Το δράμα της εκπαίδευσης των Ελλήνων Πομάκων

Γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης
από τους πράκτορες της Άγκυρας...

Είναι προφανές ότι, για να μπορέσει κανείς να επιβιώσει αξιοπρεπώς σε μια χώρα, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να γνωρίζει την επίσημη γλώσσα της και ύστερα όλα τα άλλα. Αν, για παράδειγμα, κάποιος μεταναστεύσει στη Γερμανία, αν δεν φροντίσει να μάθει καλά τη γερμανική γλώσσα, είναι καταδικασμένος να αποτύχει και να επιστρέψει στην πατρίδα του. Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που, παρόλο που ζουν στην πατρίδα τους, δεν γνωρίζουν τη γλώσσα της, γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα δεν τους επιτρέπει να τη μάθουν;

Αυτό συμβαίνει, δυστυχώς, με τους περισσότερους Μουσουλμάνους της Θράκης, από τους οποίους ελάχιστοι είναι εκείνοι που μιλούν άπταιστα την ελληνική γλώσσα, παρόλο που η Ελλάδα είναι η πατρίδα τους. Φταίνε οι ίδιοι γι' αυτό; Όχι, ασφαλώς και δεν φταίνε οι ίδιοι, αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα που τους παρέχει το ελληνικό κράτος.

Μιλάμε για τα γνωστά σε όλους μειονοτικά σχολεία, τα οποία περισσότερο μπερδεύουν παρά μορφώνουν τα μουσουλμανόπαιδα που φοιτούν σ' αυτά, καθώς τα παιδιά αυτά μέχρι και την πρώτη δημοτικού μιλούν μόνο τη μητρική τους γλώσσα, είτε αυτή είναι η πομάκικη, είτε είναι η τουρκική, είτε είναι τα ρομά.
Ξεκινώντας λοιπόν το σχολείο, τα παιδιά αυτά έρχονται αντιμέτωπα με τέσσερις κι αργότερα πέντε ξένες για αυτά γλώσσες, αφού διδάσκονται την ελληνική, την τουρκική, την αραβική και από την τρίτη δημοτικού την αγγλική. Πόσο μπορεί να αντέξει το μυαλό ενός οκτάχρονου παιδιού, ώστε να τα μάθει σωστά όλα αυτά;

Βέβαια, η τουρκική δεν διδάσκεται μόνο ως γλώσσα, αλλά βασικά μαθήματα, όπως είναι τα μαθηματικά, διδάσκονται στην τουρκική κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα στις τάξεις του γυμνασίου και λυκείου τα παιδιά αυτά, που έχουν διδαχτεί στην τουρκική πολλά από τα βασικά μαθήματα στο δημοτικό, να αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα και φυσικά να μην είναι σε θέση να συναγωνιστούν τα παιδιά που τα έχουν διδαχτεί όλα μόνο στην ελληνική.

Επειδή όμως υπάρχει κι αυτή η περιβόητη συνθήκη της Λωζάνης, βάσει της οποίας πρέπει να υπάρχουν τα μειονοτικά δημοτικά σχολεία, κανείς δεν κάνει λόγο για την κατάργηση τους. Βέβαια και η συνθήκη της Λωζάνης σηκώνει μεγάλη κουβέντα, καθώς μιλάει για διδασκαλία της μητρικής γλώσσας στην εκάστοτε μειονοτική περιοχή, αλλά εδώ κάποιοι βιάστηκαν να ορίσουν ως μητρική γλώσσα όλων των Μουσουλμάνων την τουρκική. Δυστυχώς, κάποιοι ξεχνούν πως η συνθήκη της Λωζάνης γράφει το τι πρέπει να γίνει και σε κανένα σημείο της δεν γράφει τι ΔΕΝ πρέπει να γίνει.

Μια πολύ καλή λύση όμως θα μπορούσε να αποτελέσει η παράλληλη με τα μειονοτικά σχολεία λειτουργία ελληνόφωνων σχολείων, αν όχι στο κάθε μουσουλμανικό χωριό, τουλάχιστον ένα ανά πέντε τέτοια χωριά, αφού η συνθήκη της Λωζάνης πουθενά δεν αναφέρει πως αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί ή δεν πρέπει να γίνει, δηλαδή ΔΕΝ το απαγορεύει. Δημοκρατία σημαίνει να έχει ο καθένας το δικαίωμα της επιλογής κι επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για δημοκρατικό καθεστώς, τη στιγμή που οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν το περιθώριο να επιλέξουν ανάμεσα στο μειονοτικό και στο ελληνόφωνο σχολείο για τα παιδιά τους, ανάλογα με το ποιο από τα δύο θεωρούν ως καλύτερο και πιο αποτελεσματικό.

Μέχρι τώρα έχουν γίνει πολλές αιτήσεις από Μουσουλμάνους γονείς για ίδρυση και λειτουργία ελληνόφωνων σχολείων στα μουσουλμανοχώρια, αλλά το μόνο που εισέπραξαν ήταν το ειρωνικό γέλιο των αρμοδίων. Παρ' όλα αυτά όμως, το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και θρησκευμάτων, επί εποχής Ευριπίδη Στυλιανίδη, προχώρησε στην ίδρυση τεσσάρων ελληνόφωνων σχολείων στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης, αλλά όλα σταμάτησαν εκεί, αφού ο αντικαταστάτης του Θρακιώτη υπουργού δεν φαίνεται να δείχνει την ανάλογη με τον προκάτοχο του διάθεση για τη λειτουργία αυτών των σχολείων.

Αν είναι δυνατόν, στον 21ο αιώνα Έλληνες πολίτες να μην έχουν το δικαίωμα να διδαχτούν την ελληνική γλώσσα! Αν πότε σε μια οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης, θα δείτε πως εκείτο πρώτο για το οποίο φροντίζουν είναι να μάθει ο κάθε πολίτης, ντόπιος ή μετανάστης, την επίσημη γλώσσα της χώρας και στην Ελλάδα το δικαίωμα αυτό το αρνούνται όχι στους μετανάστες, αλλά σε Έλληνες πολίτες.
Πολλοί Μουσουλμάνοι όμως, κυρίως κάτοικοι του ορεινού όγκου, ευτυχώς έχουν καταλάβει την αξία της μόρφωσης και στέλνουν πλέοντα παιδιά τους σε ελληνόφωνα σχολεία στην πόλη. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο να το κάνει ο καθένας, αφού πρέπει να ξοδέψει χρόνο και χρήμα για να μεταφέρει σε καθημερινή βάση το παιδί του από το βουνό στην πόλη. Έτσι, κατά κάποιον τρόπο θα μπορούσαμε να πούμε πως τα παιδιά όσων δεν μπορούν να τα μεταφέρουν σε σχολείο της πόλης είναι καταδικασμένα στην αμάθεια, επειδή κάποιοι θέλουν οι Μουσουλμάνοι της Θράκης να είναι για μια ζωή αγράμματοι.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να κάνουμε και μια αναφορά και στον νόμο που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ, βάσει του οποίου τα παιδιά των Μουσουλμάνων, παραδίδοντας ακόμα και λευκή κόλα στις πανελλήνιες εξετάσεις, εισάγονται σε κάποια ανώτατη σχολή. Ο μεν πρώτος στόχος αυτού του νόμου πέτυχε στο απόλυτο, καθώς κάποτε έφευγαν σε ετήσια βάση πάνω από 800 μουσουλμανόπαιδα για σπουδές στην Τουρκία, ενώ τώρα είναι ζήτημα αν το δρόμο αυτό τον ακολουθούν πέντε παιδιά κάθε χρόνο.
Ο δε δεύτερος στόχος του νόμου, ο οποίος ήταν φυσικά η δυνατότητα αυτών των παιδιών να σπουδάσουν και να τελειώσουν κάποιο πανεπιστήμιο, απέτυχε παταγωδώς, καθώς μόνο το 10% των Μουσουλμάνων που εισάγονται σε κάποιο πανεπιστήμιο κατορθώνει να πάρει πτυχίο, είναι δηλαδή δώρο άδωρο. Αν όμως τα παιδιά αυτά είχαν τις σωστές εκπαιδευτικές βάσεις από τα χρόνια του νηπιαγωγείου, και πτυχίο θα μπορούσαν πολύ εύκολα να πάρουν και δεν θα είχαν ανάγκη από κανένα νόμο που να τα βάζει από την πίσω πόρτα στα πανεπιστήμια.

Να μην ξεχάσουμε να πούμε και τους λόγους που το ελληνικό κράτος δεν προχωράει στην ίδρυση ελληνόφωνων σχολείων για τους Μουσουλμάνους. Οι λόγοι αυτοί δεν είναι πολλοί, αλλά ένας μόνο: ο αιώνιος φόβος μήπως η Άγκυρα διαφωνήσει με τη λειτουργία αυτών των σχολείων, καθώς μια ενδεχόμενη διαφωνία θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε κρίση τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ή ακόμη και να περιπλέξει τις προσωπικές δημόσιες σχέσεις πολιτικών παραγόντων στο εσωτερικό και το εξωτερικό...

Το μόνο που δυστυχώς μένει απ' όλα αυτά είναι πως οι Μουσουλμάνοι της Θράκης θα είναι για πολλά χρόνια ακόμα αγράμματοι, αφού η ίδια τους η πατρίδα τους αντιμετωπίζει σαν ένα ξένο κομμάτι μέσα σε αυτήν τη χώρα. Βλέπετε, οι Μουσουλμάνοι για το αθηναϊκό κράτος είναι Έλληνες μόνο όταν πληρώνουν τους φόρους τους και φυσικά όταν έρθει η ώρα να ψηφίσουν.

Σ. Καραχότζα

Πηγή:Ας μιλήσουμε επιτέλους