Με το σύνολο του πολιτικού προσωπικού να ασχολείται πλέον με το αν και
πότε θα γίνουν εκλογές και τα επιτελεία των κομμάτων να αναζητούν
υποψηφίους για τα ψηφοδέλτια,οι εξελίξεις στη περιοχή μας τρέχουν και
όχι απλά δεν τις ακολουθούμε,αλλά δεν τις παρακολουθούμε καν.
Αν και τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στη περιοχή είναι εξαιρετικά ευνοϊκά για την Ελλάδα,φαίνεται ότι δεν υπάρχει κανείς που να είναι πρόθυμος να διαπραγματευτεί σοβαρά τη θέση της χώρας και τα κέρδη που ενδεχομένως θα προκύψουν από τις συμμαχίες μας που διαμορφώθηκαν εδώ που τα λέμε όχι με βάση κάποιο δικό μας στρατηγικό σχεδιασμό,αλλά επειδή οι γεωπολιτικές εξελίξεις “τα ΄φεραν έτσι τα πράγματα”.
Όμως το να είμαστε απλά οι πιστοί και υπάκουοι σύμμαχοι δεν είναι αποτελεσματικό.Όπως πολύ σωστά είπε στην ημερίδα της ΚΕΘΑ, του ΠΜ/ΣΑΣΥ/ΠΝ («Ξιφίας») και του ΣΥΣΜΕΔ ο πρέσβης επί τιμή Θ.Στοφορόπουλος «μία των συνιστωσών της Ελληνικής κυριαρχίας είναι οι συμμαχίες. Μέχρι τώρα η Ελλάδα και η Κύπρος δεν ωφελήθηκαν από τις συμμαχίες τους, και αυτό διότι οι άρχουσες τάξεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο τα δίνουν όλα και αναμένουν – αν αναμένουν- ότι οι σύμμαχοι τους θα το εκτιμήσουν… στην Ελλάδα δημιούργησαν την νοοτροπία μιας χώρας αποικιοκρατούμενης, που της δίνουν οι αποικιοκράτες χρήματα για να της πουλάνε τα προϊόντα και τα όπλα τους, ενός προτεκτοράτου που θα το σώσουν οι προστάτες. Ασφαλώς δεν είναι οι σύμμαχοί μας που θα μας σώσουν από την Τουρκία”.
Το πως εκτιμούν οι σύμμαχοί μας ότι δίνουμε τα πάντα χωρίς να ζητάμε τίποτα το 'χουμε πολλές φορές ζήσει,αλλά μάθημα δεν μας έγινε ποτέ.
Το θέμα είναι ποιος θα μας σώσει από τον κακό μας εαυτό και ειδικά από το κακό μας πολιτικό προσωπικό του οποίου οι απόψεις για τα ελληνοτουρκικά και τη διπλωματική και στρατιωτική τους διαχείριση είναι …αλλού.Η αδιάσπαστη σύνδεση αυτών των δύο παριστάνουν ότι τους είναι άγνωστη.
Για να κερδίσουμε κάτι απ΄ όσα γίνονται στο περίγυρό μας,πρέπει να “παίξουμε μπάλα” ,όχι να είμαστε στην εξέδρα και να χειροκροτούμε. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει ένα πλάνο,ένα σχέδιο. Όπως θα ΄χετε διαπιστώσει ακόμη και σ΄ αυτή τη συγκυρία τη τόσο δύσκολη εξακολουθούμε να είμαστε χωρισμένοι σε "αμερικανόφιλους","ρωσόφιλους", άλλους που λένε ότι δεν πρέπει να μπούμε στην αντιπυραυλικά ασπίδα των Αμερικανών ,όταν οι Τούρκοι έφεραν τα πάνω κάτων για να το καταφέρουν και γενικώς αντί να είμαστε σε συνεχή αναζήτηση, καθορισμό και επίτευξη στόχων και συμφερόντων παραμένουμε γενικώς..."φίλοι" κάποιων. Ίσως θα πρέπει να θυμηθούμε ότι είμαστε Έλληνες .
Και τέλος είναι δεδομένο ότι για να κερδίσεις κάτι πρέπει να το ζητήσεις.Όχι να περιμένεις να στο δώσουν.
Μοιάζει με ανέκδοτο αλλά δεν είναι.Όταν το 2005 η κυβέρνηση Καραμανλή αγόρασε τα 30 F 16, οι Αμερικανοί πίστευαν ότι η Ελλάδα θα είχε κάποια αιτήματα να θέσει. Λίγους μήνες μετά από τη παραγγελία των 2 δις, κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης πήγε στην Ουάσινγκτον με τους Αμερικανούς να έχουν φτιάξει λίστα ολόκληρη με τα πιθανά θέματα που θα έθετε. Γελάστηκαν .Δεν τους ζητήθηκε τίποτα! Και ακόμη γελάνε.
Για όλα αυτά είναι σαφές ότι η εκλογική εκρεμμότητα που υπάρχει βλάπτει σοβαρά εκτός από τα οικονομικά και τα εθνικά θέματα. Και αυτό είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό.
Αν και τα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στη περιοχή είναι εξαιρετικά ευνοϊκά για την Ελλάδα,φαίνεται ότι δεν υπάρχει κανείς που να είναι πρόθυμος να διαπραγματευτεί σοβαρά τη θέση της χώρας και τα κέρδη που ενδεχομένως θα προκύψουν από τις συμμαχίες μας που διαμορφώθηκαν εδώ που τα λέμε όχι με βάση κάποιο δικό μας στρατηγικό σχεδιασμό,αλλά επειδή οι γεωπολιτικές εξελίξεις “τα ΄φεραν έτσι τα πράγματα”.
Όμως το να είμαστε απλά οι πιστοί και υπάκουοι σύμμαχοι δεν είναι αποτελεσματικό.Όπως πολύ σωστά είπε στην ημερίδα της ΚΕΘΑ, του ΠΜ/ΣΑΣΥ/ΠΝ («Ξιφίας») και του ΣΥΣΜΕΔ ο πρέσβης επί τιμή Θ.Στοφορόπουλος «μία των συνιστωσών της Ελληνικής κυριαρχίας είναι οι συμμαχίες. Μέχρι τώρα η Ελλάδα και η Κύπρος δεν ωφελήθηκαν από τις συμμαχίες τους, και αυτό διότι οι άρχουσες τάξεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο τα δίνουν όλα και αναμένουν – αν αναμένουν- ότι οι σύμμαχοι τους θα το εκτιμήσουν… στην Ελλάδα δημιούργησαν την νοοτροπία μιας χώρας αποικιοκρατούμενης, που της δίνουν οι αποικιοκράτες χρήματα για να της πουλάνε τα προϊόντα και τα όπλα τους, ενός προτεκτοράτου που θα το σώσουν οι προστάτες. Ασφαλώς δεν είναι οι σύμμαχοί μας που θα μας σώσουν από την Τουρκία”.
Το πως εκτιμούν οι σύμμαχοί μας ότι δίνουμε τα πάντα χωρίς να ζητάμε τίποτα το 'χουμε πολλές φορές ζήσει,αλλά μάθημα δεν μας έγινε ποτέ.
Το θέμα είναι ποιος θα μας σώσει από τον κακό μας εαυτό και ειδικά από το κακό μας πολιτικό προσωπικό του οποίου οι απόψεις για τα ελληνοτουρκικά και τη διπλωματική και στρατιωτική τους διαχείριση είναι …αλλού.Η αδιάσπαστη σύνδεση αυτών των δύο παριστάνουν ότι τους είναι άγνωστη.
Για να κερδίσουμε κάτι απ΄ όσα γίνονται στο περίγυρό μας,πρέπει να “παίξουμε μπάλα” ,όχι να είμαστε στην εξέδρα και να χειροκροτούμε. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρχει ένα πλάνο,ένα σχέδιο. Όπως θα ΄χετε διαπιστώσει ακόμη και σ΄ αυτή τη συγκυρία τη τόσο δύσκολη εξακολουθούμε να είμαστε χωρισμένοι σε "αμερικανόφιλους","ρωσόφιλους", άλλους που λένε ότι δεν πρέπει να μπούμε στην αντιπυραυλικά ασπίδα των Αμερικανών ,όταν οι Τούρκοι έφεραν τα πάνω κάτων για να το καταφέρουν και γενικώς αντί να είμαστε σε συνεχή αναζήτηση, καθορισμό και επίτευξη στόχων και συμφερόντων παραμένουμε γενικώς..."φίλοι" κάποιων. Ίσως θα πρέπει να θυμηθούμε ότι είμαστε Έλληνες .
Και τέλος είναι δεδομένο ότι για να κερδίσεις κάτι πρέπει να το ζητήσεις.Όχι να περιμένεις να στο δώσουν.
Μοιάζει με ανέκδοτο αλλά δεν είναι.Όταν το 2005 η κυβέρνηση Καραμανλή αγόρασε τα 30 F 16, οι Αμερικανοί πίστευαν ότι η Ελλάδα θα είχε κάποια αιτήματα να θέσει. Λίγους μήνες μετά από τη παραγγελία των 2 δις, κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης πήγε στην Ουάσινγκτον με τους Αμερικανούς να έχουν φτιάξει λίστα ολόκληρη με τα πιθανά θέματα που θα έθετε. Γελάστηκαν .Δεν τους ζητήθηκε τίποτα! Και ακόμη γελάνε.
Για όλα αυτά είναι σαφές ότι η εκλογική εκρεμμότητα που υπάρχει βλάπτει σοβαρά εκτός από τα οικονομικά και τα εθνικά θέματα. Και αυτό είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό.
onalert
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου