Έχουμε και λέμε: Είναι παγκοίνως γνωστό ότι η χειρότερη κυβέρνηση, που ταλαιπώρησε τόσο αυτήν τη χώρα τα τελευταία πενήντα χρόνια, είναι αυτή των δυο τελευταίων ετών! Ένας άπατρις, για να μην πω χειρότερα, πρωθυπουργός κατέστρεψε τα όνειρα και τις ελπίδες μας, μας έκανε να περπατούμε με το κεφάλι σκυφτό και να μην ξέρουμε τι μας ξημερώνει. Δεν χρειάζεται τα αριθμήσουμε ξανά τα εσκεμμένα λάθη, τα έχουμε πει χιλιάδες φορές.
Απ’ την άλλη μεριά βρίσκεται ένας αρχηγός που τον πιστέψαμε και τον ακολουθήσαμε γιατί έδειξε ότι είναι πατριώτης! Πορευτήκαμε μαζί του χειροκροτούσαμε τις θέσεις του, την πατριωτική του στάση και καλά κάναμε. Τώρα αρχίζουμε τη γκρίνια! Το κόμπλεξ αυτής της παράταξης.
Δηλαδή ο Σαμαράς μέσα σε δυο βράδια άλλαξε; Μήπως ζήτησε οφίτσια; Μήπως ζήτησε πρωθυπουργία; Μα ποτέ δεν έδειξε ότι έχει τη φιλοδοξία ενός «επίδοξου ηγέτη των συγκυριών» αλλά αντίθετα ενός «σύγχρονου ηγέτη της μορφοποίησης» μιας κοινωνίας σε παρακμή. Μέσα από επώδυνες πολιτικές επιλογές, με βαθιά επίγνωση του κοινού καλού και το δικό του timing, επιχειρεί την επανεκκίνηση εκείνων των μηχανισμών που θα αναγεννήσουν την ελληνική κοινωνία.
Απλά οι συνθήκες αλλάζουν με την ταχύτητα του φωτός και θα πρέπει τα αντανακλαστικά σου να είναι ακόμα πιο γρήγορα! Να τις προλαβαίνεις και να τις ξεπερνάς. Και ειδικά όταν υπάρχει ο πράσινος καταλύτης που προκαλεί απρόβλεπτες in vivo αντιδράσεις. Είδαμε όλοι πως ήταν πριν λίγες μέρες τα πράσινα ανθρωπάκια , πως έγιναν επαναστάτες ξαφνικά και πως κατέβασαν τα βρακιά στη συνέχεια αλαλάζοντας το « ο Βασιλιάς απέθανε ζήτω ο ίδιος Βασιλιάς!».
Τι να έκανε λοιπόν ο Σαμαράς; Να τους άφηνε να συνεχίσουν στις καινούριες συνθήκες; Μα δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του.
Πριν δυο δεκαετίες για πολύ σοβαρούς πατριωτικούς λόγους άφησε τη θέση του υπουργού και μέλλοντα αρχηγού της Ν.Δ. δεν συνθηκολόγησε με το «οι Έλληνες θα το ξεχάσουν σε δέκα χρόνια» του Μητσοτάκη και το πλήρωσε ακριβά!
Πριν από δύο χρόνια γκρέμισε τον Μητσοτακισμό
Προχθές και χθες νομίζω πάλι πατριωτικά λειτούργησε. Γκρέμισε τον Παπανδρεϊσμό! Αυτό που δεν το έκανε κανένας! Και πολύ απλά δεν είναι Παπανδρέου.
Θα μπορούσε βέβαια χάριν εντυπωσιασμού να λειτουργήσει όπως ο Τσίπρας και η Παπαρήγα. Να επιμείνει στο στείρο όχι. Όμως έκανε την υπέρβασή του με το όποιο πολιτικό και προσωπικό κόστος.
Ας μη βιαζόμαστε λοιπόν να κρίνουμε και να απογοητευόμαστε! Οι κρίσεις και οι κριτικές πρέπει να γίνονται πάντα με τις διαμορφούμενες συνθήκες της στιγμής.
Να ευχόμαστε για το καλό αυτού του τόπου να διαπραγματευτεί όπως μας έχει συνηθίσει ! Εμείς έχουμε ακόμα υπομονή! Ας μην τα πετάμε όλα με μια, δικαιολογημένη ίσως, προσωρινή ένταση του θυμοειδούς .
Αλλά κι από την άλλη ο Σαμαράς και οι συνεργάτες του να λειτουργήσουν έτσι ώστε να μην χρειαστεί να επαληθευθεί το ρηθέν «και έσται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης».
Ας ευχηθούμε να πάνε όλα καλά !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου