Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2009 και στις 8μιση το απόγευμα περνούσα μπροστά από τη Θεολογική Σχολή (ΑΠΘ). Παρά την υγρασία που υπήρχε, βλέπω στο γρασίδι δύο νέους "ξαπλωμένους". Τελείως ακίνητοι και οι δύο. Παρατηρώ λίγο. Λέω μήπως είναι αναρχικοί ή μεθυσμένοι ή ναρκομανείς ή κάτι τέτοιο. Ο ένας είχε τα πόδια του πάνω στον άλλο. Πλησιάζω στα 6-7 μέτρα, η μία μορφή έμοιαζε με γυναίκα αλλά λόγω του σκοταδιού δεν μπορώ να διακρίνω καλά.Ειδοποιώ τον φύλακα της Θεολογικής Σχολής. Προχωράει με δισταγμό προς αυτούς. Τον ακολουθώ. Ειδοποιούνται και άλλοι φύλακες.
Ο ένας από τους δύο "ξαπλωμένους" (άντρας) αντιλαμβάνεται την παρουσία μας και σιγά-σιγά σηκώνεται. Τρεκλίζει και πάει πέρα-δόθε. Λέει ότι η φίλη του μπέρδεψε χάπια με ηρωίνη. Ειδοποιείται το "166". Ξαναειδοποιώ και εγώ. Με ρωτούν αν η κοπέλα που είναι στο έδαφος αναπνέει και αν έχει σφυγμούς. Βάζω το χέρι μου στη μύτη και στο στόμα. Τίποτε. Δοκιμάζω για σφυγμούς, δεν διακρίνω τίποτε, τους λέω «μάλλον όχι».
Έρχονται δύο του ΕΚΑΒ. Με οξυγόνο, με μάσκα, με μετρητή σφυγμών. Οι σφυγμοί πάντα στο "0-0", παρά το οξυγόνο που διοχετεύεται με ειδική φούσκα και παρά το ΚΑΡΠΑ. (πιέσεις στο στήθος για επαναλειτουργία καρδιάς). Ο ναρκομανής άντρας που σηκώθηκε αγωνιά, ρωτά τη γίνεται με τη σύντροφό του, αν έχει σφυγμούς, αν επανέρχεται.
Οι δύο του ΕΚΑΒ καλούν και την «μονάδα». Έρχεται το ασθενοφόρο σε 10 λεπτά περίπου. Βάζουν καρδιογράφο. Καμία καμπύλη, όλο ΙΣΙΑ ΓΡΑΜΜΗ.
Τέλος για τη Σταυρούλα Σ.(Σταυρούλα ήταν το όνομά της) από την Καλαμαριά. Ετών 26.
Τετάρτη 28 Ιανουαρίου στο υγρό γκαζόν της θεολογικής σχολής.
Αναρωτιέμαι, ποιος να φταίει άραγε..
Οι έμποροι των ναρκωτικών, οι γονείς της, το «σύστημα», η ίδια, ή μήπως ΕΓΩ???
Έχω την αίσθηση ότι ευθύνομαι ΚΑΙ ΕΓΩ. Τι άραγε έκανα για να μην καταλήξει η Σταυρούλα στο θάνατο?
Έχω την εντύπωση ότι όλοι φταίμε για τον θάνατο της Σταυρούλας.
Ειδικά όσοι επιχειρούν "εργολαβικά" να βγάλουν από τις καρδιές των νέων μας τα ιδανικά. Την ανθρωπιά, το δίκαιο, την αγάπη, την εγκράτεια, τις αξίες του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας. Κάποιοι ίσως γελάσουν με αυτά. Δεν θα γελούσαν όμως αν έβλεπαν την νεκρή κοπέλα. Κάποιοι της «σύγχρονης εποχής μας», μας αποκτενώνουν ψυχικά σαν νέους.Αποκτενώνουν την κάθε Σταυρούλα. Και αφού σκοτώσεις κάποιον πνευματικά και ψυχικά, ακολουθεί και ο σωματικός θάνατος. Γενίτσαροι στο ελληνικό και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο αγωνίζονται να επιβάλλουν νόμους για να γκρεμίζουν το έθνος μας.
Ας μην ξεχνάμε
συνυπεύθυνος στο θάνατο της Σταυρούλας είναι ο καθένας μας. Όσο δεν ανοίγει το στόμα του να μιλήσει για αληθινά ΙΔΑΝΙΚΑ. Όσο δεν ανοίγει το στόμα του ΝΑ ΤΑ ΦΩΝΑΞΕΙ. Μήπως προλάβει και γλιτώσει η επόμενη Σταυρούλα.
Γιάννης Δ., μεταπτυχιακός φοιτητής.
(λίγο μετά το περιστατικό, ο Γιάννης πέρασε από το σπίτι μου, φανερά συγκλονισμένος. Προχθές μου έφερε σε χαρτί την εμπειρία του. Με την άδειά του φυσικά το αναρτώ.)
Πηγή:ΑντιΠαρακμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου