Με αφορμή την πρόσφατη δημοσίευση για τα άρθρα Βαλλιανάτου - Κούλογλου για τα ελληνοτουρκικά: http://hellenicrevenge.blogspot.com/2009/01/blog-post_7535.html
ανέτρεξα στη σελίδα της "Αντιεθνικιστικής κίνησης" (http://www.sitemaker.gr/antiethnikistik/page_GREEK_13.htm) , τα διάβασα και σας στέλνω τις παρακάτω παρατηρήσεις τις οποίες μπορείτε αν θέλετε να τις δημοσιεύσετε:
Στην περίπτωση Βαλλιανάτου το εντυπωσιακό δεν είναι τόσο αυτή καθ' αυτή η αποδοχή της θεωρίας των γκρίζων ζωνών όσο το ότι αναπαράγει πιστά την τουρκική επιχειρηματολογία (ακόμα και όταν πρόκειται για καθαρά τεχνικής φύσεως επιχειρήματα ! ) για να στηρίξει μια τέτοια άποψη. Συγκεκριμένα επικαλείται το γεγονός ότι το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932 δεν είχε πρωτοκολληθεί στην Κοινωνία των Εθνών . Αντιγράφω την ελληνική απάντηση σε αυτό το επιχείρημα από την παλιά ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών. Σημειωτέον ότι το υλικό αυτό έχει αφαιρεθεί από την τωρινή έκδοση της ιστοσελίδας (γιατί άραγε;):
" [...]
Το καθεστώς των ΙΜΙΩΝ, που αμφισβητείται ανοικτά από την Τουρκία είναι επίσης σαφές. Σύμφωνα με τα άρθρα 12 και 15 της Συνθήκης της Λωζάννης η Τουρκία αποποιήθηκε υπέρ της Ιταλίας των δικαιωμάτων, τίτλων και συμφερόντων της στα Δωδεκάνησα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι νησίδες ΙΜΙΑ οι οποίες υπάγονται στην νήσο Κάλυμνο. Επιπλέον, η Τουρκία αποποιήθηκε των δικαιωμάτων της επί όλων των νήσων του Αιγαίου που κείνται σε απόσταση μεγαλύτερη των 3 μιλίων από τις τουρκικές ακτές, συμπεριλαμβανομένων των ΙΜΙΩΝ που απέχουν 3,7 μίλια από την ασιατική ακτή.
Ωστόσο, λόγω διαφορών Ιταλίας και Τουρκίας στο θέμα νησίδων και βραχονησίδων γύρω από το Καστελλόριζο οι δύο χώρες υπέγραψαν Σύμβαση περί οριοθετήσεως των θαλασσίων συνόρων τους (Αγκυρα 4.1.1932) . Η Σύμβαση αυτή επικυρώθηκε νομίμως, τέθηκε σε ισχύ στις 10 Μαϊου 1933 και κατετέθη προς πρωτοκόλληση στη Γραμματεία της Κοινωνίας των Εθνών. Στη συνέχεια ένα πρωτόκολλο -χωρίς τίτλο , προφανώς λόγω της τεχνικής του φύσεως- υπεγράφη στην ΄Αγκυρα στις 28 Δεκεμβρίου 1932, οριοθετώντας λεπτομερώς τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Ιταλικής Δωδεκανήσου και των τουρκικών ακτών. Το σημείο 30 του εν λόγω πρωτοκόλλου απέδιδε τις βραχονησίδες ΙΜΙΑ στην Ιταλία η δε συνοριακή γραμμή μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας περνούσε "σε ίση απόσταση μεταξύ Kardak (RKs)- δηλαδή ΙΜΙΑ - και Κato I στην Ανατόλια ".
To πρωτόκολλο αυτό δεν επικυρώθηκε από την τουρκική Βουλή και δεν κατετέθη προς πρωτοκόλληση στην Κοινωνία των Εθνών.
Τα γεγονότα αυτά δεν επηρεάζουν την νομική ισχύ και τη δεσμευτικότητα του προαναφερθέντος πρωτοκόλλου για τους εξής λόγους:
1. Σε τρείς περιπτώσεις η Τουρκική Κυβέρνηση παραδέχθηκε γραπτώς (επιστολή του Τούρκου ΥΠΕΞ από 3 Ιανουαρίου 1933, Ρηματική Διακοίνωση Τουρκικού ΥΠΕΞ από 20.11.1935 και επιστολή του Γεν. Γραμματέα του Τουρκικού ΥΠΕΞ από 26.9.1936) την ισχύ του Πρωτοκόλλου και των συνημμένων Χαρτών, ενώ μάλιστα στο κείμενο της Ρηματικής Διακοίνωσης από 20.11.1935 εγίνετο δεκτό ότι το Πρωτόκολλο και οι συνημμένοι Χάρτες αποτελούν "αναπόσπαστο μέρος" της Συνθήκης της 4.1.1932.
2. Το Πρωτόκολλο της 28.12.1932, ως αναπόσπαστο μέρος της Συνθήκης η οποία επικυρώθηκε από το Τουρκικό Κοινοβούλιο, στην ουσία καλύπτετο από την επικύρωση της Σύμβασης. Ωστόσο, ακόμα και αν οι όροι του εσωτερικού τουρκικού δικαίου δεν είχαν πλήρως τηρηθεί, είναι πασίγνωστο ότι, σύμφωνα με το ΄Αρθρο 27 της Σύμβασης για το Δίκαιο των Συνθηκών, "ένα Κράτος δεν μπορεί να επικαλεσθεί τις διατάξεις του εσωτερικού του δικαίου ώστε να αιτιολογήσει τη μη εφαρμογή μιας συνθήκης".
3. Όσον αφορά την παράλειψη πρωτοκολλήσεως του πρωτοκόλλου της 28-12-1932, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ισχύς του πρωτοκόλλου αυτού, λόγω της τεχνικής του φύσεως, δεν επηρεάσθηκε από τη μή πρωτοκόλλησή του στη Γραμματεία της Κοινωνίας των Εθνών. Σύμφωνα με την απόφαση της 5.9.1921 της Πρώτης Επιτροπής της Συνέλευσης της Κοινωνίας των Εθνών "οι πράξεις τεχνικού ή διοικητικού χαρακτήρα που δεν επηρεάζουν τις διεθνείς πολιτικές σχέσεις και εκείνες που αποτελούν τεχνικούς κανονισμούς διευκρινίζουσες χωρίς να μεταβάλλουν, μία πράξη που ήδη πρωτοκόλληθηκε ή εκείνες που προορίζονται να εξασφαλίσουν την εκτέλεση μίας τέτοιας πράξης, μπορούν να μή κατατεθούν προς πρωτοκόλληση. Θα πρέπει επίσης να υπογραμμισθεί ότι στην πράξη τα περισσότερα από τα Κράτη δεν προέβαιναν σε πρωτοκόλληση όλων των διεθνών συμφωνιών τους, ιδίως εκείνων που θεωρούντο ήσσονος σημασίας.
4. Πάντως, η διάταξη του άρθρου 18 του Συμφώνου της Κοινωνίας των Εθνών που αφορά το δεσμευτικό χαρακτήρα της πρωτοκόλλησης των διεθνών πράξεων δεν έγινε ποτέ πλήρως αποδεκτή είτε από τη θεωρία είτε από τη διεθνή νομολογία. Τα Κράτη εδέχοντο, σύμφωνα με το έθιμο, ότι μία διεθνής συνθήκη μη πρωτοκολληθείσα ίσχυε και ήτο δεσμευτική για τα συμβαλλόμενα μέρη. Απλώς δεν ήταν δυνατό να γίνει επίκληση μη πρωκολληθείσης συνθήκης στα όργανα της Κοινωνίας των Εθνών. "
Όσο για τον Κούλογλου, και γι' αυτόν καμία έκπληξη. Θυμάμαι ακόμα τις έμμεσες καταγγελίες της προηγούμενης κυπριακής κυβέρνησης του Τάσσου Παπαδόπουλου ότι αυτός και ο Τσίμας ήταν οι δύο δημοσιογράφοι που από τις ελλαδικές κρατικές τηλεοπτικές συχνότητες είχαν επιδοθεί σε ύπουλη προπαγάνδα την περίοδο προ του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν με σκοπό να καλλιεργήσουν ενοχικά συμπλέγματα στους ελληνοκυπρίους περί κακομεταχείρισης των τουρκοκυπρίων την περίοδο '63- '74 και έτσι να τους ωθήσουν στην αποδοχή του σχεδίου Ανάν ως αρμόζουσα τιμωρία τους.
ανέτρεξα στη σελίδα της "Αντιεθνικιστικής κίνησης" (http://www.sitemaker.gr/antiethnikistik/page_GREEK_13.htm) , τα διάβασα και σας στέλνω τις παρακάτω παρατηρήσεις τις οποίες μπορείτε αν θέλετε να τις δημοσιεύσετε:
Στην περίπτωση Βαλλιανάτου το εντυπωσιακό δεν είναι τόσο αυτή καθ' αυτή η αποδοχή της θεωρίας των γκρίζων ζωνών όσο το ότι αναπαράγει πιστά την τουρκική επιχειρηματολογία (ακόμα και όταν πρόκειται για καθαρά τεχνικής φύσεως επιχειρήματα ! ) για να στηρίξει μια τέτοια άποψη. Συγκεκριμένα επικαλείται το γεγονός ότι το ιταλοτουρκικό πρωτόκολλο του 1932 δεν είχε πρωτοκολληθεί στην Κοινωνία των Εθνών . Αντιγράφω την ελληνική απάντηση σε αυτό το επιχείρημα από την παλιά ιστοσελίδα του ελληνικού υπουργείου εξωτερικών. Σημειωτέον ότι το υλικό αυτό έχει αφαιρεθεί από την τωρινή έκδοση της ιστοσελίδας (γιατί άραγε;):
" [...]
Το καθεστώς των ΙΜΙΩΝ, που αμφισβητείται ανοικτά από την Τουρκία είναι επίσης σαφές. Σύμφωνα με τα άρθρα 12 και 15 της Συνθήκης της Λωζάννης η Τουρκία αποποιήθηκε υπέρ της Ιταλίας των δικαιωμάτων, τίτλων και συμφερόντων της στα Δωδεκάνησα, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται οι νησίδες ΙΜΙΑ οι οποίες υπάγονται στην νήσο Κάλυμνο. Επιπλέον, η Τουρκία αποποιήθηκε των δικαιωμάτων της επί όλων των νήσων του Αιγαίου που κείνται σε απόσταση μεγαλύτερη των 3 μιλίων από τις τουρκικές ακτές, συμπεριλαμβανομένων των ΙΜΙΩΝ που απέχουν 3,7 μίλια από την ασιατική ακτή.
Ωστόσο, λόγω διαφορών Ιταλίας και Τουρκίας στο θέμα νησίδων και βραχονησίδων γύρω από το Καστελλόριζο οι δύο χώρες υπέγραψαν Σύμβαση περί οριοθετήσεως των θαλασσίων συνόρων τους (Αγκυρα 4.1.1932) . Η Σύμβαση αυτή επικυρώθηκε νομίμως, τέθηκε σε ισχύ στις 10 Μαϊου 1933 και κατετέθη προς πρωτοκόλληση στη Γραμματεία της Κοινωνίας των Εθνών. Στη συνέχεια ένα πρωτόκολλο -χωρίς τίτλο , προφανώς λόγω της τεχνικής του φύσεως- υπεγράφη στην ΄Αγκυρα στις 28 Δεκεμβρίου 1932, οριοθετώντας λεπτομερώς τα θαλάσσια σύνορα μεταξύ της Ιταλικής Δωδεκανήσου και των τουρκικών ακτών. Το σημείο 30 του εν λόγω πρωτοκόλλου απέδιδε τις βραχονησίδες ΙΜΙΑ στην Ιταλία η δε συνοριακή γραμμή μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας περνούσε "σε ίση απόσταση μεταξύ Kardak (RKs)- δηλαδή ΙΜΙΑ - και Κato I στην Ανατόλια ".
To πρωτόκολλο αυτό δεν επικυρώθηκε από την τουρκική Βουλή και δεν κατετέθη προς πρωτοκόλληση στην Κοινωνία των Εθνών.
Τα γεγονότα αυτά δεν επηρεάζουν την νομική ισχύ και τη δεσμευτικότητα του προαναφερθέντος πρωτοκόλλου για τους εξής λόγους:
1. Σε τρείς περιπτώσεις η Τουρκική Κυβέρνηση παραδέχθηκε γραπτώς (επιστολή του Τούρκου ΥΠΕΞ από 3 Ιανουαρίου 1933, Ρηματική Διακοίνωση Τουρκικού ΥΠΕΞ από 20.11.1935 και επιστολή του Γεν. Γραμματέα του Τουρκικού ΥΠΕΞ από 26.9.1936) την ισχύ του Πρωτοκόλλου και των συνημμένων Χαρτών, ενώ μάλιστα στο κείμενο της Ρηματικής Διακοίνωσης από 20.11.1935 εγίνετο δεκτό ότι το Πρωτόκολλο και οι συνημμένοι Χάρτες αποτελούν "αναπόσπαστο μέρος" της Συνθήκης της 4.1.1932.
2. Το Πρωτόκολλο της 28.12.1932, ως αναπόσπαστο μέρος της Συνθήκης η οποία επικυρώθηκε από το Τουρκικό Κοινοβούλιο, στην ουσία καλύπτετο από την επικύρωση της Σύμβασης. Ωστόσο, ακόμα και αν οι όροι του εσωτερικού τουρκικού δικαίου δεν είχαν πλήρως τηρηθεί, είναι πασίγνωστο ότι, σύμφωνα με το ΄Αρθρο 27 της Σύμβασης για το Δίκαιο των Συνθηκών, "ένα Κράτος δεν μπορεί να επικαλεσθεί τις διατάξεις του εσωτερικού του δικαίου ώστε να αιτιολογήσει τη μη εφαρμογή μιας συνθήκης".
3. Όσον αφορά την παράλειψη πρωτοκολλήσεως του πρωτοκόλλου της 28-12-1932, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η ισχύς του πρωτοκόλλου αυτού, λόγω της τεχνικής του φύσεως, δεν επηρεάσθηκε από τη μή πρωτοκόλλησή του στη Γραμματεία της Κοινωνίας των Εθνών. Σύμφωνα με την απόφαση της 5.9.1921 της Πρώτης Επιτροπής της Συνέλευσης της Κοινωνίας των Εθνών "οι πράξεις τεχνικού ή διοικητικού χαρακτήρα που δεν επηρεάζουν τις διεθνείς πολιτικές σχέσεις και εκείνες που αποτελούν τεχνικούς κανονισμούς διευκρινίζουσες χωρίς να μεταβάλλουν, μία πράξη που ήδη πρωτοκόλληθηκε ή εκείνες που προορίζονται να εξασφαλίσουν την εκτέλεση μίας τέτοιας πράξης, μπορούν να μή κατατεθούν προς πρωτοκόλληση. Θα πρέπει επίσης να υπογραμμισθεί ότι στην πράξη τα περισσότερα από τα Κράτη δεν προέβαιναν σε πρωτοκόλληση όλων των διεθνών συμφωνιών τους, ιδίως εκείνων που θεωρούντο ήσσονος σημασίας.
4. Πάντως, η διάταξη του άρθρου 18 του Συμφώνου της Κοινωνίας των Εθνών που αφορά το δεσμευτικό χαρακτήρα της πρωτοκόλλησης των διεθνών πράξεων δεν έγινε ποτέ πλήρως αποδεκτή είτε από τη θεωρία είτε από τη διεθνή νομολογία. Τα Κράτη εδέχοντο, σύμφωνα με το έθιμο, ότι μία διεθνής συνθήκη μη πρωτοκολληθείσα ίσχυε και ήτο δεσμευτική για τα συμβαλλόμενα μέρη. Απλώς δεν ήταν δυνατό να γίνει επίκληση μη πρωκολληθείσης συνθήκης στα όργανα της Κοινωνίας των Εθνών. "
Όσο για τον Κούλογλου, και γι' αυτόν καμία έκπληξη. Θυμάμαι ακόμα τις έμμεσες καταγγελίες της προηγούμενης κυπριακής κυβέρνησης του Τάσσου Παπαδόπουλου ότι αυτός και ο Τσίμας ήταν οι δύο δημοσιογράφοι που από τις ελλαδικές κρατικές τηλεοπτικές συχνότητες είχαν επιδοθεί σε ύπουλη προπαγάνδα την περίοδο προ του δημοψηφίσματος για το σχέδιο Ανάν με σκοπό να καλλιεργήσουν ενοχικά συμπλέγματα στους ελληνοκυπρίους περί κακομεταχείρισης των τουρκοκυπρίων την περίοδο '63- '74 και έτσι να τους ωθήσουν στην αποδοχή του σχεδίου Ανάν ως αρμόζουσα τιμωρία τους.
Απλώς αναρωτιέμαι πόσοι απ' αυτούς που διαμαρτύρονται για τον τερματισμό της συνεργασίας του Κούλογλου με την ΕΡΤ (και μάλιστα έχουν εγγραφεί και σε σχετικές ομάδες διαμαρτυρίας στο facebook) γνωρίζουν και αυτή την πλευρά της δράσης του συγκεκριμένου δημοσιογράφου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου