Τη βία τη γεννά η άκρα Αριστερά

(Απόσπασμα από άρθρο του Γ. Πρετεντέρη στο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - Ο φόρος του αίματος ).

η τρομοκρατία όπως επανεμφανίζεται σήμερα ελάχιστη σχέση έχει με αυτήν που εξαρθρώθηκε το καλοκαίρι του 2002.

* Είναι μια τρομοκρατία διψασμένη για αίμα και έτοιμη να ικανοποιήσει τη δίψα της με μεγάλη δύναμη πυρός και ανύπαρκτες ηθικές αναστολές. Μπορεί να αποδεικνύονται ακόμη ατζαμήδες αλλά πολύ γρήγορα θα εξοικειωθούν και με τα όπλα και με τα εκρηκτικά που έχουν στη διάθεσή τους.

* Είναι μια τρομοκρατία πιο «μαζική» και πιο ανοιχτή, με πολλαπλές διασυνδέσεις στον λεγόμενο «αντιεξουσιαστικό» χώρο αλλά και στο οργανωμένο έγκλημα. Δεν φαίνεται να διατηρεί πολλές λειτουργικές ομοιότητες με την κλειστή και ολιγομελή οργάνωση της 17Ν.

* Είναι μια τρομοκρατία που θέτει ως στόχο όχι να δολοφονήσει κάποιον αλλά να παρασύρει τη χώρα σε μια ένοπλη αναμέτρηση. Από αυτήν την άποψη θυμίζει περισσότερο «Ερυθρές Ταξιαρχίες» και RΑF, παρά 17Ν και ΕΛΑ.

Προφανώς η Ελλάδα δεν έγινε ξαφνικά ούτε Καμπούλ ούτε Κολομβία- όπως καθ΄ υπερβολήν το έθεσε ο Χρυσοχοΐδης . Η Ελλάδα, όμως, απέκτησε ένα σοβαρότατο πρόβλημα, το οποίο κινδυνεύει να συμπαρασύρει ολόκληρη την πολιτική ζωή.

Κανείς δεν πιστεύει ότι οι τρομοκράτες θα μας αφήσουν να βαδίσουμε απερίσπαστοι στις κάλπες. Ακόμη περισσότερο που η ένοπλη τρομοκρατία δεν είναι ανεξάρτητο φαινόμενο αλλά μέρος μιας ευρύτερης επιχείρησης τρομοκράτησης της ελληνικής κοινωνίας.

Τα γκαζάκια και οι μολότοφ, οι απειλές και οι ύβρεις στο Διαδίκτυο, οι ξυλοδαρμοί, οι κουκούλες, οι σιδερογροθιές των αμφιθεάτρων, τα Καλάσνικοφ του «Επαναστατικού Αγώνα» , όλοι μαζί και από κοινού συμμετέχουν στο ίδιο «επιχειρησιακό σχέδιο» που προσπαθεί να επιβάλει διά της βίας στην ελληνική κοινωνία μια συγκεκριμένη αντίληψη.

Την αντίληψη της άκρας Αριστεράς.

«Η κοινωνία γεννά τη βία» είπε προχθές στην τηλεόραση ο Αλαβάνος. Λάθος, αρχηγέ! Τη βία τη γεννά η άκρα Αριστερά.

Πίσω από όλες τις βιαιοπραγίες των τελευταίων μηνών υπάρχει ένας αδιαμφισβήτητος κοινός παρονομαστής: οι δράστες ασπάζονται μια συγκεκριμένη ιδεολογία,υιοθετούν μιαν ορισμένη προβληματική και κινούνται από μια δεδομένη ανάγνωση της κοινωνίας. Δεν ψηφίζουν ΝΔ, ούτε τον Καρατζαφέρη. Δεν είναι «παπανδρεϊκοί», ούτε εκσυγχρονιστές. Δεν προέρχονται από τη σοσιαλδημοκρατία, ούτε από τον φιλελευθερισμό.

Το ερώτημα είναι αν η κοινωνία αντιλαμβάνεται το μέγεθος της απειλής και αν είναι αποφασισμένη να την αντιμετωπίσει. Οπως και αν εκδηλώνεται. Με όποιο κόπο και με όποιο κόστος.

Διότι όποιο και αν είναι το κόστος αυτό, πάντα θα παραμένει μικρότερο από τον φόρο του αίματος και από το τίμημα της ελευθερίας.