Ερωτηματικά για τους κομάντος που το 1996 κατέλαβαν την ελληνική βραχονησίδα
Θεία Δίκη ή δεν ήθελαν μάρτυρες οι Τούρκοι στρατηγοί;
Δεκατρία χρόνια έχουν περάσει από τη μεγάλη κρίση των Ιμίων, το 1996, και το θέμα επανήλθε στην επικαιρότητα πριν λίγες ημέρες, με τις γνωστές τουρκικές προκλήσεις. Η υπόθεση αυτή άφησε πολλά αναπάντητα ερωτηματικά, υπάρχει όμως και ένα μεγάλο μυστήριο που συνδέεται με τους Τούρκους κομάντος οι οποίοι πήραν μέρος στην επιχείρηση κατάληψης της δεύτερης βραχονησίδας, τη βραδιά-θρίλερ της 29ης Ιανουαρίου: κανένας από εκείνη την ομάδα, που ηρωοποιήθηκε στην Τουρκία, δεν είναι στη ζωή.
Δυο χρόνια μετά την κρίση και συγκεκριμένα τον Μάιο του 1998, Τούρκοι κομάντος που είχαν πάρει μέρος σε εκείνη την επιχείρηση σκοτώνονται, όταν το ελικόπτερο στο οποίο επέβαιναν έπεσε στην περιοχή της Μαρμαρίδας, από άγνωστη μέχρι σήμερα αιτία.
Τούρκοι δημοσιογράφοι είχαν γράψει τότε ότι το ελικόπτερο βλήθηκε από ελληνικό υποβρύχιο που θέλησε να εκδικηθεί την πτώση του ελληνικού ελικοπτέρου την τραγική νύχτα των Ιμίων. Αλλά η πραγματικότητα – αν ήταν έτσι- εξευτέλιζε την τουρκική άμυνα γιατί το ελικόπτερο έπεσε αρκετά μέσα στα τουρκικά χωρικά ύδατα και δεν μπορούσαν να παραδεχτούν πως είχε εισχωρήσει σε τέτοιο βάθος ελληνικό υποβρύχιο. Έτσι, η τουρκική πλευρά «σκέπασε» γρήγορα το γεγονός, χωρίς να δοθεί μεγάλη έκταση και καμία επίσημη τοποθέτηση, γεγονός που έδωσε λαβή σε πολλές μεταγενέστερες υποθέσεις.
Οι αποκαλύψεις του υφυπουργού
Κάποιες απαντήσεις ίσως να δίνουν οι δηλώσεις του πρώην υφυπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, Ινάν Μπαστού, εκ των πρωταγωνιστών εκείνης της κρίσης, που φιλοξενήθηκαν σε εκπομπή του CNN Turk, στις 30/1/2005:
«Νωρίς εκείνο το βράδυ και ενώ η ένταση είχε ανέβει στο κατακόρυφο, συγκαλείται έκτακτο Εθνικό Συμβούλιο στην Άγκυρα, ενώ ήδη οι Έλληνες κομάντος βρίσκονταν πάνω στην πρώτη βραχονησίδα. Η Τσιλέρ (τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας), με έντονο ύφος απευθύνθηκε στους στρατηγούς και απαίτησε να κατεβεί αμέσως η ελληνική σημαία από τα “Καρντάκ” (Ίμια), (“Bu bairak inecek”).
Τον λόγο πήρε τότε ο αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Ισμαήλ Καρανταγί. Ο Καρανταγί τόνισε με σαφήνεια ότι υπάρχει τέτοια ένταση και τόσο μεγάλη συγκέντρωση αεροναυτικών δυνάμεων στην περιοχή, που ούτε φτερό δεν μπορούσε να κινηθεί χωρίς να προκαλέσει ολοκληρωτική σύγκρουση. Και ενώ η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και το Συμβούλιο βρισκόταν σε αδιέξοδο, τα τηλέφωνα είχαν “ανάψει” και πηγαινοέρχονταν οι πληροφορίες σχετικά με την επικείμενη επέμβαση των ΗΠΑ, που ήδη συνομιλούσαν με την Αθήνα. Τα λεπτά κυλούσαν με αγωνία και τότε παρουσιάστηκε ο χάρτης της περιοχής όταν αποφασίστηκε η απόβαση στη δεύτερη βραχονησίδα. Έπειτα από δύο ώρες, οι Τούρκοι κομάντος βρίσκονταν στη δεύτερη βραχονησίδα».
Ο σκοπός όλων αυτών, όπως ομολογεί στη συνέχεια ο Μπατού, ήταν η κρίση να λήξει «ισόπαλη». Μία ισοπαλία που στην ουσία ήταν ελληνική ήττα, αφού για πρώτη φορά ελληνικό έδαφος γινόταν γκρίζα ζώνη.
Αφού ο ίδιος ο Καρανταγί είχε ομολογήσει ότι τίποτα δεν μπορούσε να κινηθεί στην περιοχή χωρίς να προκαλέσει γενική ανάφλεξη, πως αποφάσισαν οι Τούρκοι να κάνουν την απόβαση, η οποία και έγινε χωρίς να πάρει χαμπάρι κανένας, για να την πληροφορηθούν ύστερα από τέσσερις ολόκληρες ώρες στην Αθήνα;
Η αποκορύφωση του μυστηρίου έρχεται πέντε χρόνια μετά τον θάνατο των Τούρκων κομάντος στη θάλασσα της Μαρμαρίδας. Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 7/5/03, σε κεντρικό μέρος της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε νεκρός ένας Τούρκος αξιωματικός των καταδρομών. Ήταν ο Ζεκί Σεν, ο αρχηγός της ομάδας των Τούρκων κομάντος στην επιχείρηση κατάληψης της δεύτερης βραχονησίδας των Ιμίων, το 1996.
Τον λόγο πήρε τότε ο αρχηγός του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στρατηγός Ισμαήλ Καρανταγί. Ο Καρανταγί τόνισε με σαφήνεια ότι υπάρχει τέτοια ένταση και τόσο μεγάλη συγκέντρωση αεροναυτικών δυνάμεων στην περιοχή, που ούτε φτερό δεν μπορούσε να κινηθεί χωρίς να προκαλέσει ολοκληρωτική σύγκρουση. Και ενώ η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και το Συμβούλιο βρισκόταν σε αδιέξοδο, τα τηλέφωνα είχαν “ανάψει” και πηγαινοέρχονταν οι πληροφορίες σχετικά με την επικείμενη επέμβαση των ΗΠΑ, που ήδη συνομιλούσαν με την Αθήνα. Τα λεπτά κυλούσαν με αγωνία και τότε παρουσιάστηκε ο χάρτης της περιοχής όταν αποφασίστηκε η απόβαση στη δεύτερη βραχονησίδα. Έπειτα από δύο ώρες, οι Τούρκοι κομάντος βρίσκονταν στη δεύτερη βραχονησίδα».
Ο σκοπός όλων αυτών, όπως ομολογεί στη συνέχεια ο Μπατού, ήταν η κρίση να λήξει «ισόπαλη». Μία ισοπαλία που στην ουσία ήταν ελληνική ήττα, αφού για πρώτη φορά ελληνικό έδαφος γινόταν γκρίζα ζώνη.
Και εδώ τίθενται τα μεγάλα ερωτήματα.
Αφού ο ίδιος ο Καρανταγί είχε ομολογήσει ότι τίποτα δεν μπορούσε να κινηθεί στην περιοχή χωρίς να προκαλέσει γενική ανάφλεξη, πως αποφάσισαν οι Τούρκοι να κάνουν την απόβαση, η οποία και έγινε χωρίς να πάρει χαμπάρι κανένας, για να την πληροφορηθούν ύστερα από τέσσερις ολόκληρες ώρες στην Αθήνα;
Μήπως είχε γίνει κάτι για το οποίο οι Τούρκοι δεν ήθελαν να υπάρχει κανένας μάρτυρας, γιατί θα κατέρριπτε την ηρωοοποίηση της επιχείρησής τους;
Ο μυστήριος θάνατος του Αρχηγού
Ο μυστήριος θάνατος του Αρχηγού
Η αποκορύφωση του μυστηρίου έρχεται πέντε χρόνια μετά τον θάνατο των Τούρκων κομάντος στη θάλασσα της Μαρμαρίδας. Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τετάρτης 7/5/03, σε κεντρικό μέρος της Κωνσταντινούπολης βρέθηκε νεκρός ένας Τούρκος αξιωματικός των καταδρομών. Ήταν ο Ζεκί Σεν, ο αρχηγός της ομάδας των Τούρκων κομάντος στην επιχείρηση κατάληψης της δεύτερης βραχονησίδας των Ιμίων, το 1996.
Σύμφωνα με πληροφορίες των τουρκικών ΜΜΕ, 0 34χρονος Σεν, γύρω στις 03.30 μετά τα μεσάνυχτα και ενώ βρισκόταν έξω από το κατάστημα McDonald’s στην κεντρική πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης. Δέχτηκε επίθεση από δύο νεαρούς που χαρακτηρίστηκαν ως ναρκομανείς. Οι νεαροί του επιτέθηκαν με μαχαίρια και τον τραυμάτισαν θανάσιμα. Το επεισόδιο ξεκίνησε όταν οι δύο νεαροί πλησίασαν τον Τούρκο κομάντο και του ζήτησαν τσιγάρα. Ο Ζεκί Σεν, όμως, βλέποντάς τους φαίνεται πως κάτι είχε υποψιαστεί και αρνήθηκε να τους δώσει τσιγάρα. Ακολούθησε λογομαχία μεταξύ τους και τότε ένας από αυτούς έβγαλε μαχαίρι και τον μαχαίρωσε. Ο Ζεκί, άσχημα τραυματισμένος, κατάφερε και πήγε στον Σταθμό Πρώτων Βοηθειών της πλατείας Ταξίμ. Εκεί οι γιατροί κατάλαβαν την κρίσιμη κατάστασή του, γιατί οι μαχαιριές ήταν προς την πλευρά της καρδιάς. Όμως, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειές τους, δεν κατάφεραν τελικά να τον σώσουν και ύστερα από λίγη ώρα ο Τούρκος λοχαγός των κομάντος ξεψύχησε.
Το ερώτημα που αυτόματα γεννιέται είναι πως ένας τέτοιος κομάντο και με τόσο μεγάλη στρατιωτική εκπαίδευση, έπεσε θύμα δύο νεαρών παιδιών, που, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, ήταν μεταξύ 16 και 17 ετών.
Πηγή:Presstime
αρ.φυλ.141
σελ.8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου