Ανοικτό Πανεπιστήμιο: τα φιλαράκια της Δραγώνα

Σήμερα δημοσιεύουμε μία καταγγελία που μας εστάλη με mail, φίλης αναγνώστριας του Blog, η οποία είναι φοιτήτρια του Ανοικτού Πανεπιστημίου. Οι καταγγελίες της έχουν πολύ ενδιαφέρον και παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενό της, εκτός από εκείνες τις φράσεις που είναι ικανές να “προδώσουν” την ταυτότητα της φοιτήτριας. Αυτό κρίνεται απαραίτητο διότι στην χώρα της πλήρους αναξιοκρατίας και της κομματικής γκετοποίησης, το να γνωστοποιείται το όνομά σου είναι φλερτ με το θάνατο. Παρόλα αυτά, αν κάποιος θεωρεί ότι θίγεται από το δημοσίευμα, είναι ευπρόσδεκτη η απάντησή του. Πολύ θα χαρούμε, και εγώ και η φίλη αναγνώστρια, να συζητήσουμε δημοσίως και - γιατί όχι – να τον διαπομπεύσουμε.

Το ΕΑΠ είναι το ίδιο επικίνδυνο με το Κολλέγιο Αθηνών γιατί κάνει ανθελληνική προπαγάνδα. Σου παραθέτω τρία περιστατικά από καθηγητές στο Μεταπτυχιακό με τίτλο: Σπουδές στην Εκπαίδευση:

α) Καθηγήτρια Πλεξουσάκη στη Θεματική Ενότητα: Πολιτισμικές διαφορές και κοινωνικές ανισότητες

Ένα παιδί που πηγαίνει σε μία χώρα που η επίσημη γλώσσα μοιάζει με τη μητρική του, θα ενσωματωθεί πιο γρήγορα από ένα παιδί που η γλώσσα του δε μοιάζει. Π.χ. Ένα ιταλάκι στην Ισπανία σε σχέση με ένα Κινεζάκι στην Ισπανία. ΟΚ, μέχρι εδώ καλά.. Και συνεχίζει: Το ίδιο κι ένα παιδί που η γλώσσα του μοιάζει με τα Ελληνικά θα αφομοιωθεί πιο εύκολα από ένα παιδί που η γλώσσα του δε μοιάζει!!!!!

Εγώ δεν αντιδρώ γιατί υπέστην εγκεφαλικό. Βρίσκεται μόνο μία συμφοιτήτρια που σηκώνει το χέρι και ρωτάει: συγνώμη κυρία, αλλά ποια γλώσσα μοιάζει με τα Ελληνικά; Και η μεγάλη καθηγήτρια απαντάει με ύφος σα να την επιπλήττει που αγνοεί μια κοινή αλήθεια: Τα Βουλγάρικα.

β) Καθηγητής Ξυδόπουλος στη Θεματική Ενότητα: Γλωσσική Ανάπτυξη

Εξετάζουμε ένα κείμενο που δείχνει πώς οι Άγγλοι επέβαλαν τα αγγλικά στους Ινδούς κατά την αποικιοκρατία τους και ρωτάει: Γνωρίζετε κάποια παρόμοια προσπάθεια επιβολής της ελληνικής σε άλλους λαούς. Ξαναρχίζω να διαολίζομαι και να ιδρώνω. Φιρί, φιρί το πάει σκέφτομαι, σηκώνω το χέρι και ρωτάω: Εννοείτε το Μέγα Αλέξανδρο; Και μου απαντάει: Ναι, αυτός βέβαια ήταν Μακεδόνας!!!

γ) Καθηγητής Ντίνας* στη Θεματική Ενότητα: Γλώσσα – Κοινωνία - Εκπαίδευση

Δραστηριότητα για να αντιληφθούν οι μαθητές τη διαχρονικότητα της γλώσσας:

Προκειμένου να κάνουμε τους μικρούς μαθητές να αντιληφθούν πώς η γλώσσα εξελίσσεται στην πορεία του χρόνου τους ζητάμε να μας πουν το επίθετό τους και τους δίνουμε τις παρακάτω ενδεικτικές απαντήσεις: Ο Γιαννάκης λέγεται Οικονόμου γιατί κάποιος από τους προγόνους του ήταν οικονόμος, αλευράς, ψαράς και δε συμμαζεύεται. Η Μαιρούλα λέγεται Σπάη επειδή οι Έλληνες ΣΥΝΥΠΗΡΧΑΝ με τους Τούρκους για 400 χρόνια. Πες μου λοιπόν να ξέρω. Το εγκεφαλικό να το πάθω ή να μη το πάθω;;; Μήπως απλά συνυπήρχαν και γω τσάμπα βασανίζομαι και στεναχωριέμαι;; Μήπως απλά έτσι συνέφερε να κατηχηθώ τα χρόνια του 70 και δε συμφέρει πλέον;;; Βοήθα κομματόσκυλο...

* Ο αξιοσέβαστος καθηγητής όπως έμαθα μετά έχει υπογράψει και υπέρ του βιβλίου της Ρεπούση.

Ακούγοντας τέλος τις παπαρολογίες περί δία Βίου Μάθησης και εκσυγχρονισμού είπα στο φίλο μου πως μόνο όταν θα διδάσκεται η ποίηση στα σχολεία θα ξαναδούμε φως. Και κείνος ρώτησε σωστά: Και ποιός θα διδάξει την ποίηση; Σωστά! Ποιός;;; Σκέψου το λίγο.

Εμείς οι σαρανταέλα είμαστε οι τελευταίοι φορείς μιας παράδοσης που αδυνατούμε να μεταφέρουμε στα παιδιά μας. Και εκείνα αδυνατούν να τη βρουν ενδιαφέρουσα... Πώς να εξηγήσω εγώ τι σημαίνει φως, Αιγαίο και Ακρόπολη σε ένα δωδεκάχρονο που πηγαίνει σχολική εκδρομή στο Mall κι έχει ήδη κόμπο στο στομάχι για την εισαγωγή στα ΑΕΙ;

Και συνεχίζει η φίλη αναγνώστρια:

Καταρχήν είδα το επίπεδο των εκπαιδευτικών μας που κάνουν ένα master στα πενηνταέλα για την προαγωγή. Εϊδα άνθρωπους ώριμους (που διαμορφώνουν άλλους ανθρώπους ώριμους τρομάρα τους...) να σηκώνουν το χέρι (έλεος...) και να ρωτάνε η σελίδα 185 θα είναι μέσα στην ύλη; Μεταπτυχιακό κάνεις αστροπελέκι μου δε δίνεις Πανελλήνιες.

Κι έπειτα είδα εκπαιδευτικούς να ξεσκίζουν όλη την παλιά μου γνώση. Που δυστυχώς, επειδή ήταν επιδερμική δε μου έδινε επιχειρήματα να τους αντικρούσω.

Η κυρία Πλεξουσάκη λοιπόν στην 1η εργασία μάς είπε να μελετήσουμε (και άρα να αγοράσουμε...) το βιβλίο “Η ελληνοκεντρικότητα στην Εκπαίδευση” ή κάπως έτσι, της φιλενάδας της τής κυρίας Δραγώνα (Ευρωβουλευτής ή κάτι τέτοιο του ΠΑΣΟΚ με δράση νομίζω στη Θράκη) και να καταλήξουμε εκ των πραγμάτων στο συμπέρασμα πώς οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι ρατσιστές.

Π.χ. κάνανε λέει μία έρευνα κι ανάμεσα σε άλλα διαπίστωσαν ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί απάντησαν πως κατά τη γνώμη τους υπάρχουν ξένα συμφέροντα που επιβουλεύονται τη χώρα, και επειδή δε μπόρεσαν να το στηρίξουν με απτά επιχειρήματα οι αξιολογητές της έρευνας τούς απέδωσαν στενοκεφαλιά και υιοθέτηση στερεότυπων. Μα άμα έχεις διαβάσει Τα τρελά πουλιά της Ιορδανίδου δε μπορείς να έχεις απορία επ'αυτού. Άμα έχεις ακούσει για τη Μικρασία κάποιο συμπέρασμα θα έχεις βγάλει. Θέλω λοιπόν με την ευκαιρία να καταγγείλω πως η κυρία Πλεξουσάκη μάς υπέβαλε στην αγορά ενός κατάπτυστου βιβλίου (που γι' αυτό το λόγο άλλωστε έχει κάνει και τρελές πωλήσεις) που ούτε για υποπόδιο δεν του αξίζει. Φρίκαρα από τις ανακρίβειες και την προπαγάνδα. Μου ερχόταν εμετός.

Εμετός, καταλαβαίνεις;

Μου συμπεριφερόντουσαν σα να ήμουνα Ρουμανάκι επί Τσαουσέσκου και να μην είχα ακούσει τίποτα για τον κόσμο. Μα κι έτσι να ήτανε, λένε πως υπάρχει κυτταρική μνήμη, τον εμετό δε θα τον γλίτωνα.

Με ρώταγε η αδελφή μου αν προχωρώ με την εργασία και της έλεγα:

Εγώ σε αυτό δε συνεργώ.

Δε θα υποβάλω μία εργασία που σε χειραγωγεί (μέσω των πηγών που καλείσαι να χρησιμοποιήσεις) ώστε να καταλήξεις (μέσω αφελέστατων ισχυρισμών) ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι ρατσιστές για να πάει αύριο η κυρία Πλεξουσάκη στο δείνα Συνέδριο και να δηλώσει: Σε εργασία που υποβλήθηκε σε μεταπτυχιακούς εκπαιδευτικούς στο ΕΑΠ οι 9 στους 10 δήλωσαν πως θεωρούν ότι οι Έλληνες εκπαιδευτικοί είναι ρατσιστές. Κι αντ' αυτού, άρχισα να διαβάζω Δραγούμη. Για να συνέλθω.

Κι έτσι, έφτασα εδώ που έφτασα. Από αυτή την άποψη μάλλον μου έκανε καλό το ΕΑΠ, αλλά ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη. Αυτή είναι η κατάσταση στις μέρες μας. Αν κάνω λοβοτομή θα σταματήσω να ξενυχτάω τα βράδυα, οι εμμονές θα χαθούν και θα γίνω ένα ευτυχισμένο νομιστεράκι.

Κοντά στα προηγούμενα, δες και αυτό:

http://blogathinaios.blogspot.com/2009/10/blog-post_21.html#comments

Αυτή λοιπόν είναι η καταγγελία της φίλης που, αν μη τι άλλο, αποδεικνύει 2 πράγματα:

1) Μία εκ των χειρότερων μορφών δικτατορίας είναι η πανεπιστημιακή έδρα. Μόνο οι αδαείς και οι έχοντες ισχυρό συμφέρον εξακολουθούν να εκτιμούν και να υπολήπτονται τους “λειτουργούς” της ανώτατης εκπαίδευσης. Αυτό το κομματικό και συντεχνιακό χοιροστάσιο όπου κύριο μέλημά τους είναι όχι πώς θα προάγουν και θα μεταλαμπαδεύσουν την γνώση προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας, αλλά πώς θα βολέψουν τα μαλακισμένα και ανίκανα παιδιά τους σε πανεπιστημιακούς θώκους, έστω και στον ταπεινό γκισέ της γραμματείας. Αυτοί που εμφανίζονται σπάνια στο μάθημά τους, εισπράττουν αμοιβή από στημένα ερευνητικά προγράμματα, από βιβλιοθήκες, και απομυζούν το κρατικό βυζί από χίλιες δυο μεριές. Αυτοί που ανέχονται τον φοιτητικό συνδικαλισμό και τις αλητείες της κάθε Πανσπουδαστικής. Αυτοί που δεν επέτρεψαν στον μεγιστάνα της επιστημονικής σκέψης Νανόπουλο να διδάξει διότι απεφάνθησαν ότι δεν έχει παιδαγωγική εμπειρία.

2) Αποδεικνύεται, τέλος, και κάτι άλλο απείρως σημαντικότερο: Ότι ένα τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως – ηλικιακά ενεργό τμήμα της – εξακολουθεί να αντιστέκεται και να μην καταπίνει όποια σαβούρα τής προσφέρεται προς τροφή και χώνεψη. Εξακολουθεί να αντιστέκεται, να αγωνιά και να μάχεται. Ένα τμήμα που τελεί υπό καθεστώς ανωνυμίας αλλά όχι ύπνωσης. Ένα τμήμα που δεν περιμένει παρά μόνο ένα πράγμα: Κάποιον που να μπορεί να δώσει αξία στα όνειρά τους και λύση στα προβλήματά τους. Ένα νέο ηλικιακά τμήμα που δεν θα καταδεχόταν ποτέ να γίνει το κοινό του ευρύπρωκτου αναιδούς Λαζόπουλου, στην έδρα του οποίου συγκλίνουν άπειρες “συνιστώσες.”

Μερικοί αυτό το περιγράφουν ως “αισιοδοξία”.

Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται.

http://kommatoskylo.blogspot.com/2009/11/blog-post_08.html

πηγή