Ρεπούση:"Ευτυχώς που σκλαβωθήκαμε!"

Ευτυχώς που… σκλαβωθήκαμε! (γράφει η Ρεπούση)

Ύποπτη και η 25η Μαρτίου

Ο Ιμπραήμ ήταν φίλος μας

Το ιστορικό πλέον….μυθιστόρημα κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία ως ανεξάρτητο πόνημα και, ούτε λίγο ούτε πολύ, πληροφορεί τους αναγνώστες του για τα 400 «λαμπρά» χρόνια που ζήσαμε υπό την οθωμανική αυτοκρατορία.

Η Επανάσταση του ’21,η οποία ξεβόλεψε τους «γκιαούρηδες», η «αναστάτωση» του παιδομαζώματος και η… ευημερία είναι μόνο λίγα από τα «διαμάντια» που στερήθηκαν οι μαθητές με την απόσυρση του ανιστόρητου βιβλίου

Του Μανόλη Γαλάνη

Τι θα μάθαιναν τα παιδιά μας για την Τουρκοκρατία και την Επανάσταση του 1821 αν το βιβλίο Ιστορίας της Μαρίας Ρεπούση έμπαινε τελικά στα σχολεία;
Ότι η περίοδος της Τουρκοκρατίας ήταν μία δημιουργική εποχή άνθησης της οικονομίας και υποδειγματικής κοινωνικής οργάνωσης; Ότι κατά καιρούς εξεγέρσεις υποκινούνταν από πλούσιους Έλληνες, οι οποίοι έχαναν κάποια προνόμιά τους και ότι στη διάρκεια της Επανάστασης οι οπλαρχηγοί είχαν ως μόνο στόχο να αναλάβουν την εξουσία, αδιαφορώντας για τον αγώνα για ελευθερία;
Σύμφωνα με τη συγγραφέα κυρία Ρεπούση, το βιβλίο της οποίας γράφτηκε με με κονδύλια του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, σήμερα όμως κυκλοφορεί ως ιδιωτικό πνευματικό δημιούργημα στα βιβλιοπωλεία, οι Έλληνες μαθητές θα έπρεπε να είχαν διδαχτεί πως ούτε λίγο ούτε πολύ, η σκλαβιά των προγόνων τους από τους Τούρκους ήταν μια λαμπρή περίοδος της ελληνικής ιστορίας, η οποία τερματίστηκε άδοξα με την Επανάσταση του 1821.

Η κυρία Ρεπούση εμφανίζεται «αμετανόητη» στο προλογικό σημείωμα της «διορθωμένης», μόνο στα λόγια, έκδοσης του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού, το οποίο φέτος δεν μοιράστηκε στα δημοτικά σχολεία της χώρας την τελευταία στιγμή..

Η συγγραφέας και οι συνεργάτες της σημειώνουν ότι η β’ έκδοση έχει σκοπό να «αντισταθεί στην αυθαιρεσία της απόσυρσής του και να δικαιωθεί ως πνευματικό προϊόν που δικαιούται να κυκλοφορεί ελεύθερα». Παρόλο που η κυρία Ρεπούση αναγνωρίζει τις αντιδράσεις που προκάλεσε το βιβλίο της, με περισσή αλαζονεία το χαρακτήρισε απόπειρα προσαρμογής «σε σύγχρονα ερευνητικά και θεωρητικά δεδομένα για την Ιστορία» και «εγχείρημα επαναπατρισμού της σχολικής ιστορίας».

Ξεχνάει όμως να συμπληρώσει ότι με αυτό της το πόνημα επιχειρήθηκε να διαστρεβλωθεί όχι μόνο η σχολική ιστορία αλλά συνολικά η ιστορία της πατρίδας μας.

Τι δεν διδάσκεται στα σχολεία

Χαρακτηριστικά στο βιβλίο αναφέρεται πως η μοναδική υποχρέωση των ραγιάδων απέναντι στους κατακτητές τους ήταν να πληρώνουν φόρους «για τη ζωή τους και τη γη που καλλιεργούν». Την ίδια ώρα, η οργάνωση των κοινοτήτων που δημιουργήθηκαν στα χωριά και στις πόλεις εξελισσόταν «σύμφωνα με τις τοπικές συνήθειες και συνθήκες».

Οι ραγιάδες ζούσαν φιλήσυχα και οικογενειακά χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες..

«Η καθημερινή ζωή οργανώνεται γύρω από την οικογένεια. Οι οικογένειες είναι πολυμελείς και στηρίζονται στην προσφορά και τη συνεργασία των μελών τους για τις καθημερινές ανάγκες».

Βέβαια, καλή η οικογένεια, αλλά έπρεπε να το ρίχνουν και λίγο έξω, η διασκέδαση, άλλωστε είναι στο αίμα μας.

«Τα τοπικά πανηγύρια γίνονται αφορμή για ψυχαγωγία και βοηθούν στη διατήρηση της παράδοσης, ενώ τονώνουν την οικονομική δραστηριότητα περιοχών».

Οι «γκιαούρηδες» μέσα στη γενικότερη ευφορία αναστατώνονταν μόνο από κάποια γεγονότα, μικρής σημασίας κατά τους συγγραφείς του βιβλίου, όπως το παιδομάζωμα.

« Η οργάνωση της κοινωνικής ζωής στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας αναστατώνεται συχνά από τους βενετοτουρκικούς πολέμους, το παιδομάζωμα, τους βίαιους εξισλαμισμούς, τη στάση και τις ενέργειες των τοπικών αξιωματούχων του οθωμανικού κράτους».

Οικονομική άνθηση

Οι Έλληνες μάλιστα πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας ιδιαίτερα τυχερούς, εάν όχι ευγνώμονες, που ήμασταν υπό την οθωμανική αυτοκρατορία, καθώς η τελευταία συνέβαλε στην άνθηση του εμπορίου και της βιοτεχνίας.

«Η παγκόσμια αύξηση του εμπορίου και το ενδιαφέρον για τις αγορές της οθωμανικής επικράτειας ευνοούν την ανάπτυξη της βιοτεχνίας και του εμπορίου. Έλληνες έμποροι εκμεταλλεύονται την οθωμανική επέκταση στη βαλκανική χερσόνησο, οργανώνουν σημαντικούς χερσαίους εμπορικούς σταθμούς και αναλαμβάνουν τη διακίνηση αγροτικών και βιοτεχνικών προϊόντων προς τις ευρωπαϊκές χώρες».

Όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί εάν δεν υπήρχαν «ικανοί σουλτάνοι, όπως ο Σουλεϊμάν Α’ ο Μεγαλοπρεπής. Που με συνεχείς πολέμους διευρύνουν τα σύνορά της». Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανάπτυξης και επιχειρηματικού οίστρου, το οποίο προωθούσαν οι Τούρκοι, λογικό ήταν να εκτιναχθεί στα ύψη και η ελληνική ναυτιλία, ιδίως με την υπογραφή της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) όταν «Έλληνες πλοιοκτήτες από την Ύδρα, τις Σπέτσες και τα Ψαρά εκμεταλλεύονται τις ευνοϊκές συνθήκες, αυξάνουν τον αριθμό των πλοίων, επενδύουν τα κέρδη και μεγαλώνουν ακόμη περισσότερο τις επιχειρήσεις τους».

Χαρακτηριστικό της φυλής μας είναι να αναζητούμε κάτι παραπάνω. Το ίδιο έγινε και τότε όταν «οι άνθρωποι μετακινούνται και ταξιδεύουν, κυρίως όμως οι χριστιανοί. Ο πόλεμος, η αναζήτηση οικονομικών πόρων, το εμπόριο, τα γράμματα τους αναγκάζουν να αλλάζουν τόπους και να αναζητούν καλύτερες ευκαιρίες».

Παρακμή

Ενώ οι «γκιαούρηδες» ήταν ευχαριστημένοι, για να μην πούμε ενθουσιασμένοι, με τους Τούρκους,«η Υψηλή Πύλη αναγκάζεται να παραχωρήσει την είσπραξη των φόρων σε ιδιώτες και όχι υπαλλήλους του οθωμανικού κράτους. Οι ιδιώτες αυτοί συχνά παραβιάζουν το νόμο, αδικούν τους υπηκόους και πλουτίζουν σε βάρος τους».

Παράλληλα στους κατοίκους ορισμένων περιοχών, όπως το Σούλι και η Μάνη, οι οποίοι συγκρούονται με την κεντρική διοίκηση «για να διαφυλάξουν το καθεστώς και τα προνόμιά τους», προστίθενται και οι κλέφτες.

Όμως, το καίριο χτύπημα στους Τούρκους το δίνουν οι αρματολοί, οι οποίοι δεν έχουν μπέσα και «παραβαίνουν συχνά τις συμφωνίες τους με τους Οθωμανούς και γίνονται κλέφτες».

Ο ελληνικός πληθυσμός, παρορμητικός όπως πάντα δεν σκέφτηκε τους φιλήσυχους Τούρκους. «Κατά τη διάρκεια του Αγώνα οι συνθήκες ζωής των χριστιανών αλλά και των μουσουλμάνων αλλάζουν δραματικά».

Εμφύλιες συγκρούσεις

Όσον αφορά στις σπουδαίες μάχες που έδωσαν οι αγωνιστές της Επανάστασης από το 1821-1824 (Βαλτέτσι, Τριπολιτσά, Αλαμάνα, Γραβιά, Δερβενάκια, Ναύπλιο, Χίος, Ψαρά κ.ά.) και έκριναν την πορεία του Αγώνα, αυτές αποτελούν μόνο μικρές φωτιές στον χάρτη της Ελλάδας, τη στιγμή που οι «εμφύλιες συγκρούσεις δεσπόζουν».

Πηγή:Πρώτο Θέμα
Αρ.φύλ.161
Κυριακή 23 Μαρτίου 2008
Σελ.30