Δημοσιογράφος: Κυρίες και Κύριοι χαίρετε. Σε περιόδους κρίσης ένας λαός, ένα κράτος, οι πολίτες, η κοινωνία αντλούν ελπίδα και προοπτική από το στοχασμό.
Ένα στοχασμό, ο οποίος δομείται ως μία παρακαταθήκη για το μέλλον μας και είναι ο στοχασμός που προέρχεται από εκείνες τις προσωπικότητες, οι οποίες έχουν διαχρονικά αποδείξει, όχι μόνο την φιλοπατρία, αλλά επίσης την ικανότητα να παράγουν ευημερία για τους πολλούς, να προσφέρουν αυτήν την ευημερία με άνεση ως προσφορά στην κοινωνία και διαχρονικά να διαθέτουν μία προσωπική ηθική. Έχουμε τη χαρά και την τιμή σήμερα, κυρίες και κύριοι, να φιλοξενούμε στο στούντιο της Δέλτα Τηλεόρασης για μία συζήτηση εκ βαθέων, μία τέτοια προσωπικότητα διαχρονική του ελληνισμού, τον Πρόεδρο της Μηχανικής, κ. Πρόδρομο Εμφιετζόγλου. Κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνετε.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Χαρά μου να βρίσκομαι στη Θράκη. Χαρά μου που βρίσκομαι στη Δέλτα Τηλεόραση άλλη μία φορά σε τόσο κρίσιμη περίοδο, για να συζητήσουμε τα σοβαρά θέματα τα οποία είναι μπροστά μας και τα οποία ταλανίζουν την κοινωνία μας αλλά και τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά - προσωπικά.
Δημοσιογράφος: Θα ήθελα λίγο κ. Πρόεδρε, να ξεκινήσουμε την συζήτησή μας απ' το μείζον και κρίσιμο θέμα που αφορά πλέον την οικονομική κρίση της Ελλάδας. Γιατί η κρίση στην Ελλάδα που έχετε πει και εσείς, έχει πολλαπλές πτυχές και μορφές, είναι και κρίση αξιών, είναι και πνευματική, πολιτισμική. Αλλά ας πιάσουμε το κομμάτι της οικονομικής, γιατί αυτή είναι που αυτή τη στιγμή βιώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο οι πολίτες. Θέλω να μου πείτε την άποψή σας για την τελευταία απόφαση της 28ης Οκτωβρίου.
Πρ. Εμφιετζόγλου: 27ης Οκτωβρίου.
Δημοσιογράφος: 27ης χαράματα.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Τί νύχτα, τί νύχτα.
Δημοσιογράφος: Σωστά. Χαράματα πήρανε την απόφαση για το κούρεμα, η οποία είναι προϊόν άλλων συμφωνιών της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Τράπεζα. Είναι προϊόν του μνημονίου, του μεσοπρόθεσμου και φτάσαμε σ' αυτήν την τελευταία απόφαση Να μου πείτε την δική σας άποψη. Αυτή η απόφαση και όσα γνωρίζουμε γι' αυτήν, γιατί έτσι και αλλιώς η διαδικασία ολοκλήρωσής της θα αργήσει κάποιους μήνες, για να μάθουμε ποιοι θα συντελέσουν δίνοντας εθελοντικά. Τι θα γίνει το τραπεζικό σύστημα, τι επιπτώσεις θα έχει η Ελλάδα όσον αφορά το περίφημο θέμα της Εθνικής κυριαρχίας. Αν θα παραχωρήσει και τι σημαίνει παραχωρώ εθνική κυριαρχία μέσα από μία τέτοιου είδους συμφωνία που αφορά οικονομικά μεγέθη, να μου πείτε την άποψή σας. Θα ήθελα να μας πείτε, σε όλους τους πολίτες την άποψή σας. Τι θα φέρει αυτή η συνθήκη, αυτό το περίφημο κούρεμα στην Ελλάδα και στους πολίτες της.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Ο κόσμος λέει: «της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά». Αυτή η απόφαση η οποία πάρθηκε, ουσιαστικά πάρθηκε από τους ξένους. Η ελληνική παρουσία ήταν διά το θεαθήναι. Δεν υπήρξε ούτε ελληνική πρόταση, ούτε ελληνική διαπραγμάτευση. Οι ξένοι, αναλόγως με τα συμφέροντά τους, κάνανε μία συμφωνία. Συμβιβάστηκαν οι Γερμανοί με τους Γάλλους, η Μέρκελ με τον Σαρκοζί και κανονίσανε μία συμφωνία που να συμφέρει αυτούς. Ο Έλλην Πρωθυπουργός ήταν απλώς παρόν.
Δημοσιογράφος: Ωσεί παρόν ήταν.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Ωσεί παρόν και δυστυχώς στην τηλεοπτική εικόνα, η οποία αποτυπώνει πάρα πολύ καθαρά και την ψυχοσύνθεση, είδαμε έναν άνθρωπο καταβεβλημένο, χωρίς ηθικό, χωρίς κύρος, να ακολουθεί. Εγώ που τον έβλεπα ένιωθα στενοχώρια. Λέω, ο άνθρωπος αυτός μπορεί να αντέξει αυτό το φορτίο; Να αντιμετωπίσει και να προβάλλει τα συμφέροντα της πατρίδας, τα συμφέροντα ενός λαού, ενός Έθνους που έχει μία Ιστορία, που δεν είναι χθεσινό. Που έκανε λάθη τα τελευταία χρόνια, αλλά έχει υπερηφάνεια, έχει Ιστορία και έχει και δυνατότητες. Η Ελλάδα έχει μεγάλες οικονομικές δυνατότητες και δυναμικό το οποίο δυστυχώς, δεν αξιοποιείται. Δεν είναι φτωχή η Ελλάδα. Είμαστε εμείς φτωχοί που δεν την αξιοποιούμε. Αλλά εν πάση περιπτώσει, έχουμε και ένα σωρό άλλα ατού. Έχουμε την γεωστρατηγική θέση της χώρας, η οποία τελευταία έχει αναβαθμιστεί σε τεράστιο βαθμό, σε μία περίοδο ιδιαίτερα κρίσιμη. Έχουμε και τεράστια αποθέματα ενεργειακά, τις φυσικές ομορφιές της χώρας μας, την ναυτιλία μας. Όταν εκπροσωπείς ένα Έθνος με αυτή την Ιστορία τόσων χιλιάδων ετών, μπορείς να πας άνετα και να πεις ναι έκανα λάθη αλλά απαιτώ σεβασμό.
Δημοσιογράφος: Ναι. Να θυμηθούμε όμως κ. Πρόεδρε ότι μιλούσε στους δανειστές μας, δηλαδή εσείς είστε επιχειρηματίας πολύ μεγάλος και σοβαρός. Έρχονται στιγμές που οι δανειστές γίνονται ψυχροί. Γιατί αν ήμασταν φερέγγυοι.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Σωστά. Ακριβώς εκεί θέλω να φτάσω. Ο δανειστής σε αντιμετωπίζει για τα συμφέροντά του. Το πιο σοβαρό πράγμα ν' αντιμετωπίσεις έναν αδίστακτο, ένα σκληρό, ένα κερδοσκόπο, έναν εκτελεστή ψυχρό, που δεν ενδιαφέρεται για οτιδήποτε παρά μονάχα για το κέρδος του και για τη σιγουριά του, για τα λεφτά του με το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος, σ' αυτόν πρέπει να είσαι αξιόπιστος. Όπως αξιόπιστος πρέπει να είναι κανείς εάν κάνει οποιαδήποτε διαπραγμάτευση, διότι αν δεν είσαι αξιόπιστος, τότε δεν έχεις τη δυνατότητα να διαπραγματευτείς σε ένα επίπεδο δύναμης, αλλά μόνο αδυναμίας. Και δυστυχώς, εμείς κάναμε αυτό το λάθος. Υποσχεθήκαμε δύο-τρία πράγματα και δεν τα τηρήσαμε. Την επόμενη φορά ξαναπήγαμε και είπαμε δεν μπορέσαμε, αλλά υποσχόμεθα ότι θα τα τηρήσουμε. Και πάλι δεν τα τηρήσαμε. Την τρίτη φορά και πάλι τα ίδια. Και έτσι κατεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της αξιοπιστίας και της σοβαρότητας. Και η έλλειψη αξιοπιστίας δημιουργεί την εντύπωση ότι είμαστε ανίκανοι, ότι είμαστε τεμπέληδες, παρά το γεγονός ότι δουλεύουμε περισσότερο από οποιονδήποτε στην Ευρώπη.
Δημοσιογράφος: Ναι, σε ώρες εργασίας. Εκείνο που πάσχουμε, λένε ότι δεν είμαστε παραγωγικοί για τις ώρες που δουλεύουμε. Δεν είμαστε. Δουλεύουμε πολλές ώρες, αυτό είναι αλήθεια. Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτές οι ώρες δεν αποδίδουν πολλούς καρπούς.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Δεν είμαστε παραγωγικοί και αυτό το πράγμα θέλει πολύ ανάλυση. Δεν είναι για τώρα. Δεν είμαστε παραγωγικοί διότι οι πολιτικές, κομματικές καταστάσεις οδήγησαν στο να μην είμαστε παραγωγικοί. Διότι όταν το κομματικό κράτος επεκράτησε, έρχεται ένας νέος και λέει «εγώ θέλω να δουλέψω» και του λες «αν είσαι ικανός θα προχωρήσεις, θα δουλέψεις, κ.λπ.» και έρχεται ο κομματάρχης και του λέει «έλα στο κόμμα, θα σε βάλω εγώ σε μία θέση να μην κάνεις τίποτε και θα παίρνεις πιο πολλά και "απ' έξω"».
Δημοσιογράφος: Παρόλο που δουλεύουμε περισσότερο, θέλετε να πείτε, ότι δεν έγιναν οι επιλογές να στελεχώσουν το δημόσιο βίο οι άριστοι. Όταν εξορίζονται οι άριστοι, ποιοι θα βγούνε, αυτοί που ναι μεν πάνε τυπικά στο γραφείο αλλά δεν παράγουν.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Και δεν παράγουν και κάνουν και μια άλλη ζημιά. Καταστρέφουν τις προσπάθειες εκείνων που παράγουν. Οδηγούν και τους ικανούς σε τείχος, τους δυσκολεύουν τη ζωή, παράγουν αρνητικά. Ήτοι όχι μόνο δεν παράγουν, αλλά καταστρέφουν. Αυτό είναι το αποτέλεσμα τελικά και ο παραγωγικός τομέας της χώρας να έχει τέτοιες αγκυλώσεις, ώστε να μην είναι αποδοτικός. Τόσες αγκυλώσεις, που παρόλο το γεγονός ότι τροφοδοτεί το δημόσιο τομέα, αυτός πληρώνει τους φόρους για να πληρώνονται οι υπάλληλοι. Έχει τόσες αγκυλώσεις, ώστε είναι και αυτός μη ανταγωνιστικός. Αλλά ας φτάσουμε εδώ και ας πούμε για τη συγκεκριμένη απόφαση. Τι λέει αυτή η συγκεκριμένη απόφαση. Ότι γίνεται ένα κούρεμα, έχει γίνει πλέον και της μόδας η αγγλική έκφραση "haircut", κατά 50% και ο απλός κόσμος τι λέει: έχουμε εμείς ένα δάνειο 360, γίνεται κούρεμα κατά 50%, άρα ουσιαστικά μας χαρίζουν 180, αυτό λέει ο απλός κόσμος! Ποια είναι η πραγματικότητα; Η πραγματικότητα είναι ότι από αυτό το χρέος των 360, είναι σε ομόλογα 100 δισεκατομμύρια, τα έχουνε οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία. Άρα 50 δισεκατομμύρια κόβονται από ελληνικούς πόρους, απ' την Ελλάδα, από μας και τα οποία θα ξαναχρειαστούν να τα επιστρέψομε, ήτοι να τα ξαναδανειστούμε, αλλιώς θα καταπέσει το τραπεζικό σύστημα και τα ασφαλιστικά ταμεία. Επίσης, δεν γίνεται κούρεμα στα χρήματα που δόθηκαν απ' την Ευρωπαϊκή Τράπεζα στις ελληνικές τράπεζες με εγγύηση τα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου. Δηλαδή τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Τράπεζας δεν κουρεύονται και αυτό είναι ένα πρόβλημα το οποίο ένας αξιόπιστος διαπραγματευτής θα έπρεπε να θέσει. Μα και εσείς της Ευρωπαϊκής Τράπεζας τα πήρατε φθηνότερα, δηλαδή θα κερδοσκοπήσει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα εις βάρος της Ελλάδας;
Δημοσιογράφος: Αυτό το έγραψε ο κ. Λυγερός στην Καθημερινή.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Πολύ σωστά το έγραψε.
Δημοσιογράφος: Το διαβάσατε;
Πρ. Εμφιετζόγλου: Βέβαια.
Δημοσιογράφος: Είναι στην πρώτη σελίδα της Καθημερινής. Ο κ. Λυγερός επεσήμανε την στυγνή κερδοσκοπία του κ. Τρισέ, ο οποίος κερδοσκοπεί έως 50% με τα ελληνικά ομόλογα υπέρ της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, δείχνοντας ένα άτεγκτο πρόσωπο.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Ένα άτεγκτο πρόσωπο, πολύ σωστά το γράφει ο Σταύρος, ο οποίος είναι εξαίρετος δημοσιογράφος και βαθύς στοχαστής και στα θέματα τα οικονομικά αλλά και στα θέματα τα εθνικά. Το θέμα είναι όμως ότι δεν διαπραγματευτήκαμε, δεν είπαμε, δεν επιμείναμε. Θέλετε να βοηθήσετε; Γιατί δεν κόβετε και αυτό το ποσό; Ερχόμαστε δε μετά στα δάνεια, σ' αυτό που λένε μας χαρίζουν. Δεν μας χαρίζουν. Μας δίνουν νέα δάνεια, αυτά τα 109 δισεκατομμύρια, δάνεια με τόκο 5%. Η Γερμανία παίρνει αυτά τα δάνεια με 1,5% δηλαδή, η Γερμανία κερδίζει απ' αυτή την ιστορία. Θα μπορούσαμε και εμείς να επιμείνουμε και να πούμε ακούστε: εμείς έχουμε ένα πρόβλημα και εσείς σαν Ευρωπαϊκή Ένωση και για τα συμφέροντα τα δικά σας, αλλά και από την υποχρέωσή σας να συμπαρασταθείτε σε μία χώρα που συμμετέχει στην Ένωση, θέλετε να την βοηθήσετε. Πόσο παίρνεις εσύ το δάνειο κα Μέρκελ; Με επιτόκιο 1,5%; Σ' αυτήν την περίπτωση θα το δώσεις και σ' εμάς με επιτόκιο 1,5%. Θα βγάλεις λεφτά από την διευκόλυνση την οποία μας κάνεις; Θα κερδίσεις χρήματα στους τόκους από το δάνειο το οποίο θα πάρεις σαν Γερμανία;
Δημοσιογράφος: Εδώ σε σχέση με την Γερμανία, όπως τα λέτε έτσι είναι, αλλά υπάρχουν όμως ομόλογα σε τράπεζες και σε κράτη τα οποία δανείζονται πιο ψηλά από μας και τότε εκεί αντιστρέφεται το πρόβλημα κ. Πρόεδρε. Λένε, δανειζόμαστε ακριβά για να δώσουμε πιο φτηνά στην Ελλάδα. Η Ιταλία έχει το πρόβλημα απέναντί μας.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Εγώ θα έλεγα ότι όλοι θα πρέπει να δώσουν με το επιτόκιο το οποίο δανείζονται.
Δημοσιογράφος: Αυτό είναι ένας καλός κανόνας.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Αυτό είναι το δίκαιο.
Δημοσιογράφος: Ακριβώς, αυτός είναι ένας δίκαιος κανόνας. Αυτό που δανείζονται αν είναι 1,5%, 1,5. Αν είναι 3%, 3. Αλλά όχι αυτό το κερδοσκοπικό επιτόκιο.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Και γιατί μία χώρα η οποία έχει πρόβλημα και η οποία συμβάλει π.χ. όπως η Σλοβακία να χάνει από το επιτόκιο δανεισμού. Όχι, με ότι δανείζονται, με το ίδιο να δανείσουν την Ελλάδα. Επειδή δε το μεγαλύτερο ποσό είναι από τη Γερμανία και μετά από τη Γαλλία, θα είχαμε ένα σημαντικό κέρδος απ' αυτή την διαδικασία. Και φτάνουμε στο θέμα των ιδιωτών. Πριν όμως απ' όλα αυτά υπάρχει και ένα θέμα ηθικής. Δεν είναι δυνατόν τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης να λένε εμείς δεν θα συμμετάσχουμε, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν θα συμμετάσχει και θα συμμετάσχουν μόνο ιδιώτες. Και τι θα πει ιδιώτες; Ιδιώτες θα πει τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή, πέραν της Ελλάδος, επιβαρύνονται και τράπεζες του εξωτερικού, επιβαρύνονται και ασφαλιστικά ταμεία του εξωτερικού. Δημιουργείται μία εντύπωση ότι οι Έλληνες θα επιβαρύνουν τον κάθε πολίτη και ιδιαίτερα τους ασθενείς στα ασφαλιστικά ταμεία. Δηλαδή, δημιουργείται μία εντύπωση, μία πολύ κακή δυσφήμιση του ονόματος του Έλληνα. Εγώ δυστυχώς το νιώθω. Έξω βλέπω με τι απαξιωτικό τρόπο μας συμπεριφέρονται και θλίβομαι βαθύτατα. Με ενοχλεί στην υπερηφάνεια μου. Αυτό δεν είναι μόνο στοιχείο προσωπικό. Εάν δεν έχεις κύρος σε οποιαδήποτε συζήτηση με το Ρώσο επιχειρηματία, με το Γερμανό, με τον Αμερικάνο, σε οποιαδήποτε συναλλαγή θα έχεις ένα αρνητικό στοιχείο. Αυτά δεν μετριούνται αλλά κάνουν μεγάλη ζημιά στη χώρα. Διότι αυτή τη στιγμή πολλοί επιχειρηματίες έξω λένε ότι δεν σου δίνω επί πιστώσει όπως σου έδινα παλιά. Δεν στέλνω πρώτη ύλη, εμπόρευμα εάν δεν μου τα προπληρώσεις, δεν προκαταβάλεις, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας το οποίο πλέον διαχέεται στην οικονομία. Διότι ο βιομήχανος που θα πάρει την πρώτη ύλη και θα κάνει ένα προϊόν, αναγκαστικά θα ζητήσει και εκείνος προκαταβολή. Το ίδιο και ο έμπορος και τελικά η κοινωνία που έχει τόσα προβλήματα, θα έχει και πρόβλημα στην πίστωση. Είναι πράγματα τα οποία δεν μετριούνται, γιατί διαχέονται, αλλά έχουν πολύ μεγάλη σημασία. Το κύρος, η αξιοπιστία για έναν έμπορο, έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου, είναι πάνω απ' τα λεφτά, πάνω απ' όλα. Ο λόγος, η τιμή, η αξιοπιστία είναι πάνω απ' αυτά. Λοιπόν, έχει γίνει μία δομική ζημιά στην αξιοπιστία της πατρίδας μας και στην αξιοπιστία των Ελλήνων γενικά, αλλά και καθενός συγκεκριμένα. Και προχωράμε τώρα στο άλλο σοβαρό πρόβλημα: τις τράπεζες. Τις ελληνικές, που ενδιαφέρει όλο τον κόσμο. Βλέπουμε τώρα, ότι ήδη οι τράπεζες έχουν μεγάλα προβλήματα ρευστότητας. Δεν έχουν χρήματα να δώσουν στον κόσμο, να δώσουν στον επιχειρηματία να προχωρήσει τη δουλειά του. Πολλές επιχειρήσεις έχουν πρόβλημα, μερικές σταματάνε την παραγωγή τους, διότι δεν έχουν πλέον χρηματοδότηση. Έχουν κόψει οι τράπεζες παλαιές γραμμές χρηματοδότησης, έχουν κόψει γραμμές εγγυητικών επιστολών, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ζημία στην ευρύτερη ελληνική οικονομία, η οποία οδηγεί βέβαια τελικά και σε είσπραξη ολιγοτέρων φόρων. Βλέπουμε ότι οι περισσότερες ελληνικές εταιρείες είναι πλέον ζημιογόνες. Βλέπουμε εταιρείες οι οποίες δυσκολεύονται και σταματάνε τμήματα, τομείς, απολύουν κόσμο, δημιουργείται ένα άλλο πρόβλημα τεράστιο η ανεργία, η οποία είναι το χειρότερο απ' όλα. Πως θα αντιμετωπίσουν οι ελληνικές τράπεζες αυτό το έλλειμμα των 20 δισεκατομμυρίων. Και όταν μάλιστα υπάρχουν και άλλα δύο αρνητικά στοιχεία. Ένα ο έλεγχος της Blackrock που θα δείξει ότι λόγω αυτής της κατάστασης υπάρχουν περισσότερες επισφάλειες, διότι πάρα πολλοί δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν το δάνειό τους, είτε στεγαστικό είναι είτε επιχειρηματικό ή καταναλωτικό. Και υπάρχει και το πρόβλημα ότι αυξάνουν οι κανόνες ασφαλείας ιδίων κεφαλαίων ως προς σύνολο δανεισμού από 9 στο 10%, με αποτέλεσμα να χρειάζονται ακόμη περισσότερα ίδια κεφάλαια. Και που να βρεθούν περαιτέρω κεφάλαια από τους ήδη μετόχους, όταν όλοι έχουν υποστεί τεράστιες ζημίες. Ένας μικρός μέτοχος που είχε μία μετοχή της Εθνικής, είχε 30-40 ευρώ κάποτε. Όχι κάποτε, μόλις πριν 3-4 χρόνια και τώρα έχει 1,50 ευρώ. Τι τεράστια ζημιά έχει πάθει αυτός; Ο μικρός μέτοχος που είναι στη Χίο, ο οποίος είχε αγοράσει ορισμένες μετοχές και περίμενε από αυτές τις μετοχές, ένα μέρισμα κάθε χρόνο να βοηθήσει το ετήσιο εισόδημά του, χαμένο το 'χει. Γίνεται μία δομική καταστροφή όλης της ελληνικής οικονομίας σε βάθος.
Δημοσιογράφος: Τι θα μπορούσε να γίνει;
Πρ. Εμφιετζόγλου: Θα φτάσουμε. Να κλείσουμε όμως και με τα ασφαλιστικά ταμεία. Και πριν κλείσουμε με τα ασφαλιστικά ταμεία, θα δανειστεί λεφτά το κράτος και πάλι, 30 δισεκατομμύρια για να τα βάλει στις τράπεζες, άρα τι κάνουμε; Μια τρύπα στο νερό!
Δημοσιογράφος: Μα περιορίζουμε, ουσιαστικά τα χρήματα που κόβονται είναι 70 δισεκατομμύρια, δεν είναι παραπάνω.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Τελικά δεν ξέρω αν είναι 70 δισεκατομμύρια. Εκτιμώ ότι θα είναι πολύ λιγότερα, δηλαδή μιλάμε πλέον για ένα haircut 15% και όχι 50%.
Δημοσιογράφος: Αυτό λέω και εγώ. Λένε 70 δισεκατομμύρια. Κάποια άλλοι λένε λιγότερο. Ουσιαστικά δηλαδή δεν πρέπει να πανηγυρίζουμε.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Είναι τελείως αφελές να πανηγυρίζει κανείς.
Δημοσιογράφος: Εννοώ οι πολίτες να μην πανηγυρίζουν. Γιατί οι οικονομολόγοι και οι άλλοι το ξέρουν ότι δεν πρέπει να πανηγυρίζουν.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Μα αν είναι δυνατόν. Τι να πανηγυρίσεις; Εδώ μιλάμε για κάθε μία συμφωνία η οποία είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Και έχουμε φτάσει πλέον σε σημείο το οποίο είναι πλέον οριακό, δεν έχουμε άλλα περιθώρια.
Δημοσιογράφος: Και όλα αυτά γίνονται γιατί; Για να πάμε το 2020 το χρέος μας να 'ναι στο 120% του ΑΕΠ, αυτό που ήταν πριν από χρόνια.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Εγώ αυτό θα το εξηγήσω και με μία άλλη πτυχή. Όταν εγώ θυμάμαι ήμουν τότε μικρό παιδί, το '42, υπήρχε τρομακτική πείνα. Οι Γερμανοί είχαν πάρει τα πάντα, δεν υπήρχε τίποτε. Ο κόσμος πέθαινε. Θυμάμαι, έχω ακόμα στ' αυτιά μου τη φωνή αυτή. Άνθρωποι στο δρόμο, στα πεζοδρόμια να φωνάζουν «πεινάω-πεινάω». Αυτήν την αγωνία δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Και ρωτούσα τον πατέρα μου: «πατέρα γιατί αυτή η κατάσταση; Γιατί έτσι; Γιατί να πεθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί και εμείς να μην έχουμε να φάμε και να περιμένουμε μήπως μπορέσεις να μας φέρεις κάτι;» Παιδί μου λέει, «πόλεμο έχουμε. Μας έχουν κατακτήσει οι Γερμανοί και οι οποίοι έχουνε πάρει ότι είχε και δεν είχε η χώρα μας. Δεν έρχεται τίποτε απ'έξω, δεν έχουμε να φάμε. Και λέω «τι θα γίνει πατέρα;» Μου λέει, «υπομονή παιδί μου, υπομονή. Θα αλλάξουν τα πράγματα. Θα φύγουν οι Γερμανοί». Δηλαδή μου 'δινε μια ελπίδα. Και ποια ελπίδα βλέπουμε τώρα μ' αυτά τα πράγματα; Ότι όπως πολύ σωστά είπες, θα υπάρξει μία περίοδος μέχρι το 2020 που θα κάνουμε όλες αυτές τις προσπάθειες, τις θυσίες χωρίς αποτέλεσμα.
Δημοσιογράφος: Ναι, δεν είναι σίγουρο ότι θα τελεσφορήσουμε. Και πολύ δύσκολα θα τελεσφορήσουμε, γιατί μέχρι τώρα οι αριθμοί έχουν αποτύχει απ' την ελληνική κυβέρνηση.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Ναι. Και αν είναι δυνατόν, αν είναι δυνατόν να πετύχουμε, όταν βρισκόμαστε στη σπείρα της ύφεσης. Βάζεις πολλούς φόρους, περιορίζεται η οικονομική δραστηριότητα και πας με σπείρα μέχρι την καταστροφή. Αλλά και με ποια ελπίδα, ότι το 2020 θα είσαι 120%, δηλαδή θα είσαι στο 2009; Δηλαδή για τα λάθη της διετίας θα πρέπει να πεθάνει κανείς, να περάσει 10 χρόνια τεράστιας προσπάθειας χωρίς ελπίδα; Εγώ τι να σου πω; Ακόμα και σ' ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως υπάρχει ελπίδα. Ότι θα μπορέσεις, ότι θα βρεις τρόπο ή να δραπετεύσεις ή να σ' απελευθερώσουν. Υπάρχει μια ελπίδα. Εδώ σου λένε να κάνεις τεράστιες θυσίες χωρίς καμιά ελπίδα. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να το σηκώσει ψυχολογικά κανένας. Άρα θα αποτύχει και μόνο από την ψυχολογία. Δεν μπορείς να λες στον άλλον ότι να υποφέρει χωρίς ελπίδα.
Δημοσιογράφος: Αυτό μου θυμίζει ρωμαϊκή γαλέρα. Δεν υπάρχει ελπίδα και μόνο κουπί τραβάς.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Ναι. Και εμείς είχαμε ελπίδα, ακόμα και στον πόλεμο όταν γινόντουσαν οι βομβαρδισμοί. Θυμάμαι στον Πειραιά, έπεφταν βόμβες και γινότανε χαμός και εγώ μικρό παιδί αναρωτιόμουνα, «τι γίνεται εδώ;» Και ο πατέρας μου, μου έλεγε, «υπομονή παιδί μου θα περάσει. Θα έχουμε καλύτερες μέρες μη φοβάσαι.» Υπήρχε η έννοια της ελπίδας. Και το θυμάμαι, μια φορά στο υπόγειο, στο ραδιόφωνο που έπιασε BBC και μου είπε, «σταμάτησαν οι Γερμανοί έξω απ' τη Μόσχα». Ούτε Μόσχα ήξερα τότε, ούτε τίποτα. Και όταν πήγα στη Μόσχα, την πρώτη φορά για να ξεκινήσω, έξω από τη Μόσχα στο Khimki (Χίμκι) είδα αυτά τα αντιαρματικά εμπόδια, εκεί που σταμάτησαν οι Γερμανοί και τον θυμήθηκα τον μακαρίτη και είπα: «η ελπίδα!»
Δημοσιογράφος: Κύριε Πρόεδρε, επιτρέψτε μου να κάνουμε μια διακοπή για διαφημίσεις και θα επανέλθουμε.
Δημοσιογράφος: Κυρίες και Κύριοι, μετά τη διακοπή για τις διαφημίσεις επανερχόμαστε στη ροή της εκπομπής. Σας υπενθυμίζουμε, ότι σήμερα έχουμε τη χαρά και την τιμή να συνομιλούμε με τον Πρόεδρο της Μηχανικής, τον κ. Πρόδρομο Εμφιετζόγλου. Κύριε Πρόεδρε, λέτε θα αποτύχει και η νέα συμφωνία. Λέτε ότι δεν υπάρχει μέλλον και ελπίδα στους πολίτες απ' την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί. Εσείς τι θα κάνατε αν ήσασταν συνομιλητής της κας Μέρκελ και του κου Σαρκοζί;
Πρ. Εμφιετζόγλου: Εκείνο το οποίο θα έκανα καταρχάς, θα προσπαθούσα να βάλω τάξη στα του οίκου μου.
Δημοσιογράφος: Δηλαδή θα αξιοποιούσατε τα 2 χρόνια που περάσανε άσκοπα σχεδόν.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Περάσανε. Αυτό είναι ένα γεγονός. Θα ξεκινούσα από τώρα και θα έλεγα, δεν ενδιαφέρουν εμένα τα κόμματα, δεν μ' ενδιαφέρει τίποτα. Ποιοι είναι οι καλύτεροι; Θα έκανα πρόσκληση των αρίστων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ελάτε, 4 χρόνια να παρατήσετε τις δουλειές σας. Οι καλύτεροι θα επιλεγούν χωρίς κανένα κομματικό κριτήριο, να κάνουμε μια ομάδα, να πάμε την πατρίδα μπροστά. Χωρίς κομματικά δεδομένα, χωρίς άλλες υποχρεώσεις, χωρίς ιδιοτέλεια τέτοια. Ομάδα υπουργών έκανε ο Βενιζέλος όταν ήρθε. Έκανε προσκλητήριο και μάζεψε τους καλύτερους. Από 'κει ξεκινάς. Το δεύτερο το οποίο θα έκανα είναι να πήγαινα στο Καστελόριζο και να κήρυττα την Α.Ο.Ζ.
Δημοσιογράφος: Να πούμε στους τηλεθεατές τι είναι Α.Ο.Ζ.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Να την πούμε σύντομα την Α.Ο.Ζ., αν και τώρα πλέον οι τηλεθεατές την έχουν ακούσει αρκετές φορές, την έχουνε μάθει πλέον αρκετά. Είναι η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, κάθε χώρα απ' τις ακτές της έχει Οικονομική Αποκλειστική Ζώνη, που σημαίνει, ότι ο χώρος του βυθού, αλλά και το νερό, αλλά και τα ψάρια και η ενέργεια της θάλασσας είναι δική του η έκταση 200 μιλίων. Το ίδιο έχει κάθε νησί που έχει έστω και έναν κάτοικο και ένα πρόβατο, άρα έχει οικονομική ζωή που σημαίνει, ότι όλα τα νησιά έχουν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη 200 μίλια. Και αν υπάρχει μία άλλη χώρα, σε μικρότερη απόσταση, τότε υπάρχει η μέση γραμμή. Σύμφωνα με αυτά, η Ελλάδα έχει μία Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη η οποία όπως βλέπουμε με κόκκινο χρώμα στο χάρτη, είναι μεγαλύτερη από τη χερσαία έκτασή της. Ξεκινάει πάνω από τους Οθωνιούς και την Ερείκουσα, τα νησάκια πάνω απ' την Κέρκυρα, συνεχίζει μεταξύ Ιταλίας και Λιβύης, μεταξύ Αιγύπτου και Κρήτης και επεκτείνεται μέχρι την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου.
Δημοσιογράφος: Εφάπτεται με την Α.Ο.Ζ. της Κύπρου.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Όχι εφάπτεται, συνορεύει. Βλέπετε λοιπόν με κόκκινο χρώμα όλη αυτή την περιοχή, άρα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στο Αιγαίο. Το Αιγαίο είναι όλο ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Δεν έχουμε να μοιράσουμε απολύτως τίποτα στο Αιγαίο και λόγω του Καστελόριζου επεκτείνεται η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδος και συνορεύει με την Κύπρο. Λοιπόν, αυτή η περιοχή έχει τεράστιο ενεργειακό δυναμικό. Έχουν βρεθεί ήδη από τις έρευνες τις λίγες που έχουν γίνει, τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου και πετρελαίου τρισεκατομμυρίων ευρώ. Και σύμφωνα με το Δίκαιο της Θάλασσας, κάθε χώρα μπορεί να κηρύξει, την Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη. Και αν μια άλλη χώρα έχει διαφωνία, τότε είναι δυνατή ή η μεταξύ τους συμφωνία ή η παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο του Αμβούργου. Άρα η Ελλάδα τόσα χρόνια έπρεπε να είχε κηρύξει την δική της Α.Ο.Ζ, να είχε προχωρήσει όπως έκανε η Κύπρος του λεβέντη - πατριώτη Τάσσου Παπαδόπουλου, παρά το γεγονός ότι είχε τουρκικές δυνάμεις ένα χιλιόμετρο απ' το Προεδρικό Μέγαρο. Κήρυξε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη, έκανε τις συμφωνίες με Αίγυπτο, Λίβανο, Ισραήλ και τώρα τρυπάει και τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν μεγαλύτερες ποσότητες φυσικού αερίου από τις αρχικές εκτιμήσεις.
Δημοσιογράφος: Το λεγόμενο Οικόπεδο 12.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Το Οικόπεδο ή θαλάσσιος τομέας 12. Ας πούμε θαλάσσιο τμήμα από πάνω μέχρι κάτω τον βυθό.
Δημοσιογράφος: Του δώσανε το συμβολικό όνομα Αφροδίτη.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Το ονομάσανε Αφροδίτη, βέβαια. Διότι η Αφροδίτη από 'κει βγήκε και τώρα η Αφροδίτη δεν είναι θέμα ομορφιάς, αλλά τα χρήματα ήτοι πάνω απ' την ομορφιά. Εάν εμείς τα είχαμε κάνει αυτά, αυτή τη στιγμή θα μπορούσαμε να καλέσουμε και εμείς ξένες εταιρείες να κάνουμε διαγωνισμούς, να κόψουμε όλη αυτή την κόκκινη περιοχή που βλέπετε σε όποια σημεία η γεωλογία είναι πιο ευνοϊκή, για να αρχίσουμε τις έρευνες. Τι θα 'κανα λοιπόν εγώ; Θα κήρυττα άμεσα την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Θα φώναζα τρεις ξένους και θα έλεγα εκτιμήστε ποια είναι η αξία. Πόσα δισεκατομμύρια φυσικό αέριο θα υπάρχει εκεί, πόσο πετρέλαιο; Πόσο τοις εκατό αντιστοιχεί στη χώρα όταν το δώσεις σε ξένους επενδυτές; Και θα έκανα το εξής απλό. Θα έκανα μία εταιρεία και θα εκχωρούσα αυτές όλες τις περιοχές. Αυτή η εταιρεία, κρατική, θα είχε περιουσία σύμφωνα με τους αρχικούς υπολογισμούς τουλάχιστον 1,5 τρισεκατομμύρια. Και αυτή η εταιρεία πλέον, θα ξεκινούσε άμεσα να κάνει προσκλήσεις στους ξένους επενδυτές. Ότι έκανε η Κύπρος. Και εγώ μάλιστα, προσωπικά, θα φώναζα τον αρχιτέκτονα του κυπριακού σχεδιασμού, τον Σόλωνα Κασσίνη και θα του έλεγα, εσύ τα έκανες στην Κύπρο, τα έχεις μελετήσει, έχεις δει όλες τις λεπτομέρειες, έλα να κάνεις και το πρόγραμμα της Ελλάδος. Σε τρεις μήνες τρεις περιοχές στο Ιόνιο, μία περιοχή ανατολικά της Θάσου, δύο περιοχές νότια της Κρήτης, μία περιοχή στη Ρόδο, μία περιοχή στο Καστελόριζο, θα 'τανε οι πρώτες περιοχές που θα έδινα. Και θα έκανα μία έκκληση στην ελληνική ομογένεια και σ' όλους τους Έλληνες και σ' εκείνους τους οποίους βγάλανε τα λεφτά τους έξω, διότι τους έλεγε ο Πρωθυπουργός τους ότι είμαστε διεφθαρμένοι και πάμε για φούντο σαν τον Τιτανικό και ο άλλος ο Υπουργός ο Λοβέρδος, ότι δεν υπάρχει σάλιο και οι άνθρωποι είπαν εδώ θα 'χουμε πρόβλημα, ας βγάλω τα λεφτά να μπορέσω να έχω στα γεράματά μου ένα αποκούμπι. Και σ' αυτούς θα έκανα μια έκκληση και θα έλεγα: «Έλληνες πατριώτες ελάτε πάρτε μετοχές, μία, δύο, τρεις, δέκα, πενήντα μετοχές και απ' αυτή την εταιρεία, το μέλλον της Ελλάδας». Και θα έκανα ειδική τιμή και για τους Έλληνες της διασποράς και μια άλλη τιμή λίγο μεγαλύτερη για τους ξένους επενδυτές. Θα μάζευα 100 δισεκατομμύρια και πλέον, δεν θα είχα τότε την ανάγκη κανενός μνημονίου, θα έδινα δουλειά στον κόσμο. Σε λίγα χρόνια θα είχε η χώρα φυσικό αέριο, πετρέλαιο φτηνό, αναγέννηση της βιομηχανίας της. Φτηνό πετρέλαιο, φτηνό φυσικό αέριο και με το καλό και με συμφωνίες με την Κύπρο αργότερα ίσως, εκτός από την υγροποίηση θα μπορούσε να γίνει και ένας αγωγός ο οποίος να ξεκινά απ' το Ισραήλ, Κύπρο, Κρήτη, Ιόνιο, στην Ευρώπη. Φυσικό αέριο, πετρέλαιο, το οποίο δεν θα εξαρτάται από τον Περσικό κόλπο και απ' το Ιράν, δεν θα εξαρτάται από τη διώρυγα του Σουέζ, το οποίο θα είναι πιο φτηνό και το οποίο θα είναι ευρωπαϊκό. Και τότε θα πήγαινα στη Μέρκελ και θα της έλεγα «Frau Μέρκελ, η Ελλάδα έχει δυναμικό, έχει πλούτο. Η Ελλάδα αύριο θα σου δίνει εσένα Γερμανία φυσικό αέριο ευρωπαϊκό. Η δικιά μου η Α.Ο.Ζ. είναι και δικιά σου Α.Ο.Ζ. και εσύ αύριο -μεθαύριο που θα 'χεις πρόβλημα, γιατί αποφάσισες να κλείσεις τα πυρηνικά σου εργοστάσια, δεν θα 'χεις μονάχα τη Ρωσία μονοπώλιο, θα 'χεις και το ευρωπαϊκό πετρέλαιο της Κύπρου και της Ελλάδος. Άρα, θα μου δώσεις χρόνο για να μπορέσω να προχωρήσω και μετά εγώ θα βγω μόνος μου απ' το μνημόνιο. Δεν θέλω τα λεφτά σου, διότι θα έρχονται οι αγορές και θα μου δανείζουν με 1,5% όπως δανείζουν και σε σένα». Και θα της έλεγα και κάτι άλλο. «Frau Μέρκελ έχουμε και μια παλιά υπόθεση την οποία δεν πρέπει να ξεχνάμε. Μας χρωστάς τα λεφτά». Θα της έλεγα «εγώ πεινούσα μικρός επειδή τα στρατεύματά σου στην Αθήνα είχανε πάρει όλα τα τρόφιμα. Και εμείς μετά είχαμε πληθωρισμό και έβλεπες το '44-'45-'46 να τυπώνονται εκατομμύρια, δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια».
Δημοσιογράφος: Το πληθωριστικό χρήμα.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Το πληθωριστικό χρήμα, διότι είχε καταρρεύσει το σύμπαν. «Μας χρωστάς και το αναγκαστικό δάνειο που έκανες για τα στρατεύματά σου. Πρέπει κάποια στιγμή αυτή την ιστορία να την κλείσουμε. Δεν έρχομαι εδώ ούτε να σ' εκβιάσω, ούτε να σε καταγγείλω. Έρχομαι να σου μιλήσω όμορφα, ντόμπρα, γερμανικά. Πρέπει κάποια στιγμή να το λύσουμε το θέμα. Έχουνε περάσει αρκετά χρόνια. Άλλοι λένε ότι με τους τόκους μου χρωστάς 150 δισεκατομμύρια, άλλοι λένε 200, άλλοι λένε 220. Εν πάση περιπτώσει πρέπει να το λύσουμε αυτό το θέμα. Βάλε τους ειδικούς σου, να βάλω και εγώ τους ειδικούς μου και κάποια στιγμή να βρούμε μία λύση αξιοπρεπή και για τις δύο χώρες και αυτή την παλιά εκκρεμότητα να την κλείσουμε». Εγώ αυτά θα 'λεγα στη Μέρκελ.
Δημοσιογράφος: Τώρα θέλουμε να πάμε σ' ένα πρόσφατο γεγονός. Εννοώ της οργής, της αγανάκτησης, του πόνου των πολιτών που κορυφώθηκε με το γεγονός της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, με την προσβολή που έγινε στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτή η οργή, οι τυφλές αντιδράσεις, πολλές φορές των πολιτών, η απογοήτευση των πολιτών, που δεν βλέπουν φως στον ορίζοντα και οδηγούνται σε πράξεις οι οποίες δεν συνάδουν, ούτε με τον πολιτισμό μας, ούτε με το γεγονός ότι είμαστε και ορθόδοξοι χριστιανοί, που λένε αγαπάτε τον πλησίον σας. Δηλαδή, δεν είναι λογική τώρα να σηκώνεις το χέρι, να χαστουκίζεις έναν βουλευτή. Μπορεί να έκανε τις χειρότερες πράξεις, αλλά δε συνάδει με τον ελληνισμό, να χαστουκίζεις και από πίσω μάλιστα, να πηγαίνεις να χτυπάς ένα βουλευτή, έναν υπουργό, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και οποιονδήποτε βρεθεί μπροστά. Είναι μια τυφλή αγανάκτηση. Μπορεί να έχει δίκαιη βάση, αλλά μάλλον λίγο αδικεί και τον ελληνισμό αυτό. Τι λέτε;
Πρ. Εμφιετζόγλου: Δυστυχώς βλέπω ότι οδεύουμε σε ένα πολύ ολισθηρό δρόμο. Βλέπω πλέον ότι η αγανάκτηση, η οργή, η απογοήτευση έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Ξέρεις, ίσως αυτοί, οι σημερινοί Έλληνες ζήσανε στα εύκολα. Εμείς οι παλαιότεροι περάσαμε δύσκολα χρόνια. Περάσαμε πείνες, περάσαμε πολέμους, περάσαμε εμφύλιο, τον χειρότερο απ' όλους τους πολέμους και έχουμε ίσως και πιο πολλές δυνάμεις. Οι νεότεροι περάσανε πιο εύκολα και πιο εύκολα απογοητεύονται. Μου σπαράζει την καρδιά είναι όταν έρχονται νέοι άνθρωποι και μου λένε: «δουλειά θέλω» και να μην μπορώ να τους δώσω και αναγκάζομαι όχι μόνο να μην μπορώ να τους δώσω, αναγκάζομαι να απολύω και να μου λένε: «τι να κάνω, θα φύγω έξω». Και θα φύγουν έξω οι καλύτεροι.
Δημοσιογράφος: Τα καλύτερα μυαλά θα πάνε έξω.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Βεβαίως. Γιατί έξω θα δουλέψουν σκληρά, αλλά υπάρχει αξιοκρατία και θα δικαιωθούν. Αλλά θα χαθούν για την Ελλάδα, θα χαθούν για την πατρίδα.
Δημοσιογράφος: Η οποία έχει επενδύσει λεφτά, πόρους πάνω τους.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Επένδυσε πολλά σ' αυτούς. Αυτοί είναι και η ελπίδα για το μέλλον, για την καλύτερη Ελλάδα του αύριο. Βλέπω λοιπόν, ότι υπάρχει μια οργή η οποία φοβούμαι ότι τείνει να γίνει ανεξέλεγκτη. Διότι μόνο έτσι μπορώ να εξηγήσω εγώ ανθρώπους να λένε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι είναι προδότης. Δεν μπορώ αλλιώς να το εξηγήσω, είναι μία αλλαγή, έλλειψη λογικής, ένα συναίσθημα το οποίο είναι επικίνδυνο και προβληματίστηκα πολύ όταν άκουσα τον Μανώλη τον Γλέζο να λέει ότι.
Δημοσιογράφος: Ότι είναι το νέο "ΟΧΙ" στην κατοχή τη σύγχρονη αυτό που έγινε.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Όχι, είπε κάτι άλλο. Είπε ότι έρχονται και μου λένε ότι πεινάει το παιδί μου και εγώ δεν θα τ' αφήσω αυτό. Αν είναι να πεινάσει το παιδί μου, θα κάνω οτιδήποτε, θα σκοτώσω για το παιδί μου. Δηλαδή βλέπουμε ένα είδος εμφυλίου, όχι παρατάξεων, αλλά διχασμού και εμφυλίου του καθενός εναντίον οποιουδήποτε άλλου που σημαίνει ότι..
Δημοσιογράφος: Ο σώζων εαυτόν σωθήτω και ο άλλος ας πεθάνει.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Ναι, αλλά έτσι η κοινωνία διαλύεται και διαλύει τη χώρα. Και για μένα το σοβαρότερο είναι να κρατήσουμε τη συνοχή των ανθρώπων μας, πάνω απ' την οικονομία, πάνω και απ' τα νούμερα της στατιστικής τα οποία απεδείχθη επανειλημμένως ότι είναι λανθασμένα. Δεν μπορεί ο Έλληνας να δουλέψει σύμφωνα με τα νούμερα των γραφείων του Βερολίνου. Ο Έλληνας για να δουλέψει και να προχωρήσει, θέλει ελπίδα. Να αγωνιστεί, όπως αγωνίστηκαν με το χαμόγελο στα χείλη στα βουνά της Αλβανίας για την πατρίδα. Αγωνίστηκαν, πέθαναν με το χαμόγελο στα χείλη και όλος ο κόσμος πεινούσε, ήταν όμως κοντά σ' αυτά τα παιδιά και έπλεκε πουλόβερ να στείλει στους φαντάρους. Λοιπόν, και συμμετείχε σ' αυτή την προσπάθεια με ενθουσιασμό και αγάπη για την πατρίδα με συνοχή κοινωνική. Όλοι μαζί, γυναίκες, τα παιδιά, στα νοσοκομεία, έρανοι. Αυτό είναι το χειρότερο που φοβάμαι και γι' αυτό αυτή όλη η πίεση δεν μπορεί να παραμείνει, να αυξάνεται, μπορεί να οδηγήσει σε έκρηξη. Άρα είναι ευθύνη όλου του πολιτικού κόσμου να δώσει λύση σ' αυτό το πρόβλημα. Και η λύση στη Δημοκρατία η οποία έχει πολλά κακά, αλλά είναι το καλύτερο από τα υφιστάμενα πολιτεύματα, δεν υπάρχει καλύτερο, - παρά τα ελαττώματά της, - είναι μία. Να κληθεί ο λαός, να πάρει τις αποφάσεις του. Έτσι πρέπει απαραιτήτως όλος ο πολιτικός κόσμος να οδηγήσει τη χώρα σ' αυτή την εκτόνωση της πίεσης, διότι αλλιώς φοβούμαι ότι θα έρθουν πολύ χειρότερες καταστάσεις. Πρέπει όλος ο πολιτικός κόσμος ν' αποφασίσει να καλέσει το λαό, να δώσει νέα εντολή, να ξεκινήσουμε έστω μια νέα αρχή. Όποιος και να βγει ή όποιοι και βγουν, να έχουνε πλέον νωπή εντολή των Ελλήνων και συναισθανόμενοι την τεράστια ευθύνη την οποία θα έχουν απέναντι στην ιστορία, στους αγώνες, που έκανε αυτή η φυλή, αυτό το Έθνος, από τα ομηρικά χρόνια και στα επιτεύγματα πολιτισμού, στις θυσίες τόσων χρόνων και να κάνει το καθήκον της. Να αναλάβει και να οδηγήσει την πατρίδα έξω απ' αυτό το αδιέξοδο. Να δώσει ελπίδα στον κόσμο, να του δώσει προοπτική και να τον συνεγείρει και με το παράδειγμά του. Πρώτα το παράδειγμα, ο ηγέτης πρέπει να δώσει πρώτα το παράδειγμα. Τι έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος στην έρημο του Βελουχιστάν γυρνώντας από τον Ινδό ποταμό, όταν όλο το στράτευμα ήτανε καταπονημένο και διψούσε; Δεν είχε νερό καθόλου. Όταν του έφεραν μια μικρή κανάτα με νερό και τον κοίταζε όλο το στράτευμα, το πήρε ο Αλέξανδρος και το έχυσε. Δεν το ήπιε. Και το παράδειγμα αυτό έδωσε την δύναμη, την ψυχική δύναμη σ' όλο αυτό το στρατό που διψούσε, να προχωρήσει και να περάσει την έρημο και να νικήσει
Δημοσιογράφος: Πρόεδρε, να κλείσουμε με τη Θράκη.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Βέβαια τη Θράκη. Τη Θράκη την οποία στην Αθήνα την έχουν ξεχάσει τελείως. Τώρα πλέον όλα τα προβλήματα έχουν περιοριστεί στο οικονομικό. Υπάρχει ένας πανικός και ξεχνάμε και τα ευρύτερα εθνικά θέματα και την γεωστρατηγική που επικρατεί στην περιοχή. Την νέα κατάσταση των πραγμάτων που έχει δημιουργηθεί μεταξύ Τουρκίας, Ισραήλ, Συρίας, Ιράν, Ιράκ, τον παράγοντα Κουρδιστάν, τον παράγοντα νέων καταστάσεων με την αποχώρηση των Αμερικάνων από το Ιράκ, τα συμφέροντα της Μόσχας την κάθοδο μοίρας ρωσικού στόλου στην περιοχή. Και την Θράκη την έχουν ξεχάσει. Και βλέπουμε εδώ μια επέλαση του τουρκικού εθνικισμού - σοβινισμού απροκάλυπτη. Βλέπουμε πλέον ότι στη Θράκη ουσιαστικά συγκυβερνούν οι Τούρκοι με τον πρόξενο της Κομοτηνής να είναι το κύριο πρόσωπο στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Σε λίγο θα φύγουν και οι άλλοι και θα μείνει μόνο αυτός έτσι όπως πάμε! Βλέπουμε ότι στα Πομακοχώρια η κατάσταση χειροτερεύει. Ο εκτουρκισμός προχωράει, τα χρήματα τα οποία δίδονται είναι ατελείωτα. Ο εκβιασμός ο οποίος γίνεται είναι φοβερός. Μέσα στα τζαμιά γίνεται μία προπαγάνδα εκτουρκισμού στα παιδάκια, τα οποία τα αναγκάζουν να μαθαίνουν και τον τουρκικό ύμνο και αν δεν τον μαθαίνουν καλά, τρώνε και ξύλο. Παντού ο Κεμάλ Ατατούρκ και ο τουρκικός ύμνος. Αυτά μαθαίνουν μέσα στα τζαμιά τα Πομακάκια και αν δεν τα μαθαίνουν καλά τρώνε και ξύλο! Και η ελληνική πολιτεία αγρόν αγοράζει. Βλέπουμε και κάποιες συμπεριφορές "αρχόντων" της τοπικής αυτοδιοίκησης οι οποίες είναι αρνητικές. Λυπάμαι και για τον Δήμαρχο Αλεξανδρούπολης γι' αυτά που είπε περί ανεξαρτησίας. Ίσως αλλιώς τα εννοούσε, αλλά το μήνυμα το παίρνουν εκείνοι που θέλουν να το χρησιμοποιήσουν. Και συμπεριφορά υπουργών να νομιμοποιήσουν τους Ψευτομουφτήδες. Η περίπτωση του Υπουργού Ξυνίδη με τον Μετέ, αλλά και του δημάρχου Σαπών, ο οποίος νομιμοποιεί τους Ψευτομουφτήδες. Πρέπει να 'μαστε προσεκτικοί σ' αυτά τα θέματα. Να μην δίδουμε εμείς, να μην διευκολύνουμε αυτόν τον εκτουρκισμό ο οποίος έχει φτάσει σε σημεία πλέον επικίνδυνα, πολύ επικίνδυνα. Παρακολουθώντας την κατάσταση στη Θράκη ανησυχώ πάρα πολύ μ' αυτά τα οποία βλέπω. Και βλέπω ότι τα τελευταία χρόνια, τα πλοκάμια της Τουρκίας έχουν μπει παντού. Κάτι γιορτές, επισκέψεις διαφόρων υπουργών κάθε λίγο και λιγάκι, σουνέτια, βλέπω και μία προσπάθεια πέραν των Πομάκων να προσεταιριστούν και τους Ρομά τους οποίους παλαιότερα τους λοιδορούσαν όπως λοιδορούσαν και τους Πομάκους. Και η ελληνική πολιτεία απούσα. Η Ζιράτ, η τράπεζα Ζιράτ να δίνει δάνεια με αμφίβολους όρους και δεν ξέρω αν τα 'χει ελέγξει αυτά η Τράπεζα της Ελλάδος. Με αποτέλεσμα να ενθαρρύνονται όσοι θέλουν να αγοράσουν ελληνικά κτήματα. Απογοήτευση αλλά και σκέψη μήπως πρέπει να κάνουμε κάτι άλλο. Μήπως η Θράκη δεν έχει ελπίδα; Λοιπόν, εκείνο το οποίο θα έκανα εγώ, για να έρθω στο προηγούμενο ερώτημα, είναι ότι θα έκανα μία περιφερειακή πολιτική. Εάν τα δάχτυλα του χεριού σου παγώσουν, τότε το πάγωμα αν σταματήσει θα φτάσει στην καρδιά. Γι' αυτό οι Βυζαντινοί ξέρανε και ενισχύανε τους ακρίτες. Ειδικά μέτρα οικονομικά, όχι μόνο οικονομικά, ευρύτερα στήριξης των παραμεθόριων περιοχών και των νησιών, των μικρών νησιών και της Θράκης. Θα σας πω κάτι το οποίο είναι θλιβερό. Πήγα στο Καστελόριζο. Φτιάξανε εκεί μια λιμνοδεξαμενή και την είδα άδεια. Δεν δούλεψε ποτέ. Την παραλάβανε! Το νησί αυτό, το Ακριτικό νησί, δεν έχει νερό και 8 χρόνια δεν σκέφτηκαν τόσες κυβερνήσεις, τόσοι υπουργοί, να πάνε να κάνουν μια εργολαβία, να την επιδιορθώσουν να έχει νερό, η πραγματικά "Μεγίστη". Το Καστελόριζο με την Α.Ο.Ζ. του αξίζει ένα τρισεκατομμύριο ευρώ και γι' αυτό το νησάκι, δεν φρόντισε κανένας να καλύψει αυτές τις κακοτεχνίες, να τις επιδιορθώσει και να έχει νερό. Να μην κουβαλάνε νερό με βυτιοφόρα, με πλοία. Η αφαλάτωση έτσι και αλλιώς δεν φτάνει.
Δημοσιογράφος: Πρόεδρε, σας ευχαριστώ θερμά για τη σημερινή σας παρουσία. Ευελπιστώ την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθούμε, να έχουμε ένα θετικότερο πεδίο συζήτησης, γιατί θα έχουν πάει τα πράγματα καλύτερα στην Ελλάδα.
Πρ. Εμφιετζόγλου: Εύχομαι ολόψυχα. Πρέπει να έχουμε πάντα θετική σκέψη. Πρέπει να μην απογοητευτούμε. Πρέπει παρ' όλες τις δυσκολίες να κρατήσουμε το ηθικό μας ψηλά, να πούμε ότι θα τα καταφέρουμε. Θα πονέσουμε, θα κουραστούμε, θα πεινάσουμε, αλλά δεν θα το βάλουμε κάτω. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο μέγας αυτός Ιεράρχης έλεγε: «δεν είναι κρίμα να γονατίσεις, να πέσεις. Κρίμα είναι να μην σηκωθείς να συνεχίσεις».
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου