Κυβέρνηση (αντ)εθνικής ενότητας

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Η υπό σχηματισμό νέα κυβέρνηση, πολύ περισσότερο αν είναι κυβέρνηση Παπαδήμου, θα ονομασθεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας θα είναι όμως κυβέρνηση αντεθνικής ενότητας. Δεν θα είναι κυβέρνηση σωτηρίας, θα είναι κυβέρνηση πολλαπλών καταστροφών για την ελληνική δημοκρατία, για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Δεν θα σώσει την Ελλάδα από τη χρεωκοπία και την έξοδο από την ευρωζώνη, θα τις προκαλέσει. Δεν θα κάνει εκλογές τον Φεβρουάριο, θα προετοιμάσει κανονική εκτροπή. Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει η πρώτη χώρα της Ευρώπης που θα μπει στον αναπόφευκτο σε μια τέτοια οικονομική κρίση «κύκλο του αίματος». Κάποιας μορφής μεγάλη προβοκάτσια, εσωτερική ή εξωτερική, πρέπει να αναμένεται.

Αυτά όλα κινδυνεύουν να συμβούν, αν δεν τα σταματήσει ο ελληνικός λαός, γιατί είναι εγγεγραμμένα ως δυνατότητα στην ίδια την οικονομική, κοινωνική και εθνική εν τέλει λογική του Μνημονίου, ανεξαρτήτως και των τυχόν προθέσεων ενός εκάστου των πρωταγωνιστών. Πρόκειται για πρόγραμμα γενοκτονίας του ελληνικού λαού, καταστροφής του ελληνικού κράτους και αποσταθεροποίησης της κοινωνίας. Για να βγει σε πέρας χρειάζεται εγγενώς και οδηγεί στην δικτατορία. Αν στη Χιλή του Πινοτσέτ άρχισαν με τα τανκς και τελείωσαν στην οικονομική βία, η πορεία στην Ελλάδα θα είναι ανάποδη.

Η υπό σχηματισμό κυβέρνηση θα δεσμεύσει πολύ χειρότερα τη χώρα, υπάγοντας το σύνολο του ελληνικού χρέους στο βρετανικό δίκαιο, αποδίδοντας στη δανειακή σύμβαση την αυξημένη τυπική ισχύ των 180 βουλευτών, κάτι που θα συνιστά εκτροπή και για το γράμμα του Συντάγματος, εισάγοντας ξένη εποπτεία στη χώρα και εμπράγματες εγγυήσεις για τα χρέη, οδηγώντας στη λεηλασία της Ελλάδας. Η άρνηση της μόνης δημοκρατικής διεξόδου, της άμεσης προσφυγής στην κάλπη και ο σχηματισμός της, παρά την προφανή και κραυγαλέα αντίθεση λαϊκής βούλησης και κυβερνητικής πολιτικής, συνιστά πολιτική εκτροπή που θα οδηγήσει τελικά, αν δεν συναντήσει την αντίσταση του ελληνικού λαού, στην ανοιχτή δικτατορία.

Ανεπαρκώς προετοιμασμένος για να πει το μεγάλο όχι, υπό ισχυρότατη πίεση, ο Αντώνης Σαμαράς δεν την άντεξε και έχασε την ευκαιρία να γίνει ο ‘Ελληνας Ντε Γκωλ. Με τη συναίνεσή του στο Μνημόνιο και την ένταξη όλων των «καθεστωτικών δυνάμεων» στην κυβέρνηση, οδηγεί το ίδιο το «καθεστώς» σε κατάρρευση, μόνο που η κατάρρευση αυτή απειλεί να συμπαρασύρει και τη χώρα.

‘Όπως και το 1941, η ελληνική άρχουσα τάξη δεν μπορεί συνήθως να παράγει τέτοιες λύσεις, διασπάται σε Τσολάκογλου και άθλιες κυβερνήσεις Καίρου, ωθώντας τον ελληνικό λαό σε λύσεις τύπου ‘Αρη και ΕΑΜ. Είναι εθνική ανάγκη επιβίωσης του ελληνικού λαού η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα στη δράση όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων που τάσσονται κατά του Μνημονίου. Η πολιτική του ΚΚΕ στο ζήτημα αυτό είναι εγκληματική στις σημερινές συνθήκες.

Η Ελλάδα χρησιμοποιείται από ισχυρές δυνάμεις του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου και των ΗΠΑ για να διαλύσουν την ευρωζώνη και την ΕΕ και να επιβάλλουν τελικά σε όλη την ήπειρο νεοφασιστικές λύσεις που δεν είναι σήμερα, ακόμα, πολιτικά δυνατές. Με τον τρόπο που διαχειρίζονται την κρίση της ΕΕ, το
Βερολίνο και το Παρίσι δεν σώζουν την Ευρώπη από τις αγορές, οργανώνουν την υποταγή και τη διάλυσή της. Η ανάγκη συντονισμού του αγώνα των ευρωπαϊκών λαών είναι όρος για την επιβίωσή τους.