Στην τελευταία του συνέντευξη, ο Τ. Παπαδόπουλος πρόλαβε (για κακή τύχη ορισμένων) και αναφέρθηκε στην εκ περιτροπής προεδρία («Καθημερινή» 13.11.2008). Η εφημερίδα ανέδειξε από την αρχή τη δήλωσή του ότι «ο ίδιος δεν αποδέχτηκε την εκ περιτροπής προεδρία». Στη συνέντευξη, ο Τ. Παπαδόπουλος εξηγεί τα καθέκαστα με αναφορά και στον Δ. Χριστόφια, ο οποίος ουδέποτε τα διέψευσε. Φυσικά, ούτε ο Τάκης Χατζηγεωργίου έγραψε τότε ή ενόσω ζούσε ο Τ. Παπαδόπουλος. Γιατί δεν έβγαλε τσιμουδιά τότε ή έστω ενόσω ζούσε ο Τ. Παπαδόπουλος;
Του Κώστα Μαυρίδη*
Δεν γνωρίζω μέρος στον κόσμο που η ηγεσία στην εξουσία για τη θητεία της -νόμιμα εκλελεγμένη - αντιμετωπίζει ένα πολιτικό πρόβλημα και θεωρεί δική της δέσμευση οτιδήποτε συζητήθηκε ως παραχώρηση από προκάτοχο της στην εξουσία, που διαπραγματευόταν το πρόβλημα πριν 20, 10, ή 5 χρόνια και ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε συμφωνία.
Φυσικά, η ηγεσία δεν πρέπει να παραγνωρίζει τις όποιες εξελίξεις μέσα στις εκάστοτε συνθήκες. Από αυτό όμως, μέχρι το να θεωρείται αυτόματα και απόλυτα δέσμευσή μας στο Κυπριακό σήμερα, μια παραχώρηση που συζητήθηκε αλλά ουδέποτε συμφωνήθηκε, είναι εξωφρενικό. Άλλωστε, τα εμπιστευτικά έγγραφα του Ντάουνερ επιβεβαιώνουν ότι οι ξένοι επιχειρούν να μας παγιδεύσουν σε αυτή τη «λογική». Το γιατί την υιοθετούν πολιτικοί μας, είναι ακατανόητο.
Με άρθρο (3.11.2009) ο Τάκης Χατζηγεωργίου (ΤΧ) προχώρησε ακόμη παραπέρα. Ο Ευρωβουλευτής προσωπικά θυμωμένος για τις αντιδράσεις στην εκ περιτροπής προεδρία, ερωτά γιατί δεν «έβγαλε κανείς τσιμουδιά» όταν -κατά την άποψή του- ο Τ. Παπαδόπουλος έκανε την ίδια πρόταση. Η προηγούμενη παράγραφος, θα έπρεπε να ήταν η απάντηση αλλά θα είμαστε πιο συγκεκριμένοι γιατί ο ίδιος πρέπει να εξηγήσει γιατί δεν έβγαλε τσιμουδιά.
Η ιδέα για εκ περιτροπής προεδρία της εξουσίας τέθηκε ενώπιον λαού στο σχέδιο Ανάν («Προεδρικό Συμβούλιο») και απορρίφθηκε συντριπτικά μαζί με το 80% περίπου των ψηφοφόρων του ΑΚΕΛ. Αυτή υπήρξε η λαϊκή ετυμηγορία. Ο ΤΧ όμως θεωρεί ότι κάτι που συζητήθηκε στις διαπραγματεύσεις μας δεσμεύει, ακόμη κι αν ουδέποτε συμφωνήθηκε. Ακόμη κι όταν ως ιδέα απορρίφθηκε από το λαό στο δημοψήφισμα. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι δεν του άρεσε το αποτέλεσμα. Έτσι, στα βήματα του δεξιότατου Ν. Αναστασιάδη, δηλώνει κι αυτός ότι σέβεται την ετυμηγορία του λαού ενώ στην πράξη παραμένει κολλημένος στις ιδέες του σχεδίου ή και πριν από αυτό!
Επιπλέον, ο ΤΧ(κατά την άποψη του) κατηγορεί τον Τ. Παπαδόπουλο ότι εκείνος πρότεινε την εκ περιτροπής προεδρία και συνεπώς έχει δεσμεύσει την πλευρά μας. Κατ’ αρχήν, όποιος υιοθετεί την πρόταση, μπορεί να θεωρεί τον εαυτό του δεσμευμένο και όχι να «κρύβεται» πίσω από άλλους. Πρώτα όμως, ο ΤΧέχει να αντιμετωπίσει δύο σχετικά πράγματα για τα οποία ουδέποτε έβγαλε τσιμουδιά όταν συνέβαιναν. Στην τελευταία του συνέντευξη, ο Τ. Παπαδόπουλος πρόλαβε (για κακή τύχη ορισμένων) και αναφέρθηκε στην εκ περιτροπής προεδρία («Καθημερινή» 13.11.2008). Η εφημερίδα ανέδειξε από την αρχή τη δήλωσή του ότι «ο ίδιος δεν αποδέχτηκε την εκ περιτροπής προεδρία». Στη συνέντευξη, ο Τ. Παπαδόπουλος εξηγεί τα καθέκαστα με αναφορά και στον Δ. Χριστόφια, ο οποίος ουδέποτε τα διέψευσε. Φυσικά, ούτε ο ΤΧέγραψε τότε ή ενόσω ζούσε ο Τ. Παπαδόπουλος. Γιατί δεν έβγαλε τσιμουδιά τότε ή έστω ενόσω ζούσε ο Τ. Παπαδόπουλος;
Σήμερα όμως «ξέρει» πως οι κινήσεις μας γίνονταν για το «θεαθήναι» με στόχο την «αποχώρηση από εκείνο το διάλογο»! Η μεθοδικότητα που σταδιακά μας απεγκλώβισε από ένα ασύμφορο πλαίσιο διαπραγμάτευσης και μας οδήγησε στη Συμφωνία της 8ης Ιουλίου, με πλήρη ενταφιασμό του σχεδίου Ανάν, στεναχώρησαν πολύ τον ΤΧ. Κατανοητό που στεναχώρησε την Τουρκία και τον… Ντε Σότο.
Γιατί όμως στεναχώρησε τον Ευρωβουλευτή;
Προφανώς, επειδή ο ΤΧθεωρεί ότι η 8η Ιουλίου δεν ήταν τίποτα. Δικαίωμά του. Αλλά σιώπησε όταν στο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης του Δ. Χριστόφια (1ο Κεφάλαιο) για το κυπριακό με τίτλο «τι πρέπει να γίνει» σήμερα, ξεκινά με τη φράση: «Με επίκεντρο των προσπαθειών μας την υλοποίηση της 8ης Ιουλίου».
Γιατί πάλι δεν έβγαλε τσιμουδιά, ούτε άχνα διαμαρτυρίας τότε;
*Ο Κώστας Μαυρίδης είναι ακαδημαϊκός.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου