Δύο χρόνια χωρίς το Χριστόδουλό μας

Δυο χρόνια...
Πότε πέρασαν κιολας δύο χρόνια απο τη μαύρη Δευτέρα, που άλλαξε τις ζωές όλων μας για πάντα;

Ηταν Δευτέρα, 5.15 το πρωί η ωρα που έσβηνε το καντήλι της ζωής του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου μας και άλλαζε η ζωή μας...

Δύο χρόνια μετά,δεν τον έχουμε ξεχάσει,τον έχουμε διαρκώς στο στόμα μας, στην καρδιά μας και τη σκέψη μας...

Δύο χρόνια μετά,η Ελλάδα παραμένει ορφανή...

Δύο χρονια μετά,ολα για όσα εκείνος μας προειδοποιούσε λαμβάνουν χώρα, ένα ένα, κάθε μερα. Η ζωή μας έχει αλλάξει κατά πάρα πολύ απο εκείνες τις μέρες. Πολλοί, και ιδίως οι ισχυροί της ημέρας, αντιστάσεως μή ούσης παίρνουν αποφάσεις επιζήμιες για την Ελλάδα, για την Εκκλησία και για εμάς χωρίς να ερωτηθούμε...

Ζητουν χωρισμό κράτους Εκκλησίας, ζητανε να δώσουν ιθαγένεια σε όλους τους λαθρομετανάστες, ζητάνε να μειωθεί η παρουσία της Εκκλησίας στη δημόσια ζωή και αντι να ζουμε με την Εκκλησια που μας διδασκει να σκεφτομαστε, και να αποφασίζουμε, μας ζητανε να γίνουμε ένα νουμερο,ενας αριθμος οπως ωραια ελεγε ο Χριστοδουλος. Να σκεφτομαστε μονο το ζοφερο οικονομικο αυριο που μας περιμενει...να σκεφτομαστε τι θα μας ζητησουν να συνεισφερουμε ως βοηθεια υποχρεωτικη για να συνελθει η Ελλάδα απο ενα οικονομικο κραχ που εμεις ουδεποτε προκαλεσαμε..

Δεν μπορουμε να το δεχθουμε αλλο αυτο που γίνεται σε βάρος μας...

Την Κυριακή στις 24 του μηνός η μνήμη του Χριστόδουλου παραμένει ζωντανή.

Πηγαίνουμε στον Αγιο Νικολαο Καισαριανής, αλλά και στο Πρώτο Κοιμητήριο των Αθηνών και τα γεμίζουμε και προσκυνώντας στον τάφο του του λέμε,

Χριστόδουλε σέ πάμε !

Για να τον ακουσουμε να μας λέει απο εκεί ψηλά και εγώ σας πάω !

Δεν θα τον ξεχάσουμε ποτέ.

Αιωνία αυτου η μνήμη !

πηγή:Έγερσις