Το Xρέος

Τις μαύρες εκείνες ημέρες, του Ιουλίου1974, του χαλασμού και της προδοσίας, εμείς -μικρά παιδιά τότε- ατενίζαμε τον ορίζοντα, αναμένοντας, ματαίως, η μάνα πατρίδα ν’ απλώσει τα φτερά της στον Κυπριακό ουρανό, για να προστατεύσει τα τέκνα της και να τιμωρήσει τους βάρβαρους, οι οποίοι μαγάριζαν τα ιερά Ελληνικά χώματα και ατίμαζαν το Έθνος. Μέναμε ενεοί! Την ίδια ώρα η επίσημη Ελλάδα γλεντοκοπούσε για την επάνοδο, δήθεν, της δημοκρατίας και την άφιξη των «εθνοσωτήρων»! Αυτών οι οποίοι 15 χρόνια πριν υπήρξαν πρωταγωνιστές των συμφωνιών της Ζυρίχης, που έδωσαν την ευκαιρία στους Τούρκους, το 1960, να ξαναπατήσουν το πόδι τους στην Κύπρο, την οποία εγκατέλειψαν το 1878 και παραιτήθηκαν παντός δικαιώματος το 1923, με τη Συμφωνία της Λωζάνης.

Καθώς είχαμε ανατραφεί στον απόηχο της δράσης της ΕΟΚΑ και των επικών μαχών της Τηλλυρίας, η παιδική αντίληψη μας αδυνατούσε να συλλάβει τον τραγικό «σουρεαλισμό», τον οποίο συνέθεταν τα γεγονότα! Οι Τούρκοι προέλαυναν. Ο προεδρεύων Κληρίδης έδειχνε να μην ανησυχεί και μας καλούσε να τον εμπιστευθούμε. Στην Αθήνα οι οπαδοί των «εθνοσωτήρων» πανηγύριζαν στους δρόμους της Αθήνας, ωσάν να προέλαυναν τα δικά μας στρατεύματα. Ένα αταίριαστο σκηνικό. Οι οιμωγές, των βιασμένων γυναικών και των μαυροφορεμένων μανάδων, δεν έφταναν στα αυτιά των «ηγετών» του Ελληνισμού. Το κλάμα των ορφανών και των ξεριζωμένων δεν ακουμπούσε την ψυχή των εκμαυλισμένων.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε για να αντιληφθούμε το σατανικό παιχνίδι της συνωμοσίας. Μία συνωμοσία σχεδιασμένη δεκαετίες πριν, η οποία τέθηκε σε ενέργεια με την υπογραφή των συμφωνιών Ζυρίχης και τελικό προορισμό έχει την ολοκληρωτική παράδοση της Κύπρου στους Αγγλοτούρκους. Το μιαρό σχέδιο Ανάν σε αυτό απέβλεψε. Σ’ αυτό αποβλέπει και το επερχόμενο.

Με την παραχώρηση της Κύπρου δεν σημαίνει βέβαια ότι η αδηφάγα τουρκική βουλιμία θα κορεσθεί. Τουναντίον, θα καταστεί περισσότερο αρπακτική. Μετά την πτώση της Κύπρου ακολουθεί το Αιγαίο, η Θράκη, η Μακεδονία, η Ήπειρος, ακόμη και η Κρήτη, στην οποία ακούγονται ήδη φωνές αυτονόμησης της. Τα φίδια του διεθνούς σιωνισμού θέλουν την Ελλάδα να συρρικνωθεί στα προ των Βαλκανικών Πολέμων εδαφικά σύνορα της Μελούνας. Στόχος, να γίνει η Ελλάδα μία χώρα ανυπόληπτη χωρίς φωνή και αξιοπρέπεια. Και αυτή η ελάχιστη χώρα θα έχει ημερομηνία λήξης καθώς παράλληλα στο εσωτερικό επελαύνει η κατάρα των μεταναστών, τους οποίους οι Τουρκοαμερικάνοι προετοιμάζουν για τη βελούδινη κατάκτηση της χώρας. Οι αντιστάσεις στο μεταξύ έχουν μειωθεί στο ελάχιστο. Τα πρότυπα των νέων είναι οι εθνομηδενιστές, οι έκφυλοι και οι ανήθικοι, οι οποίοι κατέκλυσαν τα ΜΜΕ και ελέγχουν πλέον τα κομβικά σημεία του Ελλαδικού και Κυπριακού Κράτους, της Ελλαδικής και Κυπριακής Κοινωνίας.

Οι δε κράχτες της «εθνικοφροσύνης» απεδείχθησαν απλά φορείς μιας κίβδηλης και δημαγωγικής πολιτικής. Καπηλευόμενοι για χρόνια τα ιερά σύμβολα του Έθνους και στο όνομα ψευδεπίγραφων συνθημάτων, παραπλανούσαν τους κακόμοιρους αφελείς για να τους αποκαλύψουν στο τέλος, όταν πλέον τα ψέματα τελείωσαν, ότι ήρθε η ώρα να ξεπουλήσουν την πατρίδα.

Εμείς οι εναπομείναντες Εθνικά ζωντανοί οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα των Νεκρών Ηρώων μας, Πιστοί στις παρακαταθήκες ΕΚΕΙΝΩΝ που έφυγαν και πιστοί στο καθήκον έναντι ΑΥΤΩΝ που έρχονται. Κατά τον Κ. Παλαμά:

«Χρωστάμε σε όσους

ήρθαν πέρασαν, θα περάσουν

κριτές θα μας δικάσουν

οι αγέννητοι, οι νεκροί»

Πιστοί στο εθνικό χρέος όπως το ορθοτομεί ο Ν. Καζαντζάκης στο έργο του «Ασκητική»:

« Η Κραυγή δεν είναι δική σου. Δεν μιλάς εσύ, μιλούν αρίφνητοι πρόγονοι με το στόμα σου. Δεν πεθυμάς εσύ. πεθυμούν αρίφνητες γενεές απόγονοι με την καρδιά σου.

Οι νεκροί σου δεν κείτονται στο χώμα. Γενήκαν πουλιά, δένδρα, αγέρας. Κάθεσαι στον ίσκιο τους, θρέφεσαι με τη σάρκα τους, αναπνές το χνώτο τους. Γενήκαν ιδέες και πάθη, κι’ ορίζουν τη βουλή σου και την πράξη.

Οι μελλούμενες γενεές δεν σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακρυά από σένα. Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου.......»

Οι πυρακτωμένες αυτές λέξεις, «καυτές σαν την μήτρα του ήλιου», κατά τον ποιητή Δώρο Λοίζου, μολονότι φλογίζουν την Ελληνική ψυχή, αφήνουν ασυγκίνητους αυτούς τους οποίους η κατάρα της φυλής, έταξε να κυβερνούν τον τόπο.

Η δικιά μας γενιά αλλά και οι επόμενες, έχοντας ως ιερή παρακαταθήκη τον αγώνα των νεκρών Ηρώων μας, εκεί που πλανώνται αδικαίωτες οι ψυχές των, στη ματωβαμένη πεδιάδα του Κιόνελι και στις ματωβαμένες πλαγιές του Πενταδακτύλου οφείλουμε να τους προσφέρουμε τη δικαίωση, υψώνοντας το γαλανόλευκο λάβαρο της λευτεριάς εκεί όπου σήμερα θολώνουν τον ορίζοντα τα μιαρά σύμβολα της κατοχής. Να κάνουμε πραγματικότητα τη νικηφόρα παρέλαση στη Λεωφόρο Ελλάδος στην Κερύνεια, την οποία ήταν ταγμένοι να πραγματοποιήσουν ΕΚΕΙΝΟΙ που όμως δεν πρόλαβαν. Δικαιώνοντας έτσι τους ηρωικούς νεκρούς, δικαιώνουμε την Ιστορία, δικαιώνουμε τα Εθνικά Πεπρωμένα και δικαιώνουμε συνάμα τα ιδανικά της Ανθρωπότητας, τα οποία οι Προπάτορες των Ηρώων μας θεμελίωσαν «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι» και αντάμωσαν τις ζωές τους επί γενεές γενεών, για να βρουν οι άνθρωποι το δρόμο τους και να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.

Τα όπλα λοιπόν δεν κατατίθενται. Όχι μόνο από ένα πείσμα φανατισμού αλλά επειδή γνωρίζουμε ότι δεν είμαστε οι τελευταίοι που φεύγουν αλλά οι πρώτοι που έρχονται. Συνειδητά, με φρόνημα και φρόνηση, σε πείσμα των καιρών, σε πείσμα των εθνομηδενιστικών κελευσμάτων της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων, εμείς οι Έλληνες της Κύπρου, εδώ στις εσχατιές του Ελληνισμού εξακολουθούμε να ατενίζουμε περήφανα τον ήλιο της δικαιοσύνης, έχοντας πάντοτε αναπεπταμένες τις Ελληνικές μας σημαίες επιβεβαιώνοντας τον στίχο ότι «η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζαιρη του κόσμου, κανένας δεν εβρέθηκεν για να την εξιλείψει, κανένας γιατί σκέπει την, που τα ύψη, ο Θεός μας».

Τίποτα λοιπόν δεν χάθηκε. Ο αγώνας διαγράφει το ιστορικό μέλλον. Διότι: «Χαμένος αγώνας είναι εκείνος που δεν δόθηκε ποτέ»!

Τιμή και Δόξα στους Νεκρούς μας! Ο Αγώνας συνεχίζεται μέχρι τη Νίκη!

Παναγιώτης Κλεοβούλου,

Στέλεχος του
Κινήματος Ελληνικής Αντίστασης

http://www.antistasi.org/