Ριχάρδος Σωμερίτης , κατά τού " Indymedia " ! - Την έκαναν την « δουλειά » τους τα « ανάρχια », τώρα δεν τα χρειάζονται άλλο...

Εχουμε λοιπόν από πολλά χρόνια μια γνωστή αντιεξουσιαστική ιστοσελίδα με τον τίτλο «Ιντιμίντια». Ιστοσελίδες με τον ίδιο τίτλο υπάρχουν σε όλο τον λίγο ή πολύ δημοκρατικό κόσμο αλλά όχι αλλού, π.χ. στην ξακουστή Κούβα. Το αθηναϊκό ιντιμίντια ελέγχεται από ανώνυμη (αλλά γνωστή-άγνωστη) «συντακτική επιτροπή». Περιλαμβάνει «αριστερές» ειδήσεις και τα συλλογικά ή ατομικά κείμενα κάθε λογής επαναστατών ή και ψώνιων. Συχνά με απειλές ή βίαιες υβριστικές ως συκοφαντικές προσωπικές επιθέσεις μεταξύ τους και σε βάρος τρίτων με ελάχιστες δυνατότητες υπεράσπισής τους.

Αυτό συμβαίνει πάντως και με όσες ιστοσελίδες της «μπλογκόσφαιρας» δεν δηλώνουν όνομα και διεύθυνση υπεύθυνου. Επιπλέον αν χτυπήσετε το όνομά σας σε μια «μηχανή αναζήτησης» τα «ανώνυμα» συκοφαντικά ή υβριστικά θα προβληθούν αυτόματα σε κοινή θέα. Υπάρχει δηλαδή μια αναπαραγωγή τους σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το αθηναϊκό ιντιμίντια εκπέμπει από τον «σέρβερ» του Πολυτεχνείου. Το Πολυτεχνείο έχει έναν ισχυρό σέρβερ για τις εκπαιδευτικές, διοικητικές και ερευνητικές ανάγκες του. Παλαιότερα (ή πάντα, δεν γνωρίζω) μια μικρή καθημερινή εφημερίδα, με μεγάλη όμως επιρροή στο Πανεπιστήμιο, τον σέρβερ αυτόν χρησιμοποιούσε επίσης. Και για να είναι τα πράγματα σαφή: ο σέρβερ είναι στο Διαδίκτυο ό,τι το ταχυπιεστήριο στον Τύπο. Δεν νομίζω ότι το Εθνικό Τυπογραφείο θα τύπωνε δωρεάν κάποια εφημερίδα στο όνομα της ελευθερίας του λόγου.

Αλλά το Πολυτεχνείο «τυπώνει» το Ιντιμίντια. Αυτό σημαίνει ότι όποιος το επιθυμεί μπορεί να αξιώσει από το Πολυτεχνείο την ίδια εξυπηρέτηση; Με βάση ποιο σκεπτικό οι πρυτανικές αρχές (και οι μόνιμοι καταληψίες του) θα πουν ναι ή όχι; Πώς θα αντιμετώπιζαν τις νομικές συνέπειες των διακινούμενων κειμένων αν εμπίπτουν στις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα: δεν είναι οι αρχές αυτές συνεργοί των ανωνύμων; Είναι αυτονόητο ότι δεν θέτω θέμα απαγόρευσης του Ιντιμίντια. Αλλά ένα διπλό ερώτημα: α) αν το κράτος οφείλει (παρά το θλιβερό σοβιετικό προηγούμενο) να παρέχει τα τεχνικά μέσα της δημόσιας έκφρασης και αν ναι, γιατί μόνο στο Διαδίκτυο και όχι στη ραδιοφωνία, την τηλεόραση και τον Τύπο- και πού θα μπορούσα να καταθέσω τη σχετική αίτηση; Και β) ως πότε τα μπλογκ του «ελεύθερου λόγου» θα έχουν, χωρίς κυρώσεις, τα απεχθή χαρακτηριστικά των ανώνυμων επιστολών, με την αμέριστη τεχνική συμπαράσταση της Πολιτείας;

Αυτό είναι (π.χ. κυρία Διαμαντοπούλου) το πολιτικό ζήτημα και όχι φυσικά οι καθυστερημένες και μονόπλευρες καταγγελίες μερικών ακροδεξιών (που τα φιλικά τους μπλογκ- το γνωρίζετε- οργιάζουν βρίζοντας και συκοφαντώντας) μήτε η αιφνίδια μονόπλευρη αφύπνιση μιας Δικαιοσύνης που γνωρίζει το θέμα από χρόνια.

πηγή
πηγή

πηγή