Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου Στην καθημερινή εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», την Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011, ο κ. Πρετεντέρης σε άρθρο του «Τα παιδιά που μουντζώνουν» αναφέρει ακριβώς τα παρακάτω: «Ένα παιδί που μουντζώνει τους επισήμους στις παρελάσεις λέει ελάχιστα πράγματα για το ίδιο το παιδί. Ακόμη λιγότερα λέει για τους επισήμους ή για την Πολιτεία που εκπροσωπούν. Αντιθέτως, λέει πολλά για το σπίτι του παιδιού, τους γονείς του, το σχολείο του, τους δασκάλους του. Διότι σίγουρα μουντζώνουν κι αυτοί. Και ακόμη πιο σίγουρα έχουν πείσει το παιδί ότι μεγαλώνει σε μια κοινωνία που αξίζει μόνο τη μούντζα του. Δεν θα πω αν έχουν δίκιο ή άδικο –ο καθένας μπορεί να το δει όπως θέλει… Θα πω, όμως, ότι ανέλαβαν μια τεράστια ευθύνη: έβαλαν ένα παιδί να μισεί την Πολιτεία στην οποία ζει πριν ακόμη τη ζήσει. Για δικούς τους λόγους, πήραν όμηρο το παιδί απέναντι στην Πολιτεία. Δεν μπορώ να γνωρίζω από πού άντλησαν αυτή την τόλμη ή αυτό το θράσος. Ποιος, δηλαδή, τους εκχώρησε το δικαίωμα να δηλητηριάσουν ένα παιδικό μυαλό επειδή συνέβη το δικό τους μυαλό να οργίζεται. Ούτε γνωρίζω πού πήγε η ευθύνη του γονιού ή του εκπαιδευτικού απέναντι σε έναν έφηβο που παρελαύνει μοιράζοντας μούντζες. Ίσως οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη ζωή τους. Ενδεχομένως κουβαλούν βάσανα, πικρίες, παράπονα, ακόμη και εμμονές. Καμία αντίρρηση. Το ερώτημα είναι ποιος τους επέτρεψε να τα εκφράσουν ή να τα εμπορευτούν μέσω της ομηρείας τρίτων. Αυτή ακριβώς είναι η ουσία των επεισοδίων της 28ης Οκτωβρίου. Όχι ότι εκατό ή διακόσιοι, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, εξέφρασαν τον θυμό τους ή τη διαμαρτυρία τους. Αλλά ότι και ο θυμός και η διαμαρτυρία διατυπώθηκαν μέσα από την καπηλεία μιας επετείου, μιας σχολικής εκδήλωσης, όσων νεαρών μαθητών μετείχαν σε αυτή. Μετέτρεψαν τη γιορτή σε πογκρόμ. Και μεταχειρίστηκαν τα παιδιά περίπου όπως η Χεζμπολάχ τους ομήρους της. Δεν περίμενα φυσικά ότι άνθρωποι ικανοί να στήσουν ένα τέτοιο αποκρουστικό σκηνικό μπορούν να νοιαστούν για τα παιδιά – παρεμπιπτόντως, ουδόλως πιστεύω στον «αυθόρμητο χαρακτήρα της αγανάκτησης». Τους λέω απλώς ότι – είτε το θέλουν είτε όχι – σπέρνουν ανέμους. Και όταν σπέρνεις ανέμους δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μη θερίσεις θύελλες. Διότι αυτά τα παιδιά θα μεγαλώσουν. Θα αποδειχτούν ξένοι σε μια κοινωνία που μισούν πριν καν την περπατήσουν. Που τη μουντζώνουν πριν τη γνωρίσουν. Θα έχουν μοναδικό εφόδιο την πικρία και την κοινωνική μοχθηρότητα εκείνων που τα επέλεξαν για ομήρους. Και τότε, αν τους έχει μείνει λίγο μυαλό και αν καταλάβουν πως πήραν τη ζωή τους λάθος, θα γυρίσουν να μουντζώσουν πρώτα εκείνους που τους έβαλαν προχθές να μουντζώνουν».
Παλαιότερα, ο ίδιος, είχε πει, στο βραδινό δελτίο του τηλεοπτικού σταθμού «Mega», λίγες ημέρες μετά το επεισόδιο με το πέταγμα του παπουτσιού στον Πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου από τον ακτινολόγο κ. Στέργιο Πραπαβέζη στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης την 11η Σεπτεμβρίου: «...Είναι φαινόμενα αυτά τα οποία κυρίως αδικούν αυτούς που μετέχουν σ' αυτά. Δηλαδή όσο κι αν έχουν δίκιο, όσο κι αν είναι αγανακτισμένοι, όσο κι αν θεωρούν ότι κάποιος τους πλήττει τα συμφέροντά τους, ή το ένα ή το άλλο, οι πρώτοι που χαραμίζονται απ' αυτές τις εκδηλώσεις είναι οι ίδιοι που τις κάνουν. Δεν υπάρχει κανείς άνθρωπος στο κόσμο σωστός και σοβαρός και σώφρων αλλά και μη σοβαρός και σωστός και σώφρων, που να θεωρεί ότι μπορείς να βρεις το δίκιο σου πετώντας παπούτσια στο πρωθυπουργό ή με πράξεις αλητείας να μαζευτούνε πενήντα να δείρουν έναν. Αυτά νομίζω κάνουν κακό στους ίδιους, κάνουν κακό βεβαίως στη χώρα, αλλά κυρίως νομίζω ότι είναι έξω από τη δημοκρατική κουλτούρα που έχουμε σ' αυτό τον τόπο και πρέπει να παραμείνουν έξω από αυτή».
Συνεχίζοντας ο ίδιος, τον Ιανουάριο του 1997, ήταν εξ εκείνων που παρακολούθησαν τον καλαθοσφαιρικό αγώνα μεταξύ των ομάδων του Παναθηναϊκού και του Άρη ο οποίος κατέληξε σε νίκη των φιλοξενούμενων. Ένας εκ των διαιτητών ήταν ο Στέλιος Συμεωνίδης που θεωρήθηκε από μερίδα φιλάθλων ως υπεύθυνος της ήττας του ΠΑΟ και για τον λόγο αυτό με τη λήξη του αγώνα γρονθοκοπήθηκε στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να χρειασθεί ακολούθως να κάνει ράμματα. Ο διαιτητής μετά την κακοποίησή του στον αγωνιστικό χώρο και τρέχοντας προς την φυσούνα που οδηγούσε στα αποδυτήρια του ΟΑΚΑ, για να αποφύγει τα χειρότερα, δέχθηκε μεγαλοπρεπώς ένα μπουκάλι με νερό από τον «φίλαθλο» κ. Πρετεντέρη, που θεώρησε πως έτσι έπρεπε να αντιδράσει στην αδικία που κατά τη γνώμη του, υπέστη η ομάδα του. Δήλωσε δε για το γεγονός: «Προτιμώ τους χουλιγκανισμούς στο γήπεδο, παρά στη δημοσιογραφία... Όταν νιώθεις ότι αδικείσαι, αντιδράς με όποιον τρόπο βρίσκεις πρόσφορο εκείνη τη στιγμή».
Εύκολα αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τη διγλωσσία του «δημοκράτη» δημοσιογράφου κ. Πρετεντέρη ανάμεσα στις περιπτώσεις που αισθάνεται πως ο ίδιος αδικείται και στις περιπτώσεις που θεωρείται πως αδικούνται άλλοι. Όταν κάποιος αγανακτισμένος επιστήμονας πετά παπούτσι, ως μέτρο αντίδρασης, στον Πρωθυπουργό της χώρας για τις αποφάσεις του, που εξαθλίωσαν το λαό και υποθήκευσαν το μέλλον των επόμενων γενεών, με την ταυτόχρονη απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδος μας, η πράξη αυτή είναι πράξη αλητείας. Όταν, όμως, ένας επώνυμος δημοσιογράφος φθάνει σε τέτοιες ενέργειες, η πράξη του είναι δείγμα πολιτισμού και σοβαρότητας;
Κε Πρετεντέρη, ο λαός σας παρακολουθεί και σας κρίνει. Γνωρίζει τις επικίνδυνες θέσεις που είχατε διατυπώσει πολλές φορές για το κατάπτυστο σχέδιο Ανάν στην Κύπρο οπότε χαρακτηρίζατε κάφρους, κουτσαβάκια, αερολόγους και λουλουδούδες του πατριωτισμού όσους από τον Κυπριακό λαό τάσσονταν εναντίον της ψηφίσεώς του. Ωστόσο, ο Κυπριακός λαός το καταψήφισε και αποτέλεσμα αυτής της καταψηφίσεως ήταν η είσοδος της Κύπρου στην Ε.Ε. αλλά και η τεράστια επιτυχία της χάραξης ΑΟΖ από πλευράς της σημερινής Κυβέρνησης. Αυτό που τόλμησε η Κύπρος, δυστυχώς δεν τολμά να πράξει ο δειλός Έλληνας Πρωθυπουργός και δυστυχώς, η χάραξη της Ελληνικής ΑΟΖ παραμένει ανεκπλήρωτο όνειρο των Ελλήνων. Η μη χάραξη της Ελληνικής ΑΟΖ, είναι μια πράξη αντεθνική, είναι μια πράξη προδοτική.
Κε Πρετεντέρη, η Κυβέρνηση της οποίας τις επιλογές παραδοσιακά στηρίζετε, ασκεί από την ημέρα εκλογής της, το 2009, μια φαύλη πολιτική και είναι η κύρια υπεύθυνη για το σημερινό κατάντημα της χώρας, όπου κατακρεουργούνται οι μισθοί εργαζομένων και οι συντάξεις των απόμαχων της εργασίας με οριζόντιες περικοπές, όπου μικρομεσαίες επιχειρήσεις κλείνουν με πρωτόγνωρους ρυθμούς, οι έμμεσοι φόροι είναι χαράτσι απάνθρωπης αδικίας, η ανεργία, ειδικά στους νέους καλπάζει και δεν δίνει στην νεολαία μας καμία ελπίδα και προοπτική. Με λίγα λόγια, αυτή η κυβέρνηση έχει οδηγήσει μια κοινωνία σε πλήρη απόγνωση. Θεωρείτε, λοιπόν, πως η μαθητιώσα νεολαία μας δεν γνωρίζει πως έχει η κατάσταση και χρειάζεται ο γονιός ή ο δάσκαλος να τους γαλουχήσει προκειμένου να αντιδράσουν; Δεν βιώνουν οι μαθητές καθημερινώς την δημιουργηθείσα κατάσταση στα ολοήμερα σχολεία, όπου πολλοί πλέον εξ αυτών, επί τόσες ώρες δεν έχουν την δυνατότητα της αγοράς ενός κουλουριού και λιποθυμούν; Δεν βιώνουν την έλλειψη των σχολικών βιβλίων που τους στερεί ετούτη η Κυβέρνηση; Δεν γνωρίζουν για τα αυξανόμενα συσσίτια των ανέργων από την Ελλαδική εκκλησία ή τις δημοτικές αρχές; Δεν γνωρίζουν πως η ανεργία μαστίζει την Ελληνική κοινωνία και θύματά της είναι ή θα γίνουν σύντομα οι γονείς τους με αποτέλεσμα να στερηθούν ακόμη και τα αυτονόητα; Δεν γνωρίζουν πως το Πανεπιστημιακό πτυχίο, που αποκτάται με κόπους και θυσίες των ίδιων και των γονιών τους είναι πλέον για να στολίζουν κάποιο τοίχο του σπιτιού τους; Χρειάζονται, λοιπόν κατά την άποψή σας καθοδήγηση για να αντιληφθούν τα αυτονόητα;
Κε Πρετεντέρη, δυστυχώς, δεν καταλάβατε πως οι αντιδράσεις του λαού μας και της νεολαίας μας, στρέφεται κατά του χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος της χώρας μας, που εσείς πιστά υπηρετείτε. Δεν είναι μεμονωμένες αντιδράσεις, όπως θέλετε να πιστεύετε ή θέλετε να δείχνετε πως πιστεύετε. Δεν είναι εκατό ή διακόσιοι όπως άστοχα αναφέρετε. Είναι όλος ο Ελληνικός λαός που ξεσηκώθηκε στην προχθεσινή επέτειο της 28ης Οκτωβρίου και εξέφρασε την αντίδρασή του με πολλούς και διαφόρους τρόπους τους οποίους εσείς μάλλον δεν αντιληφθήκατε. Ο Ελληνικός λαός σε όλες τις Ελληνικές πόλεις δεν καπηλεύτηκε την επέτειο του «ΟΧΙ» για να εκφράσει την αντίθεσή του στις εγκληματικές αποφάσεις της Κυβέρνησης, αλλά απέπεμψε με τις κλωτσιές του τους εκφραστές του πολιτικού συστήματος και ακολούθως χειροκρότησε και ζητωκραύγασε όλους τους παρελαύνοντες.
Κε Πρετεντέρη, βεβαίως μπορείτε με όσα λέτε και γράφετε να υπερασπίζεσθε τους παχυλούς μισθούς σας σε αντίθεση με το μεγάλο μέρος των Ελλήνων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχιας, δεν έχετε όμως δικαίωμα να δίνετε μαθήματα πατριωτισμού, ούτε βεβαίως μαθήματα νουθεσίας στα παιδιά μας. Και δυστυχώς το παρελθόν σας δεν σας δικαιώνει!
Γιατί κε Πρετεντέρη, κάποιος προσπαθεί πρώτα να κάνει καλύτερο τον εαυτό του και ακολούθως προσπαθεί να νουθετήσει τους άλλους. Και βεβαίως δεν είστε άξιος να δίνετε μαθήματα σε ένα γονιό που μεγαλώνει δεκαπέντε παιδιά, ούτε βεβαίως έχετε το δικαίωμα να συμβουλεύετε ένα μαθητή που είναι παραστάτης λόγω των μαθητικών του επιδόσεων στην παρέλαση και ταυτόχρονα εργάζεται για να βοηθήσει τις τρέχουσες ανάγκες της οικογένειάς του.
Κε Πρετεντέρη, μήπως είχε δίκιο τελικά, με όσα έγραψε για σας σε άρθρο του στον «Ριζοσπάστη» την Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2002 ο κ. Νίκος Μπογιόπουλος: «Τις τελευταίες μέρες, δε, και με αφορμή το Κυπριακό, έχει ξεσαλώσει. Όσους δε συντάσσονται με το σχέδιο Ανάν, τι «κάφρους» και «κουτσαβάκια» τους ανεβάζει, τι «αερολόγους» και «λουλουδούδες του πατριωτισμού» τους κατεβάζει...
«Λουλουδούδες του πατριωτισμού», λοιπόν. Πρόκειται για «εκσυγχρονιστική» πολιτική ορολογία, από έναν αυθεντικό «χουλιγκάνο», εντός και εκτός γηπέδων: Τον Ρούλη (εκ του «Πρετεντερούλη») τον μπουκαλόμαγκα...»
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου