Η «Γενιά του Πολυτεχνείου», το πρώιμο ΠΑΣΟΚ, οι εκκαθαρίσεις αντιφρονούντων και η περιθωριοποίηση και συκοφάντηση του λαϊκού κινήματος.
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, λόγω της διαρκούς σύγκρουσής μας με το σάπιο κρατικό και εξουσιαστικό σύστημα, τα όργανα της διαφθοράς και της κομματικής παρακμής, μας αποκαλούσαν «Η …ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ», γιατί ότι και να έκαναν ήμασταν ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ.
Μετά τη πτώση της στρατιωτικής χούντας, η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών της «ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ», εντάχθηκαν σε όλα τα πολιτικά κόμματα, συμπεριλαμβανομένης και της Νέας Δημοκρατίας του Καραμανλή. Κυρίως εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ και στο ΚΚΕ. Αυτή η συμμετοχή συνολικά εξηγείται, από το ότι όλοι αυτοί οι νέοι άνθρωποι, είχαν όνειρα, είχαν ιδεολογία, είχαν τολμήσει τα πιο απίθανα πράγματα και με τη δράση τους κατά της χούντας, έδειξαν ότι είχαν πολιτικοποιηθεί, είχαν καταξιωθεί κοινωνικά και ήθελαν να συνεχίσουν να προσφέρουν. Η «ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ» ΗΤΑΝ ΠΕΡΙΖΗΤΗΤΗ στα κόμματα μετά τη πτώση της χούντας.
Σε αντιδιαστολή με τις μονάδες των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα, τα κόμματα είχαν τη δομή τους, είχαν τους φανερούς αλλά και τους κρυφούς ανθρώπους τους, πάνω στους οποίους στήριζαν την επαγγελματική πολιτική δράση τους. Αυτοί οι επαγγελματίες των κομματικών μηχανισμών ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ «ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ». Έτσι υπήρχαν πριν από τη χούντα, έτσι υπήρχαν χωρίς καμία δράση στη διάρκεια της δικτατορίας, έτσι συνεχίζουν να υπάρχουν και μετά τη χούντα. Κάθε κόμμα με την ίδια βασική φιλοσοφία: πάνω απ’ όλα το κόμμα!!!...
Όμως η γενιά του πολυτεχνείου είχε αλλάξει με τον τσαμπουκά της τα δεδομένα και όλοι οι λεχρίτες της πολιτικής σκουριάς, είχαν ανάγκη από τη λάμψη του «αγωνιστή». Εν μέρει η ανάγκη αυτή καλύφθηκε από κατασκευασμένα προφίλ, με φωτογραφίες δίπλα σε πραγματικούς αγωνιστές, με φωτογραφίες πρόσκαιρων εμφανίσεων σε μεταχουντικές διαδηλώσεις, και με αλληλοαναγνώρηση ανύπαρκτης αντιδικτατορικής πάλης κοπριτών. Αυτό δεν έφτανε, γιατί η δυναμική της αγωνιστικότητας των ατόμων που πραγματικά πολέμησαν τη χούντα ήταν δεδομένη. Έτσι, τα κόμματα «κατανόησαν» ότι έπρεπε να εντάξουν αυτό το αγωνιστικό δυναμικό, για να μη το έχουν αντίπαλο.
Με την απορρόφηση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα άρχισαν και τα κομματικά παρατράγουδα, που έδειξαν το πόσο φασισμό έκρυβαν μέσα τους όλα τα κόμματα. Κάθε τόσο, όλο και κάποιες δικαιολογίες επικαλούνταν, πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενες, για να «στηρίξουν» τους πολιτικούς αποκεφαλισμούς των «ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ».
Σπάνια θα δεις μια διαγραφή ενός επαγγελματία της κομματικής γραφειοκρατίας. ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και Νέα Δημοκρατία, εφάρμοσαν πραγματικά Σταλινικές μεθόδους, για να ξεφορτώνονται σταδιακά, όλους όσους πραγματικά ανήκαν στη ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ. Αυτός ήταν ο κανόνας και η μεθοδολογία απ’ όλους ίδια. Το θέμα είναι τεράστιο, έχουν γραφτεί πολλά, λίγοι έχουν το κουράγιο να τα διαβάζουν. Αντίθετα, κατ’ ανάγκη, πολλοί είναι αυτοί που είτε θέλουν είτε όχι, δέχονται την επίμονη πλύση εγκεφάλου των εβραιοκρατούμενων ΜΜΕ, και είτε δέχονται σαν αλήθεια το ψέμα τους, είτε σιγά-σιγά, συνηθίζουν να ξεχνούν και αφήνουν τους βρομύλους να αλωνίζουν.
Ήδη το άρθρο παίρνει μεγάλες διαστάσεις και μόνο χάριν κατανόησης της ιστορικής αλήθειας παρουσιάζω τη λειτουργία του Λαλιώτικου και Τσοχατζοπουλικού μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ. Θυμηθείτε οι παλιοί μαζί μου και διδαχθείτε οι νεώτεροι, ποιοι διεφθαρμένοι κυβερνούν και με θράσος θέλουν να φορτώσουν τη σαπίλα τους στη ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ:
ΤΟ ΠΡΩΪΜΟ ΠΑΣΟΚ
1.— ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1973: Μεταξύ δεκάδων χιλιάδων εξεγερμένων αγωνιστών φοιτητών, που συμμετείχαν στη κατάληψη του Πολυτεχνείου, είχαν παρεισφρήσει οι γνωστοί γκεμπελιστές δοσίλογοι Λαλιώτης, Δαμανάκη και πιθανόν ακόμα 5-6 ρουφιάνοι. Αυτή η εισβολή ήταν απόλυτα λογική, αφού το φοιτητικό κίνημα του 1973 εξελίχθηκε ανοιχτά και καλούσε τον λαό σε εξέγερση κατά της χούντας. Αν υπήρχαν περιορισμοί, το πολύ-πολύ να είχαμε μια επανάληψη του «πειράματος» κατάληψης της Νομικής Αθηνών του 1972. Θα πρέπει να είσαι πολύ μαλάκας, για να εξισώνεις μια ολόκληρη γενιά που έδειξε αυταπάρνηση και πατριωτισμό, με 5-10 ρουφιάνους της διαφθοράς και με καμιά 200ριά κατασκευασμένους λεχρίτες, που τώρα, που πέτυχαν τους σκοπούς τους, και από πλευράς νομής της εξουσίας και από πλευράς εξώντωσης των πραγματικών αγωνιστών, δεν επιζητούν να προβάλλονται σαν μέρος αυτής της γενιάς. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αυτά τα πολιτικά καθίκια, είναι οι κατ’ εξοχήν συκοφάντες της Γενιάς του Πολυτεχνείου, οι οποίοι μέσα από τα εβραιοκρατούμενα ΜΜΕ, εξισώνουν τη δική τους διαφθορά και παρακμή, με τη ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ την οποία κυνήγησαν με μίσος!!!
2.— 3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1974: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, μαζί με μια κλειστή ομάδα, η οποία ΚΥΡΙΩΣ απαρτιζόταν από άτομα που ήλθαν μαζί του στην Ελλάδα από το εξωτερικό και έλεγχαν το Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (ΠΑΚ), έδωσε στη δημοσιότητα την Διακήρυξη ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ. Ελάχιστα από τα μέλη του ΠΑΚ είχαν αντιδικτατορική δράση ΕΝΤΟΣ της Ελλάδας. Οι περισσότεροι αναφέρονται με πηγή το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, σαν δραστηριοποιηθέντες στο εξωτερικό, κυρίως στη Γερμανία, δευτερευόντως στην Ιταλία και επικουρικά από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
3.— 3 ΣΕΠΤΕΜΒΗ 1974: Ο Ανδρέας Παπανδρέου, θέλοντας να προσδώσει στο ΠΑΣΟΚ πολυσυλλεκτικό χαρακτήρα, μεταξύ άλλων έπεισε κάποιους τροτσκιστές (Δ. Λιβιεράτος, Γ. Δαλαβάγκας) να συμμετάσχουν στο ΠΑΣΟΚ και να συμπεριληφθούν στη πρώτη Κεντρική του Επιτροπή. Το ΠΑΣΟΚ υιοθέτησε έξυπνη πρόταση του Γ. Δαλαβάγκα για τη σύσταση των κατά τόπους «ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ» οι οποίες και μετεξελίχθηκαν στις τοπικές οργανώσεις βάσης του ΠΑΣΟΚ με τεράστια επιτυχία. Αν σκεφθούμε ότι τότε υπήρχε ακόμα κλίμα φοβίας και κρατικής τρομοκρατίας, οφείλουμε να συμπεράνουμε, ότι η ίδρυση και εξέλιξη του ΠΑΣΟΚ υπήρξε κοινωνική αναγκαιότητα. Με τις πρώτες εκκλήσεις προς τον λαό να αυτοοργανωθεί, η ανταπόκριση υπήρξε πολύ μεγάλη. Αυτό να μη το συγχέουμε, με τη μετέπειτα μεταμόρφωση του ΠΑΣΟΚ σε κόμμα των νταβατζήδων.
4.— 5 ΟΚΤΩΒΡΗ 1974: Μέσα στην Ελλάδα, μια από τις γνωστές αντιστασιακές-αντιδικτατορικές οργανώσεις ήταν και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΜΥΝΑ, αδιαμφισβήτητος ηγέτης της οποίας ήταν ο αγωνιστής ΣΑΚΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΑΣ, αλλά και που στις τάξεις της είχε και τον Κώστα Σημίτη. Μπορεί να ανακοινώθηκε η ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, αλλά φάνηκε εκ των υστέρων, ότι από τη πρώτη μέρα που επέστρεψε στην Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου, άρχισε απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις με τον Σάκη Καράγιωργα και την Δημοκρατική Άμυνα, για την ίδρυση ενιαίου σοσιαλιστικού κινήματος. Οι διαπραγματεύσεις που τελικά συμπεριέλαβαν και το μικρό Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Οι διαπραγματεύσεις κατέληξαν σε επιτυχία την 5-10-1974.
5.— 10 ΟΚΤΩΒΡΗ 1974, σε κοινή συνέντευξη τύπου, Ανδρέας Παπανδρέου και Σάκη Καράγιωργα ανακοίνωσαν ότι το ΠΑΚ και η Δημοκρατική Άμυνα, αναγνωρίζονται ως ΙΣΟΤΙΜΕΣ ΣΥΝΙΔΡΥΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ. Στην ίδια κοινή συνέντευξη, ανακοινώνονται και τα 75 μέλη της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ!!!!
6.— 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1974: Γίνονται οι πρώτες εκλογές, στις οποίες το ΠΑΣΟΚ παίρνει 13,85% και βγάζει 12 βουλευτές.
7.— 16 και 17 Μαρτίου 1975, με τη συμμετοχή μόνο 500 περίπου «αντιπροσώπων» γίνεται το προσυνέδριο του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο εκλέγεται για πρώτη φορά …. Κεντρική Επιτροπή με 88 μέλη. Αυτή η Κεντρική Επιτροπή, σε συνεδρίασή της της 13 Απριλίου 1975, εκλέγει το Εκτελεστικό Γραφείο, το οποίο απαρτίζεται από τους: Ανδρέα Παπανδρέου, Άκη Τζοχατζόπουλο, Κώστα Σημίτη, Γιάννη Τσεκούρα, Δημήτρη Λιβιεράτο, Σήφη Βαλυράκη και Θανάση Τσούρα.
ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΚΑΙ «ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΙΣ»
8.— ΑΡΧΕΣ του 1975Η: πρώτη «ρήξη» εκδηλώνεται στον «Αγωνιστή», το περιοδικό της νεολαίας, στο οποίο δημοσιεύεται άρθρο με τον τίτλο «Σοσιαλισμός και δημοκρατικές διαδικασίες», το οποίο βάλει κατά του Ανδρέα. Το ίδιο βράδυ «εισβάλει» στα γραφεία του «Αγωνιστή» η Βάσω Παπανδρέου εκ μέρους του Ε.Γ. και καταργεί τη διεύθυνση του περιοδικού!!!
9.— 6 ΙΟΥΝΙΟΥ 1975: Έντονη εσωκομματική κρίση ξεσπάει στο ΠΑΣΟΚ, με τη παραίτηση της ….πλειοψηφίας της Κεντρικής Επιτροπής του!!!!! Συγκεκριμένα παραιτούνται 45 μέλη της Κ.Ε., που προέρχονταν από τη Δημοκρατική Άμυνα (Δ.Α.) και ο Ανδρέας Παπανδρέου προχωρά στη διαγραφή της, ενώ συγκροτεί νέα Κ.Ε. και νέο Ε.Γ.!!!!! με …συνοπτικές διαδικασίες. Διέγραψε όλους της Δ.Α. πλην ενός: του Κώστα Σημίτη. (ΕΔΩ αξίζει να σημειωθεί, ότι τα βιογραφικά του Σημίτη εμφανίζουν για ευνόητους λόγους τη συμμετοχή του στη Δ.Α. συγκεχυμένη και βλακωδώς μπερδεμένη. στα ίδια κείμενα που τον εμφανίζουν ως μέλος της Δ.Α., εκεί τον εμφανίζουν και σαν μέλος του …ΠΑΚ. (ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΜΑ ΚΡΥΒΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΕΠΕΙΤΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ – ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΛΕΟΝΕΚΤΟΥΝ, ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΥ ΣΤΟΝ ΛΑΚΟ ΤΗΣ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ ΤΟΥΣ). Β. Φίλιας, Α. Στάγγος, Ν. Κωνσταντόπουλος, Στ. Νέστωρ, Χρ. Παπαθανασίου, Λ. Βάσης, Γ. Ζυγογιάννης, Σπ. Καβουνίδης, Ι. Τούντας, Π. Ευθυμίου, Μελίνα Μερκούρη, Αμαλία Φλέμινγκ, Χρ. Ροκόφυλλος, ήσαν τα πιο γνωστά ονόματα που φαγώθηκαν μαζί με τον Σάκη Καράγιωργα.
Εδώ έχουμε την πρώτη αναδιάταξη των εσωτερικών συσχετισμών υπέρ των στελεχών του ΠΑΚ και των τροτσκιστών.
10.— 1976, ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ την ομαδική σφαγή της Δημοκρατικής Άμυνας, ο Ανδρέας Παπανδρέου διαγράφει από το ΠΑΣΟΚ τη κίνηση «Οριζόντια Διασύνδεση», η οποία είχε δημιουργηθεί καθαρά από τη βάση, από πολλές τοπικές οργανώσεις, κυρίως της Αθήνας, οι οποίες ζητούσαν δημοκρατικές διαδικασίες και εκλογή όλων των οργάνων του νεοσύστατου κινήματος. Πρωταγωνιστές της οργάνωσης της «Οριζόντια Διασύνδεση» ήσαν οι υποστηρικτές της εφημερίδας «Ξεκίνημα», η οποία κυκλοφορούσε νόμιμα μέσα στις Τ.Ο. Με τις διαγραφές η κομματική προπαγάνδα έβαζε τη ταμπέλα ότι τα άτομα αυτά είχαν τροτσκιστικές καταβολές, ενώ αυτή η «ρετσινιά» ήταν η αιτία που ο Ανδρέας Παπανδρέου προσωπικά τους κάλεσε να συμμετάσχουν στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ!!!! και με την ίδια ιδιότητα, σε αυτούς τους τροτσκιστές στηρίχθηκε για να φάει την ομάδα της Δημοκρατικής Άμυνας του Καράγιωργα (Να μη συγχέετε το όνομα με τον γνωστό Κουτσόγιωργα). Η ομάδα «Οριζόντια Διασύνδεση» που λειτουργούσε την εφημερίδα «Ξεκίνημα», παρά τη διαγραφή της, εξακολουθούσε να στηρίζει κριτικά το ΠΑΣΟΚ και να έχει υποστηρικτές σε ορισμένες Τ.Ο. και χώρους νεολαίας του, μέχρι το 1992. Τότε, οι περισσότεροι απ’ αυτούς έφτιαξαν τη κίνηση με την ονομασία «Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση» (ΣΔΟ) και έφυγαν οριστικά απ΄το ΠΑΣΟΚ.
11.— ΙΟΥΛΙΟΣ 1976: Εξαναγκάζεται σε παραίτηση από την Κ.Ε. και από μέλος του κινήματος ο Δ. Λιβιεράτος, διότι θεώρησε ότι το ΠΑΣΟΚ άρχισε να γραφειοκρατικοποιείται και να χάνει τη δυναμική και τη ζωντάνια που είχε όταν πρωτοδημιουργήθηκε με την αυτοοργάνωση και τις Επιτροπές Πρωτοβουλίας. Τη θέση του Λιβιεράτου καταλαμβάνει στο κόμμα ο Λαλιώτης των παρασκηνίων. Μέχρι τον Οκτώβριο του ίδιου έτους παραιτείται από την Κ.Ε. και από μέλος του κινήματος και ο Γ. Δαλαβάγκας, ο οποίος μαζί με άλλα στελέχη που αποχώρησαν ή διαγράφτηκαν από το ΠΑΣΟΚ, δημιούργησαν την «Πολιτική Κίνηση της 3ης Σεπτέμβρη». Οι ίδιοι τον Ιανουάριο του 1977 κυκλοφόρησαν το περιοδικό «Ενότητα».
12.— ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1976: Με μαύρο πρωταγωνιστή τον άκαπνο από αγώνες φασίστα ΠΑΠΟΥΤΣΗ και υπόγειο υποκινητή τον ΛΑΛΙΩΤΗ, διαγράφησαν ομαδικά, τα μισά σχεδόν στελέχη και μέλη της ΠΑΣΠ και της νεολαίας του ΠΑΣΟΚ!!!! Από δω και πέρα αρχίζουν να ξεχωρίζουν και οι «τάσεις» του ΠΑΚ. Από τη μια τα στελέχη που συσπειρώνονταν γύρω από τον Άκη Τσοχατζόπουλο και από την άλλη τα στελέχη που επηρεάζονταν από Ι. Τσεκούρα και τις δύο «ιταλικές» φοιτητικές ομάδες του Γ. Παπαγιαννόπουλου και του Μιχάλη Χαραλαμπίδη.
13.— 20 ΝΟΕΜΒΡΗ 1977: Στις δεύτερες βουλευτικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ παίρνει 25,34%, βγάζει 93 βουλευτές και αναδεικνύεται σε αξιωματική αντιπολίτευση. Από τότε μπαίνει σε τροχιά κατάληψης της εξουσίας.
14.— ΤΟ 1979 θα ξεσπάσει ακόμα μία κρίση στο χώρο της νεολαίας στη Θεσσαλονίκη. Θα ανέβουν στη Θεσσαλονίκη ο Άκης και ο Γεννηματάς χωρίς αποτέλεσμα. Τότε αναλαμβάνουν κάποιοι τραμπούκοι – στελέχη του ….ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι μετά από άγριους ξυλοδαρμούς καταπνίγουν την «ανταρσία»…
15.— ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 1980: Διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ το μέλος της Κ.Ε., Λ. Τζιόλας, επειδή έκανε στη Θεσσαλονίκη ξεχωριστή Γιορτή Νεολαίας. Μαζί του διαγράφτηκαν τέσσερα άτομα από την κλαδική οργάνωση του ΟΤΕ (Π. Εμμανουηλίδης, Μ. Ντίνας, Θ. Παπαδόπουλος, Γ. Σιδηρόπουλος) και αρκετοί από την κλαδική της ΔΕΗ. Ορισμένοι από αυτούς επανήλθαν. Όμως, πολύ περισσότερες διαγραφές έγιναν σε στελέχη της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, κυρίως από τη σπουδάζουσα, δημιουργώντας εκείνη την εποχή έντονη εσωκομματική κρίση στο χώρο της νεολαίας. Μεταξύ των πιο γνωστών στελεχών της σπουδάζουσας που διεγράφησαν ήταν ο Χ. Μήλιος, οι αδελφοί Δημητριάδη, ο Σαμαράς, ο Δ. Τζουβάνο και ο Β. Χωραφάς από τη σπουδάζουσα Αθήνας.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ – Ο ΛΑΟΣ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ
16.— ΟΚΤΩΒΡΗΣ 1981: Σε αυτές τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ παίρνει ποσοστό 48% και με 172 βουλευτές καταλαμβάνει την εξουσία. Από τη πρώτη μέρα που το ΠΑΣΟΚ αναρριχήθηκε στην εξουσία, η ενσωμάτωση του ΠΑΣΟΚ στο καπιταλιστικό σύστημα υπήρξε ραγδαία. Η φιλοσοφία της «υποταγής» και της πλήρους ενσωμάτωσης στις αποφάσεις «ενός ανδρός αρχής» δεν αφήνει περιθώρια ανάπτυξης αριστερών ιδεών και δημοκρατικών λειτουργιών. Η σταδιακή εξαφάνιση κάθε σοσιαλιστικής έκφρασης και κάθε σοσιαλιστικού ρομαντισμού ήταν δεδομένη.
Αυτή τη περίοδο ο Ανδρέας Παπανδρέου προβαλόταν ανοικτά σαν ένας σύγχρονος Βοναπάρτης με ωμή συμπεριφορά. Τον Αύγουστο του 1986 είχαμε και την «ιστορική φράση: «Όποιος διαφωνεί, να κατέβει από το τραίνο τώρα»!
Ο Ανδρέας με άμεσες αποφάσεις του έθετε εκτός ΠΑΣΟΚ, όποιον σήκωνε κεφάλι. Ούτε καν την παραίτηση υπουργών του δεν ζητούσε. Και ουδείς από τους διωχθέντες κατάφερε να επιβιώσει…
17.— ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1982: Η πρώτη πράξη του Ανδρέα, με ξεκάθαρο μήνυμα, ήταν η «αποβολή» του υφυπουργού του, Ασημάκη. Φωτήλα. Ο Φωτήλας είχε προσυπογράψει το ανακοινωθέν της ΕΟΚ κατά Γιαρουζέλσκι. Ο Ανδρέας τον «απέβαλε» λέγοντά του: «Ασημάκη έχεις τη δική σου εξωτερική πολιτική;».
18.— 26 ΜΑΡΤΙΟΥ 1982: Στην 9η Σύνοδος της Κ.Ε., διατυπώνεται η θέση περί διαφοράς μεταξύ κυβέρνησης και κόμματος. Αυτή η άποψη δεν εφαρμόστηκε. Πολλά μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ απορροφήθηκαν στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού. Ο κομματικός μηχανισμός αποδυναμώθηκε και εν τέλει ατόνησε.
19.— 23 ΙΟΥΝΙΟΥ 1982: Εξαναγκάζεται σε παραίτηση ο πρώτος υπουργός Οικονομικών της Αλλαγής, Εμμανουήλ Δρεττάκης, από τους «ρομαντικούς σοσιαλιστές» που πίστευαν στις αυταπάτες της «κοινοβουλευτικής» σοσιαλιστικής αλλαγής.
20.— ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1982: Εξαναγκάζεται σε παραίτηση και φεύγει από την κυβέρνηση και διαγράφεται από το ΠΑΣΟΚ και ο Στ. Παναγούλης. Είχε τοποθετηθεί υφυπουργός Εσωτερικών από το Γ. Γεννηματά. Ο Παναγούλης δημιούργησε την ΕΣΠΕ, χωρίς τύχη…
21.— Το 1982 διαγράφεται ο Μπουλούκος γιατί εκδηλώνει την πρόθεσή του να μην ψηφίσει υπέρ της κατάργησης του σταυρού προτίμησης. Και ο στρατηγός Χονδροκούκης διαγράφεται την ίδια περίοδο γιατί δεν προσήλθε στην ψηφοφορία για το ίδιο νομοσχέδιο.
22.— 30 ΙΟΥΛΙΟΥ 1983: Από τη «Σύνοδο» της Χαλκίδας και μετά, άρχισε το ιδεολογικό αλαλούμ στο ΠΑΣΟΚ. Παρά τις όποιες φραστικές διακηρύξεις του για δήθεν σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ελληνικής κοινωνίας, άρχισε να διαφαίνεται καθαρά, ότι η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΈ ΔΕΝ ΠΊΣΤΕΨΕ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΣΤΟΧΟ. Το ΠΑΣΟΚ έδειξε και τότε, ότι αναζητούσε στήριξη στις δυνάμεις της αριστεράς, αλλά συναντά την εύλογη άρνηση.
23.— ΙΟΥΛΙΟΣ του 1983: Ο Ν. Καργόπουλος κατέθεσε στην Κ.Ε αντιεισήγηση, με την οποία κατηγορούσε τον Ανδρέα για «ενσωμάτωση στο σύστημα» και στελέχη του ΠΑΣΟΚ για «αλαζονεία της εξουσίας». Στο τέλος του καλοκαιριού διαγράφτηκε μαζί με την ομάδα του. Ίδρυσαν την ΑΣΚΕ.
24.— 10-14 ΜΑΪΟΥ 1984: Χρειάστηκαν 11 ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυσή του για να γίνει το 1ο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Ο Α. Παπανδρέου είναι και ο μοναδικός υποψήφιος για τη θέση του προέδρου του κινήματος εκλέγεται δια βοής. Είναι μια «καινούρια» διαδικασία, όπου αντί ο πρόεδρος να εκλέγεται από την Κ.Ε., εκλέγεται έκτοτε από το Συνέδριο, κάνοντάς τον ουσιαστικά αυτόνομο «υπερόργανο», που λογοδοτεί μόνο στο Συνέδριο (όποτε κι’ αν γίνει) και πουθενά αλλού. Εκλέγεται νέα Κ.Ε. από 140 μέλη. Το ΠΑΣΟΚ έχει φτάσει τα 200.000 μέλη.
25.— ΑΠΡΙΛΙΟΣ του 1985: Αποχωρεί ο Τ. Ιντζες και αμέσως μετά ο Δημ. Ευαγγελινός.
26.— Το 1986 τίθεται εκτός ΠΑΣΟΚ ο Αρσένης. Μετά την συνδικαλιστική κρίση που είχε ξεσπάσει, ο Αρσένης πίστεψε ότι ήρθε η ώρα για νέο κόμμα. Ιδρύει το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα που ναυαγεί στις εκλογές του 1989. Μετά επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ.
27.— Τον ΙΟΥΛΙΟ του ’87 αποχωρεί από το Ε.Γ. ο Δημ Ρόκκος, ενώ λίγο νωρίτερα προσπάθεια ανασυγκρότησης απέτυχε παταγωδώς.
28.— Τον ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ του ’88 αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ και από τη Βουλή ο Απ. Λάζαρης, παλιός φίλος του Ανδρέα. Επίσης ο Στ. Γιώτας (φίλος και κουμπάρος του Γεννηματά), μέλος του Ε.Γ. θα εγκαταλείψει το υπουργείο Άμυνας το Νοέμβριο του ’88.
29.— ΤοΝ ΜΑΡΤΙΟ του «μαύρου ΄89» θα απομακρυνθούν από το ΠΑΣΟΚ οι βουλευτές Ρούλα Κακλαμανάκη, Γ. Α. Μαγκάκης και Αν Τρίτσης, επειδή απείχαν από την ψηφοφορία σε πρόταση μομφής της Ν.Δ. Βγαίνοντας από την αίθουσα της Βουλής ο Ανδρέας ανήγγειλε με λίγες λέξεις ότι δεν ανήκουν στην Κ.Ο.
Ο Αντ. Τρίτσης δημιούργησε μια μικρή ομάδα που δεν επιβίωσε. Στις εκλογές του 1990 ήταν υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων με τη Ν.Δ.
Έντονοι ήταν οι «σπασμοί» και μέσα στη συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, με πολλούς αποκεφαλισμούς.
30.— Τον ΟΚΤΩΒΡΙΟ του 1995, όταν ο Ανδρέας επιτίθεται στην Κ.Ε εναντίον αυτών που τον αμφισβητούν, αποχωρεί από το ΠΑΣΟΚ ο Δημ. Τσοβόλας. Θα ιδρύσει το ΔΗΚΚΙ το οποίο θα μπει στη Βουλή το 1996.
31.— Το 1988 ξεσπάει το σκάνδαλο Κοσκωτά και ο τύπος στηρίζει μαζικά τη Δεξιά και η σκανδαλολογία κορυφώνεται και βαλτώνει ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό. Τον Αύγουστο ο Α. Παπανδρέου εισάγεται στο νοσοκομείο με σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα και μεταφέρεται εσπευσμένα στο Λονδίνο, όπου και υποβάλλεται σε εγχείρηση από τον καρδιοχειρουργό Μαγκντί Γιακούμπ.
Από εδώ και πέρα, έχουμε να κάνουμε με ένα απολύτως μεταλλαγμένο ΠΑΣΟΚ, που καμιά σχέση δεν έχει με σοσιαλισμό και «κίνημα».
Από εδώ και πέρα, έχουμε να κάνουμε με έναν σκληρό μηχανισμό νταβατζήδων και με τους αναλώσιμους αχυράνθρωπους αυτού του σάπιου μηχανισμού. Έχουμε να κάνουμε με τραμπούκους, οι οποίοι πάντα ήσαν όργανα της διαφθοράς, υπηρέτες των εργολάβων, των τραπεζιτών, των προμηθευτών του δημοσίου.
Αυτοί οι τραμπούκοι (Παπουτσής, Σηφουνάκης, Μόσιαλος, Ξενογιαννακοπούλου, Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Σημίτης, Πάγκαλος, κλπ, κλπ) ποτέ δεν υπήρξε «γενιά του Πολυτεχνείου». Αυτοί (και σαν αυτούς σε όλα τα πολιτικά κόμματα) είναι οι κοπρίτες που εξαφάνισαν από το πολιτικό προσκήνιο τη γενιά του Πολυτεχνείου.
Από τη πρώτη επέτειο της 17 Νοέμβρη και μετά και αδιάκοπα το σάπιο καθεστώς δεν κάνει τίποτε άλλο, από το να διαγράφει, να συκοφαντεί και να χρεώνει τις αθλιότητές του, τις κομπίνες του, τις ληστείες του, τις μίζες του, στα θύματά του, σε αυτούς που ποτέ δεν σταμάτησε να καταδιώκει.
ellinikoforum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου