Πέμπτη 6 Σεπτεμβρίου 2012

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα δημιουργήθηκε από τις Βρετανικές Μυστικές Υπηρεσίες



Ο Δρ John Coleman*, πρώην Βρετανός πράκτορας μυστικών υπηρεσιών ... αναφέρει στην έκθεσή του για την ισλαμική επανάσταση του Ιράν ότι η Μουσουλμανική Αδελφότητα δημιουργήθηκε από «τα μεγάλα ονόματα της βρετανικής υπηρεσίας πληροφοριών της Μέσης Ανατολής» ... και ότι η αποστολή τους ήταν να "κρατήσουν τη Μέση Ανατολή προς τα πίσω, έτσι ώστε οι φυσικοί της πόροι, το πετρέλαιο, να μπορούσε να συνεχίσει να λεηλατείται ... "
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι μια δημιουργία του Λονδίνου, πλαστή ως η σημαιοφόρος μιας αρχαίας, αντι-θρησκευτικής (ειδωλολατρικής) αίρεσης που μαστίζει το Ισλάμ από την ίδρυση της ισλαμικής κοινότητας (Ούμα) από τον Προφήτη Μωάμεθ στον έβδομο αιώνα. Εκπροσωπώντας τον οργανωμένο ισλαμικό φονταμενταλισμό, η οργάνωση με την ονομασία Μουσουλμανική Αδελφότητα (Ikhwan al-Muslimum στα αραβικά) ιδρύθηκε επίσημα στην Αίγυπτο, το 1929, από τον Βρετανό πράκτορα Χασάν αλ-Μπάνα, ένας Σούφι μυστικιστή. Σήμερα, η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι η ομπρέλα κάτω από την οποία ένα πλήθος από φανατικούς Σούφι, σουνίτες και φανατικές σιιτικές αδελφότητες και εταιρίες ακμάζουν.
Η Μουσουλμανική Αδελφότητα είναι ένα εργαλείο των Βρετανών παγκοσμιοποιητών των οποίων ο κύριος στόχος είναι η ανατροπή της υπάρχουσας παγκόσμιας τάξης και η δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου συστήματος παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Χωρίς τους Βρετανούς, το «ριζοσπαστικό Ισλάμ θα παρέμενε ένα νόθο, κατασταλτικό μειονοτικό κίνημα όπως ήταν ανέκαθεν, και η Μέση Ανατολή θα είχε παραμείνει σταθερή και ευημερούσα."
Οι πραγματικοί Αδελφοί Μουσουλμάνοι είναι ... οι μυστικοπαθείς τραπεζίτες και χρηματιστές που στέκονται πίσω από την κουρτίνα, τα μέλη των παλαιών Αραβικών, Τουρκικών, ή Περσικών οικογενειών των οποίων η γενεαλογία τους τοποθετείται στην ολιγαρχική ελίτ, με ήπιες επιχειρηματικές σχέσεις καθώς και σχέσεις μυστικών υπηρεσιών με την μαύρη Ευρωπαϊκή αριστοκρατία και, κυρίως, με τη βρετανική ολιγαρχία.
Κατασκευάζοντας ένα ψεύτικο πόλεμο μεταξύ του ισλαμικού φονταμενταλισμού και της Δύσης, οι παγκοσμιοποιητές είναι σε θέση να επιτεθούν στον πραγματικό εχθρό τους, την ανθρωπότητα. Κινώντας τα νήματα, θα διασφαλίσουν ότι τόσο τα δυτικά όσο και τα μουσουλμανικά κράτη θα είναι υποβαθμισμένα και τελικά εντελώς υποταγμένα στην απεχθή διακυβέρνησή τους.
Οι παγκοσμιοποίησης εδώ και πολύ καιρό χρησιμοποιούν τους πολέμους για να ανατρέψουν, να διαφθείρουν και να καταστρέψουν το δυτικό πολιτισμό.
Σχεδιάζουν ένα νέο σύστημα φεουδαρχίας που θα εξαθλιώσουν τις μεσαίες τάξεις, θα μειώσουν τον πληθυσμό και θα υποδουλώσουν τις μάζες, αφήνοντας μόνο τους  πλούσιους να υπηρετούνται από μια τεχνοκρατία. Όλος ο κόσμος θα μοιάζει με μια καταπιεστική τριτοκοσμική χώρα που θα διοικείται από το ΔΝΤ, τον ΟΗΕ και τη Παγκόσμια Τράπεζα.
Οι παγκοσμιοποιητές έχουν έδρα το Λονδίνο και επίκεντρο την, υπό κυριαρχία των Rothschild, Τράπεζα της Αγγλίας, την MI-6 και την μυστικοπαθή εταιρία της Στρογγυλής Τράπεζας, η οποία γέννησε το Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων (Royal Institute of International Affairs).
* Αναφορές για τον Δρ. John Coleman στον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΥΡΑΝΟ έχουν γίνει εδώ και εδώ

1 σχόλιο:

ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΑΣΙΝΟΣ είπε...

Αθήνα, 6 Σεπτεμβρίου 2012
Ο "ισλαμισμός" με διαφορετική δοσολογία φανατισμού, μαχητικότητας, εσωστρέφειας, ανάσχεσης κοινωνικών εξελίξεων, σωβινισμού και "ριζοσπαστισμού", ανάλογα με τις ανάγκες της πολιτικής της "δυσης", φυτεύθηκε, καλλιεργήθηκε και δέχθηκε ποσότητες κατάλληλου "λιπάσματος" από τους "δυτικούς" μας "συμμάχους", με πρώτον και καλλίτερο τον ναπολέοντα Βοναπάρτη όταν επιτέθηκε κατά της Τσαρικής Ρωσσίας, τότε προσπάθησε να δημιουργήσει τουρκικής και καυκάσιας καταγωγής μουσουλμανική πέμπτη φάλαγγα με σημαία τη θρησκευτική διαφορά μεταξύ των τσαρικών στρατευμάτων και των μουσουλμανικού θρησκεύματος υπηκόων του τότε τσαρικού ρωσσικού κράτους. Στη συνέχεια μετά και την διάλυση του οθωμανικού χαλιφάτου, υποτίθεται ότι ο οθωμανός Σουλτάνος ήταν ο χαλίφης (πνευματικός - θρησκευτικός ηγέτης του οθωμανικού κράτους) μετά τον Α΄Π.Π., η αγγλική πλιτική προώθησε τον ισλαμισμό ως αντίβαρο στον αραβικό εθνικισμό που προωθείτο δραστήρια από τη Ρωσσία, φυσικά εις βάρος του οθωμανικού κράτους και των περιστασιακών ακροβατούντων "δυτικών" συμμάχων του, ήδη από τα μέσα του 19ου αι. η ρωσσική διπλωματία, στα πλαίσια της, επ΄ ωφελείας της καλλιέργιας αραβικού εθνικισμού, έπεισε τους άραβες ορθόδοξους χριστινούς να αντικαταστήσουν τους Έλληνες ιεράρχες τους με Άραβες.
Κορωνίδα της πολιτικής έκφρασης του αραβικού εθνικισμού ήταν η ίδρυση του κόμματος Μπαάθ στη Δαμασκό το 1940, φιλορωσσικό και στα λόγια αντιδυτικό.
Σε κάθε περίπτωση κι ο αραβικός εθνικισμός, όπως και κάθε άλλος εθνικισμός, στη συνθηματολογία του χρησιμοποίησε και τη θρησκεία, και διάφορες θρησκευτικές μεσσιανικές μωρολογίες.
Η "δύση" αφού απέτυχε να επιβάλει την καταλήστευση των αραβικών πλουτοπαραγωγικών πηγών με, τον "δυτικοδίαιατο" ισλαμισμό, επενέβη κι επεμβαίνει απροκάλυπτα κατά των αραβικών κρατών, μελών του πρώην Μπαάθ, η επεμβαίνει έμμεσα μέσω εμφυλίων και φυλετικών συγκρούσεων, η εκμεταλλευόμενη τη δυσαρέσκεια των θρησκευτικά διαφοροποιούμενων πληθυσμών στις αραβικές χώρες, ας σημειωθεί όμως ότι και στην, ενίοτε αυτοσχεδιάζουσα, αυθάδη "σύμμαχο" της "δύσης" Τουρκία υπάρχουν διάσπαρτοι, μεταξύ άλλων, 6 - 7 εκατ. Αλλαουίτες (Αλεβί), ομόθρησκοι αυτών που συγκρούονται με τους σουνίτες στη Συρία, κι αυτό είναι σε όλους γνωστό.
Μήπως ο "νεοοθωμανισμός" του κ. Νταβούτογλου και οι ονειρώξεις περί εξαπλώσεως στα κράτη της Χερσονήσου του Αίμου, μέσω των "Τουρκων" των χωρών αυτών είναι ουτοπική διέξοδος - παυσίπονο (ιδεολογική, ψυχολογική και ίσως πολιτική εσωτερικής κατανάλωσης και κατευνασμού) ενώπιον των ανακατατάξεων κατόπιν της ιδρύσεων ενός, αρχικά τουλάχιστον, φιλοδυτικού και υπάκοου "Κουρδιστάν", και των υπολοίπων εδαφικών αλλαγών στην πολυεθνική, πολυφυλετική, πολυπολιτισμική και πολυθρησκευτική, παρά τις, καθ΄ υπαγόρευσιν, εθνοκαθάρσεις και μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών (Κιζίλ Μπάς κλπ), Τουρκία.
Εκεί ο "ισλαμισμός" τι θα μπορέσει να κάνει, δεδομένου ότι πολλοί άραβες, κι όχι μόνον, αναμένουν αυτές τις εξελίξεις.
Η Τουρκία παρά τη δραστηριοποίησή της στον Ο.Ι.Δ. (Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης) δεν αντιμετωπίζεται από τις αραβικές τουλάχιστον χώρες ιδαίτερα θετικά, το φαύλο οθωμανικό παρελθόν της και η κατοχή, με "δυτική" ενθάρρυνση, αραβικών εδαφών (Μοσσούλη) δεν την ευνοούν.
Ιωάννης Στασινός