Το μπολ με το νεράκι, δεν έχει καθαριστεί ποτέ, αλλά τουλάχιστον, όπως είδαμε, νερό της βάζουν. Τρώει μόνο - πάλι καλά - τα αποφάγια της ταβέρνας, και αυτό είναι εμφανές από τα πεταμένα κόκκαλα, που είναι διάσπαρτα παντού τριγύρω. Εκτός από τη ζέστη η σκυλίτσα κινδυνεύει και από τις εκατοντάδες σφίγγες, οι οποίες την περιτριγυρίζουν, καθώς τρέφονται και αυτές από τα πεταμένα αποφάγια και τις κοπριές. Το βαρέλι - φούρνος δεν το καίει ο ήλιος, μόνο όταν αρχίσει να πια να δύει, το απογευματάκι, και έτσι η σκιά της καλαμιάς πέφτει πάνω του και δροσίζει το ζώο!
Πλησιάζοντας την σκυλίτσα παρατηρήσαμε πως έτρεμε. Μετά από αρκετή ώρα κατάφεραμε να μας εμπιστευτεί και να βγει από το βαρέλι, ώστε να δούμε σε τι κατάσταση βρίσκεται έστω και με μια πρώτη ματιά. Οι μαστοί της, την ημέρα που πήγαμε για να τραβήξουμε τις φωτογραφίες (30 Αυγούστου 2011), ήταν φουσκωμένοι. Αυτό δείχνει ότι οι ιδιοκτήτες του ζώου όχι μόνο το αφήνουν δεμένο έτσι, αλλά επιτρέπουν και να αναπαράγεται, εξαντλώντας το ακόμα περισσότερο!
Το τι απέγιναν τα κουτάβια, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Είναι όμως ευρέως γνωστή η τακτική των Παριανών, που είτε θάβουν ζωντανά, είτε σκοτώνουν με φτυάρι, τα κουτάβια και τα γατάκια για να τα ξεφορτωθούν… Η στείρωση στοιχίζει, ενώ φτυάρι έχει καθένας στο σπίτι του!
Προφανώς κανείς δεν έχει πει στον κ. «Κλαρίνο» ότι ένα ζώο, το οποίο είναι διαρκώς δεμένο και διαβιεί μέσα σε ένα σιδερένιο βαρέλι, υφίσταται κακοποίηση και σύμφωνα με το γράμμα του νόμου και σύμφωνα με την κοινή λογική! Το σκυλί δεν είναι έπιπλο. Δεν είναι καρέκλα ταβέρνας, η οποία δεν πειράζει να μένει διαρκώς στον ήλιο.
Όπως βλέπετε στις φωτογραφίες και στο βίντεο στην είσοδο του χοιροτροφείου υπάρχουν και κάποιες παλιές ξύλινες παλέτες, που προφανώς χρησιμοποιούνταν ως «στέγαστρο» για άλλον σκύλο. Από τα διαλυμένα ξύλα κρέμονται αλυσίδες, με τις οποίες προφανώς δένεται κάποιο άλλο ζώο…
Όταν βγάζεις τόσα λεφτά, έχοντας ένα μαγαζί σ’ ένα τουριστικό νησί, τι σου στοιχίζει (οικονομικά) να δείξεις ανθρωπιά και στα ζώα, που σου ανήκουν; Αν η σκυλίτσα ήταν λυμένη εντός του χοιροτροφείου και οι κότες ήταν περιορισμένες σε άλλο σημείο, αφού χώρος υπάρχει, όλα θα ήταν καλύτερα!
Αναρωτιόμαστε τι θα έλεγαν οι τουρίστες ιδίως οι ξένοι (γιατί ελάχιστοι Έλληνες θα έδειχναν συμπόνια προς τον σκύλο), οι οποίοι επισκέπτονται τη συγκεκριμένη ταβέρνα, αν έβλεπαν τι υφίστανται τα ζώα, που έχει ο ιδιοκτήτης υπό την «φροντίδα» του; Θα την πρότειναν και στους φίλους τους;
Και κάτι τελευταίο. Τα παραγωγικά ζώα αξίζουν την αγάπη μας και την κατάλληλη φροντίδα, που τους πρέπει, αφού αυτά συμβάλουν στην εξοικονόμηση χρημάτων, που εμείς βγάζουμε. Μέσα στο χοιροτροφείο του κ. «Κλαρίνου» δεν καταφέραμε να μπούμε, για να διαπιστώσουμε σε τι συνθήκες ζουν – μέχρι να σφαχτούν – τα γουρούνια.
Θέλουμε να ελπίζουμε ότι υπάρχει άδεια και για τις «εγκαταστάσεις» αλλά και ότι τα λύματα του χοιροτροφείου, δεν πετιούνται όπως – όπως, επιβαρύνοντας το περιβάλλον και όχι την τσέπη του ιδιοκτήτη της επιχείρησης!
zoosos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου