Αλλάζουν δρόμοι και μορφές Οι εποχές αλλάζουν κι οι από μηχανής θεοί αμήχανα κοιτάζουν
Σήμερα θα είμαι σκληρός .Όχι πολύ. Αλλά ούτε δώρα θα φέρω. Γιατί μ’ αυτά που βλέπω, ακούω και διαβάζω μεγάλη αμηχανία με κυριεύει! Θα επικεντρωθώ στα σχόλια που διαβάζω και ακούω τις τελευταίες μέρες… Δεν χρειάζονται ούτε καν κωδικοποίηση! Είναι ήδη κωδικοποιημένα! Το άσπρο γίνεται μαύρο και το μαύρο άσπρο εν ριπή οφθαλμού. Και τον ηγέτη, τον πατριώτη Σαμαρά που τον χειροκροτούσαμε, ξαφνικά τον ρίχνουμε στο πυρ το εξώτερον. Τσιμπήσαμε αυτό που ήθελαν να τσιμπήσουμε: Όλοι ίδιοι είναι! Μαζί τους κι αυτός! Εκτός από κάποιους!
Και δωσ’ του να εκθειάζουμε τη θέση του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ. Διψήφια ποσοστά θα πάρουν! Σιγά τα ωά! Αυτοί λέμε, πράττουν σωστά γιατί δεν άλλαξαν θέση. Γιατί πότε άλλαξαν. Σε στάση είναι! Μονολιθικοί απ’ τα γεννοφάσκια τους! Και το ΚΚΕ το καταλαβαίνω. Αμ τους άλλους; Τους δήθεν ευρωπαϊστές; Αναρωτιέμαι λοιπόν:
Γιατί τόσος ντόρος γίνεται τώρα τελευταία για τον Τσίπρα, και γιατί τον παίζουν κανάλια, εφημερίδες και μπλογκ. Αρχίζω λοιπόν να υποψιάζομαι μήπως κάτι συμβαίνει. Μήπως δηλαδή κάτι παρόμοιο με τον Καρατζαφέρη αλλά απ’ την ανάποδη. Μήπως δηλαδή βολεύει κάποιους αυτή η προώθηση.
Τι γίνεται αναρωτιέμαι; Άρχισαν να φοβίζουν κάποιες στατιστικές και θέλουμε αντίβαρο;
Δεν έχω τίποτε με τον Τσίπρα, θα έλεγα ότι μου είναι και αρκετά συμπαθής. Αλλά μέχρι εκεί.
Πάω λίγο παλιότερα και βλέπω έναν κνίτη ξαφνικά, με το απαραίτητο σπρώξιμο, να ηγείται του Σύριζα!
Και σήμερα ένα παρόμοιο σπρώξιμο βλέπω! Και γιατί;
Για τις πολιτικές του θέσεις που συγκινούν τους Έλληνες; Για τον ορθολογικό πολιτικό του λόγο; Για την εμπιστοσύνη και σιγουριά και εγγύηση που εμπνέει η παρουσία του; Ή μήπως γιατί θέλουμε το μπάχαλο;
Μήπως βρήκαμε το αντίβαρο στην απέναντι όχθη; Ούτε πολύ αριστερά, ούτε δεξιά! Αντημνημονιακά! Τελεία και παύλα!
Αλλά το πουκάμισο που φοράει η αριστερά του Κολωνακίου, κοστίζει όσο τρεις συντάξεις χαμηλοσυνταξιούχων, εν ονόματι των οποίων αγωνίζονται! Αυτούς όμως το πολύ να τους λείψει ένα καινούριο πουκάμισο.
Αλήθεια θέλει να κυβερνήσει η αριστερά; Γιατί για το αντίθετο έχω πειστεί.
Ας μας πουν τότε ξεκάθαρα:
Έχουν ένα πλάνο, ένα πρόγραμμα, ένα σαφές ιδεολογικό στίγμα; Και ποιο είναι αυτό;
Μέσα ή έξω απ’ την Ε.Ε.;
Υπέρ του ευρώ ή υπέρ της δραχμής;
Θα επαναδιαπραγματευθούν ή όχι τους όρους των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου της έκτης δόσης, της δανειοληπτικής;
Τι πραγματικά πρόκειται να κάνουν και πώς θα επιφέρουν το δικαιότερο διαμοιρασμό του πλούτου, που λένε , με ποιόν τρόπο;
Τι θα κάνουν για την εγκληματικότητα;
Ποια η ξεκάθαρη θέση τους για τους λαθρομετανάστες; Για τα εθνικά μας θέματα, το Μακεδονικό, την ιστορία μας; Ξεκάθαρα πράγματα!
Όμως επί της ουσίας δε δίνουν την ευκαιρία να κρίνεις και να επιλέξεις για το μέλλον. Έρχονται να ταυτιστούν με το συναίσθημά σου στο παρόν, αυτό μόνο.
Απ’ την άλλη μεριά ο Σαμαράς, που βιαζόμαστε να τον καταδικάσουμε, έχει στάση και θέσεις. Στάση μία και μοναδική και θέσεις που προσαρμόζονται ανάλογα με τις συγκυρίες και που δεν συγκρούονται όμως με τη στάση του!
Ας σκεφτούμε λίγο πριν λέμε και πριν γράφουμε γιατί αντί για μαχητές του αύριο που χρειάζεται αυτή η έρμη πατρίδα, μεταβαλλόμαστε σε αδιάφορους παρατηρητές του τώρα!
«Μην τους αφήσεις να σε τρομάξουν, ούτε να σ’ αποσπάσουν απ’ το σκοπό σου», λένε οι Πυθαγόρειοι στα Χρυσά τους Έπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου