ΤΟΥ ΚΩΣΤΑΚΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥΜόλις προέκυψε η συγκλονιστική ομολογία του Τούρκου ηθοποιού-φονιά για τις εν ψυχρώ δολοφονίες Ελληνοκύπριων αιχμαλώτων, ανασύρθηκαν από τη ναφθαλίνη κάποιοι, στη δική μας κοινότητα, για να ξαναρχίσουν το γνωστό τροπάρι των «ωμοτήτων» εις βάρος των Τουρκοκυπρίων. Σαν ενορχηστρωμένη συγχορδία, ήχησαν και πάλιν στο γνωστό σκοπό, προφανώς σε μια προσπάθεια να καλύψουν το συγκλονισμό και την απέχθεια που προκάλεσε η ομολογία του αιμοσταγούς δολοφόνου.
Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται, πέραν φυσικά του Μακάριου Δρουσιώτη, και ο Ρολάνδος Κατσιαούνης, ο οποίος σε συνέντευξη-σίριαλ στη «Χαραυγή», επιστρέφει στο 1963 για να μας μιλήσει για τα μεμονωμένα περιστατικά κάποιων εγκληματιών της δικής μας κοινότητας κατά των Τουρκοκυπρίων.
Ουδείς, βεβαίως, αρνείται τα εγκλήματα κάποιων λίγων φανατικών Ελληνοκυπρίων στην περίοδο του '63. Αλλά πώς είναι δυνατόν να γίνεται προσπάθεια σύγκρισης με την κατευθυνόμενη, το 1963 και το 1974, από το επίσημο τουρκικό κράτος επιχείρηση γενοκτονίας των Ελληνοκυπρίων, με μεμονωμένα περιστατικά;
Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί η αναφορά στο 1963, όταν έχουμε μπροστά μας την εθνοκάθαρση του '74, τις συνέπειες της συνεχιζόμενης κατοχής, τις κτηνώδεις δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, τη μόλις πρόσφατα ανατριχιαστική ομολογία του Τούρκου φονιά;
Αλλά, ακόμα και για το 1963 παραγράφεται η ιστορική αλήθεια, αποκρύβεται ότι όσα έγιναν, ήταν αποτέλεσμα του τουρκικού πραξικοπήματος κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας και ενώ παραγράφονται οι δολοφονίες Ελληνοκυπρίων αθώων πολιτών από την ΤΜΤ, η καταστροφή ελληνικών περιουσιών, οι πρώτες γραμμές διχοτόμησης, αποτέλεσμα της συνωμοσίας Βρετανίας-Τουρκίας, επικεντρώνεται όλη η προσοχή στα «ελληνικά εγκλήματα».
Και τι μας λέγει ο κ. Κατσιαούνης;
Ότι τότε, «τους περισσότερους ομήρους τους συλλάμβαναν οι ένοπλες ομάδες των Ελληνοκυπρίων διότι ήταν περισσότεροι και ισχυρότεροι, έλεγχαν σχεδόν το σύνολο του νησιού και το οδικό δίκτυο». Ενώ οι poor Turks «δύσκολα μπορούσαν να αρπάξουν Ελληνοκυπρίους, οι απαγωγείς περιορίζονταν στις παρυφές των περιοχών τους».
Ακόμα προχωρεί να μας πει ότι «το ποσοστό των Τούρκων αγνοουμένων είναι διπλάσιο από το δικό μας», συγκρινόμενο με την πληθυσμιακή αναλογία. Και προχωρεί στο χειρότερο, γράφοντας πως το σοκ των αγνοουμένων ήταν για μας «μια σύντομη τραυματική εμπειρία που την ακολούθησε η οδυνηρή αναμονή», ενώ οι poor Turks έχαναν ανθρώπους για δέκα χρόνια. «Για εκείνους, το πλήγμα σε μικρότερες δόσεις, αλλά συνοδευόμενο από μια παρατεταμένη αίσθηση ανασφάλειας», γράφει.
Ενώ εμείς οι Ελληνοκύπριοι δεν έχουμε καμιά ανασφάλεια με τους 40 χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες έξω από την πόρτα μας και την πανίσχυρη Τουρκία 40 μίλια μακριά από τις ακτές μας.
Από κει και πέρα, τι να πει κανείς και για ποια διαστρέβλωση της Ιστορίας να μιλήσει, κ. Κατσιαούνη;
Πηγή:Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου