Είναι απίστευτα τα όσα ζήσαμε χθες. Θεωρώ ότι τέτοιου είδους παράνοια είχαμε να δούμε από τα τέλη του Β’ ΠΠ όταν ο Χίτλερ κρυμμένος στα υπόγεια της καγκελαρίας σχεδίαζε αντεπιθέσεις με ανύπαρκτες στρατιές ενώ οι σοβιετικοί είχαν ήδη εισέλθει στο Βερολίνο.
Από την παραίτηση και την πολιτική αποστρατεία φτάσαμε στο “δεν παραιτούμαι” και το ” η σημέρινη κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι εθνικής ευθύνης”. Ακούσαμε επίσης ότι το δημοψήφισμα ήταν μια απειλή, ένα κόλπο, μια μπλόφα. Μια μπλόφα για να πεισθεί ο Αντώνης. Κι ο αντίπαλος έφαγε τη μπλόφα και εξετέθη. Εξετέθη γιατί μέχρι χθες ξιφουλκούσε κατά της νέας γερμανικής κατοχής αλλά πλέον την ψηφίζει. Τώρα τι να του πεις του Αντώνη; Μήπως να φωνάζαμε την κα Κοκοβίκου, την κα Ελένη μας του δημοτικού!
Μικρή λεπτομέρεια; Κάποιοι κέρδισαν τρομακτικά ποσά, κατέρρευσαν όλα τα χρηματιστήρια, τραντάχθηκαν τα θεμέλια της Ε.Ε. . Όμως “δεν έχει καμία σημασία” όπως έλεγε ο αείμνηστος Βλάσης Μπονάτσος στις “Κόντρες”.
Κορυφαία στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απευθύνονταν στον πρωθυπουργό με τα πλέον υποτιμητικά – δεικτικά σχόλια. Ο Γιώργος Παπανδρέου όμως δεν έδειχνε να καταλαβαίνει. Τον έφτυναν και θεωρούσε ότι στάζει το ταβάνι από την υγρασία. Κάποια στιγμή αργότερα, κάπου, κάπως ψιθύρισε για κυβέρνηση ενότητας και εκλογές με ομαλό τρόπο. Ποιον τον πιστεύει όμως όταν δύο χρόνια διαρκώς λέει ψέμματα; Όταν ακόμη και χθες περιέγραφε μια Ελλάδα που δεν υπάρχει! Είναι ολοφάνερο πως κάνει ότι μπορεί για να παραμείνει πρωθυπουργός. Ακόμη και σε μια Πομπηία που σε λίγο θα έχει καταστραφεί από την ορμητική λάβα του ηφαιστείου.
Στον αντίποδα, κανείς δε σχολίασε τη μίνι ανταρσία από ορισμένους τέως (;) ντορικούς βουλευτές που πήγε να επιχειρηθεί μέσω της σύνταξης κοινού κειμένου με συναδέρφους τους του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Η αλήθεια είναι πως το είχαμε πληροφορηθεί στο freepen πριν 2-3 ημέρες από πολύ σοβαρό άνθρωπο. Προτιμήσαμε να μη το δημοσιεύσουμε. Τελικά η συγκυρία, ο πολιτικός τζόγος και το “χάψιμο” της μπλόφας ανέστειλαν την ανταρσία. Οι παθογένειες όμως είναι φανερές και θα αποκαλυφθούν πιθανότατα έτι περισσότερο μετά τις εκλογές.
Ο πρωθυπουργός είναι πλέον επικίνδυνος. Μας οδηγεί από τη μία ταπείνωση στην άλλη. Μας βιάζει ψυχολογικά κατά συρροή ενώ ταυτόχρονα μας περιγράφει μια εικονική πραγματικότητα.
Με όσα είδαμε να εξελίσσονται χθες από όλες ανεξαιρέτως τις πλευρές, φαίνεται ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας για να σηκώσουμε ξανά το κεφάλι μας ψηλά.
Σε πρώτη φάση όμως απαιτείται ένα.
Οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. απόψε το βράδυ να ρίξουν τον επικίνδυνο αρχηγό τους. Άλλωστε κυριολεκτικά αν το δούμε, τι ψήφο εμπιστοσύνης να δώσεις στον πρωθυπουργό; Τον εμπιστεύεται κανείς; Και τι νόημα έχει μια τέτοια ψήφος εμπιστοσύνης σε κάποιον που φεύγει;
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν πρέπει να ξημερώσει! Ως πρωθυπουργός…
Μαζίδης Στρατής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου