«Δεν ήρθε πρώιμα η άνοιξη κι ουδέ το καλοκαίρι.
Χαιρόμαστε, χορεύουμε και ψιλοτραγουδάμε,
γιατί ελευτερωθήκανε, αητέ, τα Γιάννενά μας!»
Ο Γεώργιος Σουρής έγραψε στο Ρωμηό ανάλογο ποίημα.
Τα πήραμε τα Γιάννινα
Μάτια πολλά το λένε,
όπου γελούν και κλαίνε.
Το λεν πουλιά των Γρεβενών
κι αηδόνια του Μετσόβου…
...Με την έναρξη του πολέμου οι Κρητικοί εθελοντές έδωσαν το «παρών». Άλλωστε τους πρώτους μήνες διοικητής της στρατιάς ήταν ο Κρητικός Κων. Σαπουτζάκης. Τα σώματα της Κρήτης ήρθαν με τους οπλαρχηγούς Κ. Μάνο, Αντώνη και Μάρκο Μάντακα, Μάρκο Δεληγιαννάκη, Γιάννη Δαμιανάκη, Μάνθο Πάσχο, Μάρκο Παπαγιαννάκη, Σταύρο Σταυρουλάκη, Βαγγέλη Γαλατιανό και Νικόλα Μπαλέλη. Πρώτος σταθμός τα βουνά του Σουλίου. Από εκεί μεταφέρθηκαν στο μέτωπο Μπιζανίου – Ιωαννίνων. Οργανώθηκαν σε τρία τάγματα, τα οποία συγκρότησαν το «Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών» (Α.Σ.Κ.) και πολεμούσαν ψυχωμένα μέρα και νύχτα. Η χιλιοτραγουδισμένη πόλη ετοιμάζεται «ύστερα από τριάντα γενιές, που ήρθαν και παρήλθαν» γράφει ο Χρηστοβασίλης, να τα ιδούν ελευθερωμένα.
Η ανδρεία των Κρητικών ήταν υποδειγματική. Φημολογείται ότι από τους άνδρες του Α.Σ.Κ. ακούσθηκε για πρώτη φορά η πολεμική κραυγή «ΑΕΡΑ» κατά την επίθεση εναντίον των τούρκων στο οχυρό του Μπιζανίου...
Πηγή: εφημερίδα "ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ"
21 February 1913
http://21february1913.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου