Συνηθίζεται στην Ελλάδα να υποστηρίζεται πως η Τουρκία σχεδιάζει μια μακροχρόνια στρατηγική, την οποία με επιμονή και υπομονή εφαρμόζει, σε αντίθεση με τη χώρα μας που η πάγια πολιτική της είναι «βλέποντας και… μη κάνοντας».Φαίνεται όμως, όσον αφορά την Τουρκία, πως δεν είναι έτσι τα πράγματα πάντοτε.
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις, όπου η Τουρκία άλλαξε τους σχεδιασμούς της, προσαρμόζοντάς τους σε καταστάσεις που δεν είχε προβλέψει ή που απέτυχε να καθορίσει η ίδια. Αυτό, άλλοτε είναι καλό, άλλοτε όχι. Είναι κακό όμως για την Ελλάδα, η οποία πάντα τρέχει πίσω από τις αποφάσεις και πράξεις της Τουρκίας, και δεν αντιμετωπίζει με επιτυχία τις νέες καταστάσεις που προκύπτουν.
Ιδιαίτερα στο κυπριακό, οι αλλαγές πλεύσης της Τουρκίας είναι πολλές. Από την πλήρη αδιαφορία της για την Κύπρο, οι Βρετανοί την οδήγησαν να απαιτήσει διχοτόμηση, και το αίτημα διατηρήθηκε ακόμη και πριν από τα δραματικά γεγονότα του 1974. Η ελληνική πλευρά δεν ήθελε ούτε καν να το ακούσει, ακόμη και όταν εγκαταλείφθηκε πρώτα το σύνθημα «Κύπρος-Ένωση» και στη συνέχεια η «Αυτοδιάθεση», για να αντικατασταθούν από το «ένα κράτος, ενιαίο».
Όταν η Τουρκία, προ πολλών ετών, διαπίστωσε ότι ο δρόμος ένταξης στην ευρωπαϊκή οικογένεια είναι στρωμένος με εμπόδια, εγκατέλειψε την ιδέα της διχοτόμησης ίσως με την πονηρή σκέψη να χρησιμοποιηθεί ο τουρκοκυπριακός τομέας των Κατεχόμενων ως δούρειος ίππος, και μέσω αυτού να απολαύει των προνομίων της Ενωμένης Ευρώπης. Γι’ αυτό και η επί μακρόν επιμονή της για Συνομοσπονδιακό κράτος, ελαφράς συνοχής δηλαδή, όπου η Τουρκία θα διοικεί ουσιαστικά το ένα συνιστών μέρος.
Ταυτόχρονα, με την πλημμυρίδα Τούρκων εποίκων και την ελεύθερη διακίνηση και διαμονή στο νησί, προστιθέμενης της μεγάλης γεννητικότητας των μουσουλμάνων, είναι βέβαιο ότι οι ισορροπίες θα ανατραπούν. Αν αυτό δεν επιτευχθεί, παρόλο που βρίσκει σύμφωνο τον κ. Χριστόφια, τότε προχωρεί στη διχοτόμηση. Ήδη, de facto αυτό έχει γίνει εν μέρει, με την άφιξη ξένων επιχειρήσεων και πλήθους τουριστών που παρακάμπτουν τη νόμιμη κυβέρνηση της Κύπρου.
Αλλά και η ίδια η Τουρκία έδειξε τις προθέσεις της, για δημιουργία δύο κρατών, με την υπογραφή συμφωνίας του τουρκοκυπριακού με βρετανική εταιρία για ενεργειακές έρευνες. Οι Βρετανοί άλλωστε πάντα έβαζαν τους Τούρκους να διεκδικούν, απαιτώντας δι’ εαυτούς την ύπαρξη στο νησί βρετανικών βάσεων με απόλυτη επ’ αυτών κυριαρχία (ακόμη και καθορισμό ΑΟΖ).
Επανέρχεται, επομένως, η Τουρκία στη λύση της διχοτόμησης, ιδιαίτερα μετά τον σχεδόν βέβαιο αποκλεισμό της από την Ε.Ε. Άλλωστε και ο νέο-οθωμανισμός Νταβούτογλου-Ερντογάν απομακρύνει την Τουρκία από τη Δύση και την στρέφει στο μουσουλμανικό κόσμο.
Για να γίνει περισσότερο κατανοητή η τουρκική πολιτική, να γυρίσουμε πίσω αρκετά χρόνια, στις δυο γνωστές εκθέσεις του 1956 (που γνωστοποίησε με τα βιβλία του ο Νεοκλής Σαρρής) του τότε Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Τουρκίας, Νιχάτ Ερίμ.
στον χειρισμό του Κυπριακού.
Ο Ερίμ βεβαίωσε ότι έχει εξετάσει σε βάθος το κυπριακό πρόβλημα και τα δικαιώματα της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. «Όλα από της πλευράς των συμφερόντων μας», έγραψε, τα οποία είναι «γεωγραφικά, ιστορικά και στρατηγικά». Το σκεπτικό του ήταν, ότι αφού δεν θα μπορούσε να υπάρξει «ολόκληρο» ανεξάρτητο κυπριακό κράτος, το δε νησί δεν θα ενωνόταν ούτε με την Ελλάδα ούτε με την Τουρκία, απέμενε η λύση της διχοτόμησης της Κύπρου.
Είναι εντυπωσιακό ότι ο Ερίμ είχε υποστηρίξει ότι η ιδέα της διχοτόμησης συζητήθηκε και μελετήθηκε «σε ορισμένες μυστικές, επίσημες και ανεπίσημες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Τουρκίας, της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Αμερικής». Ο Ερίμ απεκάλυψε ότι μελετώντας τους φακέλους διαπίστωσε πως η Ελλάδα ήταν πρόθυμη να διαθέσει στην Τουρκία έναν στενό διάδρομο στα βόρεια της νήσου. Αυτό προέβλεπε και το σχέδιο του 1974, αλλά ο Ετσεβίτ ακούγοντας τη φράση ότι «η Κύπρος κείται μακράν», προχώρησε.
Και προχώρησε, διότι ήδη είχε τεθεί από τον τότε πρωθυπουργό Μεντερές, η ιδέα της «διχοτόμηση εξ ημισείας» Στο «analysisforchange» παρατίθεται πλήρες το απόσπασμα: «Η διχοτόμηση της Κύπρου, κατά βάση, μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, ίσως και με την παραχώρηση στην Αγγλία μιας περιοχής για στρατιωτικές βάσεις σημαίνει την εφαρμογή της αρχής της αυτοδιαθέσεως (…).
» Στην Κύπρο ζουν η μια εντός της άλλης δύο διαφορετικές κοινότητες, δύο διαφορετικές ολότητες, δύο ενότητες (entite). Όταν θα γίνει μια κανονική διχοτόμηση, εκάστη των δύο αυτών διακεκριμένων κοινοτήτων πιθανότατα θα προτιμήσει την κυριαρχία του κράτους το οποίο θεωρεί σαν Μητέρα-πατρίδα της».
Φαίνεται, ότι σ’ αυτό καταλήγει η τουρκική πολιτική σήμερα. Αλλά, είναι και πολλοί των Ελλήνων που άρχισαν να το σκέφτονται, ως την καλύτερη λύση από τις υπάρχουσες, που όλες μέχρι στιγμής οδηγούν σε εκτουρκισμό του νησιού.
Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου