Μη σκοτώνεις το δένδρο μπαμπά! Η συναισθηματική αντίδραση ενός παιδιού, όταν βλέπει τον πατέρα του, να κόβει τον κορμό ενός Χριστουγεννιάτικου δένδρου. Ο συμβολισμός του ιερού δένδρου, γιατί κάποιοι άνθρωποι αναστατώνονται όταν βλέπουν να κόβεται ένα δένδρο...Τα δένδρα μας καλούν ακόμα... προστατεύουμε με ευλάβεια το περιβάλλον?

Μη σκοτώνεις το δένδρο μπαμπά!

Καλιφόρνια,   βίντεο που γυρίστηκε στο Plumas National Forest, δείχνει ένα μικρό παιδί να ξεσπάει σε κλάματα, μόλις ο πατέρας του κόβει τον κορμό, ενός "Χριστουγεννιάτικου" δένδρου.

 οι γονείς πήραν το μικρό παιδί τους μαζί τους και πήγαν να κόψουν ένα δένδρο για να βιντεοσκοπήσουν την αντίδρασή του.

Αρχικά το παιδί είναι χαρούμενο, ενθουσιασμένο και χαμογελαστό στα χέρια της μητέρας του, αλλά γρήγορα αγχώνεται, όταν ο πατέρας του αρχίζει να κόβει τον κορμό του δένδρου, με αλυσοπρίονο.

Γρήγορα  εκρήγνυται με δάκρυα. Η μαμά του το παρηγορεί, αλλά δεν μπορεί να συγκρατήσει τα γέλια της, για τη δυστυχία του γιού της.

του λέει να πει στον πατέρα του, ότι έκανε καλή δουλειά...αλλά ο μικρός απλά κοιτάζει με αγωνία.

Μετά του λέει ότι το δένδρο είναι εντάξει...και θα το πάνε στο σπίτι.

πηγή 21-12-17

http://www.dailymail.co.uk/news/article-5203605/Toddler-upset-father-cuts-Christmas-tree.html#comments

Τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα έχουν ιδιαίτερη σημασία στη ζωή μας.  με τα χριστουγεννιάτικα δέντρα ενώ γιορτάζουμε τη γέννηση του Χριστού. Αλλά τι συμβολίζει αυτό; Συμβολίζει τον Κήπο της Εδέμ και το Δέντρο της Ζωής

 Κάποιος  με ψυχικές ικανότητες (τηλεπαθητικό άτομο) αναφέρει ότι    "κάθε φορά που κόβεται ένα δένδρο στην περιοχή που ζω, αναστατώνομαι.

έχω μια άμεση συναισθηματική αντίδραση, που παρακάμπτει τον εγκέφαλό μου.

όλα τα δένδρα είναι σπίτια για οικογένειες πουλιών και ποιος ξέρει για πόσα άλλα πλάσματα και έντομα.

συχνά τα κλαδεύουν μέχρι θανάτου, για γελοίους λόγους, που δεν αξίζουν για να σκοτώσεις κάτι."

"προσπάθησα να διερευνήσω γιατί έχω μια τέτοια συναισθηματική αντίδραση στα δένδρα.
Η συναισθηματική μου αντίδραση φαίνεται να κορυφώνεται και να επικεντρώνεται σε ένα μόνο δένδρο που κόβεται.

σε ένα δάσος δεν υπάρχουν μοναχικά δένδρα, ζουν με κάποιο τρόπο σε κοινότητα. το φύσημα (αναπνοή) του ανέμου αρχίζει και μετά ταξιδεύει στα δένδρα, όπως και στα κύματα, σαν μια συζήτηση...

Μέσα από τη μελέτη της κοινωνικής και ιερής οικολογίας στο Πανεπιστήμιο Monash,

ήθελα επίσης να διερευνήσω λίγο, τη θλίψη άλλων ανθρώπων για το θάνατο των δέντρων ή μάλλον για τη δολοφονία δέντρων.

[I also wanted to explore, a little, other people’s grief over death of trees or rather the murdering of trees. I vividly remember the chapter in Ecopsychology on grief. I found a beautiful poem by Gerard Manley Hopkins, ‘Binsey Poplars’ – felled 1879-‘ and a book by Roger MacDonald, The Tree in Changing Light, which I have included extracts of in Appendices in the spirit of sharing with a sympathetic audience!]

πηγή

http://www.ecopsychology.org/journal/gatherings7/SacredTrees.htm

Υπάρχει τόσος συμβολισμός,  που συνδέεται με τα δένδρα και βέβαια φτάνει στο υποσυνείδητό μας (σε κάποιο επίπεδο κατανόησης και αντίληψης)
Το ερώτημα είναι, γιατί δεν είναι πλέον ιερά τα δέντρα;

Γιατί δεν  αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον με τον τρόπο που το κάναμε κάποτε, όταν είχαμε ευλάβεια; Και πότε συνέβη η αλλαγή;

Τα ιερά δέντρα παραμένουν μαζί μας. Είναι ιερά σε μια σύγχρονη κοινωνία λόγω της ηλικίας ή του μεγέθους τους ή γιατί τα φυτεύει ή για το ό, τι συνέβη κοντά τους. Γενικά δεν λατρεύονται, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν κάποια φεστιβάλ που γιορτάζονται με δέντρα. Έχουν ένα μειωμένο ιερό ρόλο, αλλά κρατούν συνεχές το δέλεαρ της ιερής σχέσης.

Τα δέντρα μας καλούν ακόμα. Υπάρχουν άνθρωποι που ανταποκρίνονται και αγωνίζονται και αναστατώνονται για το τι συμβαίνει. Εξακολουθεί να υπάρχει μια αίσθηση ιερότητας για τα δέντρα στη δυτική κοινωνία μας, που εκδηλώνεται με τις διαμαρτυρίες όσων προσπαθούν να σώσουν έστω και ένα δένδρο.

Η σχέση μας με τα δέντρα είναι μια αντανάκλαση της μετατόπισης, από την ιερή προς τη φευγαλέα άποψη για τη γη. Μέσα από αυτή τη στροφή έχουμε χάσει πολλά…

Η ζωή και η αγάπη είναι ένα ιερό δέντρο.

Κάθε δέντρο είναι μοναδικό, μια πνευματική οντότητα, που συνδέεται (γειώνεται) με τη γη,   σύμβολο της αργής διαδικασίας εξατομίκευσης (αρχίζουμε όλοι ως φυτά)

Αναπτύσσεται προς τον ουρανό ενώ μας κρατά εδώ, με ρίζες στη γη. Είναι η σκάλα που συνδέει τον φυσικό με τον πνευματικό κόσμο.

Τα πνεύματα μεταξύ των ενσαρκώσεων πιστεύεται ότι περιμένουν στα δέντρα. Όταν ένα ιερό δέντρο πεθαίνει, ένα κομμάτι από αυτό, πρέπει να φυτευτεί στη θέση του, για συνέχεια και αναγέννηση - για να συγκρατήσει και να διατηρήσει αυτό το πνεύμα στη θέση του.

Για τους Έλληνες και τους Κέλτες, ένα δέντρο μπορούσε να είναι θεότητα και κάθε θεός είχε το δικό του ιερό δέντρο. Τα δέντρα θα μπορούσαν να απορροφήσουν και να απομακρύνουν τα επιβλαβή (για τον άνθρωπο) πνεύματα, όπως τα hobgoblins.

 *************************************

«Η ερευνητική μου διαδρομή, ξεκίνησε με τους Κέλτες όπου βρήκα την πρώτη μου αναφορά στα ιερά δέντρα. Και στη συνέχεια διευρύνθηκε με τον καιρό στον κόσμο και σε πολλούς πολιτισμούς.

Οι ανακαλύψεις που έκανα σε όλη την ανθρώπινη ιστορία, για τις ιερές σχέσεις με τα δέντρα είναι τόσο συγκινητικές

Η κελτική σχέση με τη γη ήταν ιερή. Όλα τα χαρακτηριστικά της γης ήταν γεμάτα ιερότητα και ιστορία - από τα δέντρα, τους βράχους και τις πηγές μέχρι τα βουνά και  τις σπηλιές. Το φυσικό δάσος αντιπροσώπευε το αρχέγονο μέρος της ανθρώπινης ψυχής.

Στους Κέλτες, η αρχέγονη κατάσταση ήταν μια κατάσταση ύπαρξης που "σήμαινε την έμφυτη φυσικότητα που υπάρχει σε ισορροπία με τις φυσικές αρχές".
το δένδρο αποπνέει αίσθημα σταθερότητας και ηρεμίας, έχει τις δικές του ιδιαίτερες ιδιότητες που αντικατοπτρίζουν το που αναπτύχθηκε και τις προσαρμογές που έχει κάνει. Ένα δέντρο θεωρείται  ως μια εξωτερική εκδήλωση των πνευματικών ιδιοτήτων ενός τόπου.

Είναι σύνθεση ουρανού, γης και ύδατος. Είναι δυναμική ζωή ως αντίθεση στη στατική ζωή της πέτρας. Το Δένδρο της Ζωής αναπτύσσεται στον Παράδεισο. Βρίσκεται στο κέντρο και φανερώνει την αναγέννηση, την επιστροφή στην αρχέγονη κατάσταση της τελείωσης. Είναι ο κοσμικός άξονας, το «Δένδρο στο μέσον» που συνδέει τους τρεις κόσμους και καθιστά δυνατή την επικοινωνία μεταξύ τους. Είναι μοναδιαίο, υπερβατικό καλό και κακό. Αντιπροσωπεύει επίσης την αρχή και το τέλος ενός κύκλου, έχει δώδεκα καρπούς που είναι μορφές του ήλιου, και που θα εμφανιστούν ταυτόχρονα στο τέλος του κύκλου ως εκδηλώσεις του Ενός. 

Ένα αειθαλές δένδρο αντιπροσωπεύει την αιώνια ζωή, το αθάνατο πνεύμα, την αθανασία. Ένα φυλλοβόλο δένδρο είναι ο κόσμος σε σταθερή ανανέωση και αναγέννηση, σε θάνατο χάριν της ζωής. Είναι ανάσταση, αναπαραγωγή, ζωτική αρχή. Είναι ένα σύμβολο της διαφοροποίησης στο πεδίο της εκδήλωσης, ή της πολλαπλότητας σε ενότητα. Διότι οι πολλοί κλάδοι του (πολλαπλότητα - διαφοροποίηση) που προβάλλουν από τη μία ρίζα, επιστρέφουν πάλι στην ενότητά της με τη δύναμη του σπόρου των καρπών που σχηματίζονται επάνω στα κλαδιά του.

Το δένδρο συμβολίζει επίσης τη θηλυκή αρχή, τη θρεπτική στεγαστική, προστατευτική και υποστηρικτική όψη της Μεγάλης Μητέρας, τη μήτρα και τη δύναμη των ανεξάντλητων και γονιμοποιών υδάτων που αυτή ελέγχει. Γι’ αυτό, τα δένδρα συχνά απεικονίζονται με ένα είδος θηλυκής μορφής. 

Στην Ινδική παράδοση, ο κόσμος είναι ένα μεγάλο δένδρο με τις ρίζες του στον κάτω κόσμο, τον κορμό του στον κόσμο των ανθρώπων και της γης, και τα κλαδιά του στον ουρανό. Παριστάνεται μερικές φορές να ξεφυτρώνει από το Κοσμικό Αυγό και να πλέει στον ωκεανό του χάους. 

το δέντρο έχει ιδιαίτερες ομοιότητες με την ανθρώπινη φύση.

 Οι ρίζες του είναι οι εμπειρίες του παρελθόντος, τα ακλόνητα θεμέλια που το κρατούν ζωντανό και όρθιο στη μάχη της επιβίωσης. Οι χυμοί που ρέουν στον κορμό και στα κλαδιά του μοιάζουν με το αίμα που ρέει στον άνθρωπο, για να δημιουργηθούν και να αναπτυχθούν στο μέλλον οι νέοι του βλαστοί. Τα φύλλα του, διαμέσου του αέρα, παράγουν ήχους, σαν να θέλουν να μας μιλήσουν.

Η κάθετη ανάπτυξη του δέντρου και η ταύτισή του με το θείο, εκφράζονται στον ανθρώπινο λόγο με τις λέξεις όπως «γενεαλογικό δένδρο», «ρίζες» αντί για καταγωγή, «καρπός του έρωτα τους» για τη γέννηση ενός παιδιού κλπ

 έδωσαν μια άλλη όψη στην ανθρώπινη σκέψη και το συναίσθημα. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος, μιλώντας για την καταγωγή και την ιστορία του, χρησιμοποιεί λέξεις που περιέχουν στοιχεία του δέντρου για να εκφραστεί, όπως «το γενεαλογικό μου δέντρο, οι ρίζες μου, είναι παιδιά από τον καρπό ενός γάμου» ...
Τα ιερά δένδρα μένουν μαζί μας,  είναι οι σιωπηλοί μας σύντροφοι, δίνουν γλώσσα στην ύπαρξή μας, δίπλα τους νιώθουμε τις ρίζες μας, αφού μας προσφέρουν μια εικόνα ολοκλήρωσης.

πηγή

http://www.ecopsychology.org/journal/gatherings7/SacredTrees.htm