https://twitter.com/nytimes/status/1524494606708191233
Πριν από πέντε χρόνια, η Tal Iram, μια νεαρή νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, προσέγγισε τον προϊστάμενό της με μια τολμηρή πρόταση: Ήθελε να εξάγει υγρό από τις εγκεφαλικές κοιλότητες νεαρών ποντικών και να το εγχύσει στον εγκέφαλο μεγαλύτερων ποντικών, δοκιμάζοντας αν οι μεταφορές θα μπορούσαν αναζωογονήστε τα γηρασμένα τρωκτικά.
Ο προϊστάμενός της, Tony Wyss-Coray, είχε αποδείξει περίφημα ότι η χορήγηση αίματος σε ηλικιωμένα ζώα από νεότερα θα μπορούσε να εξουδετερώσει και ακόμη και να αναστρέψει ορισμένες από τις επιπτώσεις της γήρανσης. Αλλά η ιδέα της δοκιμής αυτής της αρχής με το εγκεφαλονωτιαίο υγρό, το δυσπρόσιτο υγρό που λούζει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό, του φάνηκε ως ένα τόσο τρομακτικό τεχνικό επίτευγμα που η δοκιμή του έφτασε στα όρια της ανοησίας.
«Όταν το συζητήσαμε αρχικά, είπα, «Είναι τόσο δύσκολο που δεν είμαι σίγουρος ότι θα λειτουργήσει», είπε ο Δρ. Wyss-Coray.
Ο Δρ. Iram επέμενε, δουλεύοντας για ένα χρόνο μόνο για να καταλάβει πώς να συλλέξει το άχρωμο υγρό από τα ποντίκια. Την Τετάρτη, ανέφερε τα δελεαστικά αποτελέσματα στο περιοδικό Nature : Μια εβδομάδα εγχύσεων νεαρού εγκεφαλονωτιαίου υγρού βελτίωσε τις αναμνήσεις των ηλικιωμένων ποντικών.
Το εύρημα ήταν η πιο πρόσφατη ένδειξη ότι η αντοχή του εγκεφάλου στις αμείλικτες αλλαγές της μεγαλύτερης ηλικίας μπορεί να εξαρτάται λιγότερο από την παρέμβαση σε συγκεκριμένες διαδικασίες ασθένειας και περισσότερο από την προσπάθεια αποκατάστασης του περιβάλλοντος του εγκεφάλου σε κάτι πιο κοντά στη νεανική του κατάσταση.
«Υπογραμμίζει αυτή την αντίληψη ότι το εγκεφαλονωτιαίο υγρό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μέσο για τον χειρισμό του εγκεφάλου», είπε ο Δρ. Iram.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου