Για να γιατρέψουμε την πληγή θα ακούμε για πάντα τα τραγούδια σου...Αναζητώντας τον Στη Σαλονίκη τον κοίταξε μουδιασμένο η Ρόζα...κάπου στα Λαδάδικα σε ενα υγρό καμπαρέ...Γιατι ήθελε να είναι Αετός και να χορεύει σαν Αρχάγγελος ζειμπέκικο...Αλλά η ζωη παίζει Περίεργο Παιχνίδι..όπως και οι Θάλασσες...αλλά εκείνος Γιορτάζει πάντα οταν Πονάει και είναι Πάντα Γελαστός και Γελασμένος...Γι αυτο Δώστε μου Φωτιά να του ανάψω ενα κερακι...γιατι ΑΛΙΜΟΝΟ μου αν το ξεχασω...Έφυγε ο τελευταιος....Τουλάχιστον μάθε στον ΠΟΥΣΤΗ ΤΟΝ ΧΑΡΟ να χορεύει ζειμπέκικο για να καταλάβει ποιον πήρε...
Μ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου