Χορός πρακτόρων στην Αθήνα

Απόβαση της CIA, της Mossad και της MIT στην Ελλάδα με αφορμή τα εθνικά θέματα.

Ο 50χρονος αριστοκρατικός κύριος με το μπλέιζερ και το τζιν, ο οποίος ήπιε το καφέ του στο «Da Capo» και πήρε ταξί για ένα ραντεβού στους «Διόσκουρους», δεν θα μπορούσε ποτέ να υποψιαστεί ότι εκείνο το κορίτσι με το «παπάκι» που τον ακολουθούσε θα στεκόταν η αφορμή ώστε το ίδιο βράδυ να αναχωρούσε για την πατρίδα του….

Θα μπορούσε να ήταν ο πρόλογος ενός μυθιστορήματος, αλλά ίσως και να αποτελεί τον επίλογο της εν Ελλάδι θητείας του Σκοπιανού πράκτορα, ο οποίος κυκλοφορούσε «πολυτελώς» στα αθηναϊκά στέκια με στόχο να προσεταιριστεί Έλληνες για την προπαγάνδα της πατρίδας του.

Η προπαγάνδα αποτελεί ισχυρό «χαρτί» στα χέρια κάθε αντιπάλου, αλλά υπάρχουν και κάτι «όπλα» που κάνουν πιο ελκυστική την ασχολία ενός πράκτορα – πόσο μάλλον όταν αυτός υπηρετεί σε μια δημοκρατική χώρα, εκμεταλλεύεται τις ατομικές ελευθερίες της, την πατροπαράδοτη φιλοξενία της και με πλήρη άνεση και πολυτέλεια μπορεί να κάνει τις «δουλειές» του.

Μέχρι και «μπαλ μασκέ» με συμμετοχή πρακτόρων και άλλων παρεμφερών «μασκαράδων» διοργανώνεται κάπου στα βόρεια προάστια, και μάλιστα όχι και τόσο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας…

Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες έστελναν το 1947 στην Ελλάδα τον ομογενή Τομ Καραμεσίνη (1917-1978) για να στήσει το δίκτυο των αμερικανικών υπηρεσιών, κανείς δεν φανταζόταν ότι ο μέχρι τότε ντετέκτιβ της Νέας Υόρκης θα … διέπρεπε σε μια χώρα που έμελλε να μεταλλαχθεί σε «θερμοκήπιο» πρακτόρων και άντρο κατασκόπων.
Η «ευρωπαϊκή» Ελλάδα του 2008 μπορεί να μην έχει καμία σχέση με τη σπαρασσόμενη από τον εμφύλιο χώρα ή την Ελλάδα των επόμενων «προχουντικών» δεκαετιών, αλλά δεν παύει να αποτελεί πόλο έλξης πρακτόρων κάθε φυλής και προέλευσης.

Πόσο μάλλον τώρα που η πατρίδα μας συγκεντρώνει γεωπολιτικό ενδιαφέρον, επειδή είναι κυρίαρχος στη ΝΑ Ευρώπη και πρωτεύουσα στα Βαλκάνια. Και δεν είναι μόνο από τους αγωγούς που στήνονται, αλλά και από τους… ανάγωγους που συστήνονται σαν… Μακεδόνες!

Το Μακεδονικό, το Κόσσοβο και οι αγωγοί αποτελούν τις κορυφές ενός τριγώνου μέσα στο οποίο κινούνται άνθρωποι με… σηκωμένους γιακάδες και έτοιμοι για κάθε ενέργεια σχετική με την αποστολή τους.

Με δυο κουβέντες, μπορεί να μη βλέπουμε σκιές με καπαρντίνες και ρεπούμπλικες, αλλά υπάρχει κυκλοφοριακό κομφούζιο από πράκτορες – από ανθρώπους που κυκλοφορούν ή εργάζονται ελεύθερα στην Ελλάδα και με την ιδιότητα του διπλωμάτη, του δημοσιογράφου ή και του… χορευτή λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων των εντολοδοτών τους.

Ο μήνας που διανύουμε θεωρείται πολύ «καυτός» για τα εθνικά θέματα της Ελλάδας, αλλά και όσο αφορά στα Βαλκάνια. Τα πράγματα και οι καταστάσεις, όπως παρουσιάζονται, δεν είναι παίξε-γέλασε.

Από τη μια, υπάρχει το Κοσσυφοπέδιο (Κόσσοβο), όπου είδαμε να «φεύγει» η Σερβία και να ανεξαρτητοποιείται για χάρη της «Μεγάλης Αλβανίας». Να γίνεται δηλαδή ένα προτεκτοράτο, το οποίο στο εγγύς μέλλον θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα άλλων μεγαλύτερων κρατών.

Από την άλλη, έχουμε το Μακεδονικό, όπου τα Σκόπια επιμένουν στη συνταγματική τους ονομασία, αδιαφορώντας όχι μόνο για την Ελλάδα – την τροφό χώρα του λαού της-, αλλά και για τις βλέψεις της μεγάλης αλβανικής μειονότητας που ζει στα εδάφη της.

Με δεδομένες τις δύο αυτές καταστάσεις και συμπεριλαμβανομένων των αγωγών πετρελαίου και αερίου, αλλά και τις ελληνικές οικονομικές «κατακτήσεις» στις χώρες των Βαλκανίων, παρουσιάζεται ένας χάρτης όπου τα πάντα θεωρούνται θεμιτά.

Ο πόλεμος των πρακτόρων καλά κρατεί, με τις μυστικές συμφωνίες, τις κρυφές συναντήσεις και τα «λαδώματα» και με φόντο τις ίντριγκες, τους ψιθύρους, την παραπληροφόρηση και τις κάθε είδους «πεμπτοφαλαγγίτικες» τακτικές.

Σκηνές από κατασκοπικό φιλμ ζουν η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, οι οποίες αυτό τον καιρό έχουν προσελκύσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον, καθώς ακόμη και κάτω από τον ήλιο του μεσημεριού «βλέπουν» να διαδραματίζονται καταστάσεις που μόνο ένας… Κιμ Φίλμπι θα μπορούσε να διηγηθεί.

Στρατιές πρακτόρων της CIA, των γαλλικών, βρετανικών και ρωσικών μυστικών υπηρεσιών, της ισραηλινής Mossad, της τουρκικής MIT και των βαλκανικών χωρών κατακλύζουν τα κοσμικά αλά και τα ευρέως λαϊκά στέκια για τις συναντήσεις τους. Τα αλισβερίσια τους, τη σύναψη γνωριμιών…

Στους πράκτορες δεν φαίνεται με τίποτα η ιδιότητά τους. Η παρουσία τους στη χώρα θεωρείται φυσική, αφού είτε είναι «έμποροι». Είτε αποτελούν μέλη διπλωματικής αποστολής, είτε είναι δημοσιογράφοι, καλλιτέχνες, αθλητές και ο,τιδήποτε άλλο που να μην κινεί υποψίες.

Κι αυτό για να κινούνται ελεύθερα, όπως π.χ. ελεύθερα κυκλοφορούσε στην Αθήνα και χωρίς περαιτέρω υποψίες Βούλγαρος διπλωμάτης, ο οποίος δούλευε για την KGB. Βέβαια, υπήρχε «συγγένεια» των μυστικών υπηρεσιών της τότε Βουλγαρίας και της ΕΣΣΔ. Όπως, δηλαδή, συμβαίνει και σήμερα με τις μυστικές υπηρεσίες άλλων χωρών….

Πηγή:presstime
Αρ.φυλ.94
Σάββατο 8 Μαρτίου 2008
Σελ.7