Αγαπητέ μου φίλε, αείμνηστε Νεοκλή,
Γνωριστήκαμε σε στιγμές πατριωτικής έξαρσης που εσύ δημιούργησες με τον πύρινο λόγο σου! Αναπτύξαμε αγνή και άδολη φιλία, προσωπική και οικογενειακή. Μοιραστήκαμε σκέψεις, προβληματισμούς και συναισθήματα!
Συνεργαστήκαμε για τον καλό υπέρ της πατρίδος αγώνα, αυτόν της διάδοσης και διάσωσης των εθνικών δικαίων, οραματισμών και ιδεωδών.
Γνωρίζω πως πονούσες πολύ για τις πατρίδες της Ανατολίας, οι οποίες σε ήλκυαν, όπως ο βορράς την μαγνητική βελόνη.
Γνωρίζω ακόμη πως το ίδιο έντονα υπέστης τον σαρκικό πόνο, ένεκα της μακρόχρονης ασθενείας σου, ο οποίος όμως δεν σε λύγισε. Με καρτερία και περισσή αξιοπρέπεια, όπως έπραττες ολόκληρη την ζωή σου, έφθασες μέχρι τέλους, παλικαρίσια!
Γνωρίζω τέλος, ότι όπως τόσα και τόσα ζευγάρια μάτια σε παρακολουθούσαν και σε καμάρωναν στην ανηφορική πορεία του πατριωτικού σου αγώνα, πολλά περισσότερα δάκρυσαν στο άκουσμα της «αναχώρησής» σου..
Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου. Πενθούμε ειλικρινέστατα μαζί με την σύζυγό σου Φλώρα και τον γιο σου, το Αλεξανδράκι που το λάτρευες εσύ, και που σε υπεραγαπούσε αυτό. Ακόμη αδυνατώ να πιστέψω πως έφυγες. Θα σε θυμάμαι όσο υπάρχω. Καλή Αντάμωση αγαπημένε μου φίλε.
Σ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου