Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έφτασε στο Πεκίνο στις 6
Απριλίου στο πλαίσιο τετραήμερης επίσκεψη στην Κίνα όπου θα
πραγματοποιήσει επαφές με όλους τους σημαντικούς παράγοντες της
κινεζικής κυβέρνησης. Ο Ρ. Τ. Ερντογάν θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της
χώρας, Χου Ζιντάο, τον ομόλογό του Ουέν Τζιαμπάο, καθώς και με τον
αντιπρόεδρο Ξι Ζινπίνγκ.
Οι δύο πλευρές έχουν πολλά να συζητήσουν αφού οι εμπορικές τους σχέσεις αναπτύσσονται ραγδαία, σε κάθε όμως περίπτωση η επίσκεψη του Τούρκου επισήμου στο Πεκίνο αναμένεται να επικεντρωθεί στην συνεργασία στον ενεργειακό τομέα και ειδικότερα στην πυρηνική ενέργεια. Είναι γνωστό πως η Άγκυρα από την περίοδο της ανάληψης της εξουσίας από το ΑΚΡ και την προσπάθεια εμπέδωσης ενός «αυτοκρατορικού» ιδεολογήματος ποτέ δεν έκρυψε την θέλησή της να καταστεί πυρηνική δύναμη, τουλάχιστον στο επίπεδο της παραγωγής ενέργειας, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως θα αρκεστεί μόνο σε αυτό.
Δεν έχει μάλιστα περάσει πολύς καιρός από τις δηλώσεις Ερντογάν αναφορικά με την ανάγκη επίσπευσης του προγράμματος της χώρας. Η Κίνα, όπως είναι φυσικό φαντάζει ως μια ιδανική επιλογή για το θέμα, όπου μπορεί να μεταφέρει τεχνογνωσία στην Τουρκία, παρακάμπτοντας τις «αγκυλώσεις» και διάφορες «υποσημειώσεις» της Δύσης.
Μιλώντας για το Νεοθωμανικό ιδεολόγημα της Άγκυρας δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως στην κρατική της «φαρέτρα» υπάρχει και ακόμα μία πιο προωθημένη θεωρία περί του παγκόσμιου ρόλο της Τουρκίας, προσέγγιση η οποία κάνει τον Αχμέτ Νταβούτογλου να φαίνεται… γατάκι. Και ποια είναι αυτή; Αυτή του Παντουρκισμού και Παντουρανισμού, η οποία έχει άλλο «target group» από αυτή του Νεοθωμανισμού και απευθύνεται στους λαούς έως το Σινικό Τείχος….
Τι εννοούμε με όλα αυτά; Το πιο ενδιαφέρον από γεωπολιτική άποψη στο επικείμενο ταξίδι του Ρ. Τ. Ερντογάν στην Κίνα δεν θα είναι η πυρηνική συνεργασία αλλά η επίσκεψή του στην περιοχή των Ουιγούρων στην επαρχία Ξινγιάνγκ. Η κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε να επιτρέψει στον υψηλό καλεσμένο της να «κάνει το κομμάτι του» με εμφανή στόχο να αποδείξει τόσο τη δημοκρατικότητά της όσο και την πεποίθηση της πως όλα βαίνουν καλώς στη περιοχή, παρά τα κατά καιρούς σοβαρά επεισόδια που καταγράφονται τα οποία οδηγούν ακόμα και σε ένοπλες εξεγέρσεις.
Από τη πλευρά μας δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στους φίλους Κινέζους να δείξουν την Ολύμπια «στρατηγική ψυχραιμία» που χαρακτηρίζει τις κυβερνήσεις των Αθηνών όταν ο εκάστοτε Σουλτάνος επισκέπτεται περιοχές της χώρας μας για να μιλήσει σε υπηκόους τους οποίους θεωρεί δικούς του. Η μόνη διαφορά βέβαια μεταξύ Ελλάδας και Κίνας είναι πως ενώ στην Ελλάδα οι Τούρκοι ενδύονται την φορεσιά του Σουλτάνου, στην Κίνα θα φορέσουν το ένδυμα του Μεγάλου… Χάνου (με κεφαλαίο το «Χ») ή Χαγάνου.
Φυσικά η διαφορές Αθήνας και Κίνας είναι η μέρα με τη νύχτα, γενικώς, αλλά είναι εντυπωσιακό να αντιληφθούμε πως η Άγκυρα έχει τις ίδιες «βλέψεις» για ένα κράτος από το οποίο απέχει οχτώ ώρες με το αεροπλάνο με ένα κράτος από το οποίο απέχει οχτώ λεπτά… με το αυτοκίνητο.
Αφερίμ.
defence-point
Οι δύο πλευρές έχουν πολλά να συζητήσουν αφού οι εμπορικές τους σχέσεις αναπτύσσονται ραγδαία, σε κάθε όμως περίπτωση η επίσκεψη του Τούρκου επισήμου στο Πεκίνο αναμένεται να επικεντρωθεί στην συνεργασία στον ενεργειακό τομέα και ειδικότερα στην πυρηνική ενέργεια. Είναι γνωστό πως η Άγκυρα από την περίοδο της ανάληψης της εξουσίας από το ΑΚΡ και την προσπάθεια εμπέδωσης ενός «αυτοκρατορικού» ιδεολογήματος ποτέ δεν έκρυψε την θέλησή της να καταστεί πυρηνική δύναμη, τουλάχιστον στο επίπεδο της παραγωγής ενέργειας, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως θα αρκεστεί μόνο σε αυτό.
Δεν έχει μάλιστα περάσει πολύς καιρός από τις δηλώσεις Ερντογάν αναφορικά με την ανάγκη επίσπευσης του προγράμματος της χώρας. Η Κίνα, όπως είναι φυσικό φαντάζει ως μια ιδανική επιλογή για το θέμα, όπου μπορεί να μεταφέρει τεχνογνωσία στην Τουρκία, παρακάμπτοντας τις «αγκυλώσεις» και διάφορες «υποσημειώσεις» της Δύσης.
Μιλώντας για το Νεοθωμανικό ιδεολόγημα της Άγκυρας δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως στην κρατική της «φαρέτρα» υπάρχει και ακόμα μία πιο προωθημένη θεωρία περί του παγκόσμιου ρόλο της Τουρκίας, προσέγγιση η οποία κάνει τον Αχμέτ Νταβούτογλου να φαίνεται… γατάκι. Και ποια είναι αυτή; Αυτή του Παντουρκισμού και Παντουρανισμού, η οποία έχει άλλο «target group» από αυτή του Νεοθωμανισμού και απευθύνεται στους λαούς έως το Σινικό Τείχος….
Τι εννοούμε με όλα αυτά; Το πιο ενδιαφέρον από γεωπολιτική άποψη στο επικείμενο ταξίδι του Ρ. Τ. Ερντογάν στην Κίνα δεν θα είναι η πυρηνική συνεργασία αλλά η επίσκεψή του στην περιοχή των Ουιγούρων στην επαρχία Ξινγιάνγκ. Η κινεζική κυβέρνηση αποφάσισε να επιτρέψει στον υψηλό καλεσμένο της να «κάνει το κομμάτι του» με εμφανή στόχο να αποδείξει τόσο τη δημοκρατικότητά της όσο και την πεποίθηση της πως όλα βαίνουν καλώς στη περιοχή, παρά τα κατά καιρούς σοβαρά επεισόδια που καταγράφονται τα οποία οδηγούν ακόμα και σε ένοπλες εξεγέρσεις.
Από τη πλευρά μας δεν έχουμε παρά να ευχηθούμε στους φίλους Κινέζους να δείξουν την Ολύμπια «στρατηγική ψυχραιμία» που χαρακτηρίζει τις κυβερνήσεις των Αθηνών όταν ο εκάστοτε Σουλτάνος επισκέπτεται περιοχές της χώρας μας για να μιλήσει σε υπηκόους τους οποίους θεωρεί δικούς του. Η μόνη διαφορά βέβαια μεταξύ Ελλάδας και Κίνας είναι πως ενώ στην Ελλάδα οι Τούρκοι ενδύονται την φορεσιά του Σουλτάνου, στην Κίνα θα φορέσουν το ένδυμα του Μεγάλου… Χάνου (με κεφαλαίο το «Χ») ή Χαγάνου.
Φυσικά η διαφορές Αθήνας και Κίνας είναι η μέρα με τη νύχτα, γενικώς, αλλά είναι εντυπωσιακό να αντιληφθούμε πως η Άγκυρα έχει τις ίδιες «βλέψεις» για ένα κράτος από το οποίο απέχει οχτώ ώρες με το αεροπλάνο με ένα κράτος από το οποίο απέχει οχτώ λεπτά… με το αυτοκίνητο.
Αφερίμ.
defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου