακή νεύρωση της Αριστεράς με το έθνος την οδήγησε στο «χάψιμο» των συνθημάτων της «πολυπολιτισμικής κοινωνίας» και του αγώνα κατά του δήθεν «ρατσισμού» και της «ξενοφοβίας» των Ελλήνων (….)
Η Αριστερά αντί να αντιληφθεί ότι η λαθρομετανάστευση συνδέεται με την πολιτική της παγκοσμιοποίησης και τις επιδιώξεις της, πάτησε την πεπονόφλουδα.
Ανέλαβε να την καλύψει από αριστερά και να δώσει αριστερό άλλοθι στην κυβέρνηση, επικαλούμενη αυτά που και η παγκοσμιοποίηση επιτηδείως προβάλλει, τον «ανθρωπισμό», τον «διεθνισμό», τον «οικουμενισμό», τα «ανθρώπινα δικαιώματα», τον «αντιρατσισμό»!
Υιοθέτησε επίσης το γνωστό επιχείρημα ότι επειδή υπάρχουν πόλεμοι και φυσικές καταστροφές, η ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση είναι αναπόφευκτη συνέπεια. «Ένοχη» γι’ αυτό είναι επίσης η Ελλάδα, γιατί συμμετέχει κι αυτή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ.
Προβάλλει τον ισχυρισμό αυτό ως άλλοθι για να μη δει το οφθαλμοφανές γεγονός ότι η μαζική ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση συνδέεται με την παγκοσμιοποίηση. Πόλεμοι, φτώχεια και καταστροφές υπήρχαν και πριν από τη δεκαετία του 1990. Δεν υπήρχε όμως κίνημα μαζικής λαθρομετανάστευσης.
Η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε οριακό σημείο με τη λαθρομετανάστευση από κάθε άποψη. Το γεγονός ότι μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση όχι μόνο εξωκοινοβουλευτικές ακραίες δυνάμεις αλλά και κοινοβουλευτικά κόμματα εξακολουθούν να εθελοτυφλούν και να παραλογίζονται, προκαλεί θλίψη και ανησυχία.
Το να ζητούν να μείνουν ανοικτά τα σύνορα σ’ όλους τους λαθρομετανάστες, που παρουσιάζονται όλοι συστηματικά ως «πρόσφυγες», είναι τόσο εξωπραγματικό και ανεύθυνο όσο είναι και η φαντασίωση ότι η άλλη Ευρώπη θα δεχθεί τη μετακίνησή τους σ’ αυτήν και δεν θα πάρει μέτρα για τον έλεγχο των δικών της συνόρων, αφήνοντας την Ελλάδα σε ρόλο χωματερής λαθρομεταναστών και αναχώματος για την άλλη Ευρώπη.
Είναι το ίδιο ανεύθυνο να προτείνεται το αμάλγαμα μεταξύ μεταναστών και λαθρομεταναστών και η νομιμοποίηση όλων των τελευταίων.
Η πολιτική αυτή θα οδηγούσε μαθηματικά σε σταδιακή κατεδάφιση της Ελλάδας ως έθνους και εθνικού κράτους.
Είναι παράδοξο, άλλωστε, να καταγγέλλεται από τη μια η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας, με το Μνημόνιο, όπως επίσης, δικαίως, η ενδοτική εξωτερική πολιτική στα εθνικά θέματα, και από την άλλη να υποστηρίζεται η εθνική αλλοτρίωση της Ελλάδας και η εθνική της αποδόμηση, με την ανεξέλεγκτη μαζική λαθρομετανάστευση.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου