Προβόπουλου το «το ανάγνωσμα» ή αλλιώς ... όταν οι Τραπεζίτες κάνουν πολιτική και μάλιστα προεκλογικά!
Αθανάσιος Τσίγκας
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά κάθε εκλογικής αναμέτρησης, κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, είναι η ευκολία με την οποία παροχολογούν οι εκάστοτε υποψήφιοι πολιτευτές.
Έτσι λοιπόν και στην παρούσα χρονική στιγμή, τόσο οι οπλιτικοί αρχηγοί, όσο και άνθρωποι του πολιτικού βίου, (εμμέσως ή αμμέσως εμπλεκόμενοι), έχουν αρχίσει την προσπάθεια των ανακοινώσεων και παρεμβάσεων, με μοναδικό στόχο, το «μπέρδεμα» του εκλογικού σώματος.
Ενώ λοιπόν οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων (Μνημονιακοί και μη), δηλώνουν με παρρησία ότι μετά τις εκλογές θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα του μνημονίου, παραδεχόμενοι εμμέσως την ανικανότητα του Μνημονίου για ουσιαστική βοήθεια στην σωτηρία της πατρίδας μας, την ίδια στιγμή, έχουμε εξωγενείς παράγοντες της πολιτικής, αλλά συγχρόνως άρρηκτα δεμένους με την ζωή μας, όπως ο Διοικητής της ΤτΕ, ο κ. Προβόπουλος, να παρεμβαίνει, αυτή την φορά προεκλογικά, και να δηλώνει ότι μόνο αν τηρηθούν επακριβώς και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, οι δεσμεύσεις του μνημονίου, αναφορικά με τις μειώσεις μισθών, εργοδοτικών εισφορών και τραγικότατες μειώσεις του εργασιακού κόστους, θα μπορέσει η χώρα μας, να καταστεί ανταγωνιστική έναντι άλλων χωρών και ίσως έτσι αποτελέσει πόλο έλξης διεθνούς επιχειρηματικότητας.
Δηλαδή μέσα από την υπηρεσιακή έκθεση της ΤτΕ που κοινοποιήθηκε χθες το βράδυ, ισχυρίζεται ο κ. Προβόπουλος, μόνο εάν φτάσουμε στο σημείο να δουλεύουμε χωρίς χρήματα, χωρίς κόστος, θα προσελκύσουμε επενδυτές από το εξωτερικό και θα δημιουργηθούν επιχειρήσεις στην χώρα μας και θα μειωθεί στο μακρινό μέλλον η ανεργία στην χώρα μας.
Όμως δεν αναφέρει ο κ. Προβόπουλος, πως θα μπορέσει να επιβιώσει ο πολίτης, όταν με σημερινά νούμερα ο μηνιαίος μισθός κυμαίνεται στο ύψος των 300-400 ευρώ και αδυνατεί σήμερα να αντεπεξέλθει στις βιοποριστικές του ανάγκες, πόσο μάλλον εάν μειωθεί περισσότερο η μηνιαία αποζημίωση.
Στην ίδια έκθεση μάλιστα αναγνωρίζεται ότι 2,5 περίπου εκατομμύρια Ελλήνων, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (το οποίο ο κ. Προβόπουλος προσδιορίζει περίπου στα 7.500 ευρώ ετησίως για τον εργένη) και προτείνεται η περαιτέρω μείωση της μισθοδοσίας, για να σωθεί η χώρα από την υποθετικές επενδύσεις.
Δεν αναφέρει όμως, όχι δυστυχώς μόνο ο κ. Προβόπουλος αλλά και οι λοιποί υποστηρικτές παρόμοιων απόψεων, τι νόημα έχει το λογιστικό σώσιμο μια χώρας, όταν την ίδια στιγμή η πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας λιμοκτονεί.
Τι νόημα έχει να σωθεί λογιστικά μια χώρα, όταν οι ασκούντες εξουσία (πολιτική ή λογιστική), αδιαφορούν για τους λιμοκτονούντες πολίτες, για τους ανθρώπους που έχοντας καταπατήσει κάθε στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα, ψάχνουν σε σκουπίδια για τον επιούσιο, είναι χωρίς δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα και αν αύριο βρουν δουλεία θα είναι με μηδενικά ανταλλάγματα (Μισθολογικά και συνταξιοδοτικά) ;
Μάλιστα ο κ. Προβόπουλος, αλλά και οι σχεδόν όλοι υπόλοιποι σοφοί που μας βομβαρδίζουν με τις σοφίες τους, μιλούν από την ασφαλέστατη θέση που κατέχουν και πληρώνονται με παχυλότατους μισθούς. Ο κ. Προβόπουλος για παράδειγμα και σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην δημοσιότητα, αμείβεται ετησίως με περισσότερα των 320.000 ευρώ και ζητάει σήμερα να μειωθεί το μισθολογικό κόστος των εργαζομένων, για να σωθεί η χώρα.
Βέβαια με την πολιτικού χαρακτήρα, παρέμβαση αυτή του κ. Προβόπουλου, αρκετοί είναι αυτοί που τον επικρίνουν για την ακαταλληλότητα του χρόνου δημοσιοποίησης της έκθεσης, καταλογίζοντάς του, κίνητρα εκφοβισμού και καθοδήγησης των πολιτικών, όμως ας μην ξεχνάμε ότι επικρίθηκε έντονα στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση του 2009, όταν δεν μίλησε δημόσια για το ύψος τους εθνικού χρέους προεκλογικά, αλλά προτίμησε να ενημερώσει μόνο τους 2 αρχηγούς του δικομματισμού που διοικεί την χώρα 40 χρόνια τώρα.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά κάθε εκλογικής αναμέτρησης, κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, είναι η ευκολία με την οποία παροχολογούν οι εκάστοτε υποψήφιοι πολιτευτές.
Έτσι λοιπόν και στην παρούσα χρονική στιγμή, τόσο οι οπλιτικοί αρχηγοί, όσο και άνθρωποι του πολιτικού βίου, (εμμέσως ή αμμέσως εμπλεκόμενοι), έχουν αρχίσει την προσπάθεια των ανακοινώσεων και παρεμβάσεων, με μοναδικό στόχο, το «μπέρδεμα» του εκλογικού σώματος.
Ενώ λοιπόν οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων (Μνημονιακοί και μη), δηλώνουν με παρρησία ότι μετά τις εκλογές θα διορθώσουν τα κακώς κείμενα του μνημονίου, παραδεχόμενοι εμμέσως την ανικανότητα του Μνημονίου για ουσιαστική βοήθεια στην σωτηρία της πατρίδας μας, την ίδια στιγμή, έχουμε εξωγενείς παράγοντες της πολιτικής, αλλά συγχρόνως άρρηκτα δεμένους με την ζωή μας, όπως ο Διοικητής της ΤτΕ, ο κ. Προβόπουλος, να παρεμβαίνει, αυτή την φορά προεκλογικά, και να δηλώνει ότι μόνο αν τηρηθούν επακριβώς και μάλιστα σε μεγαλύτερο βαθμό, οι δεσμεύσεις του μνημονίου, αναφορικά με τις μειώσεις μισθών, εργοδοτικών εισφορών και τραγικότατες μειώσεις του εργασιακού κόστους, θα μπορέσει η χώρα μας, να καταστεί ανταγωνιστική έναντι άλλων χωρών και ίσως έτσι αποτελέσει πόλο έλξης διεθνούς επιχειρηματικότητας.
Δηλαδή μέσα από την υπηρεσιακή έκθεση της ΤτΕ που κοινοποιήθηκε χθες το βράδυ, ισχυρίζεται ο κ. Προβόπουλος, μόνο εάν φτάσουμε στο σημείο να δουλεύουμε χωρίς χρήματα, χωρίς κόστος, θα προσελκύσουμε επενδυτές από το εξωτερικό και θα δημιουργηθούν επιχειρήσεις στην χώρα μας και θα μειωθεί στο μακρινό μέλλον η ανεργία στην χώρα μας.
Όμως δεν αναφέρει ο κ. Προβόπουλος, πως θα μπορέσει να επιβιώσει ο πολίτης, όταν με σημερινά νούμερα ο μηνιαίος μισθός κυμαίνεται στο ύψος των 300-400 ευρώ και αδυνατεί σήμερα να αντεπεξέλθει στις βιοποριστικές του ανάγκες, πόσο μάλλον εάν μειωθεί περισσότερο η μηνιαία αποζημίωση.
Στην ίδια έκθεση μάλιστα αναγνωρίζεται ότι 2,5 περίπου εκατομμύρια Ελλήνων, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (το οποίο ο κ. Προβόπουλος προσδιορίζει περίπου στα 7.500 ευρώ ετησίως για τον εργένη) και προτείνεται η περαιτέρω μείωση της μισθοδοσίας, για να σωθεί η χώρα από την υποθετικές επενδύσεις.
Δεν αναφέρει όμως, όχι δυστυχώς μόνο ο κ. Προβόπουλος αλλά και οι λοιποί υποστηρικτές παρόμοιων απόψεων, τι νόημα έχει το λογιστικό σώσιμο μια χώρας, όταν την ίδια στιγμή η πλειονότητα των κατοίκων αυτής της χώρας λιμοκτονεί.
Τι νόημα έχει να σωθεί λογιστικά μια χώρα, όταν οι ασκούντες εξουσία (πολιτική ή λογιστική), αδιαφορούν για τους λιμοκτονούντες πολίτες, για τους ανθρώπους που έχοντας καταπατήσει κάθε στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα, ψάχνουν σε σκουπίδια για τον επιούσιο, είναι χωρίς δουλειά για μεγάλο χρονικό διάστημα και αν αύριο βρουν δουλεία θα είναι με μηδενικά ανταλλάγματα (Μισθολογικά και συνταξιοδοτικά) ;
Μάλιστα ο κ. Προβόπουλος, αλλά και οι σχεδόν όλοι υπόλοιποι σοφοί που μας βομβαρδίζουν με τις σοφίες τους, μιλούν από την ασφαλέστατη θέση που κατέχουν και πληρώνονται με παχυλότατους μισθούς. Ο κ. Προβόπουλος για παράδειγμα και σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην δημοσιότητα, αμείβεται ετησίως με περισσότερα των 320.000 ευρώ και ζητάει σήμερα να μειωθεί το μισθολογικό κόστος των εργαζομένων, για να σωθεί η χώρα.
Βέβαια με την πολιτικού χαρακτήρα, παρέμβαση αυτή του κ. Προβόπουλου, αρκετοί είναι αυτοί που τον επικρίνουν για την ακαταλληλότητα του χρόνου δημοσιοποίησης της έκθεσης, καταλογίζοντάς του, κίνητρα εκφοβισμού και καθοδήγησης των πολιτικών, όμως ας μην ξεχνάμε ότι επικρίθηκε έντονα στην προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση του 2009, όταν δεν μίλησε δημόσια για το ύψος τους εθνικού χρέους προεκλογικά, αλλά προτίμησε να ενημερώσει μόνο τους 2 αρχηγούς του δικομματισμού που διοικεί την χώρα 40 χρόνια τώρα.
aegeantimes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου