Οι Τούρκοι βγήκαν στο Αιγαίο ...γιά ωκεανογραφικές μελέτες, στα διεθνή ύδατα αλλά εντός της Ελληνικής Υφαλοκρηπίδας!
Μάλισταααααα!
Ε και? θα πει κάποιος, που ρουφάει αμέριμνος τον φρεντουτσίνο του στο καφέ στο Κολωνάκι, θαυμάζοντας την παρκαρισμένη τζιπάρα του, στο πεζοδρόμιο (ε και αν εμποδίζει την διάβαση γιά άτομα με ειδικές ανάγκες τι φταίει αυτός? αυτός τους δημιούργησε τις ειδικές ανάγκες? ήμαρτον...)
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος... Η πλευρά του ραχατιού, του ραγιαδισμού, της καλοπέρασης και του "τι με νοιάζει εμένα αν οι Τούρκοι φτάσουν στον Μαραθώνα! Αρκεί να μείνουν εκεί και να μην εισβάλλουν σε καμμιά Μύκονο και χάσουμε και τις διακοπές μας"!
Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά. Αυτών που ανησυχούν, που αγαπούν αυτόν τον τόπο και που αναγνωρίζουν ότι "μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων, τιμιώτερον εστιν η πατρίς". Ναι αυτοί ανησυχούν... Γιατί βλέπουν όνειρα... Βλέπουν εφιάλτες...
Βλέπουν Μεγαλέξανδρους και Λεωνίδες, Κολοκοτρωναίους και Παπαφλέσσες, Μεταξάδες και Βενιζέλους, Πλαστήρες και Παπάγους, Δαβάκηδες και Ιατριδηδες, Σταυριανάκους και Κουρούπηδες, Βλαχάκους και Γιαλοψούς, Καραθανάσηδες και Ηλιάκηδες, να έρχονται στον ύπνο τους και να τους λένε: ΕΜΕΙΣ ΚΑΝΑΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ... ΕΣΥ ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ?
Και αμέσως πετάγεσαι από τον εφιάλτη, κάθιδρως, και πιάνεις το κεφάλι σου και σκέφτεσαι απλά πράγματα καθημερινά...
Αν είσαι στον δρόμο με την γυναίκα σου και κάποιος της πει μιά αισχρή κουβέντα, εσύ τι θα κάνεις? Θα πεις "ασε τον αγάπη μου ενας αλήτης είναι μην του δίνεις σημασία" ?
Και αν αυτός βλέποντας σε "να δίνεις τόπο στην οργή, επανέλθει και δεν αρκεστεί μόνο στα λόγια και απλώσει το χέρι του, τι θα πείς "δεν στα έλεγα αληταράς είναι, γιατί δεν σέβεται μιά κυρία που συνοδεύεται"...
Καθώς σκέφτεσαι αυτά σκουπίζεις τον ιδρώτα από το μέτωπό σου και προσπαθείς να βρεις στο σακκάκι σου την ταυτότητα σου... Λέει ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ... άρα είμαι ΕΛΛΗΝ!
Και τότε σκέφτεσαι τι θα έκανε ο Μιλτιάδης ή ο Νικηταράς αν ήταν στην θέση μου?
Θα του έσπαγε τα μούτρα του θρασύτατου που τόλμησε να σηκώσει τα μάτια του στην γυναίκα του, και ας ήταν διπλός στο μπόι.... Όσες φάω και όσες δώσω... Έτσι θα έλεγε!
Και μετά πέφτει ξανά ασυναίσθητα το μάτι σου στην διπλωμένη εφημερίδα στο κομοδίνο... Πηχαίος τίτλος: "Οι Τούρκοι κάνουν έρευνες στο Καστελλόριζο"!
Πως νιώθεις τότε Ελληναρά μου? Αν το Καστελλόριζο ήταν η γυναίκα σου? Τι θα έλεγες?
Λοιπόν δύο δρόμοι υπάρχουν... Ο Ελληνικός και της "κότας" !
Αν νιώθεις ότι σε εκφράζει ο Ελληνικός, αυτός που "δεν σηκώνει μίγα στο σπαθί του" βγες έξω και βροντοφώναξε σε όσους έχουν αναλάβει τον ρόλο της "κότας" ότι δεν είμαστε μόνο στην αστυνομική ταυτότητα Έλληνες Πολίτες αλλά απόγονοι του ευκλεούς γένους των ανδρών αυτών που ο Ουίνστον Τσώρτσιλ έθεσε υπεράνω των Ηρώων...
Και να τους δώσεις να καταλάβουν ότι αναγνωρίζοντας τους αγώνες που έκαναν κάποτε κάποιοι ρομαντικοί (που σήμερα θέλουν να αποκαθηλώσουν τα ποτραίτα τους από τα σχολεία), είσαι έτοιμος να κάνεις το ίδιο και να μην αφήσεις καμμιά σημαία "να την πάρει ο άνεμος" ....
Αν όμως φίλε μου, ανήκεις σε αυτούς που έχουν πάρει τον δρόμο της "κότας" (της ντροπής των Ιμίων, του υπερθεματισμού του Σχεδίου Ανάν κλπ) εεεε τότε κάτσε στα αυγά σου... Πρόσεχε όμως μην μας κουνιέσαι πολύ γιατί μπορεί να τα σπάσεις!!!
Κώστας Μαυροσκούφης
Υπηρετήσας στα Τεθωρακισμένα την περίοδο 1982-1984, δοκιμάσας την ψυχική του αντοχή στον Γενικό Συναγερμό κατά την Ανακήρυξη του Ψευδοκράτους του Ντεκτάς τον Νοέμβρη του 1983 και επιστρατευθείς στην κρίση του Μαρτίου 1987.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου