αὐτό τό μηχανοκίνητον πόσους ἔφαγε;
Σήμερα δὲν θὰ μετρήσω τοὺς νεκροὺς ποὺ δὲν ὑπῆρξαν ΠΟΤΕ ἐντὸς τοῦ Πολυτεχνείου.
Οὔτε θὰ ἀσχοληθῶ μὲ τὰ ψεύδη τῶν μὲν καὶ τὶς σιωπὲς τῶν ΔΕΝ!
Θὰ θέσω μόνον μερικὰ ἐρωτήματα.
Ξεκινῶ ἀπὸ τοὺς ἀνηθίκους διδασκάλους, ποὺ ἐχθὲς μπῆκαν στὶς τάξεις τους καὶ δίδαξαν στὰ παιδιὰ ἕνα ἀπίστευτο ψέμμα. Μίλησαν στὰ παιδιά, μὲ πόνο ψυχῆς ὁμολογῶ, γιὰ τοὺς νεκροὺς φοιτητές. Τοὺς ἀμέτρητους! Τοὺς …..
Οὐδεῖς ἐξ αὐτῶν ἒκανε τὸν κόπο νὰ διαβάσῃ τὸ ἁπλούστερον. Τὸ πόρισμα Τσεβᾶ. Οὐδεῖς.
Κι ὡς ἀνεγκέφαλοι παπαγάλοι παπαγαλίζουν αὐτὰ ποὺ τοὺς ὑπαγόρευσαν.
Ψεῦτες, ἀνίκανοι, ἀνήθικοι, ὁλίγιστοι καὶ ἂξιοι τῆς κάθε πικρῆς καὶ μαύρης Μοίρας ποὺ τοὺς ἔχει γραφτεῖ. Τὴν ἀξίζουν ἔως τελευταίας λεπτομερείας! Εἶμαι ἀπολύτως βεβαία.
Ἄλλο ἐρώτημα.
Ἐὰν δεκτῶ τὴν ἀμορφοσιά τους, ποὺ δὲν τὴν δέχομαι, διότι δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ διδάσκουν παιδιά ἐὰν εἶναι ἀμόρφωτοι, θὰ ἐρωτήσω τὸ πολὺ ἁπλό:
Πῶς ἀνέχονται νὰ ἐορτάζουν κάτι ποὺ οὐδόλως ἀνταποκρίνεται στὰ σημερινά δεδομένα; Πῶς ἀνέχονται, αὐτοί, οἱ δάσκαλοι τῆς κακιᾶς ὥρας, νά ἐορτάζουν δίχως καμμίαν διαμαρτυρία, δίχως ἀντίστασι, δίχως ἀντίδρασι, κάτι ποὺ (ἐάν ἴσχυε) καταπατήθηκε ἀπὸ τοὺς ὑποτιθεμένους πρωτεργᾶτες του.
Ἀλλὰ ξέχασα… Ποῦ καιρός γιά σκέψεις καί προβληματισμούς; Πονάει τσέπη τώρα… Τρέχουν! Χάνουν κεκτημένα δεκαετιῶν. Αὐτὰ ποὺ ἕνας ἄλλος δικτάτωρ, ὁ μπάρμπα Γιάννης, τοὺς παρεχώρησε. Ἀλλὰ τί λέω; Κι αὐτὸ τὸ ἀγνοοῦν τὰ νούμερα.
(Χαιρετῶ μόνον τὴν φίλη μου τὴν Μάρω ποὺ ὡς δασκάλα ἀπεφάσισε νὰ ἀπέχῃ ἀπὸ αὐτὴν τὴν κρεπάλη. Εἶναι περισσότερο συνειδητοποιημένη ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς καὶ μπράβος της!)
Ἄλλο ἐρώτημα.
Αὐτὴ ἡ χἌννα, ἡ ὑπουργός ἀπαιδείας, τί ἀκριβῶς ὑπονοεῖ μέ τήν μετατροπή τῆς 17ης Νοεβρίου σέ ἀργία; Μήπως πώς εἶναι ἀντίστοιχη τῆς 28ης Ὀκτωβρίου; Ἢ μήπως τῆς 25ης Μαρτίου; Ἔτσι νομίζει; Μήπως πιστεύῃ πώς μέ ἐτοῦτες τίς ἀποφάσεις της θά ἀφαιρέσῃ ἀπό τήν μνήμη μας τίς πραγματικά ἡρωϊκές στιγμές τῆς ἱστορίας μας; Μήπως τοῦ χρόνου σκοπεύει νά ὀργανώσῃ καί παρελάσεις; Μήπως θά λάβῃ καί τήν θέσι τοῦ Παπούλια, διότι αὐτός μᾶς τελείωσε; Καί δέν βρέθηκε ΕΝΑΣ ἀπό ὅλους αὐτούς τούς πατριδοκαπήλους «πατριῶτες» ποὺ ἀπαρτίζουν σήμερα τὴν κυβέρνησι ῥεντίκολο, νά τῆς δώσῃ μία κλωτσιά; Ποῦ πῆγαν καλέ οἱ κορῶνες σας; Ποῦ οἱ διαφωνίες σας; Οἱ καταγγελίες σας; Πιάσατε καρέκλα καί βγάλατε τόν σκασμό; Ἀλήθεια, ποιός θεωρεῖται αὐτήν τήν στιγμή πιό προσκυνημένος;
Ἔχω κι ἄλλα ἐρωτήματα. Ἔχω καὶ θυμό. Ἔχω κι ἀγανάκτησι. Ἔχω καὶ νεῦρα. Καὶ ἐπαναλαμβάνω.
Ὅταν κάποιοι θὰ εἶναι ἀνάποδα καὶ θὰ ἀναζητοῦν τὰ κομμάτια τους, ἂς μὴν ἀναρωτιοῦνται γιὰ τὸ πῶς βρέθηκαν ἐκεῖ. Θὰ ξέρουν. Σήμερα ἔβαλαν τὴν ὁριστική τους ὑπογραφή γιὰ τὴν καταδίκη τους. Τὴν δική τους ὑπογραφή. Ὄχι τὴν δική μας. Ἡ δική μας δὲν χρειάζεται. Ἐμεῖς ἁπλῶς θὰ προστρέξουμε πρὸ κειμένου νὰ Τελειώσουν ὅλα καθῶς πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου