05/05/2010:Μια συμβολική μέρα, μια μέρα μνήμης.Έλληνες καταραμένη ράτσα, έθνος των μνημοσύνων
Δυο μήνες πάνε από την ημέρα που 150000 Έλληνες πολίτες ανεξαρτήτως πολιτική προέλευσης συγκεντρώθηκαν μπροστά από την βουλή και εκδήλωσαν την αντίθεση τους στο νομοσχέδιο –μνημόσυνο για την αποδοχή «στήριξης » του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η οργή των διαδηλωτών ήταν έκδηλη και λίγο έλειψε να εισβάλουν στην Βουλή.
Ήταν ίσως η μέρα που ο Ελληνικός λαός έκανε την σημαντικότερη πολιτική εξέγερση στην μεταπολεμική του ιστορία. Μάλιστα αυτή η εξέγερση ήταν δεδομένο ότι θα έχει διάρκεια και προπάντων θα ήταν μια εξέγερση που δεν αντιτίθεται στο Σύνταγμα μας, αντίθετα ανανέωσε την συνταγματική νομιμότητα. Γιατί όταν ένα κομματικό σύστημα επιλέγει να παραμερίσει το Σύνταγμα , δηλαδή τους πολίτες ως ένα συλλογικό και αδιαίρετο όλον η προστασία του επαφίεται στων πατριωτισμό των πολιτών.
Η μέρα αυτή για όσους δεν το έχουν καταλάβει είναι οι πρώτος μεγάλος πόνος του τοκετού της Δ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Ήταν η τρανταχτή υπόμνηση πως «είμαστε εδώ γιατί αποφασίζετε κόντρα στην θέληση μας», είμαστε εδώ διαλύετε το μέλλον των παιδιών μας γιατί καταδικάζετε αυτόν το λαό σε αργό θάνατο». Εκείνη την μέρα στον οίκο των αντιπροσώπων αυτού του λαού συντελούνταν η μεγαλύτερη προδοσία στην μεταπολιτευτική ιστορία .
Η υποθήκευση της χώρας στα υπεραντλαντικά κοράκια είναι η αποδοχή της δύναμης τους και η θλιβερή απόδειξη πως μετά την προδοσία της Κύπρου η Ελλάδα πρόδωσε τον ίδιο της τον ευατό. Η Ελλάδα γονάτισε και δέχτηκε να δανειστεί από χώρες σαν την Μάλτα, κουκίδες με στον χάρτη.
Η πλήρης ατίμωση.
Αυτήν την Ελλάδα όμως δεν την ήθελε ο λαός , δεν την θέλει ο λαός. Η δημοκρατική και ανεξάρτητη Ελλάδα, η Ελλάδα των αγώνων και της ελπίδας ήταν έξω από την Βουλή.
Μέσα σε αυτήν ήταν προδότες.
Το θυμικό φώναζε, ούρλιαζε. Δεν ήταν η φωνή των διαδηλωτών αυτή που φώναζε, ήταν η φωνή του Έλληνα που ξέπλενε την ρετσινιά του νεοέλληνα: «Να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή».
Χωρίς να το ξέρουν οι Έλληνες που βρίσκονταν έξω από την βουλή έγραφαν ιστορία και δικαίωναν τους αγώνες αυτού του λαού για ελευθερία. Γιατί ορισμένες φορές δεν χρειάζεται να είσαι δυνατός για να αλλάξεις τα πράγματα. Απλά να ακολουθείς την καρδιά σου και την συνείδηση σου.
Αυτό που είδε ο κόσμος εκείνη την μέρα ήταν έναν λαό δυσκολοκυβέρνητο και αναρχικό , πραγματικά αναρχικό. Το κέντρο της πολιτικής μέσα σε μια μέρα μετατοπίστηκε στην χώρα που νοηματοδοτεί τον κόσμο ολόκληρο. Οι νέοι σε όλοι την Ευρώπη είδαν στην Ελλάδα τον νέο οδηγό των εθνικών και κοινωνικών αγώνων.
Μον ο έτσι εξηγείται ο τρόμος των διεθνών πρακτορείων που ενημέρωναν και ενημερώνουν τους λαούς πως πρέπει να πληρώσουν και ότι οι Έλληνες είναι λαμόγια και κλέφτες άρα έχουν άδικο και πρέπει να πληρώσουν. Οι λαοί όμως δεν είναι ηλίθιοι τα νεαρά μορφωμένα παιδία όλων των χώρων και όλων των χρωμάτων κατάλαβαν, ένιωσαν και νοιώθουν. «Οι Έλληνες έχουν δίκιο, οι Έλληνες είναι θύματα, δεν είναι θύτες, αυτοί εξεγέρθηκαν αυτοί εναντιώθηκαν» .
Εμείς μπορεί να μην το πιστεύουμε , ούτε να το αποδεχόμαστε αλλά μέσα στο μυαλό αυτών των ανθρώπων οι σκέψεις παιχνίδιζαν «Από εκεί δεν πηγάζουν οι ρίζες του δυτικού πολιτισμού από εκεί δεν ξεκίνησαν όλες οι ρηξικέλευθες δημοκρατικές ιδέες;.
Αυτό γίνεται και τώρα. Οι Έλληνες παραμένουν ίδιοι και απαράλλακτοι, Αμφισβητίες! Γιατί λοιπόν να μην το κάνουμε και εμείς;.»
Αυτήν την συμβολική μέρα ,αυτήν την μαία μιας νέας αντι-ιλλουμινατικής εποχής την στιγμάτισαν οι δολοφόνοι της δημοκρατίας: τα καρκινώματα των Εξαρχείων και των Μυστικών Υπηρεσιών.
3 Έλληνες και ένας αγέννητος Έλληνας πλήρωσαν το μίσος όλων αυτών που εχθρεύονται την Ελλάδα.
Δεν είναι οι μόνοι νεκροί μας , είναι η συνέχεια του ολοκαυτώματος του ελληνικού λαού: των 60 και πλέον νεκρών των εμπρησμών του 2007. Δεν έχει σημασία ποιοι είναι οι δολοφόνοι.
Ξέρουμε όλοι ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί.
Και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να αναζητήσουμε δικαιοσύνη, αυτό που πρέπει να θέλουμε είναι εκδίκηση. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν αθώοι , δεν έπρεπε να είχαν πεθάνει! Πιστώνομαι την κατηγορία του επιθετικού , του οξύθυμου και του περιθωριακού.
Δεν θέλω δικαιοσύνη, θέλω εκδίκηση!
Και το γραφώ καθαρά: Δεν χρειαζόμαστε δικαιοσύνη μπουχτίσαμε!!! Σκότωσαν 4 αθώους ανθρώπους. Δεν ήταν στόχοι σημασίας, ήταν άνθρωποι που δεν έφταιγαν σε τίποτε. Αυτοί όμως που τους σκότωσαν φταίνε και αργά η γρήγορα πρέπει να πληρώσουν, να πληρώσουν πολύ ακριβά!!!
Τελικά , οι αρνητές της συνέχειας της Ιστορίας πέτυχαν προς στιγμής το στόχο τους νίκησαν της ίδια την δυναμική της Ιστορίας. Δολοφόνησαν, άλλαξαν καθεστώς στην Ελλάδα, κάνουν προτεκτοράτο την Ελλάδα, αντιμετωπίζουν αντίθεση, Ξαναδολοφονούν. Δεν μπορεί όμως να νικήσουν!!! Δεν πρέπει να νικήσουν!! Δεν πρέπει να τους αφήσουμε!!
Καλή Δύναμη Έλληνες
Αιωνία σας η μνήμη νεκροί αδελφοί μας,
Ιωάννης Κανελλόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου