Τα τελευταία 100 χρόνια η Πατρίδα μας κινδύνευσε από εχθρικές επιθέσεις, από καταστροφές, από κατοχές, από πείνα και από εσωτερικές διαμάχες. Ποτέ όμως δεν αυτομόλησε στον εχθρό, όπως συμβαίνει στις μέρες μας. Ίσως γιατί ποτέ δεν ατύχησε να έχει «ηγέτες» σαν τους σημερινούς, οι οποίοι δεν διστάζουν να παραχωρούν εθελουσίως τα πάντα. Όχι για να σώσουν την Πατρίδα (έννοια που τώρα τελευταία ανακάλυψαν) αλλά για να σωθούν οι ίδιοι, αφού γνωρίζουν τι τους περιμένει αν δεν τους βοηθήσουν οι «πάτρωνές» τους (αν και πιστεύω ότι δεν θα το αποφύγουν τελικά, ό,τι και αν κάνουν). Γι΄αυτό και πιστεύω ότι βρισκόμαστε στην κρισιμότερη καμπή των τελευταίων αυτών 100 χρόνων. Γιατί εμείς σήμερα ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ.
Ας γυρίσουμε πάλι πίσω. Αρκετά χρόνια αυτή τη φορά. Ας γυρίσουμε στις παραμονές της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, στα 1453. Τότε που ο Τελευταίος Αυτοκράτορας, ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ ο Παλαιολόγος, μαζί με τους ελάχιστους εναπομείναντες υπερασπιστές της Πόλεως, αποφάσισαν να αντισταθούν αν και τους είχαν δοθεί διαβεβαιώσεις ότι θα γλύτωναν ζωή και περιουσία αν παρεδίδοντο. Τότε που προτίμησαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν «ψόφιοι».
Ας διαβάσουμε τα τελευταία λόγια** του Αυτοκράτορα προς τους πολεμιστές του, ας σκεφθούμε και ας πάρουμε θάρρος για να κάνουμε αυτό που πρέπει: «υγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, και γενναιότατοι συστρατιώτες, και όλος ο πιστός και τίμιος λαός, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός θέλει με κάθε τέχνασμα και τρόπο να μας στενοχωρήσει περισσότερο και να μας κάνει πόλεμο σφοδρό, με μεγάλες συγκρούσεις και συρράξεις από στεριά και θάλασσα, για να κατορθώσει και να χύσει το δηλητήριό του, σαν φίδι, και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. Σας λέω λοιπόν να σταθείτε αντρειωμένοι και γενναιόψυχοι, όπως κάνατε πάντοτε ως τώρα εναντίον των εχθρών της πίστης. Σας παραδίνω την εκλαμπρότατη και φημισμένη αυτή πόλη, πατρίδα σας και βασίλισσα των πόλεων.
Ξέρετε καλά, αδέρφια, ότι για τέσσερις λόγους οφείλουμε όλοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή: πρώτον, για την πίστη και την ευσέβειά μας· δεύτερον, για την πατρίδα· τρίτον, για το βασιλέα και το Χριστό· και τέταρτον, για τους συγγενείς και φίλους. Λοιπόν αδέρφια, αν οφείλουμε να αγωνιστούμε μέχρι θανάτου για έναν και μόνο από τους τέσσερις αυτούς λόγους, πολύ περισσότερο για όλους μαζί, όπως προφανώς κατανοείτε. Τι θα ωφεληθεί κανείς αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Χάνουμε έτσι μια περίφημη πατρίδα και, ακόμη, την ελευθερία μας. Χάνουμε την άλλοτε περιφανή και σήμερα ντροπιασμένη, ταπεινωμένη και εξουθενωμένη βασιλεία, η οποία γίνεται έρμαιο του ασεβούς τυράννου.
Εμείς κάθε ελπίδα μας τη στηρίζουμε στην ακαταμάχητη δύναμη του Θεού. Αυτοί έχουν πλήθος όπλα και στρατό και ιππικό, αλλά εμείς έχουμε πίστη στο όνομα του Κυρίου και σωτήρα και, δεύτερον, στα χέρια μας και τη δύναμή μας, που μας χάρισε η θεία πρόνοια. Ξέρω ότι αυτό το αναρίθμητο μπουλούκι των εχθρών, καθώς είναι η συνήθειά τους, θα βαδίσει εναντίον μας με βαναυσότητα και με έπαρση, με πολύ θράσος και βία, για να μας συνθλίψουν, λόγω του ολιγάριθμου της παράταξής μας, και να μας καταπονήσουν με την κούραση, και με φωνές πολλές και ισχυρές να μας φοβίσουν. Τις φλυαρίες τους αυτές τις ξέρετε καλά και δεν είναι ανάγκη να μιλήσουμε γι’ αυτές. Πρέπει να καταλάβουν οι ασεβείς ότι δεν αντιμάχονται με ζώα χωρίς λογική, όπως είναι αυτοί, αλλά με άρχοντες, και αφέντες τους, και απογόνους των Ελλήνων. Ήρθε λοιπόν ο εχθρός, αδερφοί, και μας απέκλεισε, και κάθε μέρα έχει ανοιχτό το αχανές στόμα του για να βρει ευκαιρία να μας καταπιεί, εμάς και την Πόλη που έκτισε ο τρισμακάριστος και μέγας βασιλεύς Κωνσταντίνος, και την αφιέρωσε στην πάναγνη και αειπάρθενη δέσποινά μας, τη Θεοτόκο· και τη χάρισε σ’ εκείνη, ώστε να είναι Κυρία της Πόλεως, αλλά και σύμμαχός της και σκέπη της πατρίδας μας και καταφύγιο των χριστιανών, ελπίδα και χαρά όλων των Ελλήνων, το καύχημα όλων που ζουν κάτω από τον ήλιο. Και αυτός ο ασεβέστατος την άλλοτε περιφανή και ζωηρή σαν ρόδο του αγρού Πόλη θέλει να την υπαγάγει υπό την εξουσία του.
Τώρα σκέφτεται αυτός να μας υποδουλώσει, και την Πόλη που κυριαρχεί στον κόσμο να την υποτάξει σε ζυγό και δουλεία. Λοιπόν, αδερφοί και συμμαχητές, θυμηθείτε όλα αυτά, για να μνημονεύουν τη δόξα σας και την ελευθεροφροσύνη σας αιώνια».
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται σχόλια. . .
Σπύρος Παπασπύρος
**Για λόγους οικονομίας χώρου, έχουν παραληφθεί κάποια τμήματα του λόγου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου