Έποικοι, ο μη ένστολος τρίτος Αττίλας

Έποικοι, ο μη ένστολος τρίτος Αττίλας

Το στρατηγικό σχέδιο ταχυρρύθμου δημογραφικής ανατροπής, που έθεσε σ’εφαρμογή η Άγκυρα μόλις εμπεδώθηκαν οι πρώτες κατοχικές δομές, αν δεν αντιμετωπιστεί θα έχει αναπόδραστες και κυρίως μή αναστρέψιμες συνέπειες

Το κρισιμότερο τελικά ερώτημα όσον αφορά το Κυπριακό, δεν είναι τόσο ποια λύση και πότε θα βρεθεί, (εάν τελικώς βρεθεί) αλλά κυρίως για ποιους. Και ποιοι επομένως θα είναι αυτοί, που στα πλαίσια των προαγόμενων συμβιβασμών, θα μπορέσουν να την επιμερισθούν και να την αναγάγουν σε πλαίσιο βιώσιμου συνεταιρισμού. Γιατί όταν μιλάμε για ομοσπονδία, μιλάμε για συνεταιρικό μόρφωμα. Που απαιτεί δικλίδες ασφαλείας και δυναμικές βιωσιμότητος, για να έχει διάρκεια και προοπτική.
Το ερώτημα μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται παράδοξο. Και ρητορικό. Δεν είναι όμως τέτοιο. Είναι αντιθέτως ουσιαστικό και με δραματικές παραμέτρους. Όταν δηλαδή σήμερα και με βάση επιβεβαιωμένα στοιχεία, οι γηγενείς Τ/Κύπριοι (ως το άλλο υποτίθεται σκέλος της υπό αναζήτησιν κρατικής συμπράξεως) δεν ξεπερνούν το 30%-35% εκείνων με τους οποίους ως ελληνική πλευρά θα πρέπει να συμβιώσουμε. Και εναρμονιζόμενοι με τα νέα δεδομένα, να συμμερισθούμε το δικοινοτικό κράτος, ως φυσικοί εταίροι. Φυσικοί με την έννοια των αυτοχθόνων. Κάτι που σήμερα δεν ισχύει καθόλου, για την μια τουλάχιστον πλευρά της διαφοράς.

Γιατί από την επιούσαν της εισβολής και μόλις εμπεδώθηκαν οι πρώτες κατοχικές δομές, η Άγκυρα έθεσε σ’ εφαρμογή στρατηγικό σχέδιο ταχυρρύθμου δημογραφικής ανατροπής. Που σκοπούσε, όχι απλώς σε αλλαγή των πληθυσμιακών μεγεθών σε βάρος της Ε/Κυπριακής πλευράς, αλλά πρωτίστως σε άρδην ποσοτική, αλλά και ποιοτική διαφοροποίηση της ίδιας της τ/κυπριακής κοινότητος. Προκειμένου: Αφενός να την ελέγχει πολιτικά, μεταλλάσσοντας τις εγγενείς της ιδιαιτερότητες. Και αφετέρου να την αναβαθμίσει πληθυσμιακά, υπερβαίνοντας τα μειονοτικά της χαρακτηριστικά, με απώτερο και προφανή στόχο, να αιτιολογηθούν απαιτήσεις ζωτικού χώρου. Κι εδώ ακριβώς ενεδρεύει ο μείζων κίνδυνος για τον Ελληνισμό.

Αυτές οι ταχύρρυθμες μεταλλάξεις στην τ/κυπριακή κοινότητα, έχουν εντόνως και κατ’ επανάληψιν εκτεθεί και καταγγελθεί από ηγετικούς παράγοντες των ιδίων των Τ/Κυπρίων, ενώ επεβεβαιώθησαν σε όλη τους την έκταση από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του οποίου κι ενέκρινε ιστορικό ψήφισμα, προτείνοντας μάλιστα (το 1992)
διεξαγωγή απογραφής υπό τη δική της επίβλεψη. Πράγμα που όμως δεν έγινε, με παρέμβαση άλλων κέντρων (προεξάρχοντος του βρετανικού παράγοντος) που δεν ήθελαν να οχλείται η Τουρκία. Με προβολή της εκβιαστικής απειλής, ότι εάν οι Έλληνες επέμεναν, τότε θα κατέρρεαν οι διεργασίες για επίλυση του Κυπριακού!

Συνήθης τακτική. Και βάναυση πρακτική. Που ακύρωνε και αυτήν και άλλες ομοιότυπες παρεμβάσεις Διεθνών κι Ευρωπαϊκών κυρίως Σωμάτων, για την αναίρεση των τουρκικών αυθαιρεσιών.

Ο εποικισμός λοιπόν συνεχίστηκε απρόσκοπτα κι επιταχύνθηκε μέσα στη δεκαετία του ’80, με αποτέλεσμα να αποβεί ο μη ένστολος Τρίτος Αττίλας. Που ανενόχλητος προελαύνει (ακόμη και τώρα) προδιαγράφοντας ακόμη ζοφερότερες μέρες και αδυσώπητες προοπτικές για την Κύπρο και τον Ελληνισμό της. Γιατί τι θα συμβεί, όταν σήμερα και με βάση τα όσα γράφουν έγκυροι Τ/Κύπριοι αναλυτές και αρθρογράφοι:

Σε κάθε πέντε Τ/Κυπρίους που συναντά ένας στα κατεχόμενα, οι τρεις είναι Τούρκοι έποικοι (κουβαλητοί κατά τους ντόπιους) εξ Ανατολίας! Κάτι που τελικά διεμβολίζει την άλλη κοινότητα και ως προς τους δημογραφικούς αριθμούς και όσον αφορά την ταυτότητα και τα πολιτισμικά ιδιαιτέρως χαρακτηριστικά της.

Οι ψυχροί (και στυγνοί) αριθμοί, αποτελούν τους εύγλωττους δείκτες όσων συμβαίνουν. Και τα οποία συνθέτουν τη δημογραφική αλχημεία, μεταβάλλοντας σε κακοήθη νεοπλασία τον εποικιστικόν όγκο, στο σώμα της Τ/Κυπριακής κοινότητος αφ’ ενός και της Ε/Κυπριακής κατά προέκταση. Διότι αυτή τη στιγμή και με βάση επίσημους υπολογισμούς του αρμοδίου Κυπριακού Τμήματος Στατιστικής:

Οι γηγενείς Τ/Κύπριοι δεν ξεπερνούν τις 80.000, αποτελώντας μόλις και μετά βίας το 35% του πληθυσμού των κατεχομένων περιοχών. Και άρα των πολιτών του ψευδοκράτους, που θα αποβεί σε οποιαδήποτε περίπτωση ομοσπονδιακής λύσεως, ένα των συνιστώντων σκελών της.

Στο σύνολο του νομίμου κυπριακού πληθυσμού (ολόκληρης δηλαδή της Κύπρου) οι πραγματικοί Τ/Κύπριοι συνιστούν τελικά το 10%-11%, από 18% που φυσιολογικά ήσαν πριν ο Αττίλας αναλάβει «να τους σώσει»!

Ο αριθμός των εποίκων ξεπερνά (με τους μετριότερους υπολογιμοιύς της τελευταίας τριετίας) τις 180.000. Και σε αυτούς βεβαίως δεν διαλαμβάνονται οι άνδρες των κατοχικών δυνάμεων, που ξεπερνούν τις 37.000. Και των οποίων οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, αποκτούν de facto -εάν το επιθυμήσουν- την «ιθαγένεια» του καθεστώτος. Με όλα όσα προνομιακώς άλλα προνοούνται για αυτούς. Όπως περιουσίες Ε/Κυπρίων, ως μέρισμα της λαφυραγωγίας.

Οι αριθμοί αυτοί δεν είναι όμως ούτε οι τελικοί, ούτε κυρίως οι πραγματικοί. Γιατί -σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, και όσα κατά καιρούς γράφονται ακόμη και σε τ/κυπριακά φύλλα- στα κατεχόμενα σήμερα, υπάρχει ένα πληθυσμιακό μέγεθος, που ήδη τείνει να ξεπεράσει κατά πολύ τις 400.000!

Παρόλο που επίσημα, οι «πολίτες» του κατοχικού μορφώματος, είναι 270.000. Κι αυτό προκύπτει από τους «εκλογικούς καταλόγους» και άλλα συναφή στοιχεία που το καθεστώς δημοσιοποιεί. Τα οποία και απορρέουν υποτίθεται, από «επίσημη απογραφή» που διενεργήθηκε. Τα στοιχεία της οποίας όμως δεν αποκαλύπτονται όσον αφορά τουλάχιστον απόλυτους αριθμούς.

Το θέμα είναι μεν τραγικό για τους Τ/Κυπρίους. Αποβαίνει όμως αυτονοήτως για τον Ελληνισμό της γεωπολιτικά κρεουργημένης Κύπρου, δραματικότερο. Γιατί πέραν του πόσο και πώς αυτά τα δεδομένα επιδρούν στη διαχείριση του Κυπριακού από πλευράς Τουρκίας, εκείνο που αποβαίνει κυριολεκτικώς κρίσιμο, συμπτύσσεται στο αδυσώπητο ερώτημα:

Ποιους τελικά θα έχουμε απέναντί μας; Και με ποιους και πώς (κι επομένως για πόσο) θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε συνθήκες συνεταιρικής συνάφειας και βιωσίμου διαχειρίσεως των λεπτών ισορροπιών που θα προκύψουν;

Η οποιαδήποτε λύση, θα είναι για την κοινότητα του 18% που με τη μαζική μετανάστευση έχει συρρικνωθεί στο κάπου 12%;

Ή για μια κοινότητα του 27% ή και 30%, όπως την διαμορφώνουν σιωπηλά οι τουρκικές αλχημείες;

Όταν μάλιστα πέραν αυτών, υπάρχει ένας ακόμη δυσμενέστερος συντελεστής. Όχι αστάθμητος. Και αντιθέτως με βέβαιη την ανάδυσή του στο άμεσο μέλλον, ως κρίσιμος δημογραφικός καταλύτης: Οι Τ/Κύπριοι της διασποράς. Τους οποίους οι τουρκικοί μηχανισμοί, ανεβάζουν (αυθαιρέτως βέβαια) στο ένα σχεδόν εκατομμύριο!

Τ/Κύπριοι μετανάστες στη Βρετανία και στην Αυστραλία κυρίως, αλλά και κατάλοιπα που η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι κατέφυγαν λόγω αποικιακής καταπιέσεως στην ίδια την Τουρκία! Και οι οποίοι με βάση κάποια Βρετανικά αποικιογρατικά έγγραφα, ανήρχοντο στη δεκαετία του ’50, σε κάπου 250.000!

ΚΑΜΙΑ σημασία δεν θα έχει πλέον οτιδήποτε γίνει στο Κυπριακό, εφόσον η πτυχή της δημογραφικής αλλοιώσεως, που άγει ευθέως (και μεσοπροθέσμως) προς Αλεξαδρεττοποίησιν δεν αντιμετωπισθεί. Γιατί αυτή αναμφιβόλως είναι ο επελαύνων Τρίτος (και τελικός) Αττίλας με αναπόδραστες και κυρίως μή αναστρέψιμες συνέπειες.

Όπου Αλεξανδρεττοποίηση, σημαίνει την επανάληψη της δοκιμασμένης τουρκικής στρατηγικής, με την οποίαν η Άγκυρα με την ίδια μέθοδο, υφάρπασε από τη Συρία, το σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας. Κάτι που η Δαμασκός μέχρι προ διετίας δεν είχε αποδεχθεί. Αλλά που σήμερα το έχει και χωνέψει και νομιμοποιήσει.

80.000

Οι γηγενείς Τ/Κύπριοι, αποτελούν το 35% του πληθυσμού των κατεχομένων περιοχών. Στο σύνολο του νομίμου κυπριακού πληθυσμού (ολόκληρης δηλαδή της Κύπρου) το 10%-11%!

180.000

Οι έποικοι, και σε αυτούς δεν περιλαμβάνονται οι άνδρες των κατοχικών δυνάμεων, που ξεπερνούν τις 37.000. Και των οποίων οι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί, αποκτούν de factoεάν το επιθυμήσουν-την «ιθαγένεια» του καθεστώτος.

ΕΡΕΥΝΑ Τ/ΚΥΠΡΙΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ

ΓΙΑ να γίνει κατανοητό και το μέγεθος του επιχειρούμενου δημογραφικού βιασμού και οι αντιδράσεις των Τ/Κυπρίων, αρκεί να αναφερθεί το γεγονός επίσημης έρευνας της Οργανώσεως Τ/Κυπρίων Διδασκάλων (ΚΤΟS) που διενεργήθηκε πρόσφατα στα κατεχόμενα. Και τα ευρήματα της οποίας είδαν το φως στο σύνολο του Τ/Κυπριακού Τύπου, παρά τις παρεμβάσεις του Τουρκικού ΥΠΕΞ. Τα στοιχεία της έρευνας αφορούν τον αριθμό των μαθητών στη δημόσια Στοιχειώδη Εκπαίδευση.

Ο πρόεδρος των Τ/Κυπρίων διδασκάλων Σενέρ Ελτσίλ, ανέφερε σχετικά με τα στοιχεία της έρευνας, ότι: «Βρίσκεται σε εξέλιξη διαδικασία εξοντώσεως των Τ/Κυπρίων με τη μαζική μεταφορά κι εγκατάσταση Τούρκων από την Ανατολία.

Κάτι που αναμένεται μάλιστα να εντατικοποιηθεί, για να προλάβει γεγονότα».

Η εφημερίδα «Άφρικα» γράφει -με την υπογραφή του εκδότου της- ότι: «Αυτή τη στιγμή ως Τ/Κύπριοι έχουμε απομείνει μόλις το 34%, αποτελώντας το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού των κατεχομένων, με τάσεις καταθλιπτικότερης μειώσεως. Ώστε στην επόμενη δεκαετία με δυσκολία θα κρατηθούμε στο 20%»!

δολοφονια

ΠΡΟ ετών, εδολοφονήθη από τα όργανα της ΜΙΤ (και του Ντενκτάς) ο πρώην διευθυντής του «Τμήματος Μεταναστεύσεως», του ψευδοκράτους, όταν απεκάλυψε με σειρά άρθρων του, στοιχεία της εποικιστικής επιχειρήσεως, η οποία είχε εισέλθει στην κύρια κι επιθετικότερη φάση της.

•Ταχύρρυθμες μεταλλάξεις στην Τ/Κυπριακή κοινότητα.

•Οι ψυχροί αριθμοί, συνθέτουν τη δημογραφική αλχημεία, μεταβάλλοντας σε κακοήθη νεοπλασία τον εποικιστικόν όγκο.

•Σε κάθε πέντε Τ/Κυπρίους οι τρεις είναι Τούρκοι έποικοι.

•Ορατός ο κίνδυνος της Αλεξανδρεττοποιήσεως, της δοκιμασμένης τουρκικής στρατηγικής, με την οποίαν η Άγκυρα με την ίδια μέθοδο, υφάρπασε από την Συρία, το σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας.

•Προδιαγράφονται ακόμη ζοφερότερες μέρες για την Κύπρο και τον Ελληνισμό της.

•Δεν είναι δυνατό, να αναζητούνται ρυθμίσεις, πριν προσδιορισθούν αυτές οι πληθυσμιακές συντεταγμένες.

»22.996 μαθητές »37% είναι Τούρκοι υπήκοοι »34% έχουν γονείς με ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας »19% έχουν γονείς με τουρκική και «τ/κυπριακή ιθαγένεια» »9% ένας από τους δυο γονείς είναι με ιθαγένεια της Κυπριακής Δημοκρατίας

Ας αφυπνιστούμε πριν είναι πολύ αργά

Φωτογραφία

Αναφέρω παρενθετικά (κι ενδεικτικά)
επιστολή του Βρετανού πρωθυπουργού Αντονι Ήντεν, που διεβιβάσθη στον Αμερικανό Πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, με την οποία τον πληροφορούσε σχετικά ότι:

Ναι μεν οι Τ/Κύπριοι είναι όντως μειονότης στην Κύπρο έναντι των Ελλήνων, αλλά «υπάρχουν στην Τουρκία Τ/Κύπριοι της τάξεως του ενός τετάρτου του εκατομμυρίου»! Κι αυτό, όταν ο Αϊζενχάουερ, ανέφερε ότι μάλλον φαίνεται να έχουν δίκαιο οι Έλληνες της Κύπρου, αφού αποτελούν την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Οπόταν και ο βρετανικός δόλος, έσπευσε να εκτρέψει και να εξουδετερώσει την αμερικανική αμφιθυμία, όσον αφορά το πρόβλημα.
Κι ενώ μπορεί αυτό να ανάγεται στην δεκαετία του ’50, πλην όμως η Άγκυρα το ανέσυρε και μαζί με άλλα έγγραφα τα κατέθεσε στην Επιτροπή Προσφύγων της Κοινοβουλευτικής Συνελεύσεως του Συμβουλίου της Ευρώπης, προετοιμάζοντας το έδαφος, για τα επόμενα βήματα των δημογραφικών ανατροπών που θα επιχειρούσε.

Δεν είναι λοιπόν νοητό (και δυνατό) να αναζητούνται ρυθμίσεις, πριν προσδιορισθούν αυτές οι πληθυσμιακές συντεταγμένες. Ώστε δηλαδή αυτό που τυχόν επιτευχθεί να είναι συμβατό με λογική αποκατάσταση των πληθυσμιακών δεδομένων. Και ασφαλώς με άλλες προϋποθέσεις και προοπτικές λειτουργικής βιωσιμότητος.

Διότι:

Τι θα συμβεί, εάν οι δύο πλευρές καταλήξουν αίφνης σε λύσεις για τα βασικά ζητήματα και αφήσουν τελευταίο το θέμα των εποίκων; Οπόταν και: Είτε η Ε/Κυπριακή πλευρά θα επιμείνει σε αποχώρηση αυτών των εμβολίμων πληθυσμιακών στοιχείων. Έναντι όμως του ενδεχομένου να καταρρεύσουν τα συμφωνηθέντα. Κάτι που θα προβάλλεται από την κατοχική πλευρά, ως εκβιαστικός μοχλός. Είτε αντιθέτως «θα το καταπιούμε», με όλες τις συνέπειες. Και οι συνέπειες θα αποβούν εκ των πραγμάτων μοιραίες. Κατ’ ακρίβειαν ολέθριες. Καθώς εάν αυτό συμβεί, τότε θα έχει αρχίσει για την Κύπρο η αντίστροφη μέτρηση. Έστω και αν δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει. Γιατί αυτό επενεργεί αθορύβως. Οδηγώντας σε συνθήκες οριστικής πλέον πληθυσμιακής ανατροπής. Με τη φοβερή στρατηγική πίεση του όμορου τουρκικού όγκου. Και με την εμπέδωση τέτοιων αριθμών, που θα αποβούν προγεφυρώματα αιτιολογήσεως γενικοτέρων διεκδικήσεων. Κι εφαλτήρια που θα επισπεύσουν τερματικές πλέον εξελίξεις.

Αυτά δεν είναι κασσανδρολογήματα. Εάν επισημαίνουμε το γεγονός, είναι για να διαβιβάσουμε κατά εντονότερο τρόπο κάποια σήματα κινδύνου. Που να μας αφυπνίσουν. Γιατί όταν το 18% αποβεί έστω και μόνον 30% που φαίνεται ότι δυστυχώς είναι σήμερα και όταν αυτός όλος ο εμβόλιμος όγκος αποκαλείται πληθυσμός «μεταναστών» (παρανόμων έστω) από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τότε:

ΠΡΩΤΟΝ: Θα είναι πολύ αργά και κυρίως πολύ δύσκολο να τον απαλλαγούμε. Όταν μάλιστα και από πλευράς μας υπάρχει δημόσια παραδοχή, ότι «κάποιοι θα μας μείνουν». Ως αποτέλεσμα πέραν άλλων, συνάψεως μεικτών γάμων. Και βεβαίως όσοι αποδεδειγμένως έχουν γεννηθεί εδώ μετά την «μετανάστευση» των γονέων των. Πράγμα που για μας θα είναι υπό οιεσδήποτε συνθήκες, καταλυτικό.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Όσο θα ανέρχεται και θα γίνεται ανεκτός ο πληθυσμιακός αυτός όγκος, τόσο η απαίτηση για περισσότερο «ζωτικό χώρο» και θα εκδηλώνεται και θα αιτιολογείται. Και αν αυτό δεν το επιμετρήσουμε καλά (με τις αναπαραγόμενες του συνέπειες) τόσο το χειρότερο για μας. Γιατί από πλευράς τρίτων δυνάμεων, δεν φαίνεται ούτε ανησυχίες να υπάρχουν, ούτε ιδιαίτερες αμφισβητήσεις να διατυππώνονται για αυτό τον δημογραφικό βιασμό.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Πηγή