Η μακροθυμία της Δημοκρατίας μας και η γαλαντομία της Διοικήσεώς μας χορηγεί το εισιτήριο της επιστροφής στους παραστρατημένους, και τους προσφέρει, με τις ενέργειες των Υπουργών μας, μιαν ακόμη ευκαιρία να προσαρμοστούν στη νομιμότητα (ἤ να επαναλάβουν, με περισσότερη προσοχή και μεγαλύτερη εμπειρία, τα λάθη τους). Ενίοτε, όμως, συνθέτει σουρεαλιστικά σκηνικά, αντάξια των
ενδόξων ημερών του πάλαι ποτέ ανατολικοευρωπαϊκού σοσιαλισμού. Αίφνης, με Διάταγμα, εκδοθέν προτάσει (φυσικά) του προμνησθέντος Μιλτιάδου, αίρονται, μεταξύ πολλών άλλων, και οι συνέπειες μιας εφετειακής καταδικαστικής αποφάσεως του 1976 (!), εκδοθείσης «για εκμετάλλευση πόρνης κατ’ εξακολούθηση», προκειμένου ο προ 35ετίας καταδικασθείς να λάβει άδεια εργασίας προσωπικού ασφαλείας, αλλά και προκειμένου η καταδίκη αυτή να μην αποτελεί κώλυμα για τον διορισμό του στο Δημόσιο.
Δεδομένου δε ότι πρόκειται περί αποφάσεως Εφετείου, εύλογα υποθέτει κανείς ότι το αδίκημα (εκμετάλλευση πόρνης κατ’ εξακολούθηση) έλαβε χώρα τουλάχιστον 36 χρόνια πριν… Και, φυσικά, ο δράστης πρέπει, κατά τον χρόνο τελέσεως της (κατ’ εξακολούθηση) πράξεως να ήταν ενήλιξ – δηλαδή, με τα μέτρα της τότε εποχής, να ήταν τουλάχιστον 21 ετών, οπότε, στην καλύτερη περίπτωση, σήμερα, ζωή να ‘χει, θα διάγει τουλάχιστον το 57ο έτος της ηλικίας του. Αλλά (εν μέσω του διωγμού των εφεδρειών) ποιο είναι, τέλος πάντων, το όριο ηλικίας για τον διορισμό στο Δημόσιο; Σε ποια δημόσια υπηρεσία μπορεί να διορισθεί ένας (το λιγότερο) 57χρονος; Ἢ μήπως, μαζί με τις συνέπειες της πράξεως, αίρεται ταυτοχρόνως και το ηλικιακό όριο διορισμού, αν πρόκειται να στελεχωθεί το Δημόσιο (έτσι που το έχουν καταντήσει) με το πλέον κατάλληλο προσωπικό, το οποίο αποδεδειγμένα γνωρίζει πώς να το οργανώσει;…
οπωπητήρ
filotimia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου