Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Με συνεχή άρθρα μου κατά το παρελθόν (“οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους. Εμείς;”, “χτυπώντας την πόρτα μιας κουφής Κυβέρνησης”, “υπάρχει πεπειραμένος χειρουργός για την Ελλάδα μας”) προσπαθούσα να ενημερώσω όλους εκείνους που με διαβάζουν, πως η οικονομική κρίση της Ελλάδος δεν είναι φαινόμενο Ελληνικό, όπως πολλοί καιροσκόποι και εθελοτυφλούντες θέλουν να παρουσιάζουν, αλλά πρόκειται για μια Ευρωπαϊκή, αν όχι παγκόσμια οικονομικοπολιτική κρίση. Επίσης, ανέλυα πως η μόνη λύση για την Ελλάδα μας θα ήταν η σκληρή διαπραγματευτική πολιτική από την πλευρά της Κυβέρνησης Παπανδρέου με τους εταίρους μας, επενδύοντας στον φόβο των Ευρωπαίων για τη διάλυση της Ευρωζώνης από μια πιθανή πτώχευση της Ελλάδος. Αυτό, επίσης, προέκυπτε από έγκριτους οικονομολόγους της Ευρώπης και των ΗΠΑ, οι οποίοι διατύπωναν και εξακολουθούν να διατυπώνουν πως η κρίση αφορά σε όλη την Ευρωζώνη και η πιθανή πτώχευση της Ελλάδος θα λειτουργούσε ως ντόμινο και για άλλες χώρες, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και πιθανότατα η Ιταλία και η Γαλλία. Την διάλυση, δηλαδή, της Ευρωζώνης.
Όμως, η μειοδοτική κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν αφουγκραζόταν τις πολιτικές εξελίξεις, ούτε βεβαίως άκουγε τις ανησυχίες που διατυπώνονταν πανταχόθεν γιατί ενεργούσε βάσει σχεδίου, εκπορευόμενο από ξένα κέντρα αποφάσεως και συνειδητά εξαθλίωσε τον λαό της χώρας και απεμπόλησε τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Επί πλέον, διατύπωνα την άποψη πως απέναντι στο τεράστιο οικονομικοπολιτικό μας πρόβλημα μοναδική διέξοδος θα ήταν: α) η ουσιαστική και πραγματική περικοπή κατά 50% του χρέους μας, από την στιγμή που επί της ουσίας είναι ακόμη λιγότερο, μιας και έχει εξοφληθεί μέσω των εξοπλιστικών προγραμμάτων αγοράς πολεμικού υλικού από τη Γερμανία και τη Γαλλία. Αυτό το υλικό είναι τα υποβρύχια που γέρνουν και τα τανκς που μπαίνουν στο νερό και βουλιάζουν (χωρίς να υπολογίζονται οι μίζες των αγορών σε διαφόρους τρίτους και οι κατοχικές αποζημιώσεις που ουδέποτε διεκδικήθηκαν). β) η όποια δανειοδότηση να γίνεται με συμβολικό επιτόκιο τουλάχιστον της τάξεως του 1%, γιατί η Ελληνική οικονομία δεν μπορεί να αντέξει το βάρος επιτοκίων της τάξεως 5%-8% και γ) η διεκδίκηση τριετούς έως πενταετούς χάριτος αποπληρωμής των χρεών μας, προκειμένου να δημιουργηθούν συνθήκες ανάπτυξης στη χώρα. Τα παραπάνω, λοιπόν, θα απέτρεπαν από την χρεοκοπία όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη!!
Η κρίση αυτή, αναπτύχτηκε το 2008 κυρίως από τα παγκόσμια κερδοσκοπικά κυκλώματα και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, που συνηθίζω να αποκαλώ, διεθνείς τοκογλύφους και κερδοσκόπους της νέας τάξεως πραγμάτων και της παγκοσμιοποιήσεως και έχει εξαπλωθεί πλέον, υπό μορφή πανώλης σε όλο τον κόσμο. Οι ελαττωματικοί και χαμηλοϋψείς ηγέτες της Ευρωζώνης χρησιμοποίησαν την Ελλάδα ως πειραματόζωο στην κρίση, την μεταχειρίστηκαν ως δανειολήπτη και όχι ως εταίρο και την μετέτρεψαν σε αδύναμο κρίκο της κρίσεως.
Σήμερα, η οικονομική ανισορροπία στην ΕΕ γενικεύεται και η ύφεση είναι συνεχώς αυξανόμενη και βαθύτερη.
Στην Ιταλία ήδη παραιτήθηκε η Κυβέρνηση Μπερλουσκόνι και το επιτόκιο των ιταλικών ομολόγων έχει φθάσει σε μνημονιακά επίπεδα της τάξεως του 7%. Το πολιτικό σύστημα στην Ισπανία κλυδωνίζεται από το υπέρογκο δημόσιο χρέος, την συνεχώς αυξανόμενη ανεργία και τις τεράστιες συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων πολιτών ενώ ήδη δανείζεται με 7%. Μεγάλα προβλήματα υπάρχουν και στο Βέλγιο και στην Αυστρία εκτός βέβαια των ήδη μνημονιακών Ιρλανδίας και Πορτογαλίας. Η Γαλλία προωθεί περικοπές στις δημόσιες δαπάνες 100 δις ευρώ έως το έτος 2016. Δεν είναι, λοιπόν καθόλου δύσκολο να προβλέψουμε πως η Ευρωζώνη με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται στην διάλυσή της. Και δυστυχώς ο κ. Σαρκοζί βλέπει την επερχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης μέσω της καταστροφικής ιμπεριαλιστικής πολιτικής της κ. Μέρκελ, πιστής στο δόγμα, Deutschland uber alles και σφυρίζει αδιάφορα υποτασσόμενος στην Ευρωκυριαρχία της Γερμανίας, μη μπορώντας να καταλάβει τι παιχνίδι παίζεται. Έτσι εν αγνοία του συνηγορεί στα κυριαρχικά πολιτικά παιχνίδια της κ. Μέρκελ που πιθανώς δεν χρειάζεται πλέον την Ευρωζώνη και την οδηγεί στο τέλος της. Αυτή είναι μια άποψη που δεν έχει διατυπωθεί από κανένα μέχρι σήμερα και πιστεύω πως θα ωριμάσει το επόμενο χρονικό διάστημα.
Τώρα, από την δική μας πλευρά, άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Έχουμε δηλαδή επί της ουσίας μια νέα κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου που άλλαξε μερικώς στο όνομα του Πρωθυπουργού. Ο κ. Παπαδήμος ήταν τραγικός στις προγραμματικές του δηλώσεις, δίνοντας υποσχέσεις τηρήσεως μόνο των συμφωνηθέντων στην σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης την 27η Οκτωβρίου 2011. Δεν δεσμεύθηκε, όμως, ή έστω δεν ανέφερε τίποτα για την καταπολέμηση του δημοσιονομικού ελλείμματος και των παθογενειών που το γεννούν, από την στιγμή που αυτό αυξάνεται ραγδαία, μιας και τα έσοδα του δημοσίου περιορίζονται λόγω διάλυσης του φοροεισπρακτικού μηχανισμού. Επίσης, δεν έκανε καμία αναφορά, έστω από ευαισθησία, για τον πολλαπλώς δοκιμαζόμενο Ελληνικό λαό. Αυτές οι προγραμματικές δηλώσεις δεν ήταν δηλώσεις Πρωθυπουργού των Ελλήνων αλλά ήταν δηλώσεις διευθυντικού στελέχους του ΔΝΤ και της ΕΚΤ.
Θα περιμένω με αγωνία να διαπιστώσω την υλοποίηση του «κουρέματος» του χρέους των ομολόγων και να δούμε εάν τα επιτόκια δανεισμού θα είναι της τάξεως του 7%-8% που σήμερα συζητιέται από την ηγεσία των τροικανών. Γιατί σε αυτή την περίπτωση το πολυθρυλούμενο «κούρεμα» θα είναι δώρο άδωρο για την Ελληνική οικονομία.
Θα περιμένω να διαπιστώσω εάν η σύμπραξη στη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, θα φέρει μια διεκδικητική πολιτική έναντι των Ευρωπαίων «εταίρων» μας για πιο αποτελεσματική και ουσιαστική αντιμετώπιση των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της χώρας.
Θα περιμένω να διαπιστώσω εάν ο κ. Σαμαράς μετέχοντας στην τρικομματική κυβέρνηση θα υλοποιήσει την επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου, όπως πολλές φορές έχει διακηρύξει πριν από την συμμετοχή του σ΄ αυτή την κυβέρνηση.
Θα περιμένω να διαπιστώσω εάν ο κ. Καρατζαφέρης θα υλοποιήσει την άποψη που επανειλημμένα διατύπωσε σε τηλεοπτικά κανάλια για πενταετή χάρη εξοφλήσεως του χρέους προς του δανειστές μας.
Θα ήθελα να πιστεύω πως η σύμπραξη των τριών κομμάτων στην εξουσία, όμως, ερήμην του Ελληνικού λαού, θα μπορούσε τελικά να φέρει καλύτερα αποτελέσματα για την Ελλάδα και τον λαό της, από ότι η μειοδοτική, αναιμική και αναποτελεσματική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και του Γιώργου Παπανδρέου.
Ωστόσο, έχουν την τόλμη και την παρρησία για να αποδείξουν πως η σύσταση της τρικομματικής κυβέρνησης έγινε για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Ελληνικού λαού και της πατρίδος ή σχηματίστηκε για να εξασφαλιστούν πιο σίγουρα και πιο εύκολα τα χρήματα των δανειστών μας;
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου