Οι BRICS θα διαμορφώσουν μια Νέα Παγκόσμια Τάξη, ακριβώς όπως έκαναν οι ΗΠΑ μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο

John Browne (Business Insider) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Την περασμένη εβδομάδα, οι ηγέτες της Βραζιλίας, της Ρωσίας, της Ινδίας, της Κίνας και της Νότιας Αφρικής συναντήθηκαν στο Νέο Δελχί για την τέταρτη ετήσια σύνοδο κορυφής των «BRICS». Στη συνεδρίαση συμμετείχαν πέντε χώρες οι οποίες αντιπροσωπεύουν μαζί το 43 τοις εκατό του 

παγκόσμιου πληθυσμού και το 18 τοις εκατό του παγκόσμιου ΑΕΠ. (Το πιο σημαντικό είναι, ότι το γκρουπ προσελκύει σήμερα το 53 τοις εκατό του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου.) Όταν ολοκληρώθηκε η συνάντηση στις 29 Μαρτίου, ο συνασπισμός εξέδωσε διακριτικά την τελευταία του πρόκληση στους όλο και πιο απελπισμένους τραπεζίτες και πολιτικούς της Δύσης. Ανακοίνωσαν πιο οριστικά σχέδια για τη δημιουργία μιας αναπτυξιακής τράπεζας, εστιασμένης στους BRICS που θα χρηματοδοτείται αποκλειστικώς από τις χώρες BRICS. Ένα τέτοιο ίδρυμα θα μπορούσε να επιτρέψει σε αυτό το αναδυόμενο μπλοκ να ακολουθήσει ανεξάρτητη πολιτική στη διεθνή σκηνή, αμφισβητώντας έτσι την παγκόσμια οικονομική κυριαρχία της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), που για 70 σχεδόν χρόνια έχουν υπηρετήσει ως ισχυροί οικονομικοί μοχλοί τα δυτικά συμφέροντα .

Εάν οι χώρες BRICS συνεχίσουν να αναπτύσσονται υπό τις παρούσες προβλέψεις, πιστεύω ότι σε πέντε ή δέκα χρόνια θα έχουν τη δυνατότητα να χρηματοδοτούν την τράπεζά τους σε επίπεδα που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν τα δυτικά τραπεζικά ιδρύματα (για αυτό πιστεύουμε ότι η Ινδονησία θα πρέπει να συμπεριληφθεί στις χώρες BRICS). Αν ναι, η μονομαχία ανάμεσα σε αυτές τις διεθνείς τράπεζες μπορεί να είναι η αρένα όπου ο κόσμος θα αποφασίζει τι είδους χρήματα πραγματικά προτιμά. Οι υποψήφιοι θα είναι από την μια πλευρά τα ευτελή fiat χρήματα (τα χρήματα Fiat είναι χρήματα που αποκτούν την αξία τους από κυβερνητικούς κανονισμούς ή από τον Νόμο) των οφειλετών αγγλο-αμερικανικών εθνών και από την άλλη ένα νόμισμα που θα υποστηρίζεται από τα έθνη των οποίων οι πολίτες είναι γεμάτοι με αποταμιεύσεις και οι οικονομίες των οποίων παράγουν με ταχύ ρυθμό απαιτούμενα αγαθά.

Το σημερινό νομισματικό σύστημα μπορεί να εντοπίσει τη γένεσή του στη διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς, που πραγματοποιήθηκε στις τελευταίες ημέρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ως αποτέλεσμα των μαζικών δαπανών του πολέμου και της καταστροφής, η Ευρώπη, η Ρωσία, και το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ήταν κοντά σε πτώχευση. Σε αντίθεση, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν πλημμυρίσει τον κόσμο με υψηλής ποιότητας καταναλωτικά αγαθά και είχαν συσσωρεύσει τεράστια πλεονάσματα. Το νόμισμά τους, το δολάριο ήταν μετατρέψιμο σε χρυσό με την καθορισμένη τιμή των $ 35 ανά ουγγιά. Το δολάριο των ΗΠΑ, τότε, ήταν η σαφής επιλογή για το διεθνές αποθεματικό πρότυπο. Οι προπολεμικές εμπνευσμένες από τον Κέινς αγγλο-αμερικανικές τάσεις αργότερα ενσωματώθηκαν σε νέους διεθνείς υπερ-κυβερνητικούς οργανισμούς όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα, και το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Εξήντα οκτώ χρόνια αργότερα, οι ΑγγλοΑμερικανοί έχουν αυξήσει σημαντικά τις εξουσίες και το μέγεθος των κεντρικών κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών. Οι κυβερνήσεις έχουν συσσωρεύσει αφάνταστα ανεύθυνα επίπεδα δημοσίου χρέους και υποβάθμισαν την οικονομία τους κάνοντάς την σχεδόν αγνώριστη. Αυτό έχει αποθαρρύνει τις επενδύσεις και την αποταμίευση. Αλλά εάν οι έκτακτες κυβερνητικές δαπάνες έφταναν σε ένα τέλος και οι νομισματικές κάνουλες έσβηναν, οι οικονομίες αυτές θα αντιμετώπιζαν σοβαρή ύφεση, αφήνοντας τους ψηφοφόρους να αναζητούν πολιτικούς, με λίγες καλές επιλογές. Από την άλλη πλευρά, εκείνες οι χώρες με ισχυρή βιομηχανία, υψηλά επίπεδα αποταμιεύσεων και επενδύσεων, χαμηλά επίπεδα του δημοσίου χρέους, και πιο λογικές οικονομικές πολιτικές, έχουν συσσωρεύσει τεράστια αποθέματα (αυτό αντανακλά την άνοδο της Αμερικής στα τέλη του 19ου αιώνα).

Ενώ οι BRICS έχουν συσσωρεύσει εντυπωσιακά συνολικά αποθέματα της τάξης των 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ μόνο του έχει χρέη της τάξης των 15,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Επιπλέον, οι Αμερικανοί πολιτικοί σχεδιάζουν την αύξηση του χρέους τους σε τουλάχιστον 1 τρισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο στο εγγύς μέλλον. Είναι σαφές σε πολλούς ότι η συνεχιζόμενη νομισματική κυριαρχία των Αγγλο-Αμερικανών δεν είναι πλέον επάξια.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή