Δημήτρης Ιατρόπουλος: «Εμείς οι άλλοι»

"Εμείς οι άλλοι"

(Αφιερωμένο Εξαιρετικά σε κάποιους

«προοδευτικάριους»

με ό,τι ακριβώς, δηλώνει ο όρος..)

*
Φτηνοί πελάτες ξοφλημένης καταιγίδας κι ερασιτέχνες της παράνομης ελπίδας

Δήθεν ηρώισσες

και φαύλα ηρωάκια...

του σάπιου πεύκου

θλιβερά μανιταράκια..

Τάχαμ και δήθεν σας,

φορτσάτοι και γεμάτοι

που σας παράτησε

ο ήλιος αμανάτι...

Πού πάτε, ανίκανοι,

ποντίκια της ανίας,

στο άχρωμο πέλαγο

μιας φλύαρης μανίας;

Μέτριοι απόλυτα

κι απόλυτα ενωμένοι

με νοητές αλυσιδούλες,

τι σας μένει,

Απ’ το να μπείτε πια

στης φρίκης το καράβι

και να σαπίστε μες στ’ αμπάρια,

χαζοσκλάβοι..


Τρώτε οξυγόνο

και το βλέμμα σας νυστάζει

Η οποιαδήποτε ορμόνη σας,

διστάζει,

Δεν έχετε άλλες μπαταρίες

για ν’ ακουστείτε

Ψάχνετε βρώμικα ποτάμια,

να λουστείτε...


Μάθετε κάτι,

απ’ το παράθυρό μου πάλι

Βλέπω να σκύβετε

κεφάλι με κεφάλι

Βγάζετε κλήρο ανάμεσα σας

για το τέλος

Και υποδύεστε και το στόχο

και το βέλος...

Όμως δεν είν’ το Μέγα Τέλος,

θεωρία,

Βγαίνει η ψυχή

και την αγριεύουνε τα κρύα,

Όταν τελειώστε το ταξίδι

εδώ πέρα

Θα’ χετε χάσει

και τη νύχτα και τη μέρα..


Δεν σας λυπάμαι,

θα παιχτεί η Ιστορία

Πρέπει να ζήσει

η ασταθής ισορροπία,

Μαζί ποτέ

δεν θα ξανάβγουμε στο δρόμο

Σ’ άλλον ανήκουμε

υπέργειο ταχυδρόμο..


Μα θα θυμάμαι

μες στις νύχτες του απείρου

Την περιπέτεια

ενός ανόητου ονείρου

Που πήγε δόκανο να στήσει

και παγίδα

Να σας χαρίσουμε,

την άγια μας ελπίδα!


Μα να που γρήγορα

φανήκαν οι μουτσούνες

Χοίροι, μοσχάρια,

προβατάκια και γουρούνες

Όλοι μαζί μες στο μαντρί,

βαθιά στο γκέτο

Άντε να βγάλετε

όπως πέρσι και το φέτο,


Εμείς απέχουμε λοιπόν

απ’ τα δικά σας

Παίρνουμε φόρα

για να βγούμε απ’ τη Σειρά σας

Μαζί μας παίρνουμε

τους λίγους που αγαπάμε

Και σ’ άλλη διάσταση

είμαστε έτοιμοι να πάμε


Ανάμεσά σας

θα μας βλέπετε όπως πάντα

Έτοιμους, ήρεμους,

σαν όμορφη μπαλάντα

Δεν θα το νοιώσετε ποτέ

τι έχει γίνει

Παρά μονάχα όταν φανούν

μια αυγή, Εκείνοι!


Εκείνοι οι Ήρωες,

Προστάτες Του ΄Άλλου Δρόμου

Οι Γελαστοί κουμανταδόροι

του Υπέρ Νόμου

Που θα μοιράσουν το συσσίτιο

με χάρη

Και θα’ χει σκάσει μες στα γέλια

το φεγγάρι


Κι ενώ θα ψάχνετε

στον πανικό μια λύση

Τότε ο πλανήτης

απ’ την άλλη θα γυρίσει

Θα τρελαθείτε φουκαράδες,

θα σπρωχτείτε

Μέσα στο βάραθρο του νου σας,

θα πνιγείτε...

Και στη στερνή στιγμή,

θα θυμηθείτε,

Όλο το ψέμα, σαν φαρμάκι

να το πιείτε,

Γιατί πιστέψατε

πως είστε η Εξουσία,

Και μπαινοβγαίνατε με θράσος

στα μουσεία


Της ανθρωπότητας,

που ξέπλενε το κρίμα,

Απ τις θεωρίες της συμφοράς,

μέσα στο κύμα,

Που ‘φερνε τώρα ο Ωκεανός

χωρίς συμπόνια,

Για να κλειδώσει

μιαν υπόθεση αιώνια..


Όλα καλά λοιπόν,

ο Νόμος τρέχει

Για να τελειώσει

μια παλιά δουλειά που έχει

Και τις ζημιές

από τη μια θα τις μοιράσει

Κι από την άλλη όλα τα κέρδη,

πριν γεράσει


Οριστικά μαζί με σας,

και ο πλανήτης,

Και από όμορφος

και ατίθασος αλήτης,

Γίνει μια μάζα

από ανθρωπάκια δίχως πνεύμα

Που ψευτοζούνε στα υπόγεια

μ’ ένα νεύμα


Που όλο δηλώνει,

ένα σχέδιο «μεγάλο»,

μες στο κεφάλι σας,

που δεν κουνιέται άλλο,

Αλλά η μοίρα σας,

τα έφτιαξε όλα λάθος

Και τώρα σέρνεται μαζί σας,

μες στο πάθος..


Δε λέμε αντίο,

θα βρεθούμε πάλι όλοι

Μες στο τεράστιο

του Χρόνου πορτοφόλι

Μόνο που ετούτη τη φορά

θα είστε ένα κέρμα

Δίχως αξία, δίχως λόγο,

δίχως έρμα,


Για να διδάξετε

τον άθλιο εαυτό σας

Ότι το πήρατε σωστά

το μερδικό σας,

Κι ότι σας σπρώξαμε

σ’ αυτή την παραζάλη,

Για να ανταμώστε το Σωστό,

Εμείς, οι ΄ΑΛΛΟΙ...

------------------------

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΙΑΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

Πηγή:troktiko