Μια φορά και έναν καιρό ήταν η Αμερική. Πλέον όμως η σύγχρονη γη της επαγγελίας βρέχεται από τον Ειρηνικό. Κάθε χρόνο περισσότεροι από 50.000 Ιταλοί δραπετεύουν για Σίδνεϊ και Μελβούρνη. Στην πλειονότητά τους νέοι πτυχιούχοι, εξειδικευμένοι επαγγελματίες και νέα ζευγάρια· με εισιτήριο δίχως επιστροφή και με την ελπίδα να μη χρειαστεί να γυρίσουν πίσω στη χώρα της αβεβαιότητας.«Αντίο, Ιταλία» σιγοψιθυρίζουν μεταξύ τους. Ηδη κατοικούν στο «αυστραλιανό όνειρο», το οποίο δείχνει να έχει λάβει επάξια τη σκυτάλη από το ξεθωριασμένο πια «american dream».
Ο μέσος όρος ηλικίας των εμιγκρέδων κυμαίνεται ανάμεσα στα 20 και τα 29 έτη ζωής. Οι βασικοί λόγοι μετανάστευσης είναι η ανεργία (28,3%) και ο φόβος του προσωρινού (44%). Το 70% εξ αυτών κατέχει πτυχίο πανεπιστημίου. «Κάποτε ο θείος από την Καλιφόρνια, που είχε κάνει περιουσία στην Αμερική, ήταν ένας ζωντανός θρύλος. Τα χρόνια όμως άλλαξαν και εγώ επέλεξα το Σίδνεϊ, όπως τόσοι άλλοι συνομήλικοί μου» λέει ο 23χρονος πτυχιούχος οικονομίας Νίκολα Πασόνι.
Η Ιταλία δεν είναι η μοναδική χώρα του ευρωπαϊκού Νότου που αποστέλλει μαζικά μετανάστες σε μακρινούς τόπους.
Οι κάτοικοι της ιβηρικής χερσονήσου γίνονται μετανάστες ξανά. Στην Ισπανία έχει διαγραφεί ήδη κύκλος 180 μοιρών, κάτι που σημαίνει ότι ο αριθμός των Ισπανών που αποδημεί ξεπερνά τον αριθμό των μεταναστών που δέχονται οι μεσόγειες χώρες ως χώρες υποδοχής!
Η Ιστορία μοιάζει να κάνει κύκλους για άλλη μια φορά και τα κράτη της γηραιάς ηπείρου αλλάζουν πάλι ρόλο: Από οικοδεσπότες, ξανά επισκέπτες...
Δήμητρα Αθανασοπούλου
"Δημοκρατία"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου