«Αφού έχω τις ικανότητες, γιατί να μην εργαστώ;»

Της Ιωαννας Φωτιαδη

Η Αννα έχει μια εξαιρετικά πλούσια βιβλιοθήκη και ένα εντυπωσιακό βιογραφικό. Εξυπνη και επιμελής έχει μια ακαδημαϊκή πορεία με πολλές διακρίσεις, αλλά και έντονη δραστηριότητα στον τομέα των παιδαγωγικών.

Η Αννα Χρηστάκου έκλεισε χθες τα 35, αλλά είναι άνεργη. Στην περίπτωσή της δεν ευθύνεται η οικονομική κρίση. Το 2000 οι γιατροί διέγνωσαν σκλήρυνση κατά πλάκας. Εκτοτε οι πόρτες άρχισαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη στο πάλαι ποτέ «χαρισματικό» παιδί. «Με είχαν δεχτεί στο University of Reading για διδακτορικό στην παιδοψυχολογία» θυμάται σήμερα η Αννα «όταν, όμως, έμαθαν τη διάγνωση, μου είπαν ότι θα ήταν προτιμότερο να γυρίσω στην Ελλάδα και να ξεχάσω το όνειρο της διατριβής». Το συγκεκριμένο περιστατικό κοινωνικού αποκλεισμού ακολουθούν πολλά ακόμα όταν η Αννα ήρθε στη χώρα μας, με αποκορύφωμα τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ της προηγούμενης εβδομάδας.

Η Αννα έχει σπουδάσει νηπιαγωγός στην Αθήνα, ψυχολογία στην Αγγλία και έχει ολοκληρώσει το μεταπτυχιακό «Εκπαίδευση και Ανθρώπινα Δικαιώματα» στο ΕΚΠΑ. Κάνει αίτηση για αναπληρώτρια νηπιαγωγός, αφού λόγω της αναπηρίας έχει επιπλέον μόρια. Καθώς, όμως, δεν βλέπει φως ούτε από τον δημόσιο ούτε από τον ιδιωτικό τομέα, αποφασίζει να λάβει μέρος στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ. «Δεν έχω αυταπάτες, ξέρω ότι δεν είμαι σε θέση να παίζω στη μοκέτα με παιδιά. Ομως, έχω δυνάμεις, ικανότητες και ιδέες για άλλες δραστηριότητες», λέει στην «Κ» η Αννα και τα μάτια της λάμπουν. «Στόχος μου άλλωστε είναι να διδάξω σε ΣΜΕΑ (Σχολική Μονάδα Ειδικής Αγωγής)».

Η Αννα ανησυχεί πολύ για τους όρους διεξαγωγής του διαγωνισμού, αν και η νομοθεσία προβλέπει ειδικές εξετάσεις για ΑΜΕ. Υστερα από την κατάθεση της ιατρικής γνωμάτευσης του ΙΚΑ, το όνομά της συγκαταλέγεται στους πίνακες των διαγωνιζομένων. «Μπορώ να δώσω προφορικά εξετάσεις ή γραπτά χρησιμοποιώντας μικρό πληκτρολόγιο, δυσκολεύομαι όμως στα ιδιόχειρα, επειδή τα χέρια μου τρέμουν» εξηγεί. Προετοιμάζεται για τις εξετάσεις, όμως μόλις δύο ημέρες πριν από τη διεξαγωγή του Τεστ Δεξιοτήτων της τηλεφωνούν ότι η αίτησή της για ειδική εξέταση απορρίφθηκε, επειδή η γνωμάτευση που είχε προσκομίσει δεν ήταν η κατάλληλη!

Αρχίζει να ανησυχεί για τον ΑΣΕΠ, αφού οι απαντήσεις που της δίνουν είναι ασαφείς. Στις 22 Ιανουαρίου λαμβάνει επιστολή όπου της αναγγέλλουν ότι θα συμμετάσχει μεν, αλλά όπως οι υπόλοιποι υποψήφιοι στον διαγωνισμό. «Αφού οι ειδικοί απεφάνθησαν ότι έπρεπε να διαγωνιστώ έτσι, το έβαλα πείσμα να τα καταφέρω», διηγείται η Αννα καθισμένη στο αμαξίδιό της.

«Εδωσα αγώνα για να με εγγράψουν σε εξεταστικό κέντρο χωρίς σκαλιά, αλλά με ράμπα. Βρέθηκα, λοιπόν, να περιμένω τα θέματα πολλαπλών επιλογών ελπίζοντας ότι τα χέρια μου θα επιδείκνυαν τη δέουσα ευστάθεια» θυμάται με πικρία.

«Δεν έγινε όμως κανένα θαύμα. Οφείλαμε να μαυρίσουμε τα κουτάκια με ακρίβεια, επειδή διορθώνονται ηλεκτρονικά. Δεν τα κατάφερα και βέβαια η επιτηρήτρια δεν επιτρεπόταν να με διευκολύνει. Ετσι, πέρασε βασανιστικά η ώρα καθώς ήξερα τις σωστές απαντήσεις, αλλά αδυνατούσα να σταθεροποιήσω το στυλό στα δάκτυλά μου...», λέει στην «Κ» με σπασμένη φωνή. Αναρωτιέται, «αφού μπορώ, γιατί να μην εργαστώ;».

Πηγή:Καθημερινή