Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Γιατί χρεοκόπησε ἡ δημοκρατία;


Εἶχα μίαν συζήτησι ἐχθὲς μὲ τὸν Θεῖο Διδάσκαλο, ἀκριβῶς γιὰ τὸ θέμα τοῦ τίτλου.

Ὁ ὁποῖος μὲ τὴν σειρά του μοῦ μετέφερε τὶς δικές του συζητήσεις μὲ κάποιους φίλους του οἰκονομολόγους, ὑψηλόβαθμους τραπεζικοὺς καὶ πρόσωπα ποὺ κατέχουν διευθυντικὲς θέσεις σὲ διαφόρους ὀργανισμούς καὶ ὑπουργεῖα.

Τὸ μεγάλο πρόβλημα, γιὰ τὸ ὁποῖον συνδιαλεγόμαστε καὶ ἀπασχολούμαστε ὅλοι μας, εἶναι τὰ μέτρα ποὺ λαμβάνονται ἀπὸ τὶς ἐκάστοτε κυβερνήσεις, καὶ δὴ τὴν τελευταῖα, τὰ ὁποῖα μᾶς ἔχουν ὁδηγήσει στὴν ἀπόλυτο ἐξάρτησι ἀπὸ τραπεζικὲς τοκογλυφικὲς δανειοδοτήσεις καὶ τὴν ὅλο καὶ πιὸ ἔντονη ἐξαθλίωσίν μας.

Τί ἦταν αὐτό πού ἔφερε τά σημερινά μέτρα; Πῶς καταντήσαμε νά ζοῦμε μέ δανεικά μόνον; Γιατί καμμία διαχείρισις δέν ἦταν ἔςτῳ ἀνεκτή, πρό κειμένου νά συντηρήσῃ κι ὄχι νά αὐξάνῃ τό δημόσιον χρέος;

Ἡ βασικὴ αἰτία εἶναι ὁ δανεισμός. Αὐτὸς ὁ ἄτιμος δανεισμὸς ποὺ ΟΛΟΙ, ἀνεξαιρέτως οἱ κυβερνῶντες, ἀξίωσαν, πρὸ κειμένου νὰ κυβερνήσουν. Δῆλα δή, νὰ ὑπάρξουν!

Εἶναι ὁ δανεισμὸς ποὺ μᾶς χρεοκόπησε, μᾶς χρεοκοπεῖ καὶ θὰ χρεοκοπῇ κάθε τέτοιου εἴδους διακυβέρνησι. Διότι ὁ δανεισμὸς φέρνει τόκους καὶ οἱ τόκοι ἄλλους τόκους. Κι ὅλο αὐτὸ καταντᾶ νὰ εἶναι ἕνας φαῦλος κύκλος, διόλου ἔντιμος γιὰ τοὺς πληθυσμούς. Ἄλλως τε, μὴν πᾶμε μακριά. Ἀκόμη καὶ ἡ κραταιὰ Γερμανία στὴν παγίδα του ἔχει πέσει.

Γιατί εἶναι λᾶθος;

Θὰ τὸ «πιάσω» ἀνάποδα.

Γιατί ἡ χούντα ἐπέτυχε ἐκεῖ πού ὅλοι οἱ δημοκρᾶτες ἀπέτυχαν;

Διότι ἁπλούστατα τῆς ἔκλεισαν τὴν πόρτα ὅλοι οἱ χρηματοπιστωτικοὶ ὀργανισμοὶ τοῦ πλανήτου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πρέπῃ νὰ στραφῇ στὰ ἔσω της. Δῆλα δή, νὰ κόψῃ δραχμές, νὰ μὴν δανείζεται καὶ νὰ ἀντλήσῃ πηγὲς ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν βάσι.

Πρὸς τοῦτο ὁ λαὸς ἔπεσε μὲ τὰ μοῦτρα στὴν δουλειὰ καὶ ἀπέδωσε τὰ μέγιστα. Πρὸς τοῦτο ἡ ἀνάπτυξις ἦταν παροιμιώδης. Πρὸς τοῦτο δὲν χρωστούσαμε ΠΟΥΘΕΝΑ καὶ παραμέναμε, καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς δικτατορίας, μὲ πλεόνασμα. Δῆλα δή, ἐὰν τὸ οἰκονομικὸ μοντέλο τῆς δικτατορίας ἦταν λᾶθος, δὲν θὰ ἔπρεπε σήμερα νὰ συζητᾶμε γιὰ οἰκονομικὰ θαύματα.

Πότε ἄλλοτε εἴχαμε ἀνάλογα δείγματα; Ποιάν ἄλλην στιγμή στήν ἱστορία μας εἴχαμε ἀνάπτυξι καί μηδενικά χρέη;

Πάλι ἀπὸ τὴν ἱστορία ἀντλοῦμε τὶς ἀπαντήσεις. Πάλι σὲ μίαν ἄλλην δικτατορία, σὲ αὐτὴν τοῦ Μεταξᾶ, διαπιστώνουμε ἀναλόγους δεῖκτες ἀναπτύξεως. Διότι πάλι τότε δὲν εἴχαμε παρὰ μόνον ἐσωτερικὸ δανεισμό, στροφὴ στὴν δραχμή καὶ στὶς δυνάμεις τοῦ τόπου. Καμμία ἐξάρτησις ἀπὸ ξένες τράπεζες καὶ «σεβαστοὺς» οἴκους ἀξιολογήσεως.

Τώρα βέβαια, μὲ αὐτὰ ποὺ γράφω, θὰ πιστέψουν κάποιοι πὼς εἶμαι ὑπὲρ κάποιας δικτατορίας. Σαφῶς καὶ δὲν εἶμαι. Ἔχω ἄλλως τε δηλώσει πρὸ πολλοῦ, καὶ κατ’ ἐπανάληψιν, πὼς εἶμαι μόνον ὑπὲρ τῆς κοινωνίας τῶν ἀρίστων. Καὶ μόνον.

Θεωρῶ ἄριστον οἰκονομικὸ ἐγκέφαλο τὸν Μακαρέζο. Καθῶς καὶ τὸν Μεταξᾶ. Καὶ εἶναι ἐν τελῶς τυχαῖον ποὺ αὐτὰ τὰ πρόσωπα ὑπηρέτησαν μίαν δικτατορία. Ἀλλὰ δὲν εἶναι διόλου τυχαῖον τὸ γεγονὸς τῆς μὴ ὑπάρξεως δημοκρατίας, ποὺ ἐπέφερε στροφὴ στὰ «ἐντὸς» καὶ ἀξιοποίησι πάσῃς δυνάμεως τοῦ τόπου!

Ἄλλως τε, γιὰ τὸν Μεταξᾶ καὶ μόνον, τὰ καλλίτερα ἔχουν γράψει οἱ πολιτικοί του ἐχθροί. Καί τί μεγαλυτέρα ἀπόδειξις γιά τήν εὐφυΐα του, ἀπό τήν ἐπιλογή Βενιζέλου στό πρόσωπό του, ὡς τὸν ἄνθρωπο πού κατεῖχε ΑΡΙΣΤΑ τὰ περί στρατιωτικῶν θεμάτων καί ἐξωτερικῆς πολιτικῆς; Γιατί ὁ Βενιζέλος δέν ἐπέλεξε κάποιον συμπολιτευόμενόν του; Δέν εἶχε καλούς ἀξιωματούχους ἡ παράταξίς του; Ἢ μήπως γνώριζε πώς ὁ Μεταξᾶς ἦταν ὁ καλλίτερος μέσα στούς καλλίτερους;

Ἂς δοῦμε ὅμως καὶ ἄλλην μία παράμετρο.

Ἐξωτερικὴ πολιτική. Ἄλλον αἰσχρότατον ἔργον τῶν δημοκρατικῶν κυβερνήσεων!

Οὐδὲ μία ἐθνικὴ πράξις συνέβῃ ἐπὶ δημοκρατίας! Οὐδὲ μία πράξις πρὸς ὄφελος τοῦ τόπου καὶ πρὸς ἐπιβράβευσι τῶν ἀγώνων τοῦ λαοῦ! Οὐδὲ μία κατάθεσις σεβασμοῦ πρὸς τὴν ἱστορία καὶ τὴν Φύσι μας.

Γιατί;

Διότι ἁπλούστατα κανένας κουδουνισμένος, ἄσχετος, ἀνίκανος ὑπουργὸς ἐξωτερικῶν δὲν κατεῖχε τὰ περὶ ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Διότι κάθε κράτος ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτόν του καὶ ἀναπτύσσεται, δὲν ἔχει κουδούνια γιὰ ὑπουργοὺς ἐξωτερικῶν. Ἀκόμη καὶ ἡ Χίλαρυ, ὡς ὑπουργὸς τῶν ΗΠΑ, ἀδυνατεῖ νὰ ἐκφέρῃ ἀκόμη καὶ μίαν ὁλοκληρωμένη πρότασι, δίχως τὴν ἀπόλυτο ἔγκρισι ἀπὸ τὸν κάθε στρατιωτικὸ ποὺ τὴν περιβάλλει.

Προσέξτε καλά. Θὰ διαπιστώσετε ὅτι ΚΑΜΜΙΑ χώρα ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτόν της, δὲν ἀναθέτει τὰ ὑπουργεῖα ἐξωτερικῶν σὲ κανέναν πολίτη. Ἴσως νὰ κρατᾶ κάποιον πολίτη γιὰ «βιτρίνα» ἀλλὰ μόνον ἡ ἡγεσία τοῦ στρατοῦ ΚΑΤΕΧΕΙ ἄριστα τὰ τῶν ἐξωτερικῶν θεμάτων.

Ἐμεῖς κάθε ἀχρεῖον, ἄσχετον, ἀνίκανον τὸν ἔχουμε δοκιμάσει. Οἰκονομολόγοι, δικηγόροι, πολυτεχνῖτες, ἠλίθιοι, πατριδοκάπηλοι, προδότες ἔχουν περάσει ἀπὸ αὐτὴν τὴν θέσι τῶν κυβερνητικῶν ἀξιωματούχων. Δῆλα δή, ἐμεῖς ἔχουμε τὰ σκουπίδια μας στὴν βιτρίνα μας.

Πρὸς τοῦτο ἡ θρασύτης τῶν σκοπιανῶν, τῶν ἀλβανῶν, τῶν τούρκων…. Κι ὄχι μόνον.

Καὶ μετὰ θέλουμε ἀξιοπρεπὴ πορεία… Κούνια ποὺ μᾶς κούναγε.

Μὰ ἀκόμη κι ὁ Βενιζέλος στρατιωτικὸ ἐπέλεξε γιὰ νὰ διαχειριστῇ τὰ ζητήματα τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς του. Μήπως κι αὐτός κάτι καλλίτερο γνώριζε;

Ἡ δημοκρατία μας ἔχει χρεοκοπήσει. Ἔχει ἀποτύχει. Εἶναι ἀμέτρητα τὰ αἴτια. Κάθε μορφῆς δημοκρατία ἐμπεριέχει καὶ τὴν λέξι «ἀνικανότητα». Τὸ ζοῦμε στὸ πετσί μας καθημερινῶς πλέον. Καὶ θὰ τὸ ζήσουμε ἀκόμη πιὸ ἔντονα.

Οἱ δύο βασικοὶ πυλῶνες της, ἡ ἐθνικὴ ἀσφάλεια καὶ ἡ οἰκονομία, κατέρρευσαν μὲ πάταγο.

Ἡ ἐπομένη ἡμέρα, ποὺ ἔτσι κι ἀλλοιῶς θὰ ἔλθῃ, θὰ πρέπῃ νὰ μᾶς βρῇ μὲ νέα μυαλὰ καὶ νέες ἀντιλήψεις. Ἐὰν ἐπιθυμοῦμε πράγματι νὰ ξεκαθαρίσουμε διὰ παντὸς μὲ τὸ παρελθὸν καὶ τὰ λάθη του, τὸ μόνον ποὺ μᾶς σώζει εἶναι ἀλλαγὴ στάσεως καὶ στροφὴ στὴν ἐσωτερική μας ἀγορά.

Φυσικὰ, κάτι τέτοιες σκέψεις καὶ διάλογοι, γιὰ τοὺς δημοκρᾶτες εἶναι χουντοσταγονίδια.

Γιὰ ὅσους ὅμως ἀκόμη κρατοῦν κάπως καθαρὴ τὴν σκέψι τους, εἶναι μονόδρομος.

Τὸν ἕναν τρόπο τὸν εἴδαμε. Τὸν χορτάσαμε. Καιρὸς νὰ περάσουμε στὸν ἄλλον, σὲ αὐτὸν ποὺ θὰ μᾶς δώσῃ ἀνάσες ἐλευθερίας κι ὄχι μεγαλύτερες δουλικότητες.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Εὐχαριστῶ τὸν Θεῖο Διδάσκαλο γιὰ τὶς σκέψεις του ποὺ μοιράστηκε μαζύ μου. Καὶ πολὺ περισσότερο εὐχαριστῶ τοὺς ἀξιολόγους φίλους του ποὺ τὸν «ἔχωσαν» σὲ αὐτὴν τὴν τόσο μεγάλη συζήτησι.

φωτογραφία

Δεν υπάρχουν σχόλια: