251 Τ.Π
ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΓΛΥΚΙΩΤΙΣΣΑΣ
ΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ
Το 251 Τ.Π ήταν το Τάγμα που πρώτο και μόνο αντιμετώπισε την τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου 1974 .
Διοικητής του 251 Τ.Π ήταν ο Αντισυνταγματάρχης Παύλος Κουρούπης και Υποδιοικητής ο Ταγματάρχης Αλέξανδρος Μανιάτης.
Το Τάγμα είχε έξι λόχους. Τον Λόχο Διοικήσεως, τον Λόχο Υποστηρίξεως καθώς και άλλους τέσσερις Λόχους.
Ο 1ος Λόχος καθώς και ο 2ος είχαν την έδρα τους στο Τάγμα μαζί τον ΛΥΤ και τον Λόχο Διοικήσεως.
Ο 3ος Λόχος είχε την έδρα του κοντά στο Δημητριάδειο Στάδιο τον Πράξανδρο και είχε υπό την αρμοδιότητα του τα φυλάκια 101 έως και το 120 λίγο πριν από τον Άγιο Γεώργιο.
Τα φυλάκια ήταν ακριβώς έξω από την νεκρά ζώνη και είχαν ρόλο να προφυλάσσουν την Κερύνεια από τα φυλάκια των τούρκων που ήταν στον Πενταδάκτυλο λίγο πριν από τον Πύργο του Παυλίδη, από τους τούρκους που κρατούσαν το φρούριο του Αγίου Ιλαρίωνα από τα γεγονότα της τουρκοανταρσίας το 1963 και από τα φυλάκια μέχρι το ύψωμα της Καμήλας.
Τα φυλάκια ήταν επανδρωμένα με 3-5 στρατιώτες με λιανοτούφεκα του 1940. Στο φυλάκιο 120 υπήρχε και ένα πολυβόλο 12,7 Γκρηνώφ ρωσικής κατασκευής, Αυτά τα Γκρηνώφ δεν ήταν αερόψυκτα αλλά είχαν ραβδώσεις για να κάθεται μέσα το ψύχος και να κρυώνει η κάννη. Αλλά δυστυχώς δεν είμαστε στην Σιβηρία με χαμηλές θερμοκρασίες αλλά στην Κύπρο με ψηλές θερμοκρασίες έτσι όταν έριχναν η κάννη άσπριζε και έπρεπε να υλακτεί. Με στοιχειώδη μέχρι και ανεπαρκή επικοινωνία επίσης όλα τα φυλάκια.
Ο 4ος Λόχος είχε έδρα το σπίτι της Λαίδης 300 μέτρα μετά την 33ΜΚ στο Μπέλλαπάις.
Ο 4ος Λόχος αποτελείτο από 35-40 στρατιώτες και είχε αρμοδιότητα να φυλάει τον δρόμο Μπέλλαπάις μέχρι τον κύριο δρόμο Κερύνειας-Λευκωσίας που αξίζει να αναφέρομε ήταν αποκομμένος και αυτός από το 1963 λόγω της τουρκοανταρσίας. Επίσης είχε δύο φυλάκια στον Πενταδάκτυλο έναντι πολυάριθμων φυλακίων των τούρκων στην Άσπρη Μούττη καθώς και την φύλαξη των αποθηκών πυρομαχικών που ήταν πίσω από το Μπέλλαπάις στο δρόμο προς Συγχαρί.
Και αυτός ο Λόχος ήταν εφοδιασμένος με λιανοτούφεκα του 1940 όπως εξ άλλου ολόκληρη η Εθνική Φρουρά ήταν εφοδιασμένη με τον ίδιο οπλισμό.
Να αφήσομε τα οχήματα που όλα ήταν αγορασμένα από τις δημοπρασίες των αποθηκών των βάσεων και με χρονολογίες κατασκευής το 1940.
Βεβαίως είχαμε και Μπρέν και Στέν και Όλμους και Μπαζούκας του 1940 όπως είχαμε και τα MG42 κοινώς τουρτούρες και Μάουζερ και αυτά του 1940 αλλά χιτλερικά κατάλοιπα.
Το 251Τ.Π ιδρύθηκε το 1966 για τις ανάγκες της περιοχής της Κερύνειας και το Διοικητήριο βρισκόταν σε τούρκικη γη. Αριστερά του δρόμου που οδηγούσε στην Παναγία τη Γλυκιώτισσα ήταν τα κτίρια της Παιδικής εξοχής του Σεβέρη όπου εκεί έμενε ο 1ος Λόχος και ο ΛΥΤ. Οι άλλοι Λόχοι ,Λόχος Διοικήσεως και ο 2ος στεγαζόταν στο άλλο κτίριο του Σεβέρη που βρισκόταν δεξιά του δρόμου. Εκεί ήταν και τα μαγειρεία. Το Διοικητήριο ήταν στεγασμένο σε ένα κτίριο το οποίο όπως αναφέραμε ήταν σε τουρκική γη.
Από την είσοδο του Τάγματος μέχρι το ΚΨΜ και μέχρι το Διοικητήριο είχε δεκάδες κυπαρίσσια δεξιά και αριστερά των δρόμων.
Είχε μεγάλο στίβο μάχης καθώς και μεγάλο χώρο έκτασης περίπου ενός γηπέδου ποδοσφαίρου για τις ασκήσεις και τις αθλοπαιδιές των στρατιωτών.
Στο 251 Τ.Π. είχε και μια ύλη αρμάτων Τ34/85 κατασκευής 1940-1945. Πέντε άρματα δηλαδή από σύνολο 35 που είχε η Εθνική Φρουρά. Ήταν εφοδιασμένα με ένα πυροβόλο των 85 χλ και δύο πολυβόλα των 7.62 χλ.
Ο 2ος Λόχος δεν είχε στρατιώτες. Υπήρχε στα χαρτιά αλλά υπήρχε ο οπλισμός του σε αποθήκη δίπλα από τον Λόχο Διοικήσεως.
Υπό την αρμοδιότητα του 251 Τ.Π ήταν και ο καθαρισμός των πολυβολείων και πυροβολείων που ήταν σε μια γραμμή τα μεν πολυβολεία από την Νήσο των Εχιδνών μέχρι τον Βαβυλά ,12 τον αριθμό και 5 πυροβολεία από το Περιβόλι της Κυρά Ελένης ( έτσι πήρε και το όνομα του αυτό το πυροβολείο) που ήταν απέναντι από το καφενείο του Σακκά στον δρόμο προς Άγιο Γεώργιο και το τελευταίο ήταν στην παραλία των Πανάγρων.
Πολυβολεία και πυροβολεία άδεια όμως, γιατί όταν κτίστηκαν ήταν στην Κύπρο η Ελληνική Μεραρχία η οποία είχε την ευθύνη για την στελέχωση και την επάνδρωσή τους με το κατάλληλο υλικό.
Η Ελληνική Μεραρχία φεύγοντας από την Κύπρο τον Νοέμβριο του 1967 πήρε μαζί της και όλο το υλικό που είχε μέσα σε αυτά.
Το 1972 το πυροβολείο που βρισκόταν και δέσποζε της περιοχής στο Πέντε Μίλι χαλάστηκε και άρχισαν να αναγείρουν ξενοδοχείο.
Από το 1967 που έφυγε η Ελληνική Μεραρχία κανένα υλικό αγοράστηκε για επάνδρωση όλων αυτών. Δεν μπορούσε η Εθνική Φρουρά το 1974 να βάλει μέσα σε αυτά τα πυροβολεία πυροβόλο των 25 Λιβρών γιατί αυτά ήταν για πυροβόλα των 9,4 ιντζών. Ούτε υπήρχαν έξτρα και κατάλληλα πολυβόλα για τα πολυβολεία Και μιλάμε για 12 πολυβολεία σε απόσταση περίπου δυόμιση χιλιομέτρων το ένα από το άλλο. Γιατί μερικοί νομίζουν ότι όλα ήταν κτισμένα στο Πέντε Μίλι. Στην Κερύνεια δεν είχαμε την γραμμή Μαζινώ ή τα οχυρά του Ρούπελ όπως μερικοί ανεγκέφαλοι νομίζουν.
Τα δε πυροβολεία ήταν κτισμένα σε απόσταση 40 χιλιομέτρων. Και μιλάμε για πέντε πυροβολεία. Από την Κερύνεια μέχρι τα Πάναγρα σαράντα ολόκληρα χιλιόμετρα.
Αυτό ήταν το 251Τ.Π που γιόρταζε κάθε χρόνο στις 8 του Σεπτέμβρη μιας και η Εκκλησία της Παναγίας της Γλυκιώτισσας ήταν ακριβώς στην βόρεια πλευρά του στρατοπέδου.
Χιλιάδες οι προσκυνητές κάθε χρόνο στο Πανηγύρι της Γλυκιώτισσας από όλη την επαρχία.
Δεκάδες οι πραματευτάδες και δεκάδες οι βάρκες να πηγαινοέρχονταν από το λιμάνι της Κερύνειας μέχρι το λιμανάκι της Παναγίας της Γλυκιώτισσας με προσκυνητές.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις λιχουδιές και το παραδοσιακό κλέφτικο του Κούντουρου και τους χορούς μέχρι πρωίας για 3 ολόκληρες μέρες και την φιλοξενία του Τσιανάκκα που είχε το κέντρο στο απάνεμο λιμανάκι της Γλυκιώτισσας.
ΔΡΑΣΗ 251 Τ.Π
Όπως ανάφερα Διοικητής του 251 Τ.Π ήταν ο Ανρχης Παύλος Κουρούπης και Υποδιοικητής ο Τχης Αλέξανδρος Μανιάτης.
Ο Αλέξανδρος Μανιάτης ανέλαβε την διοίκηση της 31 ΜΚ γιατί ο διοικητής της σκοτώθηκε στο πραξικόπημα. Καθήκοντα υποδιοικητή ανέλαβε ο Τχης Γρηγοριάδης Κωνσταντίνος Επιτελικός Αξιωματικός του 3ου Τακτικού Συγκροτήματος.
Οι ανησυχίες για επικείμενη τουρκική εισβολή άρχισαν να φαίνονται στον ορίζοντα από την Τετάρτη το απόγευμα. Οι πληροφορίες για επίθεση ήταν πιο συχνές την Πέμπτη 18 Ιουλίου και την Παρασκευή ήταν βέβαιη η εισβολή.
Σε σύσκεψη αποφασίστηκε επιστράτευση 300 ατόμων και μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου ολοκληρώθηκε.
Ο Κουρούπης ήταν ανήσυχος όπως και οι υπόλοιποι αξιωματικοί γιατί δεν είχαν πάρει σαφείς οδηγίες. Όμως ετοίμασε τον πρώτο λόχο και τον λόχο διοικήσεως καθώς και τον ΛΥΤ.
Έδωσε οδηγίες και στα τρία ετοιμοπόλεμα Τ34/85 και περιμέναμε το ξημέρωμα.
Με την έναρξη της τουρκικής εισβολής και αφού ΔΙΕΦΆΝΗ το σημείο απόβασης ο ΗΡΩΑΣ Παύλος Κουρούπηε με τα παλικάρια του δηλαδή τον 1ο λόχο τον λόχο Διοικήσεως και τον ΛΥΤ ξεκίνησαν για το Πέντε Μίλι.
Ο 1ος λόχος και ο λόχος Διοικήσεως πήραν θέσεις αριστερά του δρόμου που οδηγούσε προς Καραβά παρά την στροφή της Περιοχής του Πικρού Νερού.
Η εισβολή δεν είχε ξεκινήσει.
Εκατοντάδες έφεδροι από την Βασίλεια, Λάπηθο, Καραβά, Άγιο Γεώργιο, Κερύνεια και άλλα γειτονικά χωριά έτρεξαν στο 251Τ.Π και εφοδιάστηκαν με ότι οπλισμό είχε το Τάγμα. Λάθος γιατί όλοι έτρεξαν στο 251 Τ.Π και δεν πήγαν στις μονάδες που έγραφε το ΦΑΠ τους με αποτέλεσμα να μην μείνει ούτε ένα όπλο για δείγμα στο στρατόπεδο.
Συγχαρητήρια όμως σε όλους αυτούς που έτρεξαν και παρουσιάστηκαν και δεν κρύφτηκαν και να βγαίνουν μετά από χρόνια να εξασκούν κριτική.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ.
Γύρω στις 7π, ξεκίνησαν και τα 3 άρματα για το Πέντε Μίλι με διοικητή τον Δώρο Μπούρα.
Στις 7 ,15π, πέρασε έξω από το 251Τ.Π και Μοίρα Πυροβολικού του Βοσπόρου και αφού πέρασε από την περιοχή που θα γινόταν η απόβαση ανηφόρισε προς τον Πενταδάκτυλο όπου τάχθηκε και έβαλε κατά της απόβασης που ξεκίνησε λίγο μετά τις 8 το πρωί της 20ης Ιουλίου 1974.
Τα αεροπλάνα βομβάρδιζαν παντού όλες τις θέσεις της Ε.Φ.
Τα πυροβόλα των πλοίων κτυπούσαν ασταμάτητα, τα ελικόπτερα πηγαινοέρχονταν στην Τουρκία ασταμάτητα.
Και ξαφνικά ο Κουρούπης διατάζει πυρ αφού το ΓΕΕΦ τον είχε στο περίμενε. Πυρ και ο Υπολοχαγός Αντωνόπουλος με τα πυροβόλα του από τον Πενταδάκτυλο ,πυρ και τα πυροβόλα του Κρίτωνα Τζαβέλλα έφεδρου Αξιωματικού από την Αϊρκώτισσα.
Οι τούρκοι οι οποίοι μέχρι εκείνη τη στιγμή κατόρθωσαν να αποβιβάσουν ένα εκσκαφέα και καμιά 50ριά στρατιώτες τα έχασαν.
Και ξέσπασαν με νέες αεροπορικές επιθέσεις ,με τα πυροβόλα των πλοίων και με ομοβροντίες όλμων από τον Άγιο Ιλαρίωνα να σκορπούν θάνατο.
Σε κάποια στιγμή 8-9 ελικόπτερα Μπέλ Χιούη κατόρθωσαν να αποβιβάσουν στρατιώτες στην περιοχή Φτέρυχα - Μότιδες. ΟΙ τούρκοι όμως λούφαξαν και έμειναν εκεί άπρακτοι αφού καθηλώθηκαν από τα λιγοστά παλικάρια του 251.
Τα φορτηγά πηγαινοέρχονταν στο 251 και έφευγαν πίσω με πυρομαχικά. Μόνο πυρομαχικά. Ούτε νερό ούτε φαγητό ήθελαν τα γενναία παλικάρια του 251.
Μερικού έφεδροι έτρεξαν και τους συμπαραστάθηκαν.
Ο Κουρούπης από το πρόχειρο αρχηγείο του στο Τριμίθι δίπλα από την Παναγία την Χρυσοτριμιθκιώτισσα με τον Τσάκα τον Μπλέτσα, το Γιάννη τον Οικονομίδη που είχε την πρωτοβουλία και με δική του διαταγή τα αντιαεοπρικά του 251 έγιναν ο φόβος και ο τρόμος των τουρκικών αεροπλάνων. τον χαμογελαστό Ελευθέριο Θωμά από την Λάπηθο, με τον αγνοούμενο ήρωα νεαρό έφεδρο αξιωματικό του 251 Νίκο Νικολάου γιό του Παναγιώτη από την Κερύνεια όρθιοι αντιμετώπιζαν τους τούρκους .
Οι άλλοι στρατιώτες του 251 πολεμούσαν στον Άγιο Γεώργιο με τον έφεδρο αξιωματικό Λουκά Λουκά γιό του Τάκη του Φουρουκλά.
Λοκατζήδες της 33ΜΚ ανασυνταγμένοι μετά την μάχη του Αγίου Ιλαρίωνα κατέφθασαν στην περιοχή και έδωσαν μάχη σχεδόν εκ του συστάδην με τους τούρκους. Γράφει ο συναιχμάλωτος μου
Πολύκαρπος Γεωργιάδης στο ημερολόγιο του «‘‘… Ενώ υποχωρούσαμε κατέφθασαν 20 λοκατζήδες. Φορούσαν όλοι κοντά παντελόνια και κρατούσαν τσέχικα όπλα. Ο ένας από αυτούς, τραυματισμένος. Οι λοκατζήδες μας είπαν να υποχωρήσουμε. Αυτοί τράβηξαν εμπρός. Τέτοιο θάρρος δεν είδα ποτέ στη ζωή μου. Οι Τούρκοι εξαπέλυσαν τη στιγμή εκείνη τη δεύτερη επίθεση. Τότε κροτάλισαν τα αυτόματα των λοκατζήδων. Το θέαμα ήταν ανεπανάληπτο. Οι Τούρκοι έπεφταν νεκροί ο ένας μετά τον άλλο. Οι λοκατζήδες πολεμούσαν ως πραγματικοί ήρωες. Κάτω από τις ελιές γέμισε ο τόπος με πτώματα Τούρκων.
Η μάχη συνεχίστηκε μέχρι την νύκτα…’’
Πολεμούν όλοι σαν λιοντάρια σαν ΕΛΛΗΝΕΣ .
Αλήθεια ποιός μπορεί να ξεχάσει την ενέργεια του έφεδρου Λοχία Καταδρομών Χρίστου Καρεφυλλίδη του Ανδρέα που μόλις αντίκρισε τα παλικάρια της 33ΜΚ βα περνούν έξω από το 251Τ.Π με κατεύθυνση τον Άγιο Γεώργιο τους ακολούθησε και ενώθηκε μαζί τους και πολέμησε και σήμερα είναι ανάμεσα στο ΠΑΝΘΕΟ των ΗΡΩΩΝ και ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ.
Μόνο όσοι ζήσαμε αυτή την εικόνα μπορούμε να καταλάβουμε το μεγαλείο του ΑΝΔΡΑ.
Και έρχεται ή ώρα της προέλασης των απίστων και αφού πια δεν μπορούν να αντισταθούν στην υπεροπλία των βαρβάρων τα παλικάρια του 251 δίνουν το άπαν των δυνάμεων των για να αποκρούσουν τους τούρκοιυς.
Και την Δευτέρα 22 Ιουλίου 1974 περνούν όλοι στην ΑΘΑΝΑΣΙΑ Πέφτουν σχεδόν όλοι ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ.
Τολμώ να πω ότι εάν ο Παύλος Κουρούπης είχε μαζί του και τον Αλέξανδρο Μανιάτη και τον ήρωα του Καραβά Σταύρο Μπιτσάκη ίσως το αποτέλεσμα να ήταν διαφορετικό. Ίσως λέω γιατί και όσοι ήταν μαζί με τον Κουρούπη ήταν παλικάρια και ημίθεοι .
Με τον Σταύρο Μπιτσάκη υπηρετήσαμε μαζί στο 251 την περίοδο 1972-1973 και μετά μετατέθηκε στο 256 Τ.Π.
Ο τούρκος διοικητής της εισβολής στρατηγός Ντεμιρέλ στο ημερολόγιο του αναφέρει ότι η αντίσταση του 251 παραλίγο να τον αναγκάσει να διατάξει οπισθοχώρηση. ( ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΤΕΜΙΡΕΛ ΚΑΙ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΡΙΨΑΣΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΜΙΣΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ; «Στη Μερσίνα παρουσιάστηκαν 20 τουρκοκύπριοι φοιτητές που ήθελαν να μας
ακολουθήσουν σαν εθελοντές.
Αμέσως τους παρεκάλεσα να έρθουν μαζί μας, όμως
τελικά μόνο ένας, ο Munir Bey, μας ακολούθησε. Κατά τον πλου μας στην Κύπρο
ο M. Bey παρακολουθούσε το PIK γιατί γνώριζε ελληνικά, και άρχισε να
κλαίει. Μας είπε ότι οι αποβατικές μας δυνάμεις ρίχτηκαν στη θάλασσα. Τώρα
καταλάβαινα καλύτερα τα λόγια του διοικητή της 2ης Στρατιάς, που προπονείτο
ότι το Γ.Ε.Σ. δεν του έδινε καμία πληροφορία για την κατάσταση. O αρχηγός
του ΓΕΣ του είχε πει. Πάρτε αμέσως ότι βρείτε και ξεκινάτε. Χρειάζονται
άρματα, πυροβόλα και αεροπλάνα. Μέσα μου όμως ήλπιζα ότι ήταν αδύνατο να
είχαν καταστραφεί όλες οι αποβατικές δυνάμεις. Διέθεταν και μία ίλη 15
αρμάτων υπό τη διοίκηση του υπίλαρχου Ersel και μια μοίρα Π/Β με 12
πυροβόλα, ενώ η εχθρική αεροπορία δεν είχε εμφανιστεί. Σε μια περίπτωση άκουα από τον ασύρματο κλάματα και κραυγές αγωνίας από την παραλία και δεν γνώριζα τι να κάνω. Σε κάποια στιγμή αποφάσισα να αποσύρω τα στρατεύματα και να σταματήσω την απόβαση γιατί δεχόμαστε πετυχημένες βολές από το πυροβολικό και πετυχημένα πυρά από τους άνδρες του 251Τ.Π και οι στρατιώτες μας δεν μπορούσαν να σηκώσουν κεφάλι.
Υπολογίζαμε ότι η χειρότερη για μας περίπτωση θα ήταν να μην μπορούσαμε να βγούμε στην παραλία. Αν καταφέρναμε να αποβιβαστούμε στη στεριά θα έπρεπε
να επιτεθούμε.» ΑΥΤΑ ΣΗΜΕΙΩΝΕ Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΑΠΟΒΑΣΗΣ ΝΤΕΜΙΡΕΛ ).
Αυτή ήταν σε γενικές γραμμές η δράση του 251Τ.Π κατά τις τρείς πρώτες ,μέρες της εισβολής. Αρκετοί στρατιώτες του 251Τ.Π μετά από μια κοπιώδη πορεία πίσω από το Κάρμι και Ελιά και Καραβά ενώθηκαν με την μονάδα του πυροβολικού στον Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο.
Το 251 Τ.Π δεν εγκαταλείφτηκε έρμαιο στα χέρια των τούρκων.
25 ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ παρέμειναν μέσα σε αυτό και το υπερασπίστηκαν.
Και τα 25 αυτά ΠΑΛΗΚΑΡΙΑ μετά από ένα άνισο αγώνα συνελήφθησαν αιχμάλωτοι.
Οι υπόλοιποι διασωθέντες άντρες του 251 συνέχισαν την δράση τους στην περιοχή Αγίου Ερμολάου και Βασίλειας και στον δεύτερο γύρος πολέμησαν στον Κουτσοβέντη και στην Περιοχή Κυθραίας και Μιάς Μηλιάς υπό τις διαταγές του Αλέξανδρου Μανιάτη που επανήλθε πίσω στο 251 και Κωνσταντίνου Γρηγοριάδη.
Το 251 έδωσε για την πατρίδα όλη την ΙΚΜΑΔΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ.
ΕΧΕΙ 94 ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΑ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΣΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ.
Τα παλικάρια του πολέμησαν σαν νέοι ΜΑΡΑΘΩΝΟΜΑΧΟΙ υπό τις διαταγές ενός νέου Λεωνίδα του ΠΑΥΛΟΥ ΚΟΥΡΟΥΠΗ.
Και πια η ανταμοιβή όλων αυτών των παλικαριών; Καμία. Μόνο τα μνημόσυνα και οι καταθέσεις στεφανιών.
Οι ήρωες του 251 δεν χρειάζονται στεφάνια. Οι ήρωες του 251 απλά διερωτούνται . Διερωτούνται ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΤΗΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Απλά δεν κάνουμε τίποτα. Μόνο παρακολουθούμε με δέος το Εθνικό ξεπούλημα της Κερύνειας.
Από το 1974 και μετά το 251Τ.Π το ηρωικότερο εκ των ηρωικότερων ταγμάτων της Κύπρου δεν υπάρχει .Δεν υπάρχει ούτε και για το κράτος.
Υπάρχει όμως στο ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ.
Κώστας Τζαβέλλας
Έφεδρος Αξιωματικός 251 Τ.Π
Πρόεδρος Σωματείου «251Τ.Π»
ΤΣΟΜΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
Ήταν ο διοικητής της Ναυτικής βάσης στην Κερύνεια το 1974 με βάση το κάστρο της πόλης.
Με τον Τσομάκη είμαστε αδελφικοί φίλοι όπως ήμουνα με όλους τους αξιωματικούς της Ναυτικής Βάσης Κερύνειας γιατί ως αξιωματικός του 251Τ.Π με ειδικότητα τα οπλομηχανήματα (βαρέα όπλα πεζικού) συνεργαζόμουν πολύ συχνά μαζί τους και αυτοί πολύ συχνά με φιλοξενούσαν πάνω στις τορπιλακάτους στις περιπολίες τους. Ιδιαίτερα ο Αρχικελευστής αγνοούμενος Λεωνίδας Βυτουλαδίτης που έμενε σε σπίτι στην Καλιφόρνια, περιοχή της Κερύνειας, που ανήκε στην θεία μου Μαρούλλα Κυπριανού μου έμαθε όλα τα μυστικά από το μηχανοστάσιο μέχρι την ρύθμιση μιας τορπίλης . Η γυναίκα του Λεωνίδα, Βούλα είχε εγκλωβιστεί για αρκετό διάστημα στο Μπέλλα Πάις χωρίς να γνωρίζει την τύχη του αγαπημένου της
Ο Ελευθέριος Τσομάκης στις 24 Ιουλίου 1974 θα αναχωρούσε από την Κύπρο γιατί τέλειωνε η δίχρονη θητεία του στην Κύπρο που είχε αγαπήσει τόσο πολύ.
Τρείς βδομάδες πριν την 15ην Ιουλίου μάλιστα μεταφέραμε το αυτοκίνητο του ένα Λάντσια Φούλβια ,πράσινο, στην Λευκωσία για τεχνικό έλεγχο και μετά το αφήσαμε στον Κώστα Νικολάου μπογιατζή αυτοκινήτων για να του κάνει ένα στίλβωμα και να περάσει και την μπογιά με κερί. Το αυτοκίνητο το παρέλαβε 4-5 μέρες πριν τις 15 Ιουλίου 1974. Μάλιστα μετά την παραλαβή έβαλε μέσα και προσωπικά του είδη για να είναι και έτοιμο για αναχώρηση και να μην τρέχει τις τελευταίες μέρες και ώρες.
Στις 19 Ιουλίου 1974 το μεσημέρι μου τηλεφώνησε και πήγα στο κάστρο γύρω στις 3 το απόγευμα επειδή ήμουν αξιωματικός στο 251 όπως έχω αναφέρει ήδη και είχα ειδικότητα στα βαρέα όπλα πεζικού (οπλομηχανήματα).Εκεί μου είπε τις ανησυχίες του και μού είπε ότι ήθελε να βάλομε στους δύο βόρειους πύργους τα δύο αντιαεροπορικά τύποτ Οέρλικον που ήταν και η θέση τους.Οι βάσεις των δύο αντιαεροπορικών Οέρλικον ήταν τοποθετημένες και έτοιμες με μπετόν. Στους Νότιους πύργους του κάστρου ήταν τοποθετημένα δύο Μπράουνιγκ 50 χιλ.
Τα τοποθετήσαμε και εφοδιάσαμε όλα τα αντιαεροπορικά με πυρομαχικά.
Ο ίδιος ο Τσομάκης έδωσε άμεση διαταγή για επάνδρωση όλων των πύργων πράγμα που έγινε.
Στις 5 το απόγευμα της ιδίας ημέρας δηλαδή Παρασκευή 19 Ιουλίου 1974 κατέβηκε στο χώρο ελλιμενισμού των δύο τορπιλακάτων Τ1 και Τ3 και άρχισε να τις επιθεωρεί και να τις προετοιμάζει για μάχη τόσο αυτές τόσο και τα πληρώματα.
Μάλιστα έδωσε και διαταγή να είναι έτοιμες ακόμη 4 τορπίλες και οι ναύτες τις ετοίμασαν.
Επέστρεψα πίσω στο 251 Τ.Π όπου ήδη είχε αρχίσει επιστράτευση 300 ατόμων. Κατά διαστήματα ε’ιχα τηλεφωνική επικοινωνία με την Ναυτική Βάση,με την Βάση του Κορμακίτη όπου ήταν τα ραντάρ και με το στρατόπεδο του πυροβολικού στην Λάμπουσα-Καραβά όπου υπηρετούσε ως αξιωματικός πυροβολικού ο αδελφός μου.
Στις τρείς το πρωί του Σαββάτου 29 Ιουλίου 1974 πήρε την εντολή να είναι σε άμεση ετοιμότητα και αμέσως ο Τσομάκης ενημέρωσε τον Συνταγματάρχη Μιχόπουλο Διοικητή Φρουράς Κερύνειας.
Στις 5.05πμ βγήκε έξω να αντιμετωπίσει τον τουρκικό στόλο. Γνώριζε ότι είναι αυτοκτονία. Μα ο Τσομάκης γνώριζε την θυσία του του Αυξεντίου. Η Τ3 με το Τσομάκη και με το ηρωικό πλήρωμα της πήρε πορεία για να κτυπήσει με τις δύο τορπίλες της τον τουρκικό στόλο. Η άλλη η Τ1 ακολουθούσε πιο πίσω σε πορεία αναμονής, Η τουρκική αεροπορία κτύπησε πρώτα την Τ1 η οποία έπαθε σοβαρές βλάβες στην μία μηχανή και στο πηδάλιο και ακυβέρνητη προσάραξε στην παραλία στο Καράκουμι –Βόσπορο.
Η Τ3 με τον Τσομάκη δεν πτοήθηκε και ετοιμαζόταν να πάρει θέση βολής όταν κτυπήθηκε από αεροπορία και από τα πυροβόλα του τούρκικου αντιτορπιλικού και κομματιάστηκε. Χάθηκαν όλοι εκτός από ένα υπαξιωματικό τον Μαγέτο ο οποίος βγήκε στη στεριά μετά από πέντε ώρες. Εμείς όταν είδαμε την βύθιση της Τ3 από το 251 Τ.Π δακρύσαμε γιατί πλήρωμα της η Τ3 είχε φίλους μας, Τον Τσομάκη.τον Λεωνίδα τον Βυτουλαδίτη και τους Κερυνειώτες Χρίστο Καρεφυλλίδη και Φοίβο Φιερό συμμαθητές μας κλπ.κλπ.
Μόλις είχε χαράξει στην γαλάζια θάλασσα της Ελληνικής Κερύνειας που ο ευέλικτος πρόεδρος της Κύπρου θέλει να αφήσει στον Ταλάτ ως πεσκέσι.
Είναι σε όλους γνωστό ότι οι τορπιλάκατες δρουν υπό την κάλυψη άλλων μεγάλων σκαφών του ναυτικού γιατί όταν ρίξουν τις τορπίλες τους εκτός από την ταχύτητα τους δεν έχουν οτιδήποτε άλλο όπλο για άμυνα εκτός από ένα αντιαεροπορικό. Μόνο αυτό είχαν οι Τ1 και Τ3. Αυτό και την μεγαλοψυχία των πληρωμάτων τους.
Αυτός ήταν ο Τσομάκης, Τα περιττά λόγια περισσεύουν.
Η ΘΥΣΙΑ του Τσομάκη και των ανδρών του είναι εφάμιλλη της θυσίας του Γρηγόρη Αυξεντίου.
Η Ναυτική Διοίκηση Κύπρου μετά από χρόνια και μετά από αρκετό παρασκήνιο και παρακάλια έδωσε το όνομα του σε ένα περιπολικό σκάφος της.
Το Ελληνόψυχο πλήρωμα της Τ3 που θυσιάστηκε ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ αποτελείτο από τους πιο κάτω:
Υποπλοίαρχος Τσομάκης Ελευθέριος
Αρχικελευστής Βυτουλαδίτης Λεωνίδας
Κελευστής Καρέτσος Κυριάκος
Ναύτης Κουτσουράδης Ελευθέριος
Ναύτης Δεριζιώτης
Ναύτης Στιβακτάς
Ναύτης Καρεφυλλίδης Χριστος
Ναύτης Φιερός Φοίβος
Ναύτης Κεφαλονίτης
Κελευστής Μαγέτος ( διασωθείς από την Τ3)
Τζαβέλλας Κώστας
Έλληνας Κερυνειώτης
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Σημείωση
Ο Τσομάκης και οι άλλοι ήρωες δεν χρειάζονται δικηγόρους αλλά όταν ορισμένοι καλλικάδες, κοινώς πεταλωτές, συνεπικουρούμενοι από μασώνους της ιστορίας οι οποίοι σκοπό έχουν να αλλοιώνουν τα πάντα με ψεύδη και να κατασπιλώνουν το κάθε τι το Ελληνικό και οι οποίοι φτύνουν το κάθε Ελληνικό, ισχυρίζονται ότι οι εξ Ελλάδος που υπηρετούσαν στην Ναυτική Βάση Κερύνειας σαμπόταραν τις δύο τορπιλακάτους για να μην κινηθούν εναντίον του τουρκικού στόλου, τότες αυτοί οι καλλικάδες πρέπει να μπαίνουν σε τάξη. Αυτό έγινε και με τον ήρωα Τσομάκη. Κάποιοι προσπάθησαν να αμαυρώσουν την μνήμη του αλλά δεν τα κατάφεραν γιατί οι ψευτιές των προδοτών πέφτουν πάντα στο κενο όπως πέφτουν και οι ίδιοι.
Σας τους χαρίζω γιατί εγώ δεν χαραμίζω το δικό μου σάλιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου