Θα ψάχνουμε σε λίγο για τη γη μας

Του Μάκη Κουρή

Ξέρουμε ότι οι στιγμές είναι δύσκολες.

Και κρίσιμες.

Ότι ο Αμερικάνος δεν παίζει.

Απειλεί και εκβιάζει.

Είναι η μόνιμη τακτική του.

Η αλαζονεία της δύναμης.

Τα θέλει όλα δικά του.

Μονά - ζυγά...

Ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολα τα «ΟΧΙ».

Όμως έρχεται η ώρα που δεν έχεις άλλη επιλογή!

Όταν κρατάς στα χέρια σου τις τύχες ενός λαού, μιας χώρας, με ιστορία ζηλευτή.

Και ξέρεις ότι έτσι και κάνεις το πρώτο βήμα πίσω, αμέσως θα σου ζητήσουν το δεύτερο.

Και μετά έρχεται η κατρακύλα...

Δεν ζούμε τις καλύτερες στιγμές μας.

Συνέχεια δίνουμε.

Μας έχουν βρει το «κουμπί».

Μας πέταξαν ένα κόκαλο καλοπέρασης και πουλήσαμε την ψυχή μας, τα ιδανικά μας, όλα εκείνα που διακρίνουν τούτη τη χώρα από τις άλλες.

Ανταλλάξαμε αγωνιστικότητα, ελευθερία, αδούλωτο πνεύμα, με κινητά, το Κολωνάκι, το όμορφο και άνετο σπίτι.

Όλα έχουν το κόστος τους.

Από κει που μας ζήλευαν κοντεύουμε να γίνουμε οι καρπαζοεισπράκτορες...

Φοβισμένα ανθρωπάκια...

Οι κιοτήδες της περιοχής.

Οι δεδομένοι...

Άλλη επιλογή πλέον από το «ΟΧΙ σ' ΟΛΑ» δεν έχει στη φαρέτρα της η Ελλάδα.

Αποδεχόμενοι τον γεωγραφικό προσδιορισμό, το «Άνω Μακεδονία», βάζουμε αυτόματα συνεταίρο στη Μακεδονία μας!

Και αποκτούν τα Σκόπια δικαιώματα.

Όπως μ' εκείνες τις προδοτικές συμφωνίες της Ζυρίχης και του Λονδίνου μπήκε η Τουρκία συνέταιρος στην Κύπρο.

Και βλέπουμε πού φθάσαμε.

«ΟΧΙ» και μόνο «ΟΧΙ σε ΟΛΑ», αν δεν θέλουμε να ψάχνουμε τη γη μας, είναι η μόνη γραμμή που πρέπει κυβέρνηση και αντιπολίτευση να διακηρύξουν.

Για να ξαναγίνουμε Έλληνες.

Να βρούμε τον εαυτό μας.

Να μείνουμε αφεντικά στον τόπο μας!

Μπορούμε το «ΟΧΙ».

Το έδειξε η Κύπρος με τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Μπορούμε να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα.

Αρκετά χαμηλώσαμε.

Επιτέλους, είναι η ώρα του «ή ταν ή επί τας»...